Paramaribo – Paul Middellijn die zich professor Anansi noemde, gaf in een half gevuld theater Unique zijn optreden. De poëet deed zijn best het publiek wakker te schudden met zijn tekst, wat hem jammer genoeg niet lukte woensdagavond. De aanwezigen zaten muisstil naar de performance van Middellijn te kijken en er kwam weinig respons. Of waren zij juist weg van zijn ‘Voices of Freedom’?
Het leek er soms op dat hij 24-uurs diensten draaide: bij nacht en ontij kon je Rolf van der Marcks commentaren verwachten op brandende maatschappelijke kwesties. Zijn vlijmscherpe reacties op zijn eigen website, Suriname Stemt, en hier op Caraïbisch Uitzicht, volgden weinig minuten op een persbericht dat hem niet zinde. Hij was vaak de eerste om te reageren op een Facebook-bericht, en wanneer er een reactie verscheen op een van zijn eigen teksten, dan stond er een minuut later alweer een reactie van zijn hand onder. Op donderdag vroeg hij me om 7 minuten over 5 in de ochtend hoe hij toch een bijschrift onder een foto geplaatst moest krijgen. De avond van diezelfde dag overleed hij, op weg naar het Academisch Ziekenhuis in Paramaribo.
De plannen om Fort Zeelandia te ontruimen en een andere bestemming te geven staan voorlopig in de ijskast. Dat vertelde Eugène van der San, directeur van het Kabinet van de President, vanmiddag in gesprek met De West: ‘Er wordt gewerkt aan een genuanceerder gewijzigd plan’. Van der San gaf dit aan nadat we hem vroegen hoe het nu eigenlijk stond met de kabinetsplannen die in mei van dit jaar bekend werden gemaakt. Paul Middellijn, destijds cultureel adviseur van het Kabinet, kwam toen met het idee om het Fort ‘een nieuwe culturele invulling te geven, die past bij de inzichten van de regering’. Er ontstond veel ophef over dit plan, omdat het zou betekenen dat het Surinaams Museum zou moeten verhuizen, en ook het in Fort Zeelandia gevestigde restaurant Baka Foto zou op zoek moeten naar een nieuwe locatie.
Fort Zeelandia, met op nr. 5 de Officierswoning, nu Directiekantoor van het Surinaams Museum. Foto Augusta Curiel.
Een andere reden voor de ophef was dat de uitvoering van het plan zou betekenen dat President Desiré Bouterse wellicht weer zou terugkeren naar de plek waar dertig jaar geleden de Decembermoorden plaatsvonden. Ook zou de uitvoering van het plan volgens velen betekenen dat het herdenkingsmonument voor de Decembermoorden zou verdwijnen.
Paul Middellijn is inmiddels niet meer werkzaam bij het Kabinet van de President. Betekent dit dat de huidige occupanten voorlopig niets te vrezen hebben? Mevrouw Hanna van Petten, financieel directeur van het Surinaams Museum: ‘We wachten het rustig af. We hebben enige tijd geleden een brief naar het Kabinet gestuurd waarin we schreven wat onzes inziens de consequenties zouden zijn van het plan. Daar hebben we nog geen reactie op gehad. Ik weet niet hoe dit zal aflopen, alles is mogelijk in dit land’. Wat zou er gebeuren als het Surinaams Museum daadwerkelijk ontruimd zou moeten worden?
‘Van 1982 tot 1996 konden we ook niet terecht in het Fort. Toen hadden we een tijdelijk onderkomen in de buurt van Zorg en Hoop. Daar zouden we opnieuw naar kunnen verhuizen, als dat nodig blijkt’.
Albert Roessingh – Op de vlucht
Van der San zegt niets van een brief aan het Kabinet te weten. Wel is hij een voorstander van een andere bestemming voor het Fort: ‘Ik vind dat Fort Zeelandia een andere look zou moeten krijgen. Zoals het nu is past het wat mij betreft niet in het geheel van de omgeving, het is een beetje een dode hoek’.
Museumdirecteur Laddy van Putten wil niet inhoudelijk ingaan op de zaak: ‘Er wordt te veel over gepraat, we hebben besloten hier niet over naar buiten te treden. We wachten de ontwikkelingen rustig af’. Voorlopig is er geen reden tot zorg. Volgens Van der San is het in ieder geval zeker dat er op korte termijn niets met de plannen zal worden gedaan.
