Op donderdag 27 mei 2021 ondertekenden Rita Rahman, voorzitter van de Werkgroep Caraïbische Letteren, en... Lees verder →
Posts tagged with: mode
Mode, cocktails en netwerken op Fashion Friday
Op vrijdag 29 maart vindt in Torarica in Paramaribo de vijfde Fashion Friday plaats. Een terugblik op wat er eerder gebeurde.
door Bonnie van Leeuwaarde
Paramaribo – Gespierde mannen in fleurig ondergoed, cocktails, happy hours en fashionminded people: een beproefd concept voor een gezellige avond in de Edge Bar van Torarica. Op de eerste Fashion Friday van 2013 was het korte, maar hevige hoogtepunt de boxershortcollectie van Janny Bansia. Felblauwe, groene en Valentine-rode boxers met bloemen of vlinders trokken voorbij aan giechelende vrouwen, die nipten aan hun cocktail en lurkten aan een lollipop.
De Fashion Friday’s zijn bedoeld om de Edge Bar te promoten, vertelt Jermain Tjin-A-Koeng, organisator van het fashion event. “De Edge Bar moet het café worden voor modebewust Suriname. De Fashion Friday is ook een netwerkavond voor fotografen en modellen; zo kunnen ze met elkaar in contact komen.” Ook werden vier nieuwe, fruitige cocktails geïntroduceerd: Cranberry Cosmopolitan, Strawberry Daiquiri, Redberries Margaritas en Pommerak Margaritas.
De Fashion Friday bereikt zijn doel al aardig; de Edge Bar was vrijdagavond al bijna te klein voor de gasten en modellen, die tussen het publiek doorliepen. Tjin-A-Koeng: “Zonder dat we reclame maken, komen er steeds meer mensen op af. Misschien moeten we de modeshow uitbreiden naar buiten, naar het zwembad.”
Talent
Opkomend talent krijgt de kans om zijn collectie te showen. Zoals de op maat gemaakte ondermode van modeontwerpster Janny Bansia van atelier De Kus, de sieradencollectie van Grace Beads Secrets, gemaakt van zaden, kralen en klei en de oh zo sexy jurkjes van Copelli.
De vijfde Fashion Friday, en alweer de tweede voor dit jaar, vindt plaats op 29 maart. De collectie kan uit van alles bestaan. “Er is nu een hype gecreëerd en wij gaan die avond invullen. Het moet een heel gezellige avond zijn waarbij ondernemingen, opkomend talent en fashionistas elkaar ontmoeten.”
[naar de Ware Tijd, 11/02/2013]
Modeshow moet zedig kleedgedrag promoten
 |
| Alice Vyent |
Paramaribo – “Te vaak zien we vrouwen en mannen met teveel delen van hun lichaam geaccentueerd of ontbloot. Dit is geheel onnodig. Men weet niet meer wat sexy is en denkt dat alles open en bloot buiten zetten sexy is. Dorette Alice Vyent laat er geen twijfel over bestaan wat zij vindt van wat bijna de algemene modetrend is.
“Als christen geloof ik dat het lichaam volgens Gods woord een tempel is van de Heilige Geest en zedig gekleed moet worden” stelt Vyent die al 35 jaar modiste en kledingontwerpster is. “Van Godswege” heeft zij de “opdracht” gehad om een kledingpresentatie te houden waar het accent gelegd word op zedigheid. Vrijdag vindt in theater Thalia deze presentatie plaats.
Aanstootgevend
Volgens de modiste betekent zedige kleding geenszins dat men als non gekleed moet gaan, van top tot teen bedekt. “Maar die kleine rokjes waar men bijna niet in kan lopen, die kleine shorts die nauwelijks meer stof hebben dan een onderbroek of jonge mannen met hun onderbroeken buiten en ontbloot bovenlijf midden in de stad, dat kan toch niet ?”, foetert de godvrezende vrouw. Zij struikelt ook over “vrouwen die geen behoorlijk ondergoed dragen en die aanstootgevend zijn voor mannen”. Vyent gelooft dat een groot deel van het moreel verval te maken heeft met de verloederde kledingstijl. “Het constant openlijk tonen van verleidelijke lichaamsdelen moedigt lustig, buitensporig seksueel gedrag aan”, stelt Vyent resoluut.
