Na voltooiing van de middelbare school zowel op Bonaire als Curaçao, hebben beide zussen Hernandez-Croes in Nederland gestudeerd en zijn werkzaam geweest als docent. Maar op een dag begon het aan hun creativiteit en commercieel instinct te knagen en besloten ze een toonaangevend- maar ook prestigieus Cosmeticahuis op toplocatie in Rotterdam, een bruisende stad met internationale allure te vestigen. Als Parijs de mode- en parfumstad is, gold nu dat Rotterdam ook een gerenommeerd merk erbij heeft, namelijk Nubian Queen Cosmetics. De tweelingzussen Germaine en Corinne zijn veelgevraagde gasten bij recepties, opening van een galerie en kunstmanifestaties. Telkens weer moeten ze schipperen tussen de sociale verplichtingen en de tijd nemen om een boek te lezen.
Wanneer leest u meestal, waar en welke genre leest u dan? Het heeft met je gemoedstoestand te maken. Daar we een drukke agenda hanteren is een tijdstip moeilijk aan te geven. Uiteraard wanneer we vrije uren hebben om afleiding te zoeken.
Prinsengrachtconcert 2013
Leest u in het weekend andere boeken dan door de week?
In het weekend hebben we het dikwijls nog drukker dan door de week, lezen komt op een laag pitje te staan. Door de hectiek van de dagen kunnen wij steeds minder romans of interessante boeken lezen, maar wij proberen wel zoveel mogelijk up-to-date te blijven. Tijdens een boekpresentatie van de Arubaanse romanschrijver Quito Nicolaas of de Antilliaanse schrijver Frank Martinus Arion proberen wij aanwezig te zijn.
Welke tijdschriften leest u doorgaans?
Van businessmagazines, Villa Arte tot en met vakbladen die gericht zijn op ons bedrijf.
Welk boek zou u voor een tweede keer willen lezen en waarom?
Kahlil Gibran kunnen we wel 10 keren lezen. Zijn filosofische gedachtegoed inspireert ons om steeds nieuwe formules te bedenken.
Welk boek beschouwt u als een miskoop en waarom?
Boeken zijn nooit een miskoop. Sommige boeken kunnen we bestempelen als saai en geestdodend.
Wie is uw favoriete schrijver/auteur en waarom?
Onze onbetwiste literatuurheld is Kahlil Gibran, ingewikkelde thema’s werden schitterend verwoord.maar Paulo Coelho zijn liefdes spreuken of Louis Aragons citaten zijn ook inspirerend.
Met Sombra di recuerdo van Quito Nicolaas,
een prachtboek, bijna een boekenweekgeschenk
dat u zichzelf cadeau kunt doen wanneer u het koopt!
Wat is zo bijzonder aan de Caribische literatuur?
De Caraibische schrijversstijl is gebaseerd op een sterk sociale betrokkenheid. De warmte, passie, cultuur, beeldende verhalen zijn kenmerkend voor zo’n stijl en het thema moet herkenbaar zijn. ‘Mijn zuster de negerin’…zo’n titel is toch mooi en wordt direct geassocieerd met een warm land (Caribbean).
Hoe kijkt u naar de wereld der letteren?
Als een verrijking voor de maatschappij. Zonder boeken en taal is de mens cultuurarm.
Paramaribo – Behoud van de inheemse cultuur en het voorkomen van hangjongeren. Dat is waar de stichting Wit Santi Educatief Centrum naar streeft. De organisatie start zaterdag met een pilotproject pottenbakken voor jongeren tussen negen en veertien jaar en voor volwassenen geeft de organisatie vanaf zondag een cursus Kalina (inheemse taal).
“We beginnen eerst met de jongeren van Wit Santi. Het zijn pupillen die we in een ander verband ook helpen met hun schoolwerk tijdens de naschoolse opvang in het dorp. We verwachten ongeveer tien tot vijftien jongeren”, legt Bryan Swedo, de voorzitter van de organisatie uit. De bedoeling is dat de doelgroep inzicht krijgt in de verschillende aspecten van de inheemse cultuur. “We moeten bij jongeren beginnen om de belangstelling aan te wakkeren, zodat zij nieuwsgierig worden en door willen gaan.
