Op 16 november 2013 organiseert de Stichting MCNW Multicultureel Netwerk Eén land één samenleving een symposium ‘De vruchten van diversiteit’: Kracht & Kansen.
Avond over de hoogste liefde in Podium Mozaïek te Amsterdam
Met o.a Piet Gerbrandy, Maria van Daalen, Mark Boog, Justin Samgar, Janneke Rinzema, Yahmani Blackman, U.N.O.M, Clifton Grep en Tsead Bruinja
West Words is een nieuw concept van de SLAA en Podium Mozaïek waarbij een multidisciplinair programma wordt gerealiseerd. Elke aflevering krijgt een schrijver vrij spel om een eigen voorstelling neer te zetten. 30 oktober 2012 was de aftrap van de eerste West Words in elkaar gezet door T. Martinus. Het werd een avond over het politieke proces in Nederland.
Deze tweede editie neemt de dichter Tsead Bruinja het heft in handen en produceert hij een geheel eigen voorstelling. Geïnspireerd door het nummer A love supreme van John Coltrane zoekt Bruinja op 20 februari naar een ‘liefdevolle’ samenwerking tussen papieren- en podiumdichters. Een aantal van zijn favoriete ‘papierendichters’, Piet Gerbrandy, Mark Boog en Maria van Daalen, dragen deze avond werk voor dat speciaal voor de gelegenheid geschreven is. Naast deze ‘papierdichters’ zet Bruinja de beste ‘podiumdichters’ van het gezelschap Poetry Circle Nowhere en ‘poetrypusher’ Justin Samgar op het podium. In ‘gemixte’ koppels zullen deze dichters uit verschillende disciplines de hoogste liefde verkennen, begeleid door een gospelkoor o.l.v. Clifton Grep, waarbij Caspar Nieuwenhuis tekent voor de regie.
Locatie: Podium Mozaïek, Bos en Lommerweg 191, 1055 DT Amsterdam
Datum: woensdag 20 februari 2013
Aanvang: 20.30 uur
Toegang: online € 9,50 – bij de kassa € 11,50 (pas65, stadspas, studenten, CJP online € 7,50)
Het Landelijk Platform Slavernijverleden (LPS) verafschuwt de voordracht van de Nederlandse Commissie Immaterieel Erfgoed om de Sint Nicolaas Traditie door de Unesco genomineerd te krijgen op de Erfgoedlijst. Daarom zijn naar verschillende internationale VN-organen brieven gezonden waarin gelobbyd wordt om de nominatie af te wijzen. Ook zijn er brieven gezonden naar het Nederlands Centrum voor Volkscultuur en immaterieel erfgoed, de fracties van de Tweede Kamer der Staten-Generaal en de verantwoordelijke minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschappen. “Zoals verwacht bleven reacties uit”, beklaagt Barryl Biekman van het LPS zich. “Ook brieven aan premier Mark Rutte bleven onbeantwoord, want ook voor Rutte is de traditie inclusief het ‘zwarte Pietverschijnsel’ heilig.” Biekman stoort zich ook ontzettend aan het uitblijven van een reactie van de Tweede Kamer. “Nu hebben ze met de verkiezingen wel onze stemmen nodig, maar aanpakken van Black Racism, ho maar.”