Richtlijnen
De modiste onderkent dat “in deze moderne tijd” zij als ouderwets kan worden bestempeld. “Maar nogmaals: zedig kleden wil niet zeggen bedek je van hoofd tot teen. Maar ga niet voor extreme decolletés, minirokken en draag een onderjurk of een onderblouse als de stof dun is”, luidt de richtlijn.
Wat Vyent ook jammer vindt is het verdwijnen van het echt kinderlijke. Kleine meisjes en jongens zien er te vaak uit als verkleinde versies van mama en papa. Vroeger was kindermode duidelijk definieerbaar. “Leuke kinderjurken gedragen met strikken, balletjes en leuke versierselen in het haar.” De kleding zal gepresenteerd worden door leden van Logos International, de kerkgenootschap waartoe Vyent behoort. “Het wordt een vlotte presentatie van kleding voor verschillende gelegenheden, afgewisseld met zang en dans. Mode die modern, stijlvol en bovenal zedig is.”.
[uit de Ware Tijd, 29/11/2012]
Sonar meets Kwakoe op Metro54 Festival
Het is aftellen tot 1 september, wanneer de tweede editie van Metro54 Festival van start gaat in ArenaPark te Amsterdam. Verwacht optredens van 150 artiesten die elkaar op het podium treffen en buiten hun eigen comfortzone treden. Metro54 haalt nieuwe sounds en beeldende kunst naar Amsterdam: een legpuzzel die altijd past met stukjes Lissabon, Luanda, Londen, Kingston, Johannesburg en Amsterdam Zuidoost. Metro54 Festival is er voor artiesten, kunstenaars en liefhebbers die willen ontdekken. Er is een mash-up van muziek, kunst, fashion, spoken word, shops en dans.
read on…‘Petjih’ symbool voor strijd en nationalisme
door Wilfred Leeuwin
“U moet vandaag, in vergelijking tot voorgaande jaren, maar eens extra goed opletten op het hoofddeksel van de Javaanse Surinamer. Een bijna ovaal uit textiel gemaakte zwarte ‘pet’. Nee, het is geen pet, maar een petjih en die benaming is belangrijk voor ons, zeker bij de herdenking van 122 jaar Javaanse immigratie”, zegt Edward Redjopawiro, een nazaat van de Javaanse immigranten in gesprek met Starnieuws.
De naam petjih is afgeleid van het Nederlandse woord petje, gegeven door de koloniale overheerser. De bedoeling was om de onderdrukte positie te benadrukken en de laatdunkende manier hoe tegen de inlander in Indonesië werd aangekeken. Om deze reden werd in de vroegere kolonie, van waar de Surinaamse Javaan afkomstig is, dit hoofddeksel verafschuwd en geweigerd te dragen.
Symbool nationalisme
Su-Karno, de Indonesische vrijheidsstrijder, keek evenwel anders aan tegen het in Indonesië vervaardigd product. In de strijd naar vrijheid en de onafhankelijkheid van het land verhief hij de petjih tot symbool voor strijd en nationalisme, tegen onderdrukking en minderwaardigheid. De verheffing van het hoofddeksel is volgens Redjopawiro een ware revolutie geweest voor de Indonesiër in zijn drang naar zelfbeschikkingsrecht en vrijheid. “De onderdrukking van toen heeft een sterke beïnvloeding gehad op de Indonesiër”, legt Redjopawiro uit. Hij heeft in Suriname, Indonesië en Nederland onderzoek gedaan naar de koloniale periode en de immigratie van Javanen uit Indonesië. Hij is de auteur van het boek Impact of the indonesian immigration on the legal system of Suriname.
De petjih zal bij een Indonesiër die naar officiële gelegenheden gaat, zeker in het voormalige moederland niet ontbreken. “Hij zal een nette westerse pak aanhebben met jas en das, maar op zijn hoofd zal een petjih niet ontbreken, als nationaal en of religieus symbool, zoals in Suriname de petjihbekend is”, zegt de Redjopawiro. Hij geeft aan dat naast klederdracht, de naamgeving van de Indonesiër een andere bijzonderheid is. De naam wordt bewust gekozen als symboliek voor een bepaalde levensverwachting, gemoedstoestand, gericht op een hoopvolle toekomst en zelfs teleurstelling en religieuze overweging.