Alhoewel ik Paul Middellijn niet ken, heb ik de pest aan de man, en wel om een aantal redenen. Om te beginnen omdat hij een ‘revo’-visionist is van het eerste uur, mensen die níet vanuit betrokkenheid bij land & volk, maar vanuit het perspectief van persoonlijk gewin – materieel of immaterieel, maakt niet uit – achter Bouterse & trawanten aanhollen. Verder omdat hij er niet voor is teruggeschrokken de functie van Cultureel Adviseur van de President te aanvaarden, en tot slot het voor mij meest zwaarwegende argument, te weten zijn perfide – maar naar het zich laat aanzien voorlopig gestrande – plan om het Fort Zeelandia-complex te annexeren en terug te brengen (!) in de boezem van het Kabinet.
Nu lees ik op de Ware Tijd-online (gelukkig dat die krant eindelijk ook de internetwereld heeft ontdekt!) “met opgeheven hoofd” gehoor heeft gegeven aan de wens van Carifesta Host Country Management Committee-voorzitter Ivan Graanoogst om de commissie met onmiddellijke ingang te verlaten. Overigens is het zeer begrijpelijk dat Graanoogst hiertoe is overgegaan, nadat Middellijn bij een vergadering van de week in Courtyard by Marriott op de vuist wilde met Directeur Cultuur Stanley Sidoel, waarvan omstanders hem uiteindelijk echter hebben kunnen weerhouden. Graanoogst heeft zich nog netjes uitgedrukt door te zeggen dat er met de man niet valt samen te werken.
Desalniettemin heeft Middellijn bij zijn afscheid ook een zeer behartenswaardige uitspraak gedaan, namelijk dat hij van mening is dat er in Suriname nog geen duidelijke cultuurvisie bestaat. “Het inzicht dat cultuur de drager is van de gehele natie, is nog niet in de volle breedte ten uitvoer gebracht. Het feit dat cultuurbarbaren het voor het zeggen hebben in een land zo rijk aan cultuur, maakt mij droevig. Zonder visie kan je nou eenmaal geen plan ontwikkelen, laat staan uitzetten”, aldus Middellijn. Een stelling waarmee ik het volledig eens kan zijn. Blijft echter de vraag waarom Middellijn zich heeft afgegeven met cultuurbarbaren als Bouterse & trawanten.
Het Britse parlement heeft kort geleden de historische blunder begaan om de ‘Big Ben’ in Londen om te dopen tot ‘Elizabeth Tower’. De toren is hernoemd om Queen Elizabeth te eren, die dit jaar 60 jaar geleden tot koningin werd gekroond. Alhoewel de toren in feite gewoon ‘Clock Tower’ heet, staat hij wereldwijd bekend als Big Ben, naar de politicus Sir Benjamin Hall, Big Ben genoemd vanwege zijn rijzige gestalte, de originator van de in 1859 voltooide neo-Gothische Clock Tower.
Portret van de Surinaams-Nederlandse schrijver Paul Middellijn – getiteld De brief – gemaakt door de in Suriname werkzame fotograaf Nicolaas Porter. Nr. 108 in de reeks fotoportretten die Porter in opdracht van de Werkgroep Caraïbische Letteren maakt. Voor informatie kunt U mailen naar: nicolaasporter@hotmail.com. Wie de hele reeks wil zien kan hieronder klikken op het label Werkgroepportretten.
De Surinaams geschiedenis moet van onderop geschreven worden. De geschiedschrijving moet niet opgelegd worden, met of zonder uzi. “Het moet gedragen worden”, zei Rosemarijn Hoefte van het Koninklijk instituut voor Taal-, Land- en Volkenkunde (KITLV) bij de Nederlandse presentatie van het boek Verzamelaars en volksopvoerders, musea in Suriname 1863-2012 van de 28-jarige historicus Pepijn Reeser. Eerder werd het boek in Suriname gepresenteerd. Reeser legt uit dat de titel van zijn boek de mensen beschrijft die zich bezighouden met musea: “Ze vinden het belangrijk om iets te verzamelen, maar ze doen het met een doel.” Geschiedenis is een gereedschap, zegt hij, waar je alles uit kunt halen wat je wil.
