Op donderdag 27 mei 2021 ondertekenden Rita Rahman, voorzitter van de Werkgroep Caraïbische Letteren, en... Lees verder →
Posts tagged with: Martinus T
Vorige week nog werden drie nieuwe uitgaven van Uitgeverij in de Knipscheer in Podium Mozaiek gepresenteerd: Woestijnzand, Terug naar Toledo en De bevlogen jaren van een bewogen dichter. Het programma voor deze zondagmiddag stond in het teken van debat met de promovendi, voordrachten, interviews, muziek, boekpresentaties en een boekenmarkt. Er waren vele bekende gezichten uit het literaire circuit komen opdagen om dit evenement mee te maken. In een hoek zaten Wim Rutgers en Henry Habibe gebroederlijk naast elkaar, met een vergelijkbare atitude als die van Harry Mullisch tijdens het boekenbal, zodat iedereen die binnenkwam hen moest begroeten.
Symposium ‘De vruchten van diversiteit’: Kracht & Kansen
Op 16 november 2013 organiseert de Stichting MCNW Multicultureel Netwerk Eén land één samenleving een symposium ‘De vruchten van diversiteit’: Kracht & Kansen.
Het multiculturele karakter van de Nederlandse samenleving is al decennialang – en eigenlijk al eeuwenlang – een feit. In dit symposium belichten we successen en moeilijke kanten, en komen de rijkdom van culturele en etnische diversiteit en de betekenis van ‘identiteit’ aan de orde. Centraal staan de vragen: wat kunnen we leren van het verleden, wat kunnen we bereiken in de toekomst? Hoe kunnen we de multiculturele samenleving versterken, concrete initiatieven ontwikkelen en deze zichtbaar maken? Het symposium is bedoeld ter inspiratie, voor ontwikkeling van visie en strategie in de context van sociale cohesie en economische kracht. We onderzoeken hoe de samenleving zich kan ontwikkelen en gebruik kan maken van haar diversiteit. We beogen de onderlinge samenwerking te versterken, gericht op positieve impulsen en oplossingen, en een eerlijker en positiever beeld van de multiculturele samenleving.
Keynote speakers en workshopleiders komen uit de wetenschap, de politiek en het bedrijfsleven:
Raja Felgata, Mogador Productions, journaliste en samensteller van De Kleurrijke Lijst;
Anja Meulenbelt, schrijfster, publiciste, feministe en oud-politica;
Antoin Deul, bestuurslid Groen Links;
Willibrord de Graaf, voormalig hoofddocent Multiculturele Samenleving, Burgerschap en Identiteit Universiteit Utrecht;
Kaouthar Darmoni, docente Cultuur en Media Universiteit van Amsterdam en eigen school voor Oriëntaalse dans;
Unknown Dance Crew, een jong en frisse dansgroep geeft een enthousiaste en energieke workshop.
Dagvoorzitter: Mieke Janssen, directeur Art. 1 Midden Nederland.
09.30 Inloop
10.00 Opening
10.15 K. Darmoni: Feminine Diversity Goddess
aansluitend workshop Feminine Capital
Parallel programma voor vrouwen, max 15 p.
10.40 W. de Graaf: Het nieuwe burgerschap, plicht tot identificatie?
11.00 pauze
11.35 A. Meulenbelt: Caleidoscoop van onze identiteiten.
12.00 A. Deul: Diversiteit in transitie, participatie 3.0
12.25 R. Felgata: De Kleurrijke Lijst en het antwoord op de cynische samenleving.
12.45 lunchpauze
13.45 Workshops
14.45 pauze
15.00 Zaaldebat
16.00 Muziek: DJ Maxxerati
16.30 Dichter en kunstenaar T. Martinus
17.00 Afsluiting met een drankje en hapje
Locatie
S2M / Op de Zaak
Planetenbaan 100
Maarssen
Aanmelden
U kunt zich aanmelden via IDEAL betaling op de website
www.eenlandeensamenleving.nl
Vermeld het onderwerp ‘symposium’.
Het symposium wordt georganiseerd door Stichting MCWN Multicultureel Netwerk en Eén land één samenleving.
Alle bijdragen zijn belangeloos, met dank daarvoor!
Meld u aan vóór 8 november.
Doe het snel, er zijn nog plaatsen!
De organisatie beslist op 8 november of er voldoende aanmeldingen zijn. Zo niet, dan wordt het symposium helaas geannuleerd en ontvangt u hierover bericht.
Kosten deelname € 37,50 inclusief lunch en drankjes.