Toeristen
Maar de stichting laat het niet bij de kleinen. “De bedoeling is om in een later stadium met ouderen aan de slag te gaan. Kijk, we krijgen binnenkort een nieuwe highway hier achter Wit Santi. Verder zijn we heel dichtbij de luchthaven. Dat zijn zaken die het dorp nog onvoldoende benut worden. Als de volwassenen de kennis hebben en producten van hoge kwaliteit kunnen leveren, kunnen we de inkomsten van de mensen verhogen door aan toeristen te verkopen”, beredeneert Swedo.
Uitsterven
Hoewel met de training pottenbakken een duidelijk economisch voordeel nagestreefd wordt, is dat met de training in de Kalinataal net iets anders. “De taal wordt met uitsterven bedreigd. Als ik in het dorp loop, is er vrijwel niemand die het nog spreekt. De ouderen schijnen zich te schamen voor hun eigen taal. Maar aangezien we bij de jongeren merken dat er toch wel belangstelling is, hebben we het initiatief genomen om te starten met een training. “Zowel de training pottenbakken als de training Kalina wordt verzorgd door inheemsen buiten Wit Santi.
Swedo geeft aan dat de stichting die al anderhalf jaar bestaat al enkele succesvolle initiatieven heeft ondernomen. “De mensen doen nu veel meer aan handwerken. We vervaardigen sieraden en snuisterijen met de zaden van de mauritiuspalm, verder maken we lingeriesetjes. Allemaal projecten met als doel economisch voordeel te halen uit de inheemse cultuur die zeer rijk is.”
Hoewel de trainingen initieel alleen bedoeld zijn voor inwoners van Wit Santi, sluit Swedo niet uit dat ze in de toekomst toegankelijk zullen zijn voor buitenstaanders. “Want hoe meer mensen die kennis hebben, hoe groter de kans dat de cultuur behouden wordt.”
Beeldend kunstenaars laten zich inspireren door de Surinaamse koto en angisa. De beeldende kunstenaars Ken Doorson, Dan Ernst, Carla Kranendonk, John Lie A Fo, Michel Wong Loi Sing en Iréne Heldens, modevormgever maken speciaal voor deze tentoonstelling nieuw werk. Zij laten zich inspireren door artistieke en contextinhoudelijke eigenschappen van de koto en de angisa: de meest karakteristieke klederdracht uit Suriname.
De koto (klederdracht) en angisa (hoofddoek) hebben zich na de slaventijd in Suriname ontwikkeld tot het meest bekende cultureel erfgoed uit Suriname; een waarmee nu trots, welstand, schoonheid, creativiteit en vooral de eigen identiteit tot uitdrukking wordt gebracht. Bij belangrijke politieke en maatschappelijke gebeurtenissen worden nieuwe creaties gemaakt en met trots gedragen door de misi’s (vrouwen). Een tentoonstelling van Galerie Nola Hatterman, Amsterdam. Dit project is gerealiseerd met ondersteuning van het Amsterdams Fonds voor de Kunst.
Op woensdag 20 november om 17.00 uur opent Clayde Menso, directeur van het Amsterdams Fonds voor de Kunst, de expositie Prodo/Pronken in de Openbare Bibliotheek Amsterdam (Haasse/Vestdijkzaal, 6e verdieping)
Inleiding door Joan Buitendorp, galeriehoudster van Galerie Nola Hatterman, en een optreden van fluitist Ronald Snijders.
De tentoonstelling staat op de vijfde verdieping en is gedurende openingstijden van de OBA te bezichtigen van woensdag 20 november 2013 tot 7 januari 2014.
