Op donderdag 27 mei 2021 ondertekenden Rita Rahman, voorzitter van de Werkgroep Caraïbische Letteren, en... Lees verder →
Posts tagged with: mensenrechten
Het onrecht heeft gezegevierd
door Edgar Mampier
Alle drogredenen tot aanname van de gewijzigde amnestiewet zijn vruchteloos ontmaskerd, het heeft allemaal niet mogen baten, het onrecht heeft gezegevierd. Geerlings-Simons zei na afloop dan wel de initiatiefnemers niet te willen feliciteren, het kostte haar duidelijk moeite dat over haar lippen te krijgen, en in de fractiekamer, waar de champagne ongetwijfeld rijkelijk vloeide om het mega-malicieuze volk nog méér te benevelen, zal zij dat zeker hebben goedgemaakt met brasa’s voor de intiatiefnemers. Deze coup is zonder meer te vergelijken met de Kristallnacht in Duitsland in 1938, de weg tot de autoritaire democratie ligt vanaf nu helemaal open.
Maar nóch die voorstemmers – evenmin als de bij stemming lafhartig weggebleven tegenstanders van BEP en NS – nóch Bouterse moeten denken dat ze hiermee vrijuit gaan. Bouterse was al getekend voor het leven, maar de hierboven genoemden hebben zich hiermee medeschuldig gemaakt aan misdaden tegen de menselijkheid, zij hebben nu ook bloed aan hun handen en zijn als Bouterse voor het leven getekend, gebrandmerkt.
Werden het brandmerk van de slavernij en het brandmerk van Auschwitz, Dachau, etcetera door de geschiedenis omgezet in geuzentekens, dat zal nooit en te nimmer het geval zijn met het brandmerk van de willoze volgelingen van moordenaar Bouterse, zij zullen tot het einde hunner dagen niet alleen worden nagewezen door alle nabestaanden en alle rechtgeaarde Surinamers, maar ook niet aflatend gekweld worden door hun eigen geweten, om tenslotte in de geschiedenis te boek te staan als het volks- en staatsvijandige deel van de Surinamers, dat het land met deze gewijzigde amnestiewet opnieuw voor decennia in het ongeluk heeft gestort.
Negationisme à la Simons
door Theo Para
DNA-voorzitter Jennifer Geerlings-Simons heeft in Starnieuws de politici die tegen de Amnestiewet 2012 zijn, ervan beschuldigd verantwoordelijk te zijn voor het feit dat de mensenrechtenschendingen van de jaren tachtig ‘na 1987’, tot nu toe niet zijn onderzocht. Met de amnestiewet 2012 is het de huidige coalitie die nu eens eindelijk ‘voorgoed’ de decembermoorden en andere schendingen van de mensenrechten ‘oplost’. En met een ‘waarheidscommissie’ zal dan de ‘echte waarheid’ naar voren komen. Evenals haar partijgenoot-president, de hoofdverdachte van de decembermoorden en zelfverklaard verantwoordelijke voor de massaslachting te Moiwana, hanteert de partijdige DNA-voorzitter de tactiek van ‘de dief die roept: “houdt de dief” ‘.
De politici die zich, evenals de nabestaanden, maatschappelijk en religieuze organisaties keren tegen de Amnestiewet ‘12, willen juist dat het 8 decemberstrafproces wordt afgerond. Zij hebben sinds 2000 tot en met 2010 de infrastructurele voorwaarden en de veiligheidssituatie geschapen voor het gerechtelijke onderzoek, de vervolging en berechting van de decembermoorden. Sinds Simons de hoofdverdachte van de decembermoorden de presidentsketen heeft omhangen, nam de ondergraving van de voorwaarden van het 8 decemberstrafproces een aanvang. Te beginnen bij het plaatsen van de beveiliging van rechterlijke macht in handen van de veiligheidsdienst van de president-hoofdverdachte.
Medeplichtig
Het zijn juist de pro-Amnestiewet ’12 politici die de afronding van het strafproces – het eind is nabij! – willen belemmeren. Het merkwaardige is dat Simons dit een ‘oplossing’ noemt. Het kenmerkende van de Amnestiewet 2012 is dat zij daders van zeer ernstige schendingen van de mensenrechten, zonder enige vorm van het afleggen van verantwoording, vrijstelt van strafvervolging. Gezien die extreme eenzijdigheid is de typering daderswet dan ook passend. Dat de indieners van het omstreden wetsvoorstel ook nog de (president-)hoofdverdachte van de decembermoorden die wet willen laten bekrachtigen, is illustratief voor de belangenverstrengeling. Omdat daders jouw partij- of coalitiegenoten zijn, mogen zij rekenen op straffeloosheid. Leve de willekeur van de barbarij!
Dat daarbij ook nog tegen de grondwet en internationale verdragen in de onafhankelijke rechtsgang wordt belemmerd, maakt de DNA-leden die de Amnestiewet 2012 helpen aannemen, inclusief de partijdige DNA-voorzitter, tot medeplichtigen van de daders; ongeacht de drogredeneringen die zij aanvoeren om dat te vergoelijken. Wat Paul Somohardjo demagogisch ‘vergeven’ noemt, is niets anders dan het in ruil voor posities en privileges (Romeo en Julia in Jakarta), de grondrechten van de slachtoffers en nabestaanden verkwanselen ten gunste van moordenaars en folteraars, die in hun hunkering naar (internationale) acceptatie kennelijk amnestie behoeven.