Attentie: inschrijven voor de workshop ‘s ochtends van Kaouthar Darmoni: zie instructie op de website. Max 15 vrouwen, op datum van inschrijving. Uw aanmelding geldt als de betaling is ontvangen. Restitutie is mogelijk tot 3 dagen voorafgaand aan het symposium.
www.stichtingmcnw.nl
stichting.mcnw@gmail.com
www.eenlandeensamenleving.nl
info@eenlandeensamenleving.nl
Initatief gesteund door: Nederland Bekent kleur, Nieuwwij Platform Stop Racisme en Uitsluiting
West Words: A Love Supreme
Avond over de hoogste liefde in Podium Mozaïek te Amsterdam
Met o.a Piet Gerbrandy, Maria van Daalen, Mark Boog, Justin Samgar, Janneke Rinzema, Yahmani Blackman, U.N.O.M, Clifton Grep en Tsead Bruinja
West Words is een nieuw concept van de SLAA en Podium Mozaïek waarbij een multidisciplinair programma wordt gerealiseerd. Elke aflevering krijgt een schrijver vrij spel om een eigen voorstelling neer te zetten. 30 oktober 2012 was de aftrap van de eerste West Words in elkaar gezet door T. Martinus. Het werd een avond over het politieke proces in Nederland.
Deze tweede editie neemt de dichter Tsead Bruinja het heft in handen en produceert hij een geheel eigen voorstelling. Geïnspireerd door het nummer A love supreme van John Coltrane zoekt Bruinja op 20 februari naar een ‘liefdevolle’ samenwerking tussen papieren- en podiumdichters. Een aantal van zijn favoriete ‘papierendichters’, Piet Gerbrandy, Mark Boog en Maria van Daalen, dragen deze avond werk voor dat speciaal voor de gelegenheid geschreven is. Naast deze ‘papierdichters’ zet Bruinja de beste ‘podiumdichters’ van het gezelschap Poetry Circle Nowhere en ‘poetrypusher’ Justin Samgar op het podium. In ‘gemixte’ koppels zullen deze dichters uit verschillende disciplines de hoogste liefde verkennen, begeleid door een gospelkoor o.l.v. Clifton Grep, waarbij Caspar Nieuwenhuis tekent voor de regie.
Locatie: Podium Mozaïek, Bos en Lommerweg 191, 1055 DT Amsterdam
Datum: woensdag 20 februari 2013
Aanvang: 20.30 uur
Toegang: online € 9,50 – bij de kassa € 11,50 (pas65, stadspas, studenten, CJP online € 7,50)
LPS verafschuwt Nederlandse voordracht: ‘Sinterklaas is racisme’
door Stuart Rahan
Het Landelijk Platform Slavernijverleden (LPS) verafschuwt de voordracht van de Nederlandse Commissie Immaterieel Erfgoed om de Sint Nicolaas Traditie door de Unesco genomineerd te krijgen op de Erfgoedlijst. Daarom zijn naar verschillende internationale VN-organen brieven gezonden waarin gelobbyd wordt om de nominatie af te wijzen. Ook zijn er brieven gezonden naar het Nederlands Centrum voor Volkscultuur en immaterieel erfgoed, de fracties van de Tweede Kamer der Staten-Generaal en de verantwoordelijke minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschappen.
“Zoals verwacht bleven reacties uit”, beklaagt Barryl Biekman van het LPS zich. “Ook brieven aan premier Mark Rutte bleven onbeantwoord, want ook voor Rutte is de traditie inclusief het ‘zwarte Pietverschijnsel’ heilig.” Biekman stoort zich ook ontzettend aan het uitblijven van een reactie van de Tweede Kamer. “Nu hebben ze met de verkiezingen wel onze stemmen nodig, maar aanpakken van Black Racism, ho maar.”