Verwerpelijk
De discussie rond het fenomeen ‘Zwarte Piet’ is met de ratificatie door Nederland dit jaar van de Conventie Immaterieel Erfgoed van de Unesco, welke aangenomen is in 2003, nu verplaatst naar het internationale speelveld waar racisme, in welke vorm dan ook, verboden is. Zwarte Piet is voor de zwarte samenleving in Nederland verwerpelijk gelet op de historische context waarin de knecht van de ‘goedheiligman’ zijn intrede deed. En laat het nou net deze historische context zijn die Nederland (bewust) niet voorlegde aan de Unesco. “Om de ware aard van de traditie te omzeilen of te verdoezelen, is de karikatuur ‘Zwarte Piet’ en alle andere attributen en gebruiken in de relevante documenten weggelaten. Immers het zou de Unesco onwaardig zijn om racistische stereotypen die tot doel hebben volkeren te demoniseren via volkscultuur, volksgewoonten en volkstradities te ondersteunen. Vooral daar waar het om een volksgemeenschap gaat waarbij de meerderheid van het volk geen rekening houdt met de mensenrechten, gevoelens en het ‘lijden’ van een minderheid van het volk. De Unesco is een orgaan dat geacht mag worden er nauwlettend op toe te zien dat geen enkel mensenrecht (meer) wordt geschonden”, legt Biekman uit. In paragraaf 13 van de Durban Verklaring en Programma van Actie 2001 erkennen de VN-lidstaten, inclusief Nederland, dat ‘slavernij, slavenhandel, met inbegrip van de trans-Atlantische slavenhandel’, afschuwelijke drama’s waren in de geschiedenis van de mensheid. Niet alleen door de gruwelijke barbaarsheid ervan maar ook door de omvang. Het georganiseerde karakter en vooral door de ontkenning van de essentie van de slachtoffers.
“De VN-lidstaten erkennen voorts dat slavernij en slavenhandel misdaden tegen de menselijkheid zijn en dat het ook in die tijd ondanks de toenmalige opvattingen en wet- en regelgeving in het bijzonder de trans-Atlantische slavenhandel één van de grootste bronnen en uitingen van racisme, rassendiscriminatie, vreemdelingenhaat en aanverwante onverdraagzaamheid zijn geweest. Afrikanen en personen van Afrikaanse afkomst zijn het slachtoffer van deze daden en dragen nog steeds de gevolgen”, verwijst Biekman naar de huidige situatie.
Nederlandse misleiding
Het is precies om deze redenen dat de VN-lidstaten Afrikanen en personen van Afrikaanse afkomst tot een speciale doelgroep hebben verklaard op grond waarvan specifieke antiracisme actieprogramma’s dienen te worden gerealiseerd. Het LPS vindt het dan ook buitengewoon misleidend om een Sinterklaastraditie te presenteren als ‘pakjesavond’ met weglating van de elementen die wezenlijk onderdeel zijn van de traditie. “Dit met als doel om het op de Wereld Immaterieel Erfgoedlijst genomineerd te krijgen”, stoort Barryl Biekman enorm. Volgens het Nederlands Centrum voor Volkscultuur behoren tradities tot de culturele bagage die mensen van huis uit hebben meegekregen. Mensen geven de tradities van de ene generatie aan de andere generatie door, maar passen die tradities ook aan, zodat ze geschikt zijn voor hun eigen, hedendaagse leven.
Tradities hebben dus niet alleen betrekking op vroeger, het zijn gebruiken van vandaag, maar met een wortel in het verleden. Rituelen zijn ook tradities, maar hebben een plechtig karakter, zoals bidden voor het eten en bij begrafenissen. Immaterieel erfgoed is levend erfgoed. Je kunt het niet conserveren of restaureren, zoals monumenten, archiefstukken en museumvoorwerpen. Tradities en rituelen moeten een hedendaagse betekenis hebben, anders worden ze niet meer gebruikt en verdwijnen ze. Daarom is het belangrijk dat immaterieel erfgoed evolueert. “Immaterieel erfgoed is de schakel tussen heden, verleden en toekomst. Het geeft een gevoel van verbondenheid met vorige generaties, maar is ook toekomstgericht omdat mensen het willen doorgeven aan volgende generaties.”
Verkleuren helpt niet
Sinterklaas heeft al vele stormen overleefd. Het kinderfeestje stamt uit de zestiende eeuw. Halverwege de negentiende eeuw, vond men toen dat de goedheiligman een knecht nodig had. De slavernij in de koloniën was nog volop aanwezig en de enige geschikte knecht moest het karakter en uiterlijk van de Nederlandse welvaart vertegenwoordigen: de tot slaaf gemaakte Afrikaan werd ‘Zwarte Piet’. In de Nederlandse traditie en immaterieel erfgoed spreekt men zelfs over de acceptatie door islamitische kinderen.