Straffeloosheid
Omdat Simons de criminaliteit in de politiek (massamoord) verdedigt door strafvervolging te ondermijnen, moet zij in haar doodsstrijd om geloofwaardigheid woorden van hun betekenis beroven. Terwijl elk verstandig mens, nationaal en internationaal, in de Amnestiewet ’12 een probleem ziet, noemt zij het een ‘oplossing’. Jawel, een oplossing voor de daders, maar een megaprobleem voor de nabestaanden, de samenleving en de rechtsorde. Want wat de Amnestiewet ’12 doet is het wettelijk sanctioneren van de cultuur van de straffeloosheid, die sinds 1980 de Surinaamse samenleving verdeelt en belemmert in haar vrije ontwikkeling.
De oorzaak van deze langdurige straffeloosheid ligt in het gegeven dat de daders tot de tanden gewapend bleven en forse invloed bleven behouden in politiek en staat (leger). De democratische politici die omzichtig met die situatie omgingen, deden dat omdat zij, in de woorden van ex-president Venetiaan, een ‘shoot out’ wilden voorkomen. Zij zochten naar wegen de cultuur van de straffeloosheid te beëindigen, zonder dat het moeizaam op gang gekomen democratiseringsproces zou stagneren of terugvallen. Misschien waren ze daarin te voorzichtig en soms tranga ede (Amnestiewet ’92). Maar toen door het initiatief van nabestaanden en sympathiserende maatschappelijke organisaties het Hof van Justitie in 2000 besloot dat de decembermoorden moesten worden vervolgd en berecht, gingen de democratische politici aan de slag. Anders was het met de inzet van Simons, die sinds de jaren tachtig het tot haar levenswerk heeft gemaakt politieke invloed en staatsmacht te verwerven in kritiekloze kameraadschap met de verantwoordelijken van ernstige schendingen van de rechten van de mens. In de verkiezingen deed zij evenals Melvin Bouva en André Misiekaba haar kiezers nog geloven dat zij de onafhankelijke rechtsgang ongemoeid zou laten. Maar dat blijkt nu onmiskenbaar kiezersbedrog. Zij is persoonlijk medeverantwoordelijk te achten voor het ontstaan en voortduren van de cultuur van straffeloosheid in Suriname. Haar verdediging van de Amnestiewet ’12 vormt van die inzet de apotheose.
Negationisme
Simons gunt met de Amnestiewet ’12 de Krijgsraad niet eens het recht om na ruim vier jaren onderzoek, waaronder forensisch onderzoek en het horen van verdachten, getuigen, advocaten en aanklagers, te vertellen wat haar onderzoeksbevindingen zijn en wat haar conclusies. Laat staan dat zij de Krijgsraad de ruimte laat tot het uitspreken van een vonnis. Nee, zij weet zeker, nog voordat iets bekend is over vorm, inhoud en samenstelling van een post-amnestie ‘waarheidscommissie’, dat die zal vertellen wat de ‘echte waarheid’ is. Wat een arrogantie en zelfingenomenheid! Haar opvattingen zijn verontrustend, omdat die ‘echte waarheid’ gezien haar politieke lijn van de straffeloosheid, niets anders kan betekenen dan negationisme. Dat is een vorm van herschrijven van de geschiedenis die de ernstige misdaden tegen de menselijkheid, oorlogsmisdaden en/of genocide ontkent, minimaliseert of vertekent, alles met het doel de dadersbelangen te beschermen.
Internationaal bekende vormen van negationisme, door sommigen ook historisch revisionisme genoemd, zijn de ontkenning van de Holocaust en de Armeense genocide. De psychologie van de straffeloosheid is ontkenning. Zo kon Bouva met de stelligheid van de aanhanger roepen: ‘In onze partij zijn geen moordenaars!’ Waarom dan de Krijgsraad het zwijgen opleggen? Feiten die de ‘echte waarheid’ voor de voeten lopen zijn ongewenst, de boodschappers van die feiten moet de mond worden gesnoerd.
[ook in Starnieuws, 31 maart 2012]
Amnestie of amnesie?
Als de indieners van de initiatiefwet tot uitbreiding van amnestie in Suriname rust hebben willen brengen in de samenleving, dan moet worden vastgesteld dat zij het tegendeel hebben bereikt. Hun streven om amnestie te verlenen voor de gehele periode 1 april 1980 tot 19 augustus 1992 en deze ook te laten gelden voor misdaden tegen de menselijkheid, heeft de samenleving in grote beroering gebracht. Door aan te sturen op het in ijltempo aannemen van de initiatiefwet hopen de zes parlementariërs van de coalitie bestraffing te voorkomen van de verantwoordelijken voor de decembermoorden.