 |
| Theatermaker en woordkunstenaar Quincy “P. Martinus” Gario (l) met zijn brother in arms Jerry “Kno-Ledge” Cesare (r) in strijd tegen het kinderfenomeen ‘Zwarte Piet’ dat als zeer beledigend en racistisch wordt ervaren door Nederlanders met een Afrikaanse achtergrond. Foto: Peter Vidani |
Verwerpelijk
De discussie rond het fenomeen ‘Zwarte Piet’ is met de ratificatie door Nederland dit jaar van de Conventie Immaterieel Erfgoed van de Unesco, welke aangenomen is in 2003, nu verplaatst naar het internationale speelveld waar racisme, in welke vorm dan ook, verboden is. Zwarte Piet is voor de zwarte samenleving in Nederland verwerpelijk gelet op de historische context waarin de knecht van de ‘goedheiligman’ zijn intrede deed. En laat het nou net deze historische context zijn die Nederland (bewust) niet voorlegde aan de Unesco. “Om de ware aard van de traditie te omzeilen of te verdoezelen, is de karikatuur ‘Zwarte Piet’ en alle andere attributen en gebruiken in de relevante documenten weggelaten. Immers het zou de Unesco onwaardig zijn om racistische stereotypen die tot doel hebben volkeren te demoniseren via volkscultuur, volksgewoonten en volkstradities te ondersteunen. Vooral daar waar het om een volksgemeenschap gaat waarbij de meerderheid van het volk geen rekening houdt met de mensenrechten, gevoelens en het ‘lijden’ van een minderheid van het volk. De Unesco is een orgaan dat geacht mag worden er nauwlettend op toe te zien dat geen enkel mensenrecht (meer) wordt geschonden”, legt Biekman uit. In paragraaf 13 van de Durban Verklaring en Programma van Actie 2001 erkennen de VN-lidstaten, inclusief Nederland, dat ‘slavernij, slavenhandel, met inbegrip van de trans-Atlantische slavenhandel’, afschuwelijke drama’s waren in de geschiedenis van de mensheid. Niet alleen door de gruwelijke barbaarsheid ervan maar ook door de omvang. Het georganiseerde karakter en vooral door de ontkenning van de essentie van de slachtoffers.
“De VN-lidstaten erkennen voorts dat slavernij en slavenhandel misdaden tegen de menselijkheid zijn en dat het ook in die tijd ondanks de toenmalige opvattingen en wet- en regelgeving in het bijzonder de trans-Atlantische slavenhandel één van de grootste bronnen en uitingen van racisme, rassendiscriminatie, vreemdelingenhaat en aanverwante onverdraagzaamheid zijn geweest. Afrikanen en personen van Afrikaanse afkomst zijn het slachtoffer van deze daden en dragen nog steeds de gevolgen”, verwijst Biekman naar de huidige situatie.
Nederlandse misleiding
Het is precies om deze redenen dat de VN-lidstaten Afrikanen en personen van Afrikaanse afkomst tot een speciale doelgroep hebben verklaard op grond waarvan specifieke antiracisme actieprogramma’s dienen te worden gerealiseerd. Het LPS vindt het dan ook buitengewoon misleidend om een Sinterklaastraditie te presenteren als ‘pakjesavond’ met weglating van de elementen die wezenlijk onderdeel zijn van de traditie. “Dit met als doel om het op de Wereld Immaterieel Erfgoedlijst genomineerd te krijgen”, stoort Barryl Biekman enorm. Volgens het Nederlands Centrum voor Volkscultuur behoren tradities tot de culturele bagage die mensen van huis uit hebben meegekregen. Mensen geven de tradities van de ene generatie aan de andere generatie door, maar passen die tradities ook aan, zodat ze geschikt zijn voor hun eigen, hedendaagse leven.
Tradities hebben dus niet alleen betrekking op vroeger, het zijn gebruiken van vandaag, maar met een wortel in het verleden. Rituelen zijn ook tradities, maar hebben een plechtig karakter, zoals bidden voor het eten en bij begrafenissen. Immaterieel erfgoed is levend erfgoed. Je kunt het niet conserveren of restaureren, zoals monumenten, archiefstukken en museumvoorwerpen. Tradities en rituelen moeten een hedendaagse betekenis hebben, anders worden ze niet meer gebruikt en verdwijnen ze. Daarom is het belangrijk dat immaterieel erfgoed evolueert. “Immaterieel erfgoed is de schakel tussen heden, verleden en toekomst. Het geeft een gevoel van verbondenheid met vorige generaties, maar is ook toekomstgericht omdat mensen het willen doorgeven aan volgende generaties.”
Verkleuren helpt niet
Sinterklaas heeft al vele stormen overleefd. Het kinderfeestje stamt uit de zestiende eeuw. Halverwege de negentiende eeuw, vond men toen dat de goedheiligman een knecht nodig had. De slavernij in de koloniën was nog volop aanwezig en de enige geschikte knecht moest het karakter en uiterlijk van de Nederlandse welvaart vertegenwoordigen: de tot slaaf gemaakte Afrikaan werd ‘Zwarte Piet’. In de Nederlandse traditie en immaterieel erfgoed spreekt men zelfs over de acceptatie door islamitische kinderen.