Bewust wordt weggelaten dat de beïnvloedbaarheid van kinderen door zo’n feestje makkelijker tot stand komt terwijl aan de andere kant ad rem gereageerd wordt op mensen die anti Zwarte Piet zijn. “Er zijn nog steeds mensen die Zwarte Piet het liefst van kleur zien verschieten en hem willen bevrijden uit zijn traditionele knechtenrol.” Barryl Biekman reageert hierop als volgt: “Wij zijn niet tegen Sint Nicolaas. Laat Nederland vooral haar feestje vieren. Wij zijn tegen het concept ‘Zwarte Piet’. Wij zijn het aan onze nazaten verplicht om in actie te komen. Wij vinden dat besluitvormers bij de Unesco vooral ook bekend moeten zijn wat de visie is van de zwarte (Afrikaanse) gemeenschap in Nederland.” Lang was er geen belangstelling voor het immaterieel erfgoed totdat het Unesco Verdrag in 2003 werd aangenomen. Meer dan 140 landen hebben het inmiddels geratificeerd. Indonesië hoort ook tot deze landen. Suriname en Nederland nog niet. Een opdracht van de Unesco aan landen is dat zij het eigen immaterieel erfgoed in kaart brengen en documenteren. Naast de Werelderfgoedlijst van monumenten en landschappen (Verdrag van 1972) bestaat er een Werelderfgoedlijst voor immaterieel erfgoed, the Intangible Heritage List, dat inmiddels meer dan 200 elementen telt. “Maar wie beslist welke traditie, welk ritueel, welke dans belangrijker is dan een andere? Welke uitingen worden op nationaal niveau op de lijsten opgenomen? Welke identiteit wordt gepropageerd? Wat is het erfgoed van een land?” Allemaal interessante vragen volgens Barryl Biekman voor mensen die het proces in Nederland willen volgen, evenals de processen in het buitenland. “Maar daar Nederland nu de conventie heeft geratificeerd is alertheid geblazen.”
Solidariteit
“Vanuit het perspectief van Nederland als multiculturele samenleving is het belangrijk om in het proces van verzameling van onderwerpen ten behoeve van nominatie door de Unesco niet over één nacht ijs te gaan. Wat voor de ene burger of groepen van burgers belangrijk is om aan te merken als volksgewoonte die een plaats verdient op de Unesco Werelderfgoedlijst, kan voor de andere burger of groepen van burgers als verwerpelijk worden ervaren”, vindt Biekman. Daarom heeft het LPS mede namens het AAD (Africa and African Descendent) Netwerk Nederland in een brief van 23 november 2011 haar bezorgdheid richting de Unesco Parijs tot uitdrukking gebracht. Geen enkele vreedzame actie tot nu toe, ook de aangeboden petitie aan de Nederlandse regering via de Tweede Kamercommissie Justitie en Veiligheid, heeft geleid tot serieuze aandacht voor de zwarte roep tot heroriëntatie van het concept. “Dat is ondermeer de reden waarom wij ook aan de Unesco hebben gevraagd om een wetenschappelijk onderzoek in perspectief van Nederland als multiraciaal land. Dit vanuit een meervoudige onderzoeksmethodologie naar de (verwerpelijke/kwalijke) kant van de effecten van deze traditie. Een groene, gele of blauwe Piet zal niet helpen vooral als de attributen, fysieke kenmerken, taal en spraakgebruik, georiënteerd blijven op de uiterlijke kenmerken van de zwarte Afrikaanse mens”, vindt LPS-voorzitter Barryl Biekman. Suriname heeft in 2011 een motie van de NPS aangenomen ten aanzien van de traditie in Suriname.