Naamgeving
Javanen met een Christelijke of Islam opvoeding hebben vaker evenals bij andere etnische groepen een Christelijke of Moslim naam. Johan, Petrus, Mohammed of Abdoel, maar Javanen hebben ook namen van dagen van de week. Senin, staat bijvoorbeeld voor maandag, en Kedmis voor donderdag. De naam Pawiro betekent strijder. In het geval van Redjopawiro betekent zijn naam strijder voor geluk en rijkdom. Su-Karno de Indonesische vrijheidsstrijder heette bij zijn geboorte Koesni. Tijdens zijn vierde jaar werd hij ernstig ziek en werd voor verzorging naar zijn grootmoeder gebracht waar hij herstelde. Zijn familie gaf hem toen de naam Karno wat held betekent. Karno is afkomstig uit het Mahabharata Epos. De ouders van de Karno zagen al dat hij een groot man van betekenis zou worden en noemden hun zoon Su-Karno. Su staat voor grootte.
In Suriname hebben nazaten de Su ook voor hun naam. Minister Suwarto Moestadja bijvoorbeeld staat voor ‘grote schrijver’. Sommige nazaten krijgen of nemen bewust een andere naam aan na een gebeurtenis. Zo heette de voorzitter van de Pertjajah Luhur bij geboorte Paul Somohardjo. Toen hij een baby was, raakte hij schijndood. Bij de voorbereiding voor zijn begrafenis ontdekte men dat hij leefde. Door dit voorval kreeg hij Salam als tweede naam. Salam betekent vrede.
[van Starnieuws, 9 augustus 2012]
Hoofd- en schouderdoek vernoemd naar Elfriede Baarn
Het is inmiddels bijna twee en een half jaar geleden dat Surinames grote ‘Kulturu mama’, toen ook voorzitter van NAKS, Elfriede Baarn-Dijksteel, het tijdelijke voor het eeuwige verwisselde. Op 1 februari 2010 toen zij heenging, had zij zoals ze dat zelf in de dagen daarvoor aan familie en vrienden gezegd had, haar taak op aarde volbracht. Elfriede Baarn-Dijksteel is er niet meer, maar haar boodschap, haar inzet en waardering voor cultuur, in het bijzonder de Afro-Surinaamse cultuur die zij zo intens beleefde en uitdroeg, leeft voort. Vijf maanden na haar overlijden verscheen haar gedichtenbundel Son ten na mi op de schappen van de boekhandels en precies één jaar na haar overlijden werd ook de gelijknamige documentaire over de nalatenschap van Elfriede Baarn op DVD uitgegeven. De documentaire staat ook op Youtube. Het gedachtegoed van Elfriede was zoals ze dat op haar sterfbed gewenst had, hiermee vastgelegd.
Mamiopatroon
Maar voor de familie is daarmee haar taak niet volbracht. “Ik wil invulling geven aan haar droom dat cultuur levend blijft, dat mensen zich erin herkennen en zich er zelfverzekerder door voelen”, vertelt dochter Jennifer. Op 1 juli zal de familie tijdens de traditionele Keti Koti Tak’ tangi van NAKS in het Fort Zeelandia, een hoofddoek en een schouderdoek lanceren die vorig jaar speciaal in nagedachtenis van Elfriede Baarn ontworpen zijn. De ‘Mis’ Elfriede’-hoofddoek en de ‘Nengre Oso Bangi’-schouderdoek, die een mamio-patroon hebben, werden toen bij de onthulling van haar grafmonument als persoonlijk aandenken geschonken aan naaste familieleden. De hoofddoek zowel als de schouderdoek voor de familieleden werd gemaakt van lapjes uit de persoonlijke voorraad van Elfriede Baarn. Maridy Wiegel die altijd kind aan huis is geweest bij de familie Baarn, stikte de mamio’s met veel zorg in elkaar.