Bewust wordt weggelaten dat de beïnvloedbaarheid van kinderen door zo’n feestje makkelijker tot stand komt terwijl aan de andere kant ad rem gereageerd wordt op mensen die anti Zwarte Piet zijn. “Er zijn nog steeds mensen die Zwarte Piet het liefst van kleur zien verschieten en hem willen bevrijden uit zijn traditionele knechtenrol.” Barryl Biekman reageert hierop als volgt: “Wij zijn niet tegen Sint Nicolaas. Laat Nederland vooral haar feestje vieren. Wij zijn tegen het concept ‘Zwarte Piet’. Wij zijn het aan onze nazaten verplicht om in actie te komen. Wij vinden dat besluitvormers bij de Unesco vooral ook bekend moeten zijn wat de visie is van de zwarte (Afrikaanse) gemeenschap in Nederland.” Lang was er geen belangstelling voor het immaterieel erfgoed totdat het Unesco Verdrag in 2003 werd aangenomen. Meer dan 140 landen hebben het inmiddels geratificeerd. Indonesië hoort ook tot deze landen. Suriname en Nederland nog niet. Een opdracht van de Unesco aan landen is dat zij het eigen immaterieel erfgoed in kaart brengen en documenteren. Naast de Werelderfgoedlijst van monumenten en landschappen (Verdrag van 1972) bestaat er een Werelderfgoedlijst voor immaterieel erfgoed, the Intangible Heritage List, dat inmiddels meer dan 200 elementen telt. “Maar wie beslist welke traditie, welk ritueel, welke dans belangrijker is dan een andere? Welke uitingen worden op nationaal niveau op de lijsten opgenomen? Welke identiteit wordt gepropageerd? Wat is het erfgoed van een land?” Allemaal interessante vragen volgens Barryl Biekman voor mensen die het proces in Nederland willen volgen, evenals de processen in het buitenland. “Maar daar Nederland nu de conventie heeft geratificeerd is alertheid geblazen.”
Solidariteit
“Vanuit het perspectief van Nederland als multiculturele samenleving is het belangrijk om in het proces van verzameling van onderwerpen ten behoeve van nominatie door de Unesco niet over één nacht ijs te gaan. Wat voor de ene burger of groepen van burgers belangrijk is om aan te merken als volksgewoonte die een plaats verdient op de Unesco Werelderfgoedlijst, kan voor de andere burger of groepen van burgers als verwerpelijk worden ervaren”, vindt Biekman.
Daarom heeft het LPS mede namens het AAD (Africa and African Descendent) Netwerk Nederland in een brief van 23 november 2011 haar bezorgdheid richting de Unesco Parijs tot uitdrukking gebracht. Geen enkele vreedzame actie tot nu toe, ook de aangeboden petitie aan de Nederlandse regering via de Tweede Kamercommissie Justitie en Veiligheid, heeft geleid tot serieuze aandacht voor de zwarte roep tot heroriëntatie van het concept. “Dat is ondermeer de reden waarom wij ook aan de Unesco hebben gevraagd om een wetenschappelijk onderzoek in perspectief van Nederland als multiraciaal land.
Dit vanuit een meervoudige onderzoeksmethodologie naar de (verwerpelijke/kwalijke) kant van de effecten van deze traditie. Een groene, gele of blauwe Piet zal niet helpen vooral als de attributen, fysieke kenmerken, taal en spraakgebruik, georiënteerd blijven op de uiterlijke kenmerken van de zwarte Afrikaanse mens”, vindt LPS-voorzitter Barryl Biekman. Suriname heeft in 2011 een motie van de NPS aangenomen ten aanzien van de traditie in Suriname.
Sinterklaas was na 1980 als evenement verbannen. In Nederland is vorig jaar woordkunstenaar en theatermaker Quinsy Gario hardhandig door de politie aangepakt toen hij protesteerde bij de aankomst van de boot. Een actie die niet onopgemerkt is gebleven en de discussie alleen positief heeft beïnvloed. Barryl Biekman verwacht solidariteit van de zwarte gemeenschap in Suriname en Nederlandse Caribische landen om bij hun Unesco te lobbyen deze traditie voor zuiver wat Zwarte Piet betreft af te wijzen. [uit de Ware Tijd, 15/09/2012]
Caribische Letterendag in een nieuw jasje
door Quito Nicolaas
Afgelopen zondagmiddag vond in de Vereniging Ons Suriname in Amsterdam de aftrap van het nieuwe literaire seizoen plaats. Komend jaar belooft opnieuw een enerverend jaar te worden voor schrijvers, recensenten, uitgevers en webshops.
