Op donderdag 27 mei 2021 ondertekenden Rita Rahman, voorzitter van de Werkgroep Caraïbische Letteren, en... Lees verder →
Posts tagged with: Mitrasingh Ben
Slachting contractarbeiders te Mariënburg herdacht in Den Haag
24 dia’s voor 24 gevallen strijders van de opstand van 29 juli 1902 te Mariënburg. Militairen beschoten op 30 juli 1902 de in opstand gekomen plantagearbeiders te Mariënburg. Zestien strijders waren op slag dood, de rest bezweek later aan hun verwondingen. In Nederland is het bloedbad in Den Haag herdacht door de Stichting Eerherstel Mariënburg.
read on…Moti Marhé: geestelijk vader van Baba en Mai
Van vernedering tot trotse geuzennaam
door Piet de Kroon
In 1964 krabbelde Moti Marhé op een papiertje de twee woorden die sinds zijn jeugd door zijn hoofd spookten: ‘Baba aur Mai’. Ze herinnerden hem aan de vernederingen die hij en andere Hindostaanse leerlingen op het schoolplein hadden moeten aanhoren. Woorden met een denigrerende betekenis, maar tegelijkertijd ook woorden die in zijn eigen Sarnámi op een respectvolle manier zijn voorouders aanduiden.
In gesprek met Piet de Kroon vertelt de 80-jarige taalwetenschapper, neerlandicus en Sarnámi- en Hindi-deskundige in zijn woonplaats Den Haag over de betekenis van 5 juni, de herkomst van Baba en Mai en de toekomst van het Hindostaans erfgoed.
read on…In memoriam Ben Mitrasingh
door Effendi N. Ketwaru
Ik las onlangs het bericht dat Ben Mitrasingh is overleden. Ik leerde Ben kennen in Amsterdam waar hij studeerde. Ben was bevriend met mijn vader. In die tijd, begin jaren zeventig, was ons huis in Amsterdam een trefpunt van Surinamers die zich met de kunst verbonden voelden. read on…
Na Nadia Raveles, nu ook Benjamin Mitrasingh overleden
De cultuurwereld is in enkele dagen twee cultuurmensen kwijt. Archeoloog en kunsthistoricus Benjamin Mitrasingh is vanochtend in het Academisch Ziekenhuis overleden. De voormalige directeur van het ministerie van Onderwijs en Volksontwikkeling is 75 jaar geworden. Ook cultuurkenner Nadia Raveles is niet meer. Zij is op zondag, 30 juni, overleden op 68-jarige leeftijd. read on…
Het immigratiemonument: Baba en Mai of Mai en Baba
door Roy Khemradj
In de opmaat naar viering en herdenking vandaag van 145 jaar Hindostaanse immigratie kom ik in de berichtgeving overal de tekst ‘Baba en Mai’ tegen – we hebben het dan over het monument vlak naast het kabinet van de president aan de Kleine Waterstraat waar vandaag ook kransleggingen plaatsvinden. Als je echter voor het monument staat dan treedt eerst Mai je tegemoet en dan ietsjes naar achter, Baba. In de ondertekst bij een foto in een publicatie worden personen van links naar rechts geduid. Dus op de granieten plaquette aan het voetstuk van het standbeeld had eerst Mai vermeld moeten staan en dan Baba. Ook had er bij het citaat ‘Waar het mij goed gaat, daar is mijn vaderland’ moeten staan dat dit van Mahatma Gandhi is. read on…
Het einde cultuur van ‘tjoep, tjoep kuch na bol’
door Benjamin S. Mitrasingh
Zou het waar zijn of wordt het maar verzonnen? Dat vragen vele Hindostanen die wat redelijk Sarnami kennen zich ook af. Vanwaar opeens die mondigheid van de Hindostaanse cabaretiers om politieke praatprogramma’s te maken? Waarom zwijgen de andere bevolkingsgroepen dan opeens? Die hadden het toch altijd voor het zeggen. Of is men blijven steken in de Nederlandse showprogramma’s met zinnen als Amsterdam is mooier dan Parijs of zijn die opeens de bewonderaars van de big business geworden? Daar lijkt het bijna wel op, want voor sommige Surinaamse showmakers houdt deze naäparij van de Nederlandse cultuur maar niet op. read on…