Openbare Bibliotheek Amsterdam
Centrale Bibliotheek
Oosterdokskade 143
1011 DL Amsterdam
(op loopafstand van Amsterdam C.S.)
Op zondag 24 november om 15.00 uur opent Mamita van Leeuwaarde, directeur van van Leeuwaarde-advies, de parallel-expositie Prodo/Pronken in Galerie Nola Hatterman.
Optreden van Djuwa Mroivili op de piano.
De expositie is te bezichtigen van zondag 24 november 2013 tot 19 januari 2014.
LET OP:
Van 16 december 2013 tot en met 6 januari 2014 alleen op afspraak te bezichtigen.
Maria Karg (Paramaribo, 1951) vertelt dat haar naam komt van haar overgrootvader die in 1791 als militair vanuit Regensburg naar Suriname ging. “Zijn eerste vrouw was een slavin, Louisa von Karg. Met zijn tweede vrouw, een vrije negerin Jacoba Jaspis, kreeg hij drie zonen. De jongste zoon Gottlieb Johan Jaspis was mijn grootvader. Later kregen deze drie zonen de achternaam Karg.”
Ze is in het Oosterpark om de afschaffing van de slavernij te herdenken en te vieren. “Ik draag een jurk die van mijn nicht is geweest. Mijn nicht is begin dit jaar overleden hier in Amsterdam. Ze was 96 jaar en heette Beatrice van Alphen-Karg. Ze was kinderloos en ik had een speciale band met haar. Ik noemde haar Tante Bea, ‘tante’ uit respect. We hielden van elkaar, ze was een wijze vrouw. Ze werkte in het onderwijs op Curaçao. Vanaf dat ik een jaar of 11 of 12 was ging ik haar opzoeken als ze met vakantie in Paramaribo was. Ze heeft veel gereisd, vooral luxe cruises: alles bij elkaar wel 250.000 zeemijl. Deze jurk is van één van haar reizen. Achterop staat ook dat het een ‘Dutch Wax Java Print’ is. De stof is zacht en voelt lekker, de sjaal heb ik erbij gekocht.”
Marytsa Schoester (27) is wat je noemt een eye catcher, een knappe jonge vrouw met flair. Ze is grappig en straalt een enorme dosis vrouwelijkheid, passie en kracht uit.
Daarnaast heeft ze ook nog een goed stel hersenen en voldoende ambitie om haar dromen te verwezenlijken. Een van die dromen is mode ontwerpen. En dat doet ze nu ruim drie jaar vol overgave. Onder de naam ‘Mytsah’ ontwerpt ze gedurfde, sexy vrouwenkleding en ook een zwemkledinglijn voor dames. Een vrouw van deze tijd dus, eentje die weet wat ze wil en wat ze kan. “Ik wil graag krachtig overkomen en zelfverzekerdheid uitstralen. Ik probeer zo open mogelijk in het leven te staan voor alles wat er op mijn pad komt. Ik weet waar ik voor sta en ik weet wat ik wil.
Modeontwerpster
Marytsa groeide op in een ondernemend gezin, haar moeder was creatief bezig met het stylen van interieurs en haar vader werkte in de scheepsbouw. Samen met haar oudere zus werden ze thuis enorm gestimuleerd. Hierdoor kreeg de ontwerpster al van jongs af aan de mogelijkheid om van alles uit te proberen. “Ik was nog heel jong en we gingen schoentjes kopen. Ik had altijd een aparte smaak en vooral iets met mode. Dus ik rende op een paar lakrode schoenen af. Ik moest en zou ze hebben. Vet lelijk natuurlijk”, zegt ze lachend, “en ze waren eigenlijk veel te klein, dus deed ik maar alsof ze heerlijk zaten om ze toch te kunnen houden.” Het werd al snel duidelijk dat een opleiding in de mode voor Marytsa een onvermijdelijk keuze zou zijn. “Ik raakte in mijn tienertijd geïnspireerd door verschillende grote meesters in de mode zoals Jean Paul Gaultier. Deze excentrieke ontwerper komt over alsof hij een simpel mens is gebleven in het megacircus van de modewereld. Ik bewonder iedereen die voor zijn doelen gaat zonder een ander naar beneden te trappen.”