Bastion Veere
In Leiden kregen de plannen van de Surinaamse regering [geformuleerd in een rapport van adviseur Paul Middellijn] om het Surinaams Museum uit Fort Zeelandia te zetten veel aandacht. Dat kwam naar buiten enkele weken nadat het boek van Reeser op de binnenplaats van het fort was gepresenteerd. “Als je Bastion Veere uit de herdenking (van de Decembermoorden, red.) haalt dan maak je het een soort geuzenplek. Dan krijgt het een nog grotere lading dan het al heeft”, zei Hoefte.
Volgens Reeser geeft het plan aan dat de musea door de Surinaamse regering minder belangrijk worden gevonden dan het levende erfgoed, zoals zang, dans en de vertelcultuur. “Maar ik vind het jammer. De instellingen die er nu zitten doen erg goed werk. Ik zie de noodzaak om ze weg te sturen niet.” De historicus ziet parallellen met de militaire tijd van de jaren ’80.
Dat de regering een eigen visie heeft op de geschiedenis vindt hij niet erg, als andere visies maar niet monddood worden gemaakt. Het Surinaams Museum is belangrijk om een ruimere blik op de geschiedenis te tonen; daar worden dingen getoond die niet meer bestaan. Volgens Reeser is het oude koloniale stempel een van de dingen waar de regering problemen mee heeft.
Surinaams perspectief
Erik Schilp van het Nationaal Historisch Museum benadrukt dat geschiedenis nooit kan worden uitgewist: “Geschiedenis is sterker dan enig machthebber op enig moment.” Hij zou het interessant vinden om het boek van Reeser over vijf jaar een update te geven met de ontwikkelingen die er dan zijn geweest. En met een ander perspectief: “Laat het door een Surinamer schrijven. Dan is de vergelijking interessant.”
Het zal weinigen ontgaan zijn: de Surinaamse regering/Bevel/Bouterse eist het Fort Zeelandia-complex op, gooit het Surinaams Museum en zijn zusterinstellingen eruit en wil het complex herinrichten voor eigen gebruik, onder meer als feestruimte (zie ook de berichten hieronder op deze blogspot).
De Schrijversgroep ’77 deelt in S77 Info van 25 mei 2012 onder de kop ‘Plannen ontruiming Fort Zeelandiacomplex’ over deze kwestie het volgende mee, ik citeer het bericht integraal:
“Paul Middellijn, cultureel adviseur van de president van Suriname, heeft een plan opgesteld om het totale Fort Zeelandia complex een nieuwe bestemming te geven. Onder andere is voorgesteld om in Huis 9, waar momenteel de Educatieve Dienst van het Surinaams Museum is gevestigd, zijn stichting, Sranan Tori Akademya, te vestigen en dit tevens tot Huis van de Surinaamse Literatuur te maken. Wat dit vooralsnog in de praktijk zal betekenen, en hoe dit Huis van de Literatuur zal functioneren is niet duidelijk. Het is jammer dat er bij het opstellen van dit plan zo weinig overleg geweest is met de stakeholders in het literaire veld en de Educatieve Dienst zelf. Paul Middellijn is in het culturele veld vooral bekend als storyteller en het verzorgen van workshops op dit gebied. Voor het veld is het nog onduidelijk hoe de functieverdeling is tussen de Directeur Cultuur en de cultureel adviseur van de president.”
Mij valt in dit bericht op dat de plannen door de Schrijversgroep ’77 al onmiddellijk als definitief en onweerlegbaar worden neergezet, en dus impliciet worden geaccepteerd. De Schrijversgroep maakt er zich vooral druk over dat de groep zelf (‘de stakeholders in het veld’) niet is gekend in het opstellen van de plannen, dat het nog onduidelijk is wat de literatuurgroep er aan gaat hebben en vindt het reuze belangrijk hoe de functieverdeling is tussen de cultureel adviseur Paul Middellijn en de Directeur Cultuur. Terwijl de Schrijversgroep (met actieve mensen als Ismene Krishnadath, Alphons Levens, S. Sombra en Arlette Codfried) vaak voor zijn activiteiten een beroep heeft gedaan op het Surinaams Museum om het Fort ter beschikking te stellen voor manifestaties, staat in het bericht niet één woord van medeleven met deze culturele zusterinstelling. Dat het Museum voor een groot drama wordt gesteld en jaren en jaren aan hard werken met één pennenstreek vernietigd ziet worden: de Schrijversgroep wijdt er niet één (zegge: 1) woord aan. Niet alleen geen protest van een schrijversorganisatie die toch normaal gesproken kritisch zou moeten zijn naar alle geledingen van de maatschappij toe (en deze regering in het bijzonder), ook geen woord van solidariteit met de verdrevenen: het Nola Hatterman Instituut, Cultuurstudies, het Surinaams Museum en zijn Educatieve Dienst. Niet één. Het ontbreken van dat woord is veelzeggender dan een website vol woorden van de Schrijversgroep ’77.