Centrum Lalla Rookh heeft nu een prachtig museum
door Benjamin S. Mitrasingh
Het heeft lang geduurd, maar het is eindelijk zover. De Nationale Stichting Hindostaanse Immigratie (NSHI) mag blij en trots zijn op haar museum in Gebouw 2 op het Lalla Rookh complex. Volgens museologen is dit museum het mooiste museum van Suriname. Het ziet er werkelijk heel keurig uit, met enorm veel historische informatie. read on…
Lachmon en de verbroederingspolitiek in Suriname
door Benjamin S. Mitrasingh
Het boek van Evert Gonesh over de Verbroederingspolitiek in Suriname is een zwaarwichtig politiek historisch werk, met een veelheid aan noten en bronnen. Na het standaardwerk van Jules Sedney De toekomst van ons verleden (mei 2010), is dit boek van Evert G. Gonesh (voorheen Evert Azimullah) ook voor elke politicus in Suriname een ‘must’. En niet zomaar een ‘must’ maar een boek dat we intensief moeten lezen, omdat het lezen van dit soort boeken elke politicus in Suriname ten goede zal komen. read on…
Onjuiste namen op monument van Mariënburg
door Benjamin S. Mitrasingh
Momenteel is in Suriname mijn oude vriend Moti Marhé. Moti heeft Nederlands en Hindi gestudeerd aan de Rijksuniversiteit in Leiden en ik archeologie. Op 5 juni 1978, dus 37 jaar geleden, hebben Moti en ik de brochure samengesteld: Mathura, Ramjanee en Raygaroo; verzet tegen uitbuiting en onderdrukking in Suriname. Ik heb het bronnenonderzoek gedaan en Moti heeft de tekst geredigeerd. In deze brochure schrijft Moti heel duidelijk dat het is geschreven ‘…voor baba en mai…’ read on…
‘Hindostaanse Surinamers in Nederland 1973-2013’
door Benjamin Mitrasingh
Het eerste waarover ik viel toen ik het boek van Chan E.S. Choenni in mijn handen had, was de titel van het boek. Het is vooral de bescheidenheid van Choenni die mij stoort, want hij hoeft helemaal niet zo bescheiden te zijn. Als ons universiteitskader maar een tiende had van de publiciteitsijver van Choenni, dan zouden wij nu hier een bloeiende universiteit hebben. read on…
Hindostaanse Surinamers in Nederland 1973-2013
door Benjamin Mitrasingh
Het eerste waarover ik viel toen ik het boek van Chan E.S. Choenni Hindostaanse Surinamers in Nederland 1973-2013 in mijn handen had, was de titel van het boek. Het is vooral de bescheidenheid van Choenni die mij stoort, want hij hoeft helemaal niet zo bescheiden te zijn. Als ons universiteitskader maar een tiende had van de publiciteitsijver van Choenni, dan zouden wij nu hier een bloeiende universiteit hebben. read on…
Leuk boekje over Plantage Mariënburg
District Commewijne. Foto © Aafke Huizinga
door Benjamin Mitrasingh
In de boekhandel is een leuk boekje over de plantage Mariënburg te vinden, alleen schrik je onmiddellijk van de prijs van het boek. Dan is het grote boek van dr André Loor wel redelijk in de prijs. Een compliment verdient zeker de schrijfster van het boek Anne Blondé, maar dan moeten wij ook erbij vermelden dat zij bij elk volgend schrijfproduct van haar wel een nauwkeuriger eindcorrector moet raadplegen. Want het stoort bij het lezen wel enorm, als er bij het woord ‘suikerrriet’ de lidwoorden ‘de’ en ‘het’ door elkaar worden gebruikt. Het woord is ‘het’ suikerriet en dan mag de eenvoudige Toekijan Soekardi in zijn notities wel ‘de’ suikerriet’ hebben geschreven, maar dat mag hij, want het zijn zijn eigen aantekeningen die hij nu nog gebruikt als bescheiden toeristengids van de plantage. Die aantekeningen biedt hij niet te koop aan, wat Anne Blondé wel doet met haar boekje. Hierdoor krijgt haar boekje wel het predicaat van ‘wat zielig, maar wel een leuk boekje’.