Sinterklaas was na 1980 als evenement verbannen. In Nederland is vorig jaar woordkunstenaar en theatermaker Quinsy Gario hardhandig door de politie aangepakt toen hij protesteerde bij de aankomst van de boot. Een actie die niet onopgemerkt is gebleven en de discussie alleen positief heeft beïnvloed. Barryl Biekman verwacht solidariteit van de zwarte gemeenschap in Suriname en Nederlandse Caribische landen om bij hun Unesco te lobbyen deze traditie voor zuiver wat Zwarte Piet betreft af te wijzen.
Afgelopen zondagmiddag vond in de Vereniging Ons Suriname in Amsterdam de aftrap van het nieuwe literaire seizoen plaats. Komend jaar belooft opnieuw een enerverend jaar te worden voor schrijvers, recensenten, uitgevers en webshops.
Zondag 23 september a.s. is Michael Slory – door velen beschouwd als Surinames grootse levende dichter – via een live Skype-verbinding te zien en te horen bij de Vereniging Ons Suriname in Amsterdam, tijdens de Letterendag die de VOS organiseert in samenwerking met de Werkgroep Caraïbische Letteren en de Leerstoel West-Indische Letteren van de Universiteit van Amsterdam. Ook Orchida Bachnoe, T. Martinus (Quinsy Gario) en Michiel van Kempen dragen bij aan de middag, terwijl Sanne Landvreugd voor de muziek tekent (voor het volledige programma, klik hier).
Vanaf gisteren ligt in de boekhandels de nieuwste dichtbundel van Michaël Slory: Torent een man hoog met zijn poëzie. Het fraai ingebonden boek geeft poëzie in het Nederlands, plus een aantal verzen in het Sranantongo met vertalingen door John Leefmans, en een nawoord van Michiel van Kempen. De bundel verscheen in Haarlem bij In de Knipscheer, ISBN 978-90-6265-806-0.
Op zondag 23 september a.s. organiseren de Vereniging Ons Suriname, de Werkgroep Caraïbische Letteren en de Leerstoel West-Indische Letteren van de Universiteit van Amsterdam een Letterendag bij Ons Suriname in Amsterdam.
In het eerste gedeelte van de dag presenteren vijf promovendi die hun proefschrift schrijven bij prof. Michiel van Kempen aspecten van hun onderzoek aan het publiek. Het publiek krijgt alle gelegenheid om over de onderwerpen van gedachten te wisselen met de onderzoekers.
In het tweede gedeelte is er een boekenmarkt met interviews en voordrachten met schrijvers. Een hoogtepunt belooft een rechtstreekse verbinding met Paramaribo te zijn, waar Michael Slory zal ingaan op zijn zojuist bij In de Knipscheer verschenen nieuwe grote dichtbundel Torent een man hoog met zijn poëzie.
Programma
14.00-15.40
Publieke voordrachten van 5 promovendi: Benoît Verstraete-Hansen – De Deense zendeling P.M. Legêne Carl Haarnack – De Duitse beschrijvingen van Indianen in Suriname Paul Hollanders – Paul François Roos en de Surinaamse plantersletterkunde Jos de Roo – De bijdrage van de Wereldomroep aan de ontwikkeoing van Caraïbische auteurs Tim de Wolf – Muziek en muziekdragers van het Nederlands Caraïbisch gebied
Voordrachten & Interviews over nieuwe boeken: T. Martinus over The bearable ordeal of the collapse of certainties Orchida Bachnoe over Azijn in mijn aderen
Ca. 16.30 uur: Interview met Michael Slory in Paramaribo via een Skype-verbinding over zijn net verschenen dichtbundel Torent een man hoog met zijn poëzie
Michiel van Kempen over zijn poëziedebuut Wat geen teken is maar leeft
Live muziek Sanne Landvreugd
Locatie: Vereniging Ons Suriname Hugo Olijfveldhuis Zeeburgerdijk 19a 1093 SK Amsterdam
(nabij de molen en het KIT in Oost; vanaf CS stadsbus 22 stopt bij de Nicolaaskerk, richting Indische buurt, 8 min.)