 |
| …goede opkomst bij Ons Suriname…; foto @ Anja Hollanders |
Vorige week nog werden drie nieuwe uitgaven van Uitgeverij in de Knipscheer in Podium Mozaiek gepresenteerd: Woestijnzand, Terug naar Toledo en De bevlogen jaren van een bewogen dichter. Het programma voor deze zondagmiddag stond in het teken van debat met de promovendi, voordrachten, interviews, muziek, boekpresentaties en een boekenmarkt. Er waren vele bekende gezichten uit het literaire circuit komen opdagen om dit evenement mee te maken. In een hoek zaten Wim Rutgers en Henry Habibe gebroederlijk naast elkaar, met een vergelijkbare atitude als die van Harry Mullisch tijdens het boekenbal, zodat iedereen die binnenkwam hen moest begroeten.
 |
| Carl Haarnack |
De middag begon met een korte presentatie van een viertal promovendi, die onder verantwoordelijkheid van Michiel van Kempen hun proefschrift schrijven. Na afloop konden vanuit de zaal vragen aan de promovendi gesteld worden, waarvan goed gebruik werd gemaakt.
Carl Haarnack vertelde over De Duitse beschrijvingen van Indianen in Suriname. Bij de eerste spreker miste ik de vraag over de doorwerking van de stereotyperingen over de indianen naar
het heden toe.
het heden toe.
 |
| Paul Hollanders |
Daarna kwam Paul Hollanders aan het woord, die had het over Paul François Roos en de Surinaamse plantersletterkunde en zijn eigen ontwikkelde theorie over de goede en malafide Nederlanders die zich destijds in de kolonies hadden gevestigd.
 |
| Jos de Roo |
Oud-journalist Jos de Roo gaf vervolgens een uiteenzetting over zijn onderzoeksthema: de bijdrage van de Wereldomroep aan de ontwikkeling van Caraïbische auteurs. Opmerkelijk was dat in de jaren vijftig voor de uitzending van de Caribische afdeling gebruik werden gemaakt van teksten die geschreven werden door Cola Debrot, Boeli van Leeuwen, Jules de Palm en Frank Martinus Arion. In het Caribisch gebied bestond in die tijd eveneens het BBC-radio-programma Voices of the Caribbean, dat van 1942 – 1957 werd uitgezonden en vele van de bekende Caribische schrijvers zoals Derek Walcott, V.S. Naipaul, George Lamming, Kamau Brathwaite bekend maakte. Ondanks dat in die tijd de koloniale mogenheden elkaar goed in de gaten hielden en dan met name op het vlak van het te voeren beleid in de kolonies, constateerde de Roo op een vraag uit de zaal [van Quito Nicolaas – red.] dat er geen vergelijking bestaat tussen de BBC en haar radioprogramma Voices of the Caribbean en de radio-uitzendingen van de Caribische afdeling van de Wereldomroep.
 |
| Tim de Wolf toont Caribia van Edgar Palm & Trio |
Tenslotte viel het Tim de Wolf de beurt om te vertellen over zijn onderwerp: Muziek en
muziekdragers van het Nederlands Caraïbisch gebied, waarbij hij fotomateriaal liet zien van zijn uitgebreide platencollectie. Hij schetste een beeld van de muziekwereld op Aruba en Curaçao, waar op eerstgenoemd eiland grammofoonplaten met Surinaamse muziek werden geperst. Op Curaçao was het met name dhr. Henriquez die actief was in de platenwereld en bij Radio Hoyer, en die voornamelijk folkloremuziek draaide, die een onderscheidende rol speelde. Een moment van nostalgie brak aan toen de Wolf de zaal een fragment van het populaire nummer Minirok van Rudy Plaate liet horen en erbij vertelde dat dit liedje bij de zanger thuis werd opgenomen.
muziekdragers van het Nederlands Caraïbisch gebied, waarbij hij fotomateriaal liet zien van zijn uitgebreide platencollectie. Hij schetste een beeld van de muziekwereld op Aruba en Curaçao, waar op eerstgenoemd eiland grammofoonplaten met Surinaamse muziek werden geperst. Op Curaçao was het met name dhr. Henriquez die actief was in de platenwereld en bij Radio Hoyer, en die voornamelijk folkloremuziek draaide, die een onderscheidende rol speelde. Een moment van nostalgie brak aan toen de Wolf de zaal een fragment van het populaire nummer Minirok van Rudy Plaate liet horen en erbij vertelde dat dit liedje bij de zanger thuis werd opgenomen.