De initiatiefnemers hebben de ontstane onrust aan zichzelf te wijten. Juridisch gezien rijden zij, leden van het hoogste orgaan van staat, namelijk een scheve schaats. Een zaak die onder de rechter is (en die naar verwachting zijn ontknoping nadert) dient volgens de grondwet (artikel 69 en 131 lid 3) ongestoord voortgang te vinden. De wetgevende macht maakt zich aan het schenden van de grondwet schuldig als het de rechterlijke macht opzettelijk in de wielen tracht te rijden en verdachten van strafrechtelijke handelingen die in een strafproces zijn verwikkeld van vervolging wil vrijstellen. Er zit nog een ander aspect aan deze zaak. De nabestaanden van de decemberslachtoffers hebben het recht te weten wat er op 8 december 1982 met hun vermoorde familieleden is gebeurd. Tevens dient hun rechtsgevoel te worden bevredigd, bij voorkeur in de vorm van bestraffing van de daders. Als volksvertegenwoordigers de elementaire beginselen van waarheidsvinding en rechtvaardigheid moedwillig ondergraven, dan is, zoals terecht ook andere commentatoren hebben opgemerkt, de rechtstaat in gevaar.
Met de aanname van de initiatiefwet zal de samenleving geen dienst worden bewezen. Als daders van mensenrechtenschendingen niet vervolgd kunnen worden en hun daden ongestraft zullen blijven, zal dit nadelige gevolgen hebben voor de beleving van het recht op leven en het recht op vrijheid en veiligheid (hoofdstuk V van de grondwet). Maatschappelijke rust wordt niet gecreëerd door het simpelweg ontkennen, toedekken of uitwissen van het verleden. Het is ondenkbaar dat zonder kennis van het verleden en zonder verwerking van bepaalde zwarte bladzijden uit dat verleden de eenheid in een samenleving kan worden teruggebracht. Het naleven van de grondwet en het respecteren van de trias politica, maar ook het effectief voorkomen en tegengaan van amnesie (geheugenverlies) zijn voorwaarden voor maatschappelijke vrede en het bevorderen van duurzame ontwikkeling.
Voor weldenkende ouderen is dit een vanzelfsprekendheid. Dat zij hun inzichten op dit gebied in toenemende mate met anderen delen, kan als een positieve ontwikkeling worden aangemerkt. Anders ligt het bij veel jongeren. Zij die aanvoeren dat zij nog niet geboren waren op het moment dat de decembermoorden plaatsvonden, maken vooral kenbaar geen moeite te willen doen om zich in hun eigen geschiedenis te verdiepen. Terwijl het verwerven van kennis hierover gemakkelijker is dan ooit. Zij kunnen de oudere generatie op de decembermoorden aanspreken, relevante websites bezoeken, literatuur raadplegen en op het Nationaal Archief kranten uit de jaren tachtig inzien. Onwetendheid voorwenden terwijl er voldoende betrouwbare informatie beschikbaar is, getuigt van een verwijtbaar gebrek aan betrokkenheid bij de eigen samenleving.
Het niet nakomen door Suriname van verplichtingen volgens het internationaal recht zal leiden tot een aantasting van het imago van de republiek. Het Moiwana-vonnis van het Inter-Amerikaanse Hof voor de Rechten van de Mens is door de Surinaamse staat maar ten dele uitgevoerd. Nog altijd is er geen begin gemaakt met het onderzoeken van de Moiwana-moorden en de vervolging en berechting van de verdachten van de gruwelijkheden die in 1986 in het Marrondorp werden aangericht. Met het aannemen van de initiatiefwet zou deze zaak niet meer voor de rechter kunnen worden gebracht. Dat zou betekenen dat de daders van de decembermoorden èn de Moiwana-moorden vrijuit zouden gaan. Als het parlement deze consequenties aanvaardt en instemt met de initiatiefwet, dan zal Suriname uit de pas lopen met ontwikkelingen die zich sinds enige tijd in de regio voordoen. In landen als Argentinië en Chili werden amnestiewetten onder internationale druk teruggedraaid en vindt vele jaren na dato alsnog vervolging van mensenrechtenschendingen plaats.
Niets tijdens de procesgang heeft er tot dusver op gewezen dat er sprake is van een (al dan niet door Nederland geregisseerd) politiek proces, zoals leden van de coalitie, president Bouterse voorop, vanaf het begin hebben beweerd. Wel heeft de coalitie een punt als zij opmerkt dat het Nieuw Front de kwestie op zijn beloop heeft gelaten. De Frontleiders hebben vooral in verkiezingstijd geprobeerd politieke munt te slaan uit de decembergebeurtenissen, maar in de jaren dat zij de coalitie vormden consequent nagelaten om het openbaar ministerie aan te moedigen tot vervolging van de verdachten over te gaan. Nadat de nabestaanden de verjaring van de decembermoorden wisten te stuiten en het proces ondanks het Front toch op gang kwam, hebben de Frontregeringen echter de scheiding der machten steeds gerespecteerd en zich van interventies onthouden. Sindsdien vordert het proces gestaag. Anders dan de hoofdverdachte het graag doet voorkomen, hebben vergelding en rancune bij de rechters nooit de boventoon gevoerd, zoals genoegzaam uit de verslagen van de verhoren van de verdachten kan worden opgemaakt. Integendeel, de rechtszaak vindt met de juiste zorgvuldigheid en prudentie plaats en de verdediging krijgt alle gelegenheid om getuigen op te roepen en verdachten bij te staan. Dat de hoofdverdachte van het proces weigert om zich in de rechtszaal te verantwoorden, is een strategie waarvan nog zal moeten blijken of deze gunstig voor hem zal uitpakken.