Portret van de Antilliaans-Nederlandse dichter en performer Quinsy Gario die ook optreedt onder de naam T. Martinus, gemaakt door de in Suriname werkzame fotograaf Nicolaas Porter. Nr. 129a in de reeks fotoportretten die Porter in opdracht van de Werkgroep Caraïbische Letteren maakt. Voor informatie kunt U mailen naar: nicolaasporter@hotmail.com. Wie de hele reeks wil zien kan hieronder klikken op het label Werkgroepportretten.
Van 13 tm 17 maart 2012 presenteert MC in Amsterdam twee voorstellingen van nieuw theatertalent Medi Broekman en T. Martinus. De schrijver en maker van de voorstellingen waren winnaars van het Hollandse Nieuwe Festival, MC´s theaterfestival voor nieuwe toneelschrijvers en theatermakers. Hun prijs was dat zij hun presentatie voor Hollandse Nieuwe mogen uitwerken tot volwaardige voorstelling.
De voorstellingen Muren hebben Oren (met acteurs Anke van ‘t Hof, Samora Bergtop en Koen Kreulen in regie van Lenne Koning) en The Principles of Certainties (met T. Martinus, Dewi Reijs en begeleider Peer van den Berg) zijn als double bill te zien in het MC Theater.
Dinsdag 13 t/m zaterdag 17 maart, 20:00 u, MC Theater
combitickets voor maar € 12,-
MC TIP! Van 13 tm 25 maart staat de winnaar van de Hollandse Nieuwe Publieksprijs, Esmée Pietersz-Ronde met de voorstelling Bye Bye Banda Bou in de serie Lunchtheaterproducties van Theater Bellevue.
Café Mondiaal heeft woensdag 15 februari 2012 als hoofdgast in haar maandelijkse debatprogramma de schrijver Ewald Vanvugt. Hij is al tientallen jaren de luis in de pels van de vaderlandse geschiedschrijvers over het koloniaal verleden van Nederland. Zie ook dit eerdere bericht op Caraïbisch Uitzicht. Ook in zijn onlangs verschenen Nieuw Zwartboek van Nederland Overzee legt hij voortdurend de vinger op de zere plek, zoals op de nu in het nieuws zijnde massaslachting in Rawagede zestig jaar geleden.
Traditioneel is tien minuten poëzie onderdeel van het Café Mondiaal-programma. Dit keer is de ‘dichter van dienst’ de van Curaçao en Sint Maarten afkomstige T. Martinus alias Quinsy Gario, de man die in november bij de intocht van sinterklaas in Dordrecht het journaal haalde met zijn campagne ‘Zwarte Piet is Racisme’.
Met Maarten van der Graaff, Martijn den Ouden, Erik Solvanger, Elma van Haren, Samuel Vriezen, Jan Willem Anker, Lieke Marsman, Hans Groenewegen, Piet Gerbrandy, Jannah Loontjens, Miek Zwamborn, Stella Bergsma, Robert Anker, Maria van Daalen, Marieke Winkler, Diana Ozon, Floris Solleveld, Roberta Petzoldt, Han van der Vegt, Narcis Zohrehnassab, Nic Castle, Guido Favié, T. Martinus, Michael Tedja, Michiel van Kempen, Adriaan Krabbendam, Kira Wuck, Thomas Möhlmann en Tsead Bruinja.
Michael Tedja
Aanvang: 19.45 u.
Zaal open: 19.00 u.
Entree: 10 euro / 5 euro (met o.m. vrienden- en studentenpas)
Reserveren is noodzakelijk en kan alleen via de knop onderaan dit bericht.
Dat poëzie niet moeilijk is, bewijst Perdu jaarlijks op Gedichtendag. Niet door zich op die dag te beperken tot de eenvoudigste poëzie, maar juist door de poëzie in al haar diversiteit aan te bieden op een manier die vooral de nieuwsgierigheid prikkelt. Podiumbeesten en prevelaars, anekdotici en hermetici, vaklui en avonturiers, groentjes en grijsaards: ze staan naast elkaar en door elkaar op deze nieuwe editie van de 30 + 30 Dichtersmarathon. Zestig zeer uiteenlopende dichters komen in ongeveer tweeënhalf uur in een onverbiddelijk ritme voorbij.