De Surinaamse president Desi Bouterse neemt Fort Zeelandia, waar in 1982 de Decembermoorden werden gepleegd, weer in zijn bezit. Het Surinaams Museum, dat het fort en het monument voor de 15 slachtoffers beheert, moet snel vertrekken. Bouterse overweegt de gevangenis waar de slachtoffers vastzaten, te slopen. Het fort wordt een festivalcentrum.
Nabestaanden reageren geschokt op de overname van het historisch beladen complex. Ze vrezen voor het voortbestaan van het monument. Het museum en andere culturele organisaties die gehuisvest zijn in het gebied, reageren verbijsterd. Ze werden woensdag op de hoogte gesteld van het plan dat is opgesteld door Bouterses cultureel adviseur Paul Middellijn.
Kogelgaten
De opvallende actie van Bouterse, die in 1982 in het fort zijn hoofdkwartier had, komt amper twee maanden na de amnestie voor hem en zijn 24 medeverdachten. ‘Dit is een aanslag en feitelijke opheffing van het monument’, zegt de Surinaamse publicist Theo Para, een van de initiatiefnemers. ‘Het beheer van het monument, waar ook de kogelgaten in de muren onder vallen, valt straks rechtstreeks onder de dader van de moorden. De volgende stap is dat hij het gaat afschermen voor het publiek. Mogelijk worden ook de kogelgaten gedicht. De geschiedenis wordt uitgewist.’
De plaquette met de namen van de omgebrachte critici van Bouterse werd in 2009, in het bijzijn van president Venetiaan, onthuld. De plaquette staat bij Bastion Veere, de plek in het oude Nederlandse fort waar de executies plaatsvonden. De nabestaanden kwamen toen overeen met het Surinaams Museum dat deze de plaquette en de kogelgaten zou beheren. Het museum geeft ook rondleidingen, onder andere over ‘8 December’, die nu zeker beëindigd worden.
Culturele invulling
Volgens Middellijn en Bouterses topadviseur Eugene van der San moet het complex ‘een nieuwe culturele invulling krijgen die past bij de inzichten van de regering’. Er komt ook een literatuurcentrum en een kantoor van de vicepresident. De beruchte Devil-gevangenis moet ingericht worden als museum over de koloniale periode of worden gesloopt.
‘Indien nodig kan de regering voorzien in een container om de spullen op te slaan’, werd het Surinaams Museum in de nota te verstaan gegeven. ‘Dit is zeer ernstig’, zegt voorzitter Arthur Parisius van het stichtingsbestuur aangeslagen. ‘Wat er nu met de plaquette en de kogelgaten gaat gebeuren, weten we totaal niet.’ Sunil Oemrawsingh, die de nabestaanden vertegenwoordigt, is geschokt. ‘Dit is het zoveelste bewijs van de werkelijke intentie van deze president. Maar als hij denkt dat hij zo de geschiedenis weg kan poetsen, dan heeft hij het mis.’
Drs. Stephen Fokké, directeur Stichting Gebouwd Erfgoed Suriname, is onaangenaam verrast door een op handen zijnde actie van het Kabinet van de President.
Zeer waarschijnlijk als de plannen doorgaan dienen alle panden op het Fort Zeelandia Complex per 1 september 2012 ontruimd te worden of zoals gebiedend wordt gesteld in een brief gedateerd 21 mei 2012 van de directeur van het Kabinet van de President, Eugene van der San aan de directeur Cultuur Stanley Sidoel ’te worden ingeleverd c.q. terug te brengen in de schoot van het beleidscentrum”.
Er is een nota opgesteld door de Cultureel Adviseur van de President, Paul Middellijn, die zijn plannen kenbaar heeft gemaakt via de directeur van het Kabinet van de President. Aan de directeur Cultuur is gevraagd om advies uit te brengen met betrekking tot de consequenties van het voornemen.
