Op donderdag 27 mei 2021 ondertekenden Rita Rahman, voorzitter van de Werkgroep Caraïbische Letteren, en... Lees verder →
De zoektocht van een Hindoestaan naar het cultuureigene (deel 8)
door Bris Mahabier
Geloofsafval – hindoeweduwen – enkele ideeën van árya samáji’s – kastenstelsel – hervormingen – discriminatie van hindoevrouwen – Hindi-onderwijs – kritiek op hindoegoden – mijn kalfje als gift – namaste en pánw lagi.
read on…150 jaar Hindostaanse immigratie – een fotoreportage
Landelijke overheid droeg geen cent bij aan de herdenking
Op 5 juni 2023 werd herdacht dat 150 jaar geleden het eerste schip met een groot aantal Brits-Indische contractarbeiders aankwam in Suriname. Op het Hobbemaplein in Den Haag vond een kranslegging bij het Nationaal Hindostaans Immigratiemonument plaats in aanwezigheid van circa 400 Hindostanen, 6 bakra’s, 1 Molukker en 1 Surinaamse Javaan. Een fotoreportage van Marius Atmoredjo.
read on…Moti Marhé: geestelijk vader van Baba en Mai
Van vernedering tot trotse geuzennaam
door Piet de Kroon
In 1964 krabbelde Moti Marhé op een papiertje de twee woorden die sinds zijn jeugd door zijn hoofd spookten: ‘Baba aur Mai’. Ze herinnerden hem aan de vernederingen die hij en andere Hindostaanse leerlingen op het schoolplein hadden moeten aanhoren. Woorden met een denigrerende betekenis, maar tegelijkertijd ook woorden die in zijn eigen Sarnámi op een respectvolle manier zijn voorouders aanduiden.
In gesprek met Piet de Kroon vertelt de 80-jarige taalwetenschapper, neerlandicus en Sarnámi- en Hindi-deskundige in zijn woonplaats Den Haag over de betekenis van 5 juni, de herkomst van Baba en Mai en de toekomst van het Hindostaans erfgoed.
read on…De overheid discrimineert haar moedertalen
Internationale Moedertaaldag, 21 februari
door drs. R.M. Marhé
De bijna 80-jarige Moti Marhé is taalwetenschapper, neerlandicus, Sarnami- en Hindi-deskundige en kenner van de Surinaamse taalsituatie. In dit artikel pleit hij als taalactivist voor een breed bewustzijn van de meertaligheid van Suriname en wederzijds begrip. De heersende dominantie van het Nederlands en het Sranantongo (hierna Sranan) en vooroordelen bij sprekers over hun eigen moedertaal doen geen recht aan de meertaligheid van Suriname en leiden volgens hem tot taaldiscriminatie, achterstelling en taalverlies.
read on…Verleden, heden en toekomst van de Hindostaanse cultuur in Suriname en Nederland
Tekst van de Derde Jit Narain Lezing door Hans Ramsoedh en het co-referaat door Wierish Ramsoekh, 30 september 2022
door Dr Hans Ramsoedh
Inleiding*
Suriname, Dit land heb ik gekozen is het gedicht dat Shrinivási in 1968 schreef. Het is een nationalistisch statement waarin hij ondanks het harde bestaan een toekomst ziet voor de nakomelingen van de contractarbeiders. Shrinivási was de dichter van de verzoening, harmonie en eensgezindheid, de dichter die met zijn poëzie bruggen wilde slaan tussen de verschillende bevolkingsgroepen in Suriname (Koefoed 1984).
read on…Genetica van een sombere cultuur
Het literaire werk van Surinaamse hindostanen in Nederland
door Michiel van Kempen
In 1986 vond in Paramaribo een opmerkelijke bijeenkomst plaats: het eerste congres gewijd aan het Sarnámi, de moedertaal van de Surinaamse hindostanen. Dat was zo bijzonder, omdat de culturele leidsmannen van de hindostanen – lees: de pandits, de priesters – nog bijna allemaal zo graag wilden vasthouden aan het Hindi, de linguïstische navelstreng met India. Een Hindi congres was er al eerder geweest in Suriname. Maar een congres gewijd aan de `boerentaal’, het Sarnámi, nooit eerder.
read on…Haridat Rambarans parivartan: zijn ontwikkeling van árya samáji hindoe tot atheïst (deel 5)
door Bris Mahabier
Episode 3: in Nederland
Hari Rambaran: actief als leraar, studeert natuurkunde, speelt toneel, schittert als Sinterklaas en verlaat ASAN als bestuurder.
read on…Haridat Rambarans parivartan: zijn ontwikkeling van árya samáji hindoe tot atheïst (deel 3)
door Bris Mahabier
Hari Rambaran aan het culturele front in Paramaribo:
Hari leert hawan doen en maakt mohanbhog; de eerste Holiviering op de SKS en de AMS in 1963; de acceptatie van Holiviering op middelbare scholen; de eerste Divalifakkeloptocht in Paramaribo in 1963; het toneelstuk Ghar ke bhed in o.a. Thalia; over boitikoelies, koelie-koelie sáni en zwarte Hindoestanen.
read on…Hindiles, Saron- en Büchnerschool, biddende Bris, najar: ‘boze oog’ en pacrá-zang
Fragment 7 van mijn opa’s biografie*
door Brispath Mahabier
Fragment 7 is opgedragen aan drs. Herman Vuijsje, die in 1969 geïnteresseerd raakte in de Surinaamse goden– en geestenwereld. Zijn belangstelling verdween niet: in 2019 heeft hij de jarenlang verzamelde informatie geordend in zijn nieuwste sociaal-antropologische publicatie God zij met ons Suriname Religie als vloek en zegen.
read on…Succesvolle boekpresentatie verhalenbundel in het Sarnámi
apan-apan dhaplá apan-apan awáj
Op zondag 12 juli vond de presentatie plaats van de eerste verhalenbundel in het Sarnámi waaraan 13 verschillende auteurs hebben meegewerkt. Het is voor het eerst dat er een boek in het Sarnámi is verschenen waaraan zoveel schrijvers hun bijdrage hebben geleverd.
read on…Bundel met 13 verhalen in Sarnámi verschenen
Apan-apan dhaplá apan-apan awáj
Deze bundel met verhalen van 13 verschillende auteurs is uniek. Het is voor het eerst dat er een boek in het Sarnámi is verschenen waaraan 13 schrijvers hun bijdrage hebben geleverd. Het gaat om schrijvers die eerder betrokken zijn geweest bij de emancipatie van het Sarnámi en om schrijvers die überhaupt voor het eerst een literair verhaal publiceren.
read on…De kleine wereld van árya samáji Hindoestanen in Den Haag en Suriname
door Bris(path) Mahabier
De geschiedenis van Hindoestanen in Suriname en Nederland heeft in de afgelopen drie decennia – eindelijk – meer aandacht van wetenschappelijke onderzoekers en anderen gekregen dan voorheen. Dr. Surrendra Santokhi (gespecialiseerd in economische en sociale geschiedenis) en zijn oudste zuster Eline Santokhi (een gepensioneerde basisschooldirecteur) zijn twee actieve Haagse árya samáji hindoes. Zij hebben in de afgelopen vijf jaar jaarlijks een of twee culturele bijeenkomsten georganiseerd. Ook publiceerden zij in dezelfde periode enkele brochures die gratis onder geestverwanten en geïnteresseerden gedistribueerd werden.
read on…