Nu schittert ze eigenhandig vol trots als haar collecties voorbij komen op de catwalk. Elk kledingstuk maakt ze zelf op de hand. “De ene keer is mijn collectie donker en de andere keer juist weer heel kleurrijk. Het is maar net hoe ik me op dat moment voel. Dat eigenzinnige zat er vroeg in en je ziet het vandaag de dag nog volop terug in mijn stijl. Mijn collecties hebben een vrij uitgesproken smaak: sexy, vrouwelijk en een tikkeltje ordinair. Ik vind het leuk om tot op het randje te rebelleren.” Ze ontwerpt onder andere extravagante badpakken voor haar zwemkledinglijn, waarvan sommige stuks ook te dragen zijn als feestkleding. “Ik ontwerp voor dames met lef. Vrouwen die graag vieren dat ze een lekker ding zijn ongeacht de grootte van hun maat of hun lichaamsbouw.
De Curaçaose vrouwen zijn alleen al daarom een onuitputtelijke bron van inspiratie. Ze zijn sterk, zelfverzekerd en sexy. Ondanks dat er op Curaçao een machocultuur heerst, draait het hier toch vooral om de vrouw. Het gaat hier niet om dik, dun en verhoudingen. Iedereen hier viert het leven. Ik houd ontzettend van de met beide benen op de grond mentaliteit van de eilandbewoners. Mensen laten zich hier niet in hokjes stoppen, terwijl ik in Nederland constant het gevoel heb dat mensen doen wat er van ze verwacht wordt. Op Curaçao doe je wat je wilt,” zegt ze met een volhardende toon in haar stem. Angst voor de kritieken van de meedogenloze modewereld heeft deze pittige tante niet. “De modewereld staat over het algemeen bekend om haar felheid en narigheid, maar ik denk niet dat het een noodzaak hoeft te zijn. Door vriendelijk te zijn kan ik ook op een aangename manier bereiken wat ik wil.”
Curaçao
“Zodra ik geland ben op Curaçao voel ik me weer meteen thuis. Het eiland biedt mij een enorme geestelijke rust. In Nederland leef ik gehaast en is het nooit goed genoeg. Dat maakt mij soms onzeker. Tegelijkertijd zorgt dat wel voor een goede focus en een juiste drive om te presteren. Toch zal Curaçao altijd aan mij blijven trekken. Het klimaat borrelt van binnen in mij, de natuur en de warmte draag ik altijd met me mee. Je bent hier een kind van de zee. Als mensen triest zijn gaan ze naar de zee, als mensen blij zijn gaan ze naar de zee, maar ook als ze ziek zijn gaan ze naar de zee. De zee is zo iets krachtigs,” zegt ze met het accent op het woordje kracht.
“Als ik me even niet goed voel neem ik een duik in de zee en voel ik me weer helemaal schoongespoeld. Ik treed dan buiten mijn eigen ik en kan alles loslaten. Ik hoop het ooit te kunnen realiseren om gedeeltelijk op Curaçao te kunnen wonen en gedeeltelijk in Nederland te verblijven.” Curaçao zorgt er ook voor dat Marytsa met haar beide beentjes op de grond blijft. “Je bent hier niet zo snel afhankelijk van materie. Als je auto kapot gaat of het internet het een dag niet doet is dat niet meteen een groot probleem. In Nederland ben ik soms bang om mezelf te verliezen in het grote westerse gebeuren. Je wordt daar zo overspoeld met van alles dat ‘moet’. Curaçao blijft daarom mijn oplaadpunt. Ik moet minimaal een keer per jaar weer naar huis om mezelf terug te vinden tussen al mijn grote ambities en dromen.”