In een brief aan zijn bestuur schrijft Stephen Fokké vandaag, woensdag 23 mei, onder andere: ‘We zeggen dank aan dhr. Middellijn voor 15 jaar lang hard werken voor behoud van ons erfgoed. Alle instanties zullen met hun achterban/besturen deze kwestie bespreken en hun standpunten kenbaar maken aan de directeur Cultuur. Dit is een vrij ernstige zaak en grijpt diep in het werk van alle gebruikers op het Complex.
Sommigen panden, in het bijzonder de panden van het Surinaams Museum zullen reeds veel eerder, binnen een maand tijd ‘ingeleverd’/’gevorderd’ dienen te worden. Het ‘doel van de actie is: (…) een nieuwe culturele invulling geven aan het Complex, die past bij de inzichten van de regering. Dit houdt o.a. in dat alle gebouwen bemand zullen worden en actief zullen bijdragen aan het vormen van de culturele display van Suriname’.
* De officierswoning (Cultuurstudies) wordt het kantoor voor de vice-president;
* Het kantoor Surinaams Museum wordt Sranan Tori Academia/Sur. literatuur Centrum;
* Het gebouw SGES/Stadsherstel wordt Oso Dresi/cultureel Centrum annex expo muziek instrumenten uit organisch materiaal;
* Het onderkomen van de Eductaieve dienst Surinaams Museum wordt het kantoor van Paul Middellijn;
* Het Nola Hatterman Instituut mag voorlopig nog heel even blijven;
* Het pand van de Staatsraad is ’Ter overweging’.
Het eigenlijke fort, waarin het Surinaams Museum is ondergebracht, wordt het Carifesta Cultural Centrum c.q. Carifesta 2013 Hoofdkwartier.
De gebruikers van officierswoning 7 (SGES/Commissie Monumentenzorg etc.) wordt genoemd een ‘club die maar enkele keren per jaar samenkomt en die een compleet gebouw bezet’.
Gisteren zou Dobru 77 jaar geworden zijn. Zijn weduwe en voorzitter van de Robin Raveles stichting, gaf ons, bewonderaars van de grote nationalist en dichter, de gelegenheid hem te eren in het sfeervolle loghouse aan de Surinamerivier.Oud en jong, van 15 tot in de 80 waren daar verzameld. Ook de Cubaanse ambassadeur met echtgenote, tante Pauline Hermelijn en bekende performers als Sombra, Paul Middellijn, maar ook nog onbekende jongeren traden spontaan op, onder leiding van Ifna Vrede. De begeleiding was in handen van Dave Mac Donald en Bongo Charley. Opvallend was de afwezigheid van Schrijversgroep77 die op dezelfde avond een avond had gewijd aan Anil Ramdas. De wel aanwezige schrijvers waren persoonlijke vrienden van Dobru.
Wonny Raveles herdacht haar echtgenoot in een korte speech, gevolgd door onze voordrachten en memorials. Mijn gedicht, Dit is ook mijn land, droeg ik op aan Dobru en Wonny. Sombra herdacht zijn vriend in warme woorden en gedichten,
Wan bon werd in het Sranan Tongo, Engels, Frans, Spaans en Nederlands voorgedragen, Dave zong gedichten, Paul Middellijn zong liederen, Lydia Hermelijn deed Gran tangi en die ene tiener, Esten, die zijn allereerste voordracht deed, besloot op bezielende wijze zijn gedicht met een politiek statement: die ene dag kregen wij Anthony Nesty, geen Amnesty, wat hem een daverend applaus opleverde.
De opbrengst van de op zijn owrujari verkochte boyo werd overgedragen aan de stichting.
Dobru zou tevreden zijn. Hij is niet vergeten.