 |
| Minirok van Rudy Plaate |
Een tweede hoogtepunt van deze middag was de rechtstreekse Skype-verbinding met
Suriname om een gesprek te voeren met dichter Michael Slory. Hier was het gespreksthema zijn onlangs uitgebrachte bundel Torent een man hoog met zijn poëzie. De 77-jarige Slory die continu de geringe erkenning die hem toekomt hekelt, barstte los in en in een woordenvloed en schakelde terug in de tijd om over zijn jaren in Nederland te praten. Vanuit het publiek kon men hem een vraag stellen en jammer dat de vraag ‘Hoe het politieke klimaat in Suriname zijn schrijverschap had beïnvloed’ er niet bij hoorde.
Suriname om een gesprek te voeren met dichter Michael Slory. Hier was het gespreksthema zijn onlangs uitgebrachte bundel Torent een man hoog met zijn poëzie. De 77-jarige Slory die continu de geringe erkenning die hem toekomt hekelt, barstte los in en in een woordenvloed en schakelde terug in de tijd om over zijn jaren in Nederland te praten. Vanuit het publiek kon men hem een vraag stellen en jammer dat de vraag ‘Hoe het politieke klimaat in Suriname zijn schrijverschap had beïnvloed’ er niet bij hoorde.
 |
| Rechtstreeks via een Skype-verbinding met Paramaribo: Michael Slory; foto @ Anja Hollanders |
Een keerpunt vormde de korte herdenking van John Leefmans, die naam verwierf met de bundel Retro (2001). Hij is een man die werkelijk van alles deed in het leven en zelfs ambassadeur voor zijn land is geweest. Als dichter stond hij bekend als iemand die vrij complexe en ondoordringbare versen schreef. Zijn liefde voor zijn land Suriname viel wel tussen de regels af te leiden.
 |
| Orchida Bachnoe geïnterviewd door Peter de Rijk |
Het derde blok van het programma werd ingenomen door een interview met schrijfster Orchida Bachnoe over haar debuutroman Azijn in mijn aderen, waarin het tragisch verhaal wordt verteld over de aard van de zelfmoordpogingen onder jonge hindoestaanse meisjes.
Later op de avond volgde het optreden van T. Martinus met The bearable ordeal of the collapse of certainties. Opnieuw wist deze woordkunstenaar het publiek, in een samenleving die al geruime tijd in verwarring verkeert, met zijn kritische noten te bewegen.
.JPG) |
| Voordracht van T. Martinus (Quinsy Gario) |
Ter afsluiting was het de veelzijdige en onvermoeibare Michiel van Kempen die zijn poëziedebuut Wat geen teken is maar leeft wereldkundig maakte. Een boektitel die je al meteen aan het denken zet over al datgene dat leeft en geen teken vormt. Een voorbeeld van de talloze prachtige gedichten, vindt men terug in onderstaande strofe.
Nu is de hemel helder, geen vogel volgt
de laatste stip die regen nog zou kunnen dragen
maar die verder vallen zal, niet hier
niet in het ruim van lucht tussen deze flanken
en wij die binnen de klanken van dit waterland
wonen, laten geen traan, want wat niet zinkt
en wat niet drijft en wat niet zweeft
en wat geen teken is maar leeft
en is en is en is, begraaft de waan
het is van geen betekenis geweest
[uit het gedicht ‘Runenteken’ van M. van Kempen]
 |
|
| Peter de Rijk ontving een mystery guest die zei te spreken namens Michiel van Kempen |
Deze uitzonderlijke literaire middag van de Caribische werkgroep met een geweldige opkomst werd afgesloten met de muziek van Sanne Landvreugd. Nadat de afgelopen jaren verschillende formules werden toegepast om het groot publiek aan te trekken, is het ditmaal eindelijk gelukt. Het is een samenzijn geworden van verschillende culturen die allen belangstelling hebben voor literatuur, wetenschap, muziek en een goede gedachtenwisseling.
 |
| Sanne Landvreugd speelt bij de VOS; op het achterdoek Michael Slory in Paramaribo |
Alle foto’s, tenzij anders aangegeven, van @ Michiel van Kempen
Michael Slory live bij Ons Suriname
 |
| Michael Slory met een bewonderaarster. Foto: @ Annelies Verhelst |
Zondag 23 september a.s. is Michael Slory – door velen beschouwd als Surinames grootse levende dichter – via een live Skype-verbinding te zien en te horen bij de Vereniging Ons Suriname in Amsterdam, tijdens de Letterendag die de VOS organiseert in samenwerking met de Werkgroep Caraïbische Letteren en de Leerstoel West-Indische Letteren van de Universiteit van Amsterdam. Ook Orchida Bachnoe, T. Martinus (Quinsy Gario) en Michiel van Kempen dragen bij aan de middag, terwijl Sanne Landvreugd voor de muziek tekent (voor het volledige programma, klik hier).