Toekomst
In december 2011 gaf Marytsa een zeer succesvolle modeshow in de openlucht op Curaçao. Haar collectie viel zo goed in de smaak dat vrouwen haar massaal via de social media als facebook benaderden om haar items te kunnen bestellen. “Het grootse compliment wat je kunt krijgen is dat mensen iets van je willen hebben, daar doe je het toch voor. Het is te gek als vrouwen zich met mijn collectie kunnen identificeren.” Op dit moment liggen de ontwerpen van Marytsa nog niet in de winkels. Je kunt een persoonlijk afspraak maken en dan een bestelling plaatsen. “Ik houd van het persoonlijk contact met mijn klanten en wil mijn ontwerpen echt handgemaakt en perfect op maat maken. Je hebt dan een designer stuk in de kast hangen dat speciaal voor jou ontworpen is.” Curaçao omarmt haar al met beide armen. Maar als het aan de ambitieuze ontwerpster ligt verovert zij binnenkort ook de internationale markt. “Ik heb een grote expansiedrift en hoop ooit met de juiste mensen aan mijn zijde als een grote familie een mode-imperium op poten te krijgen. Hoe groot of hoe klein, dat maakt niet uit. Als ik die droom maar kan verwezenlijken.”
Tip
“De mooiste plekjes op het eiland zijn voor mij de robuuste plaatsen als Banda Abou en Tera Kora. Deze ruwe vlaktes hebben iets ongetemds en wilds door de ongerepte natuur. Maar ook Shete Boka en de noordkant van het eiland zijn meer dan de moeite waard.”
Er is de laatste jaren een grote keus aan schoeisel in Suriname, van slippers tot hoge hakken. Men hoeft ook niet speciaal naar een schoenenwinkel te gaan, want de supermarkt heeft vaak een hoekje met schoenen. De kwaliteit van het gros van het aangeboden schoeisel in ons land is echter ver te zoeken.
Paramaribo – “De eerste Dobru-avond op de SMS-pier was succesvol”, meent Rutu Raveles. Ter ere van zijn vader en het gedachtegoed dat hij heeft nagelaten, worden er tot vrijdag Dobru-avonden gehouden waarbij artiesten binnen de thema’s nationalisme, eenheid, liefde, armoede en strijden tegen onrecht optredens verzorgen.
Paramaribo – Twaalf Caribische modecollecties passeerden maandagavond de revue tijdens de Grandeur Fashion Show in de tuin van Royal Torarica. In de prachtige ambiance werd mode gepresenteerd van ontwerpers uit onder andere Haïti, Belize, Guyana en Suriname.
De twee uur durende show was een aaneenschakeling van creativiteit en schoonheid met mooie modellen die hun best deden en prachtige kleding, sieraden.
Niet elke collectie kan een ‘collectie’ genoemd worden. Daarvoor waren de stukken te verschillend. Enkele hadden het heel goed begrepen, zoals Sonia Noel van Guyana met haar asymmetrisch lopende kaftan-achtige kleding en imposante hoeden. Maar ook Jaeyln design van Guyana met de zwarte kleding afgezet met fleurig Madras en Miko Guillaume uit Haïti, de enige met een prachtige mannencollectie, en het vloeiende lijnenspel van Maria Fouchard uit Haïti, wisten danig te bekoren.
In de show was er veel gebruik van natuurlijke stoffen zoals katoen en linnen. Er werd ook gehaakte kleding gepresenteerd door de Surinaamse Regina Chin. Opmerkelijk waren ook de strakke vloeiende lijnen van Belize ontwerper Joris Hendrik.
Dinsdag- en woensdagavond zijn er voor geïnteresseerde kopers en fashionista’s vanaf 18 uur meet- en greetbijeenkomsten met de ontwerpers.
De eigenaar van een boetiek in het noorden van Paramaribo heeft de afgelopen vier maanden gebruik gemaakt van een verborgen camera in een paskamer van zijn zaak. Dat vertellen twee bronnen dichtbij de echtgenote van de voyeur vrijdag anoniem aan GFC Nieuws.