Geïnspireerd door odo’s
De odo van Elfriede, die op haar grafmonument staat, is ook de odo die het ontwerp van de ‘Mis’ Elfriede’-hoofddoek heeft geïnspireerd: ‘Mi Mis’ Elfriede na leki frudu, mi e go, mi e kon, noti no e kibri gi mi’. De odo geeft op een prachtige manier de rol van een bigisma weer, zoals Friede die ook heeft uitgedragen. Aanwezig, maar vaak ook op de achtergrond, observerend, maar ook sturend. Daarnaast is de verwijzing naar water een krachtige symboliek van de Cotticaliba en Saramaccaliba, de rivieren waaraan de plantages van haar moeders- en vaderszijde liggen. Voor het ontwerp van de angisa, werd de hulp ingeroepen van de bekende koto- en angisaontwerpster Georgine Breeveld. Geïnspireerd door de odo van Elfriede, creëerde zij een elegante angisa waarin de bindwijze duidelijk verwijst naar de golven van het water bij het komen en gaan van het getij. De ‘Nengre Oso Bangi’ schouderdoek, de creatie van Maridy Wiegel, werd ook gebaseerd op een favoriete odo van Elfriede: ‘No sidon na bakra sturu fu seri yu nengre oso bangi’. Deze odo geeft aan dat we trots moeten zijn op onze eigen cultuur en haar niet moeten neerhalen om bij anderen in de gunst te komen. Meerdere personen en organisaties, waaronder de Directeur van Cultuur Stanley Sidoel, de huidige voorzitter van NAKS Siegmien Staphorst en Christine van Russel-Henar van het Koto Museum ondersteunen dit initiatief van de familie Baarn. De ‘Mis’ Elfriede’-hoofddoek zal worden opgenomen in de Tai angisa-cursus van NAKS terwijl een exemplaar van de hoofddoek en de schouderdoek in de collectie van het Koto Museum worden opgenomen.
[uit Dagblad Suriname, 2-07-2012]
Kennismaking met Curaçao Fashion Week
door Ilja Roos
Curaçao – De ‘Curaçao Fashion Week’ vindt deze week plaats in Hilton Hotel Piscadera. Zaterdagavond maakte premier Gerrit Schotte en minister van Economische Ontwikkeling Nasser El Hakim kennis met verschillende internationale modeontwerpers, fotografen en modellen die al op Curaçao zijn. read on…
Jarig
door Nina Jurna
Op Facebook schreef ik een paar dagen geleden: “Vandaag een beetje jarig. Precies een jaar geleden kwam ik vanuit Suriname in Rio de Janeiro aan met drie koffers en twee kinderen. Time flies!”
Een van mijn vrienden reageerde en vroeg zich af of we dit niet moesten vieren. Spontaan, zoals het ook in Suriname er aan toe kan gaan, zaten we een paar uur later met een groepje in een bar vlakbij de Copacabana aan de caipirinha. Mijn gedachten gingen terug naar die tocht, een jaar geleden, toen ik uit Suriname via Belem na een aantal uren vliegen voet op de bodem van ‘a Cidade Maravilhosa’ (de wonderbaarlijke stad) zette. Er is veel gebeurd en veranderd in dat jaar en toch, lukte het me om dat eerste gevoel en de sfeer van die periode weer op te wekken. Want ook nu voel je, net als een jaar geleden in dezelfde tijd, dat het begint te borrelen in de stad.
Nog een maandje en dan is het carnaval. Het grootste feest ter wereld. Een jaar geleden maakte ik het voor het eerst mee, die voorbereidingen en ik wist niet wat me overkwam. “Als dit de voorbereidingen, de repetities zijn, hoe moet het echte carnaval er dan wel niet uit zien?”, vroeg ik me verbijsterd af. Afgelopen zaterdag ging ik met mijn vriendin naar Chapeu Mangueira, een wijk hier in de buurt. “Ga maar op de muziek af dan weet je wel waar het feest is”, riep een agent aan wie we de weg vroegen.