Het concept is uitermate eenvoudig: dertig Nederlandse dichters lezen elk drie gedichten voor: twee van henzelf en één van een zelfverkozen collega uit het buitenland. Bij het voorlezen wordt de poëzie niet onderbroken door aan- of afkondigingen, bio- of bibliografische informatie of entr’actes en intermezzo’s. Zo kan de aandacht van de luisteraar zich volledig op de poëzie zelf richten, die zich aan hem presenteert als een constante stroom in een onverbiddelijk ritme van ruim tweeënhalf uur.
Wiens aandacht toch even verslapt, haakt zo weer aan bij de eerstvolgende dichter. Een uitstekende gelegenheid om je onder te dompelen in poëzie uit Nederland en de rest van de wereld.
De Curaçaose regering denkt dat de arrestatie van theaterwetenschapper en dichter, Quinsy Gario (ook bekend als T. Martinus) ingegeven is door ‘een diepgeworteld motief dat herleidbaar is tot racisme’. Dit maakte de gevolmachtigde minister Sheldry Osepa zondagavond 13 november in een officiële verklaring bekend. Gario werd afgelopen zaterdag in Dordrecht gearresteerd bij de intocht van Sinterklaas, samen met nog drie andere mensen.
Volgens de politie zijn de twee mannen en twee vrouwen zaterdagochtend al gewaarschuwd. Toen agenten de vier later op de dag opnieuw tegenkwamen en zij ‘nog steeds een platform zochten voor hun mening’, is het viertal gearresteerd.
Gario droeg een t-shirt met de tekst ‘Zwarte Piet is racisme’. Volgens omstanders werden de demonstranten onevenredig hard aangepakt. (Zie het bericht hieronder van 13 november.)
De regering van Gerrit Schotte is verontrust en boos dat Quinsy Gario, door ‘meer dan vier blanke agenten hardhandig is toegetakeld’: “Een skinheadachtig kaalgeschoren agent samen met andere collega’s hebben gemeend de pacifistische Quinsy Gario te moeten aanhouden.”
“Op de beelden valt te zien dat deze agenten Quinsy Gario daarbij hebben geschopt en grovelijk vernederd, terwijl Quinsy desolaat nog riep niets verkeerds te hebben gedaan”, zo stelt Osepa. “Het fundamentele recht van burgers op vrijheid van meningsuiting en het erkend recht tot vergaderen en betoging dient te worden gerespecteerd. De overheid, waaronder de politieagent, moet hiervoor garant staan”, aldus Osepa.
De mishandeling van Quinsy Gario is volgens de regering van Curaçao een klap ‘in het ongeschminkt gezicht van zwarte kunstenaars en onacceptabel’. “Het wordt tijd dat Nederland bescherming biedt aan minderheden ongeacht godsdienst, levensovertuiging, politieke gezindheid, ras of geslacht”, aldus Osepa.
Op zaterdag 1 oktober 2011 vond de Vierde Caraïbische Letterendag plaats in Theater van ’t Woord op de hoogste etage van de Openbare Bibliotheek Amsterdam.
Het thema van de avond was ‘Over de kunst van het lezen’. Presentator Miriam Illes kondigde de verschillende programma-onderdelen aan. Zij leidde de avond in en stelde de columnisten voor. Achtereenvolgens lazen Eva Gelach, Juliën Ignacio, Myra Römer en F.Starik speciaal voor deze avond geschreven columns voor over hun leeservaringen. Michael Tedja kon door gezondheidsproblemen niet fysiek bij de avond aanwezig zijn, maar had zijn column opgenomen op een audio-opname die afgedraaid werd. De columnisten hebben allen zeer waardevolle bijdragen geleverd die een kritische reflectie geven op het lezen van Caraïbische literatuur.