Sommige fototeksten ontbreken helaas volledig in het boekje en de witte teksten op de foto’s zijn bijna onleesbaar. Want wie zijn de mensen op de foto op bladzijde 92. Die foto is gehaald uit een album van de man op de foto, die alles heeft vermeld behalve zijn eigen naam. Hij was agent op Mariënburg en ergens onthult hij zijn eigen borstbeeld.Als onderzoekster en schrijfster verdient Anne Blondé wel beter, omdat zij nu al een goed voorbeeld is voor alle politici van het district Commewijne maar vooral ook voor de onaantastbare geniale ‘luchtkastelenbouwer’ van de suikerplantage. In het boekje (bladzijde 54) krijgt het historisch onderzoek naar het massagraf van 1902 ook aandacht en wordt er ook vermeld: ‘de lichamen van de contractarbeiders werden begraven in een kuil met ongebluste kalk, wat het zo goed als onmogelijk maakt iets van hun resten te vinden’. Met deze conclusie heeft Anne Blondé een enorme ondersteuning gegeven aan het werk van het onderzoeksteam op Mariënburg dat steeds dichterbij komt van de juiste lokatie van het massagraf. Voor de boringen zijn nu langere verstelbare ‘Emperor’ assenstaal boren geleend bij de GMD. De archeologie en de Dienst voor Bodemkartering (DBK) werken namelijk met lichtere en kortere galvaanboren.
De foto’s en kleuren schema’s in het boek zijn heel mooi, maar waarvoor Anne Blondé samen met haar vrienden, zeker een dikke pluim verdient, zijn de uitgebreide noten en de gebruikte literatuur in het boek. Die maken het eindeloos zoeken naar de juiste bronnen, en zeker in Nederland, heel makkelijk.
In het verslag van het onderzoeksteam van Stichting Hindostaanse Immigratie zal je straks kunnen lezen wat het woord Mariënburg precies betekent, waar het vandaan komt en hoeveel slachtoffers er op 30 juli 1902 werkelijk ter plaatse zijn gevallen en hoeveel in het ziekenhuis op Mariënburg zijn overleden. Het is ook nog onduidelijk waar opeens de namen zijn verdwenen van de hoofdmoordenaar Budree en waar die van de verzetsleiders Hardat en Wongsoredjo? Als het boek de maand en het jaar van het onderzoek naar het massagraf van 1902 keurig kan vermelden, namelijk als juni 2013, wie gaat dan schrijven over de uitverkoop van Mariënburg en over de minachting en enorme verwaarlozing van de oud-Javaanse arbeiders? Dit proces begon al na de sluiting van de suikerplantage in medio 1985 en in 2013 was dit proces nog steeds in volle gang?
Als Anne dat niet doet, doen wij het wel. Want sinds 1980 praten we in Suriname over de maatschappelijke relevantie van wetenschapsbeoefening en dat stukje hebben wij gemist in het boekje. Jammer, maar de tijd zal ons hopelijk beter leren. Maar aan Anne en aan ‘kan’ Toekijan, in elk geval een heel hartelijk dankjewel voor hun mooi boekje! Stichting Cultuureducatie.
[van Starnieuws, 1 april 2014]
RSS
Facebook
Twitter