In 1980 werd onder druk van de coupplegers en hun adviseurs een amnestieregeling voor de periode 25 februari-1 april 1980 van kracht. In 1992 werd een amnestieregeling aanvaard om een einde te maken aan de geweldspiraal tussen het Jungle Commando en het Nationaal Leger. De regeling betrof de periode 1 januari 1985-19 augustus 1992 en droeg bij tot het beëindigen van de binnenlandse oorlog, maar was uitdrukkelijk niet van toepassing op hen die zich aan mensenrechtenschendingen schuldig hadden gemaakt. De vorige week bij de Nationale Assemblee ingediende initiatiefwet draagt de sporen van gelegenheidswetgeving. De haast van de initiatiefnemers lijkt veroorzaakt door het verbreken van het stilzwijgen van Ruben Roozendaal, een van de leden van de groep van zestien en gewezen vertrouweling van Bouterse. Roozendaal heeft ernstige beschuldigingen geuit richting Bouterse, die – als de beschuldigingen op waarheid berusten – een veroordeling van de laatste dichterbij lijken te brengen. Maar laten we niet op zaken vooruitlopen. Over een eventuele veroordeling gaat de rechter. Het is aan hem om het decemberproces tot een deugdelijk einde te brengen.
In 2007 sprak Angela Cropper gegradueerde studenten geesteswetenschappen en sociale wetenschappen van de University of the West Indies (St. Augustine campus, Trinidad) indringend toe. In haar voordracht ‘Seven Deadly Sins of Caribbean Culture’ bekritiseerde zij de cultuur van materialisme, individualisme, burgerlijke zelfgenoegzaamheid, geweld, corruptie, halfslachtigheid en nihilisme die zij waarnam in haar land, in het Caraïbisch gebied in ruimere zin, maar ook in andere delen van de wereld. Het is niet moeilijk om de door haar gesignaleerde kwalen te verbinden met het huidige sociaal-politieke klimaat in Suriname. Cropper riep haar toehoorders op om als ‘creators and custodians of culture’ en ‘agents of change’ hun verantwoordelijkheid te nemen, bij te dragen aan het wegnemen van deze kwalen en het verschil te maken. Geen struisvogelmentaliteit, geen amnesie, maar met het volle verstand en volledige inzet meewerken aan het tot een levende werkelijkheid maken van de civil society. Cropper, wier echtgenoot, zuster en moeder in 2001 in hun huis in Port-of-Spain slachtoffer werden van roofmoord, was vastbesloten een ‘thoughtful citizen’ te blijven. Een voorbeeld om na te volgen.
De lezing van Angela Cropper is hier te vinden: http://www.normangirvan.info/cropper-caribbean-culture/
Letter on Surinamese Amnesty Legislation
New York, 23 March 2012
Dr. Jennifer Simons
Chair of the National Assembly of Suriname
Paramaribo, Suriname
Dr. Jennifer Simons
Chair of the National Assembly of Suriname
Paramaribo, Suriname
Your Excellency:
We, the undersigned human rights organizations in the Americas, members of the Coalition for the International Criminal Court, are writing to express our deep concern in light of information received indicating that Members of Parliament of Suriname’s ruling majority are undertaking efforts to adopt an amendment to Suriname’s amnesty law in order to extend its coverage “to those who in the period commencing on 1 April 1980 and ending on 19 August 1992 committed punishable acts and/or are suspected of them in the framework of defense of the State and/of overthrow of the lawful authority such as the events in December 1982 and the Suriname Guerilla War (Binnenlandse oorlog)”. As you are well aware, this amnesty legislation would cover Suriname’s military dictatorship and a civil war period and would exclude the possibility of continuing with current investigations of grave international crimes perpetrated in that time frame denying many victims their rights to both truth and justice.
Suriname is a party to the Inter-American Convention of Human Rights since November 1987 and has recognized the jurisdiction of the Inter-American Court of Human Rights (IACHR). In some of the leading cases before it, the Court has been clear that amnesties for international crimes are incompatible with the provisions of the Convention. In the 2001 Barrios Altos Case it determined that “all amnesty provisions, provisions on prescription and the establishment of measures designed to eliminate responsibility are inadmissible, because they are intended to prevent the investigation and punishment of those responsible for serious human rights violations such as torture, extrajudicial, summary or arbitrary execution and forced disappearance, all of them prohibited because they violate non-derogable rights recognized by international human rights law.”1
In addition, in its decision in the 2006 Almonacid Arrellano Case, the IACHR ruled that the obligation to try and punish perpetrators of international crimes, including crimes against humanity, is derived from the duty of protection contained in Article 1(1) of the American convention regarding the obligation to protect rights. It also concluded “that the States cannot eglect their duty to investigate, identify, and punish those persons responsible for crimes against humanity by enforcing amnesty laws or any other similar domestic provisions. Consequently, crimes against humanity are crimes which cannot be susceptible of amnesty.”2
Suriname is also a State Party to the Rome Statute, a treaty whose spirit is firmly rooted in the idea that there can be no statute of limitations for international crimes such as genocide, crimes against humanity and war crimes. To that end, we call upon Parliament to carefully consider its commitment to accountability and reject the adoption of this bill recognizing the inherent obligations that Suriname has under International Law, and specifically as a state Party to the Inter-American Convention on Human Rights and the Rome Statute of the International Criminal Court.