De gluurder heeft toegegeven sinds april dit jaar te zijn begonnen met de activiteiten. De zaak kwam deze week aan het licht toen zijn vrouw hem op heterdaad betrapte. De man was op dat moment in een aparte ruimte een klant aan het begluren.
In eerste instantie was de beweegreden onder meer om diefstal tegen te gaan. Na verloop van tijd zou hij echter de onweerstaanbare drang hebben ontwikkeld om klanten stiekem te bekijken. Dat biechtte hij althans zijn vrouw op. Volgens informatie is de camera intussen verwijderd.
Suriname heeft er een evenement bij. Diva’s Only en de High Heels Run zullen op zaterdag 3 augustus wat vrouwelijke charme toevoegen aan uitgaan in Suriname. ‘Mens & Maatschappij’ maakte voor u kennis met Lucille Deekman en Maureen Maynard, de ondernemers achter dit initiatief.
“Mensen houden van mooie dingen en kijken graag naar mooie dingen, dus vanuit die fashion-gedachte is het idee achter deze evenementen gekomen”, legt Deekman uit. Met de organisatie van dit evenement gingen zij en partner Maynard terug naar de basis van hun carrière: mode. Beide vrouwen hebben gewerkt in de mode-industrie en hebben grote liefde voor het vak.
“Het is de eerste activiteit die wij zelf initiëren en het is ontzettend spannend en leerrijk om te doen”, gaat Deekman verder.
Eerder hebben zij opdrachten uitgevoerd voor derden. Dit wordt gekwalificeerd als ‘oppas doen voor de kinderen van de buren’. “Je eigen productie tot leven brengen is te vergelijken met je eigen kind grootbrengen.” Bij het organiseren van je eigen evenement ben je ook afhankelijk van financiële middelen van derden. “Geen eenvoudige klus”, geeft Maynard toe. Toch zijn ze vanaf het begin bijzonder gemotiveerd geweest. “Wij hebben nooit gedacht ‘dit gaat niet door’. We hadden een plan B. Dit hebben we gedeeltelijk ook in werking moeten zetten”, vult Deekman aan.
Samen doen
Het tweetal voelt elkaar goed aan en is goed op elkaar afgestemd. “Op zowel zakelijk als privé-gebied leken we beiden dezelfde dingen te hebben meegemaakt”, vertelt Deekman. Hun kennis en ervaring hebben zij samengebundeld in een onderneming. “Shared Vision is een jong marketing- en organisatiebureau, dat gestuurd wordt door twee stevige, krachtige, ondernemende en zelfbewuste vrouwen”, omschrijven Deekman en Maynard hun gezamenlijke onderneming. “Onze visie over hoe we in het leven staan en wat we van het leven willen klikte. Zo kwam de samenwerking tot stand.” Beiden liepen met het idee weer een eigen bedrijf starten en staken de koppen bij elkaar om dit samen te doen. De ondernemers hebben ervaring in het draaien van een eigen bedrijf. Dat was dus niet nieuw. “Wat dit anders maakt, is dat je nu twee meningen en visies bij elkaar hebt. Vandaar de naam Shared Vision; gedeelde visie.”