De columns werden afgewisseld met twee filmfragmenten met straatinterviews, opgenomen door filmer Kris Kristinsson in Amsterdam Zuidoost. Hierin ondervroeg presentator Quinsy Gario (die ook dicht onder de naam T. Martinus) passanten over hun kennis en leesgedrag ten aanzien van Surinaamse en Antilliaanse literatuur.
In de pauze (20 min.) die volgde had het publiek gelegenheid om een drankje te bestellen en verkochten Literaire reisboekhandel De Evenaar en Uitgeverij In de Knipscheer boeken van de aanwezige schrijvers.
Na de pauze vond er een debat plaats onder leiding van John Jansen van Galen. Deelnemers waren Karin Amatmoekrim, schrijfster van vier romans – haar laatste Het gym in de week voor de Letterendag verschenen, de avond voor de Letterendag zat zijn nnog bij Pauw & Witteman; Jos de Roo, oud-journalist van de Wereldomroep, criticus van de Amigoe en Trouw, tegenwoordig woonachtig op Aruba en werkend aan een proefschrift over de invloed van de Wereldomroep op jonge schrijvers in de jaren ’50 en ’60; en Ismene Krishnadath, schrijfster van jeugdboeken, romans en columns en voorzitter van de Surinaamse Schrijversgroep ‘77. De laatste schrijfster was speciaal voor deze gelegenheid overgevlogen uit Suriname. Schrijfster Marion Bloem, die eigenlijk ook aan het debat zou deelnemen, was aan het begin van de avond aanwezig, maar was opeens met de noorderzon vertrokken.
Naar aanleiding van de hoofdvraag van het debat, “Hoe wordt Caraïbische literatuur in Nederland ontvangen door lezers en recensenten?”, volgde een levendige discussie. Is Surinaamse en Antilliaanse literatuur een onderscheiden ‘richting’ in de wereldliteratuur of moet het niet zo bestempeld worden? Begrijpen mensen uit Nederland deze literatuur wel en is dat laatste eigenlijk noodzakelijk om de literatuur op waarde te kunnen schatten? Vooral Jos de Roo’s stelling dat Dobru in zijn nationalistische tijd zo weinig echt nationale metaforen gebruikte, lokte veel reactie uit. Het publiek haakte bevlogen op de discussie in en kreeg zelfs zoveel ruimte van de debatleider dat het panel achter de tafel nog nauwelijks aan verdieping van de discussie toekwam.
Spoken word-artiest T. Martinus sloot de Letterendag af met een performance waarvoor hij gedurende de avond aantekeningen had gemaakt op een flip-over temidden van het publiek.
Na bloemen aan alle deelnemers te hebben overhandigd sloot Miriam Illes om 22.00 het zaalprogramma af. Hierna volgde in de foyer muziek van het latin/jazzcombo Sanne Landvreugd (altsax), Pablo Nahar (contrabas) en Sandip Bhattacharya (tabla).
Nog tot 23.00 had het publiek veel te beluisteren en te bepraten. Op naar het eerste lustrum van de Letterendag! Miriam Illes kondigde al aan dat die zal gaan over het thema Muziek & Literatuur.
Deze website beoogt geen enkel winstoogmerk. Door middel van de website wil de Werkgroep het publiek kennis laten maken met nieuws uit en over de Caraïbische regio. De Werkgroep neemt daartoe onder meer berichten over van andere sites, zonder dat het ons altijd mogelijk is rechthebbenden vooraf te attenderen op de overname. Mocht iemand bezwaar hebben tegen overname van tekst- of beeldmateriaal, laat ons dit weten, dan verwijderen wij het materiaal.
Reacties op berichten worden alleen geplaatst indien voorzien van voor- en achternaam. Opinies op deze website komen voor rekening van de auteur(s) en zijn niet altijd de opinies van de Werkgroep.
RSS
Facebook
Twitter