In de verte herkende ik de sambahit van vorig jaar. Op televisie waren die middag al de eerste shows van de verschillende sambascholen. In talkshows laten muzikanten een tipje van de sluier horen. De echte nummers worden pas meer tegen carnaval op radio en televisie gedraaid. En dan is er de mulata. De mulata is de donkere sexy sambadanseres die in vol ornaat op super hoge hakken de snelle samba danst. De blanke presentator wordt er met de haren bij gesleept door de sexy danseres en moet nu ook meedansen. Een mooie sambadanseres moet volgens het Braziliaanse schoonheidsideaal behoorlijke heupen en billen hebben. Het valt me op dat haar benen vrij stevig zijn. Dit lijkt in het niets op de magere fotomodellen die ik een paar uur eerder op de televisie op de catwalk in Rio de Janeiro zag lopen tijdens de Rio Fashion week. Dat waren ook Braziliaanse vrouwen, maar voornamelijk uit het zuiden waar afstammelingen van Europeanen wonen, en ook het bekende topmodel Gisele Bundchen vandaan komt.
Zoals ieder jaar zijn er dan demonstraties van zwarte organisaties, omdat er nauwelijks een zwart fotomodel op de catwalk te bespeuren is. Je moet met een vergrootglas kijken tussen alle blonde uitgemergelde modellen om een gekleurd model te zien. De actiegroep Educafro, een zwarte organisatie, protesteerde in de media. Want in 2009 was er nog een verlicht quotum van 10 procent zwarte modellen dat mee moest doen op de catwalk, maar omdat dat niet meer verplicht is floreren er alleen maar blanke modellen. En dat in een land met de grootste zwarte gemeenschap buiten Afrika.
“We komen alleen maar in de spotlight tijdens het carnaval of een feest van de zwarte cultuur”, riepen de activisten boos. Helaas hebben ze gelijk. Want nu het eerste jaar er op zit valt het me ineens op dat ik op de sambafeesten, zoals dit weekend, weer veel meer donkere mensen zie. Ook bij straatfeesten op Copacabana valt het me op. Alsof ze nu, een kleine maand voor carnaval ineens uit hun schulp komen. Wat mij betreft, mag de volgende Rio Fashion week geïntegreerd worden met het carnaval. Misschien dat er dan eens echt wat kleur op de catwalk komt.
brasileirosdwt@hotmail.com
[uit de Ware Tijd, 17/01/2012]
Verplicht zwarte modellen op catwalk
In Brazilië is het debat opgelaaid over een plicht tot een minimumaantal zwarte mannequins op de catwalks. Bij de vele modeshows in Rio de Janeiro waren deze week bijna geen zwarte modellen te zien, ondanks dat Brazilië de een na grootste zwarte bevolking ter wereld heeft.
read on…Goed haar, slecht haar
door Clark Accord
‘Mede door slechte ervaringen met chemische haarproducten, zoals de relaxer, gaan steeds meer vrouwen over op natuurlijke kapsels. Ook bij mannen zien we dreadlocks, afros en cornrows (in banen plat tegen de hoofdhuid gevlochten haar),’ zegt Mireille Liong-A-Kong op de achterflap van haar boek Kroeshaar, wat je moet weten en meer. read on…
Crown of Glory
door Robin Austen
Sinds mensenheugenis is kroeshaar bij vrouwen van Afro-Surinaamse, Caribische of Amerikaanse afkomst, een soort onkruid geweest, dat rigoureus bestreden moest worden. De bestrijdingsmiddelen waren vaak chemisch en deden nauwelijks onder voor bestrijdingsmiddelen die nu nog voor echt onkruid worden gebruikt.
read on…Shantabhikarie Benefiet
Op 17 juli vindt er een benefietprogramma plaats van de Stichting Savo ten bate van de Hindostaanse boo tijdens de Gay Parade in Amsterdam.