Ondernemen in Suriname
“Als ik om me heen kijk, denk ik dat er veel meer vrouwen bezig zijn te ondernemen dan staat geregistreerd. Ik denk dat het door vrouwen kiezen voor een eigen bedrijf komt vanuit die innerlijke drive die je hebt om voor je kinderen te zorgen en te overleven. Dit valt me echt op hier”, doet Deekman zich ontvallen. Volgens haar heeft ondernemen in Suriname zeker zin en zijn vrouwen zich er nog onvoldoende van bewust dat zij al ondernemer zijn. “Ze draaien een heel huishouden. Ze zijn huisvrouw, maar om rond te komen, maken ze kleren, koekjes, enzovoorts. Onbewust zijn ze al aan het ondernemen en weten vaak niet eens dat ze dat kunnen omzetten in een echt bedrijf. Gelukkig zijn er niet-gouvernementele organisaties en vrouwenorganisaties die investeren in het ontwikkelen van ondernemerschap in deze vrouwen.” Volgens Deekman brengt dit vele voordelen voor de vrouw. “Je eigen geld verdienen biedt je de mogelijkheid financieel onafhankelijk te zijn en keuzes te kunnen maken voor jou en je kinderen. Het maakt je ook een prettiger mens, waardoor als de man thuis komt, hij een vrouw aantreft die ook oor heeft naar de ervaringen van zijn dag. Omdat zij gewoon lekker in haar vel zit.” Er zijn nog vele gezinnen waar dit niet het geval is. En dan kan een slechte communicatie leiden tot huiselijk geweld. Vandaar dat de dames besloten met hun evenementen ondersteuning te geven aan stichting Stop Geweld. “Die kunnen dit geld en de aandacht goed gebruiken om vrouwen te ondersteunen die hulp nodig hebben.”
Meerwaarde activiteiten
“De hoge-hakken-loop is niet onbekend in de wereld en naast het feit dat het zijn oorsprong vindt in de mode is het een ludieke actie om aandacht te vragen voor iets dat speelt. In dit geval is dat geweld tegen vrouwen.” Ook het idee achter het Diva’s Only Event vindt zijn oorsprong in hun behoefte een bijdrage te leveren geweld tegen vrouwen te verminderen. “Diva is de vrouw die in je zit. Omdat de diva niet bij elk vrouw naar boven komt, en er vrouwen zijn waar die eruit wordt geslagen of geestelijk eruit wordt geduwd, dachten wij aan een evenement waar elke vrouw zich een diva kan voelen.” Vandaar de donatie aan stichting Stop Geweld. Daarnaast willen Deekman en Maynard met Shared Vision jonge vrouwen de kans geven zich te ontwikkelen. “Wij willen ze stimuleren om echt voor zichzelf te kiezen, carrière te maken en zich bewust te zijn van hun vrouw-zijn. Dat zij de oogkleppen afdoen en kijken naar de mogelijkheden die het leven biedt. Want vaak kijken we alleen naar voren en achteruit, maar niet naar links en rechts”, besluit Maynard.
Paramaribo – Het inheemse klederdrachtencontest wordt dit jaar strakker georganiseerd. In tegenstelling tot het eerste jaar worden ontwerpers deze keer opgeroepen zich te laten inschrijven tot 15 mei en uit de inzendingen zullen tien inheemse ontwerpers worden geselecteerd om mee te doen aan het contest. Het ontwerpcontest dat om het ene jaar door Indigenous Evenement wordt georganiseerd, vindt in november plaats.
Marga Weimans werkt op de grens van mode en beeldende kunst. Ze onderzoekt haar partieel Surinaamse achtergrond en maakt met haar opmerkelijke couture-ontwerpen een statement over vrouwelijkheid, afhankelijkheid, onafhankelijkheid. De jurken, gebaseerd op de creoolse koto-misi, krijgen een andere context door de metalen constructies die Marga Weimans om de poppen heen construeert. Te zien in het Groninger Museum.
Deze website beoogt geen enkel winstoogmerk. Door middel van de website wil de Werkgroep het publiek kennis laten maken met nieuws uit en over de Caraïbische regio. De Werkgroep neemt daartoe onder meer berichten over van andere sites, zonder dat het ons altijd mogelijk is rechthebbenden vooraf te attenderen op de overname. Mocht iemand bezwaar hebben tegen overname van tekst- of beeldmateriaal, laat ons dit weten, dan verwijderen wij het materiaal.
Reacties op berichten worden alleen geplaatst indien voorzien van voor- en achternaam. Opinies op deze website komen voor rekening van de auteur(s) en zijn niet altijd de opinies van de Werkgroep.
RSS
Facebook
Twitter