Vanaf gisteren ligt in de boekhandels de nieuwste dichtbundel van Michaël Slory: Torent een man hoog met zijn poëzie. Het fraai ingebonden boek geeft poëzie in het Nederlands, plus een aantal verzen in het Sranantongo met vertalingen door John Leefmans, en een nawoord van Michiel van Kempen. De bundel verscheen in Haarlem bij In de Knipscheer, ISBN 978-90-6265-806-0.
Hieronder een gedicht uit die bundel:
Gerda Havertong?
Een kleed
van liefde
je lieflijk lichaam
tegen mij aangedrukt.
En waar de bloem
die hier tegen jou opweegt?
Waar het geluid
dat hier jouw stem vervangt?
Verbaasd kijken de bomen:
zoveel zachtheid
in je lendenen
die nu wegglijden
als naar een wereld
een ander paradijs.
Letterendag bij Ons Suriname
Op zondag 23 september a.s. organiseren de Vereniging Ons Suriname, de Werkgroep Caraïbische Letteren en de Leerstoel West-Indische Letteren van de Universiteit van Amsterdam een Letterendag bij Ons Suriname in Amsterdam.
In het eerste gedeelte van de dag presenteren vijf promovendi die hun proefschrift schrijven bij prof. Michiel van Kempen aspecten van hun onderzoek aan het publiek. Het publiek krijgt alle gelegenheid om over de onderwerpen van gedachten te wisselen met de onderzoekers.
In het tweede gedeelte is er een boekenmarkt met interviews en voordrachten met schrijvers. Een hoogtepunt belooft een rechtstreekse verbinding met Paramaribo te zijn, waar Michael Slory zal ingaan op zijn zojuist bij In de Knipscheer verschenen nieuwe grote dichtbundel Torent een man hoog met zijn poëzie.
Programma
14.00-15.40
Publieke voordrachten van 5 promovendi:
Benoît Verstraete-Hansen – De Deense zendeling P.M. Legêne
Carl Haarnack – De Duitse beschrijvingen van Indianen in Suriname
Paul Hollanders – Paul François Roos en de Surinaamse plantersletterkunde
Jos de Roo – De bijdrage van de Wereldomroep aan de ontwikkeoing van Caraïbische auteurs
Tim de Wolf – Muziek en muziekdragers van het Nederlands Caraïbisch gebied
15.40-18.00 uur
Voordrachten, boekpresentaties, boekenmarkt
Korte herdenking van John Leefmans
Voordrachten & Interviews over nieuwe boeken:
T. Martinus over The bearable ordeal of the collapse of certainties
Orchida Bachnoe over Azijn in mijn aderen
 |
| Michael Slory; foto @ Nicolaas Porter |
Ca. 16.30 uur: Interview met Michael Slory in Paramaribo via een Skype-verbinding over zijn net verschenen dichtbundel Torent een man hoog met zijn poëzie
Michiel van Kempen over zijn poëziedebuut Wat geen teken is maar leeft
Live muziek Sanne Landvreugd
Locatie: Vereniging Ons Suriname Hugo Olijfveldhuis Zeeburgerdijk 19a 1093 SK Amsterdam
(nabij de molen en het KIT in Oost; vanaf CS stadsbus 22 stopt bij de Nicolaaskerk, richting Indische buurt, 8 min.)
Quinsy Gario/T. Martinus
Portret van de Antilliaans-Nederlandse dichter en performer Quinsy Gario die ook optreedt onder de naam T. Martinus, gemaakt door de in Suriname werkzame fotograaf Nicolaas Porter. Nr. 129a in de reeks fotoportretten die Porter in opdracht van de Werkgroep Caraïbische Letteren maakt. Klik op afbeelding voor groter formaat. Voor informatie kunt U mailen naar: nicolaasporter@hotmail.com. Wie de hele reeks wil zien kan hieronder klikken op het label Werkgroepportretten.
Medi Broekman en T. Martinus
Van 13 tm 17 maart 2012 presenteert MC in Amsterdam twee voorstellingen van nieuw theatertalent Medi Broekman en T. Martinus. De schrijver en maker van de voorstellingen waren winnaars van het Hollandse Nieuwe Festival, MC´s theaterfestival voor nieuwe toneelschrijvers en theatermakers. Hun prijs was dat zij hun presentatie voor Hollandse Nieuwe mogen uitwerken tot volwaardige voorstelling.