Sincerely,
Andean Commission of Jurists (Peru)
Asociación pro Derechos Humanos (APRODEH) (Peru)
Centro de Investigación y Promoción de los Derechos Humanos (CIPRODEH) (Honduras)
Colectivo de Abogados José Alvear Restrepo – CAJAR (Colombia)
Comisión Colombiana de Juristas
Corporación Humanas Colombia
Convergencia Ciudadana de Mujeres (Convergencia Cívico Política de Mujeres)-(Guatemala)
Centro de Estudios de Guatemala
Instituto de Estudios del Proceso Penal Acusatorio, A.C. (Mexico)
Instituto de Estudios Comparados en Ciencias Penales de Guatemala
Parliamentarians for Global Action (PGA)
1 Inter-American Court of Human Rights, Judgment of 14 March 2001, Barrios Altos (Chumbipuma Aguirre and Others) vs. Perú, paragraph. 41.
2 Inter-American Court of Human Rights, Judgment of 26 September 2006, Almonacid Arellano and Others vs. Chile, paragraph 114.
Protest tegen award ‘mensenrechtenschender’ Obiang Nguema Mbasogo
Mensenrechtengroepen hebben wereldwijd hun misnoegen geuit tegen het vernoemen van een Unesco-prijs naar Teodoro Obiang Nguema Mbasogo, Afrika’s langst zittende dictator uit Equatoriaal Nieuw Guinea die in Suriname gast was van president Bouterse. Mbasogo zou zijn land beroofd hebben met miljoenen dollars. Equatoriaal Guinea is een land met veel olie-inkomsten en toch schrijnende armoede. Het betreft hier de USD 3 miljoen Internationale Prijs voor Research in de Medische Wetenschappen. Critici vragen zich af hoe president Teodoro Obiang Nguema Mbasogo zo’n prijs kan uitreiken terwijl duizenden van zijn eigen burgers het moeten doen zonder electriciteit en schoon drinkwater. Tot de grootste critici behoort de in New York gevestigde Open Society Justice Initiative. Ook Zuid Afrika’s aartsbisschop Desmond Tutu ondertekende vorig jaar een brief waarin bezorgdheid wordt geuit over een goed geregistreerde record van mensenrechtenschendingen, onderdrukking van persvrijheid en officiele corruptie tijdens Obiang’s regime. Door Open Society Justice Initiative werd gewezen op het feit dat Equatorial Guinea Afrika’s hoogste per capita inkomen heeft, maar toch gekenmerkt wordt met een van ‘s werelds grootste inkomensverschillen, ondanks de kleine bevolking van 700.000. Het land heeft een van de laagste niveaus van gezondheid en onderwijs. 60 % van de bevolking leeft met minder dan 1 US dollar per dag volgens UNDAF. Het land heeft de laagste rangschikking op de Human Development Index ranglijst wat betreft de relatie tussen beschikbare rijkdom en ontwikkeling. Onlangs werd het huis van 670 miljoen dollar van de zoon van de president in Parijs door de Franse politie onderzocht. Men stuitte op luxueuse goederen van miljoenen dollars waard, kennelijk afkomstig van de Staat. Deze zoon was eerder betrokken in een money laundering schandaal en corruptie.
Obiang wordt ervan verdacht honderden miljoenen dollars van Equatorial Guinea te hebben gesluisd naar banken in de USA, waarvan ten minste een daardoor in elkaar stortte. Amerikaanse autoriteiten dreigden in oktober 2011 beslag te leggen op eigendommen van zoon Teodorin Obiang, die ook een minister was in zijn vaders kabinet, ter waarde van USD 70 miljoen. Deze eigendommen omvatten ook een huis op Malibu, een executive jet, sportauto’s en de bekende handschoen bedekt met kristallen van Michael Jackson’s “Bad” tour. President Obiang Nguema Mbasogo, Afrika’s langst zittende dictator uit Equatoriaal Nieuw Guinea, is zaterdag gedecoreerd door onze president.
[uit Dagblad Suriname, 27-02- 2012]
Boekpresentatie Liu Xiaobo
Boekpresentatie, vrijdag 3 februari 2012, 16:30 uur
Zware prijs voor de strijd voor mensenrechten
Uitgeverij De Geus en Amnesty International lanceren op vrijdag 3 februari in het Humanity House de Nederlandse versie van het boek Ik heb geen vijanden, ik ken geen haat van Nobelprijswinnaar Liu Xiaobo. De literatuurwetenschapper, schrijver en docent won in 2010 de Nobelprijs voor de Vrede vanwege zijn lange en vreedzame strijd voor fundamentele mensenrechten in China. Een strijd die hem een gevangenisstraf van 11 jaar opleverde, die hij nog steeds uitzit. Het boek is een bundeling van alle facetten van zijn werk, beschouwingen over Chinese politiek, cultuur en gedichten. Waaronder ook het Manifest Charta 08; een oproep tot respect voor mensenrechten en meer democratie.
Ook al kan Xiaobo er niet bij zijn, 3 februari staat het Humanity House in het teken van deze bijzondere man. Met bijdragen van vrienden en collega’s die dicht bij hem staan en zich inzetten voor dezelfde strijd voor fundamentele mensenrechten.
