blog | werkgroep caraïbische letteren
Posts tagged with: Marlee Paul

Ter herinnering aan Jan Bongers (1935-2020)

Hij was een van de kleurrijkste vogels die in Paramaribo rondfietsten. Hij was leraar, boekhandelaar en redacteur en de schrijvers hebben meer aan hem te danken gehad dan ze zich vermoedelijk bewust zijn. Op dinsdag 15 december 2020 overleed Jan Bongers in Paramaribo. Michiel van Kempen herdenkt hem.

read on…

Uitgevers vertienvoudigen prijzengeld Filter Vertaalprijs

door Sebastiaan Kort

Door een bijdrage van een aantal uitgevers zal aan de Filter Vertaalprijs niet langer 1000, maar 10.000 euro verbonden zijn. De Filter Vertaalprijs wordt jaarlijks uitgereikt aan de vertaler  van de meest bijzondere vertaling van het jaar.

read on…

Privé Domein…: Suriname een samengeharkt zootje

door Jerry Dewnarain

Privé domein II is een boekje met – volgens de schrijver Paul Marlee (pseudoniem van Paul Nijbroek) – ‘essays en brieven voor wie dit leest’. Al op pagina 1 harkt hij zijn eigen zootje bij elkaar. Hij valt zonder enige duidelijke reden in de rest van zijn boek onder anderen Michiel van Kempen aan. Heel veel gaat overigens over zijn contacten met Michiel, de ene keer positief en de andere keer negatief. Leuk is dat hij achterin als bijlage correspondentie tussen Michiel en hem publiceert.

read on…

Heruitgave van DE 4MACAW van Paul Marlee

door Els Moor

Onlangs ontvingen we de derde druk van de roman DE 4MACAW van de Surinaamse auteur in het buitenland Paul Marlee, pseudoniem van Paul Nijbroek. De eerste druk is van 2007, de tweede van 2009 en de derde van 2013, alle drie zijn gedrukt in de Verenigde Staten en – volgens het boek – in Suriname uitgegeven door Eebee/Phoenix (in eigen beheer?).   De lijvige roman – 314 pagina’s – gaat over een Surinaamse veertiger, een taalkundige, die eind jaren zeventig naar Brazilië vertrekt met een beurs van zes maanden om Portugees te studeren. Zijn vrouw en kinderen blijven achter in Suriname. Het is niet zo verbazingwekkend dat hij in Brazilië achter de vrouwen aanzit en er zelfs een zwanger maakt. Hij is ook betrokken bij politiek gekleurde en drugsgerelateerde zaken. Tussendoor verblijft hij ook nog in Nederland voor een taalcongres.  

De roman zit ingewikkeld in elkaar. De continuïteit van het verhaal wordt vaak onderbroken, waardoor de lezer de draad kwijtraakt. Ook realiteit en droomwereld wisselen elkaar op een chaotische manier af. De titel DE 4MACAW (een macaw is een roofvogel, een soort arend) is ook niet erg duidelijk. De roofvogel wordt slechts tweemaal genoemd en de symboliek ervan is beslist geen leidmotief.      

De roman heeft spannende en boeiende passages en weerspiegelt een enorme belezenheid van de auteur. Paul Marlee kan schrijven en experimenteert; het boek heeft modernistische trekjes. Maar het ontbreken van samenhang maakt het lezen van het boek moeilijk en dat is een zwak punt. Ergerlijk is het dat aan het begin van hoofdstuk 5 zomaar, zonder naam van de auteur en zonder bron, een gedicht staat van de Nederlandse dichter J. Gresshof, ‘Liefdesverklaring’. Paul Marlee heeft kennelijk geen deskundige meelezers gehad. Er staan ook veel slordigheidsfoutjes in het boek, kijk maar naar de tekst op de achterflap! Jammer, het had een goed boek kunnen zijn als er betere aandacht besteed was aan de structuur en de taal. Maar er staan wel mooie, spannende en leuke dingen in!

Paul Marlee

Portret van de Surinaamse schrijver en dichter Paul Marlee, gemaakt door de in Suriname werkzame fotograaf Nicolaas Porter. Nr. 77 in de reeks fotoportretten die Porter in opdracht van de Werkgroep Caraïbische Letteren maakt. De foto is ook in verschillende uitvoeringen te bestellen bij de fotograaf; voor informatie kunt U mailen naar: nicolaasporter@hotmail.com. Wie de hele reeks wil zien kan hieronder klikken op het label Werkgroepportretten.

Paul Marlee – Haar witte onschuld

haar witte onschuld
brandde een dolk in mij
van zwart licht

waarvoor ik vlucht
over bevroren akkers heen, blootsvoets

met voetzolen opengereten en bebloed
val ik over haar witte borsten heen
nu, van steen

koud kristal hard
glanst parel na parel,
in het weidse wit
zwart

[uit: Deus ex Machina, jrg. 11, nr. 42, april mei juni 1987, geschreven Deventer 1965, herschreven 1994]
.

  • RSS
  • Facebook
  • Twitter