De voorstellingen Muren hebben Oren (met acteurs Anke van ‘t Hof, Samora Bergtop en Koen Kreulen in regie van Lenne Koning) en The Principles of Certainties (met T. Martinus, Dewi Reijs en begeleider Peer van den Berg) zijn als double bill te zien in het MC Theater.
Dinsdag 13 t/m zaterdag 17 maart, 20:00 u, MC Theater
combitickets voor maar € 12,-
MC TIP! Van 13 tm 25 maart staat de winnaar van de Hollandse Nieuwe Publieksprijs, Esmée Pietersz-Ronde met de voorstelling Bye Bye Banda Bou in de serie Lunchtheaterproducties van Theater Bellevue.
Koloniaal oud zeer
Café Mondiaal heeft woensdag 15 februari 2012 als hoofdgast in haar maandelijkse debatprogramma de schrijver Ewald Vanvugt. Hij is al tientallen jaren de luis in de pels van de vaderlandse geschiedschrijvers over het koloniaal verleden van Nederland. Zie ook dit eerdere bericht op Caraïbisch Uitzicht. Ook in zijn onlangs verschenen Nieuw Zwartboek van Nederland Overzee legt hij voortdurend de vinger op de zere plek, zoals op de nu in het nieuws zijnde massaslachting in Rawagede zestig jaar geleden.
Traditioneel is tien minuten poëzie onderdeel van het Café Mondiaal-programma. Dit keer is de ‘dichter van dienst’ de van Curaçao en Sint Maarten afkomstige T. Martinus alias Quinsy Gario, de man die in november bij de intocht van sinterklaas in Dordrecht het journaal haalde met zijn campagne ‘Zwarte Piet is Racisme’.
Klik hier voor het complete programma.
Café Mondiaal in MCH, Lange Herenvest 122, Haarlem. Aanvang 20.00 uur precies.
26 januari 2012: 30 + 30 Dichtersmarathon
Met Maarten van der Graaff, Martijn den Ouden, Erik Solvanger, Elma van Haren, Samuel Vriezen, Jan Willem Anker, Lieke Marsman, Hans Groenewegen, Piet Gerbrandy, Jannah Loontjens, Miek Zwamborn, Stella Bergsma, Robert Anker, Maria van Daalen, Marieke Winkler, Diana Ozon, Floris Solleveld, Roberta Petzoldt, Han van der Vegt, Narcis Zohrehnassab, Nic Castle, Guido Favié, T. Martinus, Michael Tedja, Michiel van Kempen, Adriaan Krabbendam, Kira Wuck, Thomas Möhlmann en Tsead Bruinja.
Michael Tedja
Aanvang: 19.45 u.
Zaal open: 19.00 u.
Entree: 10 euro / 5 euro (met o.m. vrienden- en studentenpas)
Reserveren is noodzakelijk en kan alleen via de knop onderaan dit bericht.
Dat poëzie niet moeilijk is, bewijst Perdu jaarlijks op Gedichtendag. Niet door zich op die dag te beperken tot de eenvoudigste poëzie, maar juist door de poëzie in al haar diversiteit aan te bieden op een manier die vooral de nieuwsgierigheid prikkelt. Podiumbeesten en prevelaars, anekdotici en hermetici, vaklui en avonturiers, groentjes en grijsaards: ze staan naast elkaar en door elkaar op deze nieuwe editie van de 30 + 30 Dichtersmarathon. Zestig zeer uiteenlopende dichters komen in ongeveer tweeënhalf uur in een onverbiddelijk ritme voorbij.
Het concept is uitermate eenvoudig: dertig Nederlandse dichters lezen elk drie gedichten voor: twee van henzelf en één van een zelfverkozen collega uit het buitenland. Bij het voorlezen wordt de poëzie niet onderbroken door aan- of afkondigingen, bio- of bibliografische informatie of entr’actes en intermezzo’s. Zo kan de aandacht van de luisteraar zich volledig op de poëzie zelf richten, die zich aan hem presenteert als een constante stroom in een onverbiddelijk ritme van ruim tweeënhalf uur.
Wiens aandacht toch even verslapt, haakt zo weer aan bij de eerstvolgende dichter. Een uitstekende gelegenheid om je onder te dompelen in poëzie uit Nederland en de rest van de wereld.
RSS
Facebook
Twitter
.JPG){kind=link}