Discussie over mensenrechten
Tijdens de boeklancering zie je een korte film die Xiaobo portretteert en dichter Yang Lian draagt een gedicht voor, opgedragen aan Xiaobo. Amnesty directeur Eduard Nazarsky geeft een mensenrechtelijke beschouwing over de manifesten, gevolgd door een ronde tafelgesprek onder leiding van schrijver René Appel (voorzitter van schrijversorganisatie PEN Nederland). René Appel gaat in gesprek met Tienchi Martin-Liao (voorzitster van het Chinese PEN; zij stelde tevens samen met de vrouw van Xiaobo het boek samen), schrijver Ma Jian en dichter Yang Lian. Sprekers die Xiaobo kennen en zich ook inzetten voor de mensenrechten.
De Geus en Amnesty International verbonden voor en door Xiaobo
Amnesty International adopteerde Liu Xiaobo in 1989 als gewetensgevangene. Sinds hij gevangen zit, voert Amnesty actie voor zijn vrijlating en vraagt aandacht voor het belang van zijn werk en inzet om de mensenrechtensituatie in China te verbeteren. De Geus onderscheidt zich binnen Nederland als uitgever van literair talent in de moderne multiculturele samenleving. De Geus brengt daarmee literatuur uit de hele wereld onder handbereik van de Nederlandse en Belgische lezers. Deze partijen hebben in het Humanity House een logische plek gevonden voor het organiseren van de boeklancering. Het Humanity House biedt een ontmoetingsplek en wakkert als platform de discussie over humanitaire hulp en mensenrechten aan.
Boeklancering bijwonen?
Mail naar aanmelden@humanityhouse.org o.v.v. ‘boeklancering Liu Xiaobo’. Je ontvangt van ons een bevestiging dat je op de gastenlijst staat. Reserveer snel, voor deze boeklancering is veel belangstelling.
Foyer open vanaf 16.00 uur
Start boekpresentatie 16.30 uur
Toegang gratis
Chinese mensenhandelaars hebben vrij spel in Suriname
door Ivan Cairo
Paramaribo – Chinese mensenhandelaars en hun handlangers in Suriname hebben vrij spel. Justitie kan hen maar niet aanpakken, omdat vermoedelijke slachtoffers de kaken uit vrees voor repressaille stijf op elkaar houden. De meeste slachtoffers uit China worden te werk gesteld in supermarkten, erotische massagesalons en de bouwsector. Zowel via legale als illegale wegen worden de slachtoffers naar Suriname gebracht. Zo blijkt uit een criminaliteitsbeeldanalyse van de politie.
Nieuw beleid
Een hooggeplaatste veiligheidsfunctionaris erkent, dat de Chinese maffia al jaren actief is in de mensenhandel in Suriname. Justitie lijkt echter aan handen en voeten gebonden en kan niet effectief optreden wegens gebrek aan bewijs. “We kennen de steunpunten en de handlangers hier, maar het is heel moeilijk om het sluitend bewijs tegen deze personen en organisaties te verzamelen”, zegt de functionaris in gesprek met de Ware Tijd. In een poging om de mensenhandel vanuit China te bemoeilijken en eventuele daders te kunnen aanpakken, worden nu nieuwe regels en beleidsmaatregelen voorbereid. Vooralsnog wil de veiligheidsambtenaar deze niet prijsgeven. “Wij werken er aan en zullen het met de nieuwe regels moeilijker maken voor deze criminelen”, wordt gesteld.
Wurgcontracten
In het rapport wordt onder andere gesteld dat wordt dat verschillende onderzoeken naar mensenhandel onder Chinezen in Suriname ‘hebben uitgewezen dat een Chinese organisatie actief is om Chinezen in China te recruteren’. Deze personen moeten een wurgcontract tekenen, waarbij ze aangeven akkoord te gaan dat ze voor een periode van twee jaar in Suriname zullen werken, zonder voor hun arbeid loon te ontvangen. Zulks als compensatie voor de kosten van huisvesting, voeding en vliegtickets. Het bedrag dat deze slachtoffers moeten terugbetalen, ligt tussen US$ 7.000 en US$ 10.000. Verder wordt aangegeven dat bepaalde slachtoffers als winkelbediende worden ingezet in supermarkten en van 8 uur ‘s morgens tot 10 uur ‘s avonds moeten werken.
Mensonterend
Sommige mannelijke slachtoffers worden uitgebuit in de bouw- en constructiesector. Daar worden ze gehuisvest in kleine barakken, waar sprake is van mensonterende toestanden. Andere vrouwelijke slachtoffers worden ingezet in Chinese erotische massagesalons. Onderzoek van de politie heeft de afgelopen jaren echter niet tot aanhouding van daders geleid. Als belangrijkste reden wordt opgegeven de taalbarrière tussen slachtoffers en rechercheurs en de weinig coöperatieve houding van slachtoffers. Ook wordt aangevoerd dat de verklaringen van slachtoffers ondanks het inzetten van vertalers niet betrouwbaar waren en weigerden ze meestal de namen van de mensenhandelaars of hun handlangers te noemen uit vrees voor represaille.
Veroordelingen
In gevallen waarbij onder andere vrouwen uit Brazilië, Guyana en de Dominicaanse Republiek , maar ook Surinamers in de seksindustrie werden uitgebuit, had justitie meer succes. In een aantal gevallen is het gekomen tot veroordeling van de mensenhandelaars en hun comparanten, onder wie ook buitenlanders. In één geval werd de kapitein van een vissersboot, een Koreaan, tot een langjarige gevangenisstraf veroordeeld voor het uitbuiten van Vietnamese arbeiders op zijn boot.