Programma
Welkomstwoord Stichting SaVo
14:20 uur: Toespraak door dhr. Marcel La Rose, Stadsdeel Zuidoost
14:30 uur: Toneelstuk door Stichting Hindustani
15:10 uur: Modeshow van bruidskleding door Tridevi Fashion Centre
15:40 uur: Toespraak door Tanja Jadnanansingh
15:50 uur: Pauze
16:10 uur: Cabaretvoorstelling door Narsingh Balwantsingh
17:10 uur: Muziek door Raj Mohan en Lourens van Haaften
17:40 uur: Afsluiting door Stichting SaVo
Locatie: Bijlmerparktheater, Anton de Komplein, Amsterdam
Datum: zondag 17 juli, 14.00-18.00 uur
Entree standaard € 17.50
Expo bij opening Dependance Lelydorp
Paramaribo – Het Directoraat Cultuur van het ministerie van Onderwijs en Volksontwikkeling opent op vrijdag 15 juli de deuren van haar dependance te Lelydorp officieel. Deze stap moet gezien worden in het verlengde van de decentralisatiegedachte. Het ligt in de bedoeling om kunst en cultuur van de districten Wanica en Para, vanuit Lelydorp te coördineren. Simultaan aan de opening wordt er een drie dagen durende expositie op touw gezet met een impressie van de beschaving en de artistieke kwaliteiten van beide districten.
Dependance
De enorme kwantiteit en diversiteit van kunst- en cultuurproducten van deze twee districten die logistiek in elkaars verlengde liggen, heeft onder meer geleid tot een dependance op Lelydorp.
Taal, klederdracht, keukenkunst, muziek, podiumkunst, beeldende kunst en craft zijn maar enkele onderdelen binnen het uitgestrekt gebied welke kunst en cultuur bestrijken. Daarbij mag in beschouwing genomen worden, de authentieke vormen van elke etnische groep, maar ook de versmelting van die verschillende groepen, waarbij elementen van elkaar worden overgenomen en zodoende bijdragen tot het Surinaams product.
Een aantal van de activiteiten zijn tevens gebonden aan het gebied zelf. Als voorbeeld mag het bekende schouwspel van ontjorlichten aan de De Craneweg, tijdens het Bodofeest, genoemd worden.
Ook gelet op de ontwikkelingen rond de verkeersdruk die ontstaat tussen Paramaribo en Wanica, is het efficiënter om dichtbij huis en centraal op Lelydorp te werken.
Expositie
Voornemens is om de expo pikant klein, maar toch breed in te richten. Daarbij zullen er karakteristieke taferelen van de districten zijn alsmede andere uitingen van kunst en cultuur. Kleiproducten, vlechtwerken, houtsnijwerk, schilderijen zijn voorbeelden. Uiteraard zullen ook de keukens van het gebied vertegenwoordigd zijn, waarbij een verrukkelijke peprewatra en smeuïge bami in blad niet ontbreken. Verder zullen er ook culturele klederdrachten zijn. Dans en muziek zullen ook op waardige en artistieke wijze gepresenteerd worden.
Belangrijk bij dit evenement is dat de toeschouwer niet alleen het eindproduct ziet, maar het hele proces naar het artistiek product ervaart. Zo zullen de Saramaccaners komen met rondhout dat ter plaatse wordt versneden. Bij de houtsnijwerkdemonstratie ziet het publiek dan het uiteindelijk kunstproduct ontstaan. De organisatie hoopt zodoende een betere connectie te krijgen tussen het kunstminnend publiek en de artiesten zelf. Verder kan de koper op deze wijze van exposeren, de waarde van het product beter inschatten en waarderen.
De moderne ontwikkelingen in de techniek leiden mede tot contemporaine kunst. Daarom zullen er ook airbrushdemo’s zijn. Tevens zal de carsound-hype ook een plaats krijgen in de expo. De auto’s zijn artistiek bewerkt en op zich is het ook een kunst om te weten hoe je de geluidsinstallatie bouwt.
Target is om ook OneMinutes van de AHKCO te vertonen. Hiermee wil de organisatie vooral de jongeren een prikkel geven om zelf verscheidene onderwerpen uit hun leefmilieu te belichten; afval, roekeloos gedrag in het verkeer, groenmilieu, gezondheidszorg bijvoorbeeld.
Voor hen die belangstelling hebben om te participeren aan deze expo bestaat er de mogelijkheid zich te wenden tot de dependance te Lelydorp op het Nakscomplex aan de Van Drimmelenlaan.
[uit de Ware Tijd, 29/06/2011]
RSS
Facebook
Twitter