Dit is ook mijn land
Dit is ook mijn land
voortglijdende korjalen over zilverzwarte spiegeloppervlak mystiek en zo vertrouwd
dat het mijn hart tot barstens toe vervuld
Dit is ook mijn land
miljarden groene getuigenissen geschreven in honderden vruchtbare eeuwen van zon en regen, wind en warmte en gelezen door honderdduizenden die hen betreden Dit is ook mijn land
monumenten van vergane bergformaties sluimerend en half verscholen in verleden, heden en voortschrijdend in de tijd Dit is ook mijn land
doorluchtige winddoorlatende intieme onderkomens met pinapruiken boven gevlochten besneden bewerkte afscheidingen waar ik mijn hangmat binden laat Dit is ook mijn land
rozerode aarde waar mijn schuifelende voeten steun behoeven na de zwarte, gele, witte wisselende structuren en zich kastijden in de torentjes, waaiers , slakkenhuizen, lepelvormen van uitgegraven schelpenritsen in mijn stadse tuin-erf-plaats Dit is ook mijn land
waar bananenvaandel veervormigen vingerbladigen awarastekeligen sappige heerlijkheid onthullen geurend naar zoete babybuikjes onlangs gelaafd met moedermelk
Dit is ook mijn land
ivoren glimlach in multicolor bruin brons chocolade zwart geelbeige wit rood karamel kaneel van oumaopamamapapabroerzustanteneefnichtoomzoondochterkleinkind die me lief zijn als mijzelf Dit is ook mijn land
Dit is ook mijn
Dit is ook
Dit is
Dit
Is
Ook
Mijn
Land !!!!!
Een tentoonstelling en een culinair gedeelte behoren tot het hoofdmenu van de eerste K’saba Fair, die van 29 tot 31 juli wordt gehouden. Bezoekers mogen echter meer verwachten dan alleen stands op dit driedaagse evenement. Het uiteindelijke doel van de K’saba Fair, die op plantage Vierkinderen wordt gehouden, is de versterking van de cassavesector.
De officiële opening is op vrijdag 29 juli met speeches van hoogwaardigheidsbekleders uit Paramaribo en Para [ronk, ronk, ronk], daarna zal chefkok Tony bijzondere gerechten van cassave presenteren. Hoe die precies eruit zullen zien, is een verrassing. “In elk geval niet een traditioneel gerecht zoals telo”, zegt Sherida Mormon, de coördinator van de fair. Het muzikale gedeelte op deze dag wordt verzorgd door Liesbeth Peroti en Los Trios Amigos, die voor het eerst De K’saba Song laten horen. Over cassave en peprewatra valt een heleboel te vertellen en dat bewijzen storytellers Paul Middellijn uit Rotterdam en Arupa uit Para, met hun fictieve, nostalgische en traditionele verhalen over één van de hoofdingrediënten van onze keuken. De tentoonstelling begint op zaterdag met de presentatie en verkoop van diverse cassavesoorten en aan cassave gerelateerde producten en gerechten. Onder de standhouders is ook Celos met informatie aanwezig.
Daarnaast zijn er inheemsen met handgemaakte producten en tenminste één standhouder heeft barbequewild met cassave. De kasaba poku komt van Cojunto Promos, verder is er op die dag ook een show met traditionele klederdracht van verschillende bevolkingsgroepen. De fair wordt gehouden langs de Coropinakreek, waarin bezoekers mogen zwemmen en waarop boottrips gemaakt kunnen worden. “Voor deze recreanten staat er een grote tent – mensen mogen parasols en ligstoelen meenemen – en voor de seniore burgers hebben we een speciale tent opgezet”, zegt Mormon. Zij wijst erop dat er ook aan de kleintjes is gedacht. Een speeltuin en een kinderhoek waar kinderen tegen betaling educatief worden bezig gehouden, moeten de kleine bezoekers ook een leuke dag bezorgen. Het hoofdmenu van de K’saba Fair wordt op zondag, de laatste dag, vervolgd. In de middag van twaalf tot zes staan Amazone Drums en een capoeirashow op het programma. Verschillende inheemse bands, waaronder een vrouwenband uit Bernarddorp, zullen achtereenvolgens optreden. Daarna volgt de K’saba line-up, die bestaat uit populaire Surinaamse artiesten, zoals Enver, Poppe en No Limits. De tentoonstelling is dan afgelopen, maar het restaurant dat speciaal voor de fair is opgezet, blijft geopend.
Deze website beoogt geen enkel winstoogmerk. Door middel van de website wil de Werkgroep het publiek kennis laten maken met nieuws uit en over de Caraïbische regio. De Werkgroep neemt daartoe onder meer berichten over van andere sites, zonder dat het ons altijd mogelijk is rechthebbenden vooraf te attenderen op de overname. Mocht iemand bezwaar hebben tegen overname van tekst- of beeldmateriaal, laat ons dit weten, dan verwijderen wij het materiaal.
Reacties op berichten worden alleen geplaatst indien voorzien van voor- en achternaam. Opinies op deze website komen voor rekening van de auteur(s) en zijn niet altijd de opinies van de Werkgroep.
RSS
Facebook
Twitter