Niet op de hoogte
De overkoepelende Chinese organisatie in Suriname, Suriname Chinese United Association (SCUA), reageert geschokt op de berichtgeving over mensenhandel van Chinezen in Suriname. “Wij zijn hier absoluut niet van op de hoogte,“ zegt woordvoerder en bestuurslid Stephen Tsang tegenover de krant. “Als dit werkelijk zo is, betreuren wij dat mensen onder die omstandigheden naar Suriname worden gelokt”. Ook over de wurgcontracten die de Chinezen worden aangeboden, tast Tsang in het duister.
[uit de Ware Tijd, 27 en 28/12/2011]
Zie ook deze film van Masami Tsai Meu Chong over het uitgaansleven in Suriname
‘Condoom is zonde in huwelijk’
‘No denki soso a switie ma denki a baka pisie toe’
Paramaribo – ‘Vrouw, de zorg voor je gezondheid moet je niet overlaten aan een ander; hetzij je man of de wisselende partners met wie je seks hebt.’ Dat was de strekking van de discussieavond vrijdag in theater Unique, met als thema ‘Condoomgebruik en zelfprotectie van de vrouw’.
read on…Troubadour van de Pampas doodgeschoten
door Tanja Fraai
Eén van de meest geliefde zangers van Latijns-Amerika is vermoord. De Argentijnse zanger Facundo Cabral werd 9 juli in Guatemala-Stad in zijn auto doodgeschoten. Hij was op weg naar het vliegveld. De politie onderzoekt of het om een roofoverval gaat of om een gerichte aanslag. Facundo Cabral is 74 jaar geworden.
Condoleances
In heel Latijns-Amerika is geschokt gereageerd op de dood van Cabral. De president van Guatemala, Alvaro Colom, heeft telefonisch zijn condoleances overgebracht aan Cristina Kirchner, de president van Argentinië. President Chávez reageerde vanuit Venezuela via twitter met de woorden “¡Ay que dolor! ¡Mataron al gran trovador de Las Pampas! ¡Viva Facundo Cabral! Lloremos con Argentina y con toda Nuestra Patria Grande!” Wat zoveel betekent als “De troubadour van de Pampas is vermoord! Wij huilen met Argentinië.”
Boodschapper van Vrede
Ook anderen roemen Cabral op diverse sociale netwerksites. De zanger wordt herinnerd als ‘Ambassadeur van de Vrede’ en ‘Ambassadeur van de poëzie’. Dat uitgerekend hij slachtoffer is geworden van wat mogelijk een criminele daad is, wordt alom betreurd. VN-organisatie Unesco kende hem eerder de titel Wereldboodschapper van Vrede toe.
Protestliederen
De president van Ecuador, Rafael Correa sluit niet uit dat het om een daad van wraak gaat. Hij refereert hiermee aan de kritiek die Cabral vaak uitte op dictatoriale regimes. Tijdens de staatsgreep ontvluchtte hij Argentinië en verbleef jarenlang in Mexico. In de jaren tachtig keerde hij terug naar zijn geboorteland. Fernando Cabral is vooral bekend geworden van het nummer No soy de aquí, ni soy de allá. (‘Ik ben niet van hier en niet van daar’). Zijn nummers zijn vertaald in negen talen.
[RNW, 10 juli 2011]
De moord op de populaire Argentijnse zanger Facundo Cabral zaterdag in Guatemala is het werk van internationale bendes. Niet Cabral maar zijn concertorganisator Henry Farina zou het eigenlijke doelwit zijn geweest. Dat heeft de president van Guatemala, Alvaro Colom, gisteravond (lokale tijd) gezegd.
[uit Trouw, 12 juli 2011]
‘Suriname Nederlandse creatie’
Paramaribo – Econoom en consultant Armand Zunder houdt vandaag een lezing over de winsten van het Nederlandse bedrijfsleven in de koloniale periode tot 1940.
De voordracht, met de titel Suriname als een Nederlandse creatie en geldmakerij van allure in de koloniale tijd wordt door de opleiding geschiedenis van de Anton de Kom Universiteit georganiseerd en vindt plaats in de IGSR-aula. Zunder publiceerde in 2010 het boek ‘Herstelbetalingen’, waarin hij betoogt dat het Nederlandse bedrijfsleven grote winsten heeft gemaakt in de periode van de plantageeconomie. Hiermee ontkracht hij het beeld dat Suriname een verliespost was voor Nederland.
Zunder zal betogen dat de mensenrechten van de voorouders van de huidige Surinamers op systematische wijze zijn geschonden. Dit proces heeft volgens Zunder niet alleen bestaan uit fysieke acties, maar de toenmalige bezetters hebben systematische vernederingstactieken en verdeel- en heersconstructies bedacht en toegepast, die tot de dag van vandaag nog van invloed zijn. Op basis van zijn onderzoek zal Zunder ook een pleidooi houden voor compensatie door de Nederlandse regering voor wat hij noemt de grove schending van mensenrechten en de uitmergeling van de Surinaamse economie. De lezing wordt georganiseerd in het kader van de lezingencyclus van de masteropleiding Geschiedenis van het Institute of Graduate Studies and Research (IGSR), waarbij de mogelijkheid wordt geschapen om over bepaalde aspecten van de geschiedenis een wetenschappelijke discussie te voeren. De lezing is interessant voor docenten en studenten geschiedenis van de universiteit en het IOL, alle geschiedenisleerkrachten en vooral voor economen. Het onderzoek van Zunder is een poging om de Surinaamse geschiedenis vanuit een Surinaams perspectief te benaderen.
[uit de Ware Tijd, 30 juni 2011]
Samenwerking Aruba – Martin Luther King Center
De Arubaanse overheid heeft een partnerschap gesloten met The King Center in de Verenigde Staten om ideeën en mensen uit te wisselen voor projecten voor een harmonieuze en geweldloze samenleving. Premier Mike Eman (AVP) zei dit vanmorgen in gezelschap van de zoon van de befaamde Martin Luther King jr., die was uitgenodigd voor de onthulling van het standbeeld van Anne Frank in het Wilhelmina Park (zie bericht verder op deze blogspot).
The King Center is in 1968 opgericht en zet de geweldloze strijd voort van de wereldberoemde burgerrechtenactivist Martin Luther King voor eerlijkheid, gelijkheid en vrede. Ze zijn nu ook actief in Haïti, Colombia en Zuid Afrika. Één van de programma’s van deze vrijwilligersorganisatie is Beloved Community en de premier wil de ervaringen van dat project op Aruba gebruiken. Zoon Martin Luther King III vertelde vanmorgen aan de pers hoe met dit project mensen worden geleerd om samen te leven zonder geweld. Dit doen ze door positieve ontwikkelingen die in een samenleving bestaan, te versterken en te promoten, aldus King III. Hiervoor organiseren ze trainingen en lezingen. “Het lijkt erop dat Aruba geen heel groot probleem heeft met geweld, maar het positieve moet altijd worden gepromoot”, aldus King III. “Helaas hebben we dat in de Verenigde Staten niet genoeg gedaan.” King III doelt hiermee op alle geweld op tv, in films, in sommige muziek en culturen en in videospelletjes. “Dit beïnvloedt de jonge samenleving. Vroeger hadden wij maar een paar kanalen op tv en niet alles was zichtbaar voor kinderen. Nu zijn er heel veel kanalen en de jeugd kan overal bij.”
De samenwerking met The King Center houdt dus in het uitwisselen van ideeën, van medewerkers. Ook is er gesproken over de mogelijkheid voor eventuele stageplaatsen bij de Amerikaanse organisatie. Het is nog een intentie en de concrete invulling van die samenwerking moet dan ook nog plaatsvinden. Premier Eman is in ieder geval uitgenodigd om het centrum in Atlanta te komen bezoeken, het team van Beloved Community te ontmoeten en de samenwerking op te bouwen, zo liet King III ook weten. Vervolgens is hij weer uitgenodigd om te komen spreken op de conferentie Happy Community die op 6 december op Aruba wordt georganiseerd. Dit initiatief vanuit de overheid is bedoeld om de samenleving en met name wijken op een hoger plan te trekken.
[uit Amigoe, 13 juni 2011]
Wereldomroep verzet journalistieke bakens
De Wereldomroep stopt met de Nederlandstalige programma’s voor onder anderen vakantiegangers en vrachtwagenchauffeurs in Europa. In de Nederlandse taal blijft de omroep alleen actief als calamiteitenzender en als leverancier van informatie aan expats. In de voorstellen van de directe blijven er ook nog uitzendingen voor Suriname en de Antillen. De uitzendingen via korte golf worden afgebouwd en de zendstations op Bonaire en Madagaskar worden afgestoten. De kerntaak van de Wereldomroep wordt het bieden van informatie aan mensen in landen waar geen persvrijheid is. Door de nieuwe koers gaan zo’n 100 arbeidsplaatsen verloren. De plannen zijn een reactie op de kabinetsplannen. Volgens het regeerakkoord moet de
Wereldomroep zich richten op de bevordering van het vrije woord. Ook moet de omroep fors bezuinigen. Het budget gaat in de plannen van de directie omlaag van 46 naar 36 miljoen euro.
Suriname en Antillen
Over de uitzendingen van de Caribische afdeling voor Suriname en de Antillen zegt hoofdredacteur Rik Rensen dat de plannen ‘vooralsnog niets inhouden’. In eerste instantie gaan de plannen alleen over de Nederlandse afdeling. “Vakantiegangers en Nederlandse expats hebben veel meer mogelijkheden om aan hun nieuws te komen.” Het gevolg is dat die programma’s ergens in 2012 worden gestopt.
De uitzendingen voor Suriname en de Antillen moeten wel ‘onderscheidend nieuws en achtergronden’ bevatten. “Want radio 1 (de nationale nieuwszender van Nederland, red.) kun je ook in het buitenland via internet beluisteren.” Voor Suriname wordt ook nog via korte golf uitgezonden. Dat zal waarschijnlijk wel stoppen, want de zendstations worden gesloten. “Er zijn steeds meer alternatieven.” De programma’s worden dan dus alleen nog uitgezonden via partnerstations, de website en satelliet.
Lees hier verder over de plannen
RSS
Facebook
Twitter
