Op donderdag 27 mei 2021 ondertekenden Rita Rahman, voorzitter van de Werkgroep Caraïbische Letteren, en... Lees verder →
Posts tagged with: Mangroelal Ken
Uitslag essaywedstrijd ‘Heilzame verwerking van het slavernijverleden’
Uitslag, bekend gemaakt in de Oude Lutherse Kerk, Amsterdam, 23 november 2019, van de essaywedstrijd Heilzame verwerking van het slavernijverleden voor ‘wit’ en ‘zwart‘, uitgeschreven door het NiNsee (Nationaal Instituut Nederlands slavernijverleden en erfenis), de Evangelisch-Lutherse Gemeente Amsterdam, de Evangelische Broedergemeente Amsterdam Stad & Flevoland, met medewerking van de Werkgroep Caraïbische Letteren.
read on…Ken Mangroelal – Watapana
Ik moet het eens hebben gevoeld mijn broze wortels eerst tastend dan van lieverlee diep gravend in de spaarzame vruchtbare aarde uitgezet tussen het vulkanisch gesteente van dit eiland. En met dezelfde levensdrang als de Watapana trotseerde ik de weerbarstige bodem om mij te verheffen en diep te buigen voor de goddelijke wind. En evenals het dorre landschap dat telkens om regen, het vochtige mana, smeekt, kijk ik op naar de hemellucht op hoop van zegen voor dit dorstige bestaan. read on…
Ken Mangroelal – Leguanen
Wat heb ik die achterna gezeten. Met buks en katapult hun vredige leven compleet verstoord. In Caribbean Rhapsody komen ze tweemaal voor. En bij mijn eerste terugkeer naar Aruba bezocht ik de eerste de beste mondi en riep luidkeels uit:
“Yuananan
Mi tey atrobe
Ma no spanta
Ma bolbe
Sin scopet.”
“Leguanen
Ik ben er weer
Maar schrik niet
Ik ben terug
Zonder mijn buks.” read on…
Michiel van Kempen over Surinaamse literatuur – een verslagje
Op zaterdagmiddag 1 juni 2019 was Michiel van Kempen, hoogleraar Nederlands-Caraïbische letteren aan de Universiteit van Amsterdam, te gast bij de Werkgroep Caribische en Aziatische Cultuur Nijmegen met een dubbele lezing over de geschiedenis van de Surinaamse literatuur read on…
Caribbean Rhapsody van Ken Mangroelal
Herinneringen als momentopnames vormen de basis voor de net verschenen bundel Caribbean Rhapsody van Ken Mangroelal. Scènes uit een leven verhaald in een vertelstijl die poëzie en proza samensmeedt. Neemt je mee in de intieme sfeer van de schrijver. read on…
Ken Mangroelal – Een buurman
Tussen de post lag een envelop met de bekende zwarte rand. Iemand overleden, maar wie? Jasnar keek naar de envelop en zag dat z’n achternaam fout gespeld was. Dat was niet ongebruikelijk. Met hoge waarschijnlijkheid kon hij dus stellen dat ’t geen familielid betrof. Dit soort van envelop deed hem altijd schrikken, daar zijn familie in het buitenland woonde. En binnen zijn familie was het gebruikelijk dat je overkwam om naaste familieleden de laatste eer te bewijzen. Hij moest er altijd voor zorgen dat hij voldoende geld op een rekening had staan voor het geval hij een vlucht moest boeken. read on…
Ken Mangroelal – Op naar Nirvana
We kwamen op de hoek van de straat naast elkaar te staan bij het stoplicht en wachtten het moment af waarop wij veilig konden oversteken.
Ze had al twee keer schuins naar me gekeken. Een vrouw van rond de zeventig ingepakt in een donkergroene winterjas met bontkraagje met een daarbij passende gebreide muts over haar voorhoofd en half over haar oren getrokken. read on…
De semiotiek van de Koto-missi
door Ken Mangroelal
Kleding maakt de man en waarom ook niet de vrouw. Dat geldt zeker voor mijn middelbareschoolperiode beginjaren zestig in Amsterdam. Wij leerlingen moesten altijd pico bello ten tonele verschijnen. En met enige nostalgie denk ik terug aan mijn colbertjasjes met bijpassende vestjes daaronder. Roken was ook strikt verboden, zelfs in de straat van de school dicht bij het Concertgebouw. read on…
Lago Sportpark Aruba ‘50-‘60
door Ken Mangroelal
Zonder schroom durf ik te zeggen dat ik mijn loopbaan als schoenenpoetser begon. Twee van mijn ooms speelden cricket in het Lago Sportpark op Aruba en zij hadden mij als zesjarige, onwetend over kinderarbeid, de taak opgelegd hun witte cricketschoenen onberispelijk wit te houden. Zij leverden het witsel en ik het poetswerk voor een kwartje per paar. Ik was trots op hen want zij bekwaamden zich in een sport van enige imperial allure. read on…
De kwestie Stef Blok
door Ken Mangroelal
Een besloten bijeenkomst. Een ideale gelegenheid om vrijuit te spreken. Een geselecteerd gezelschap van toehoorders. Een genodigde spreker, Stef Blok, minister van Buitenlandse Zaken. Een aanhoudend hete zomer. Climate Change doet z’n werk. read on…
Stephan Sanders gaf vijfde Cola Debrot-lezing
Op vrijdag 16 februari 2018 gaf schrijver, columnist en programmamaker Stephan Sanders op verzoek van de Werkgroep Caraïbische Letteren de vijfde Cola Debrot-lezing in het OBA-Theater aan het Amsterdamse Oosterdok. Het was een zeer persoonlijk verhaal kleur en er wel of niet bijhoren, over etniciteit en drie werelddelen, èn over het Caraïbische gebied waar het gemengde, de creoliteit de essentie van de samenleving uitmaakt, maar waar van de andere kant ook een heel fijnzinnig racisme voortwoekert, voor elk kleurtype wel één, waardoor het sprookje van het probleemloze multiculturele voorbeeld ook hevig wordt verstoord. Na zijn lezing (tekst volgt spoedig) werd Sanders geïnterviewd door Michiel van Kempen; daarna kreeg het publiek gelegenheid tot vragen stellen. Een fotoreportage.
Klik hier voor de tekst van de lezing.
Ken Mangroelal – Zwevende identiteit
Tijdens de lezing van Stephan Sanders (vijfde Cola Debrotlezing vrijdag 16 februari 2018) kwam ik op de gedachte van een zwevende identiteit naar analogie van Schönbergs zwevende tonaliteit. In zijn Harmonielehre (Universal Edition 1922), behandelt hij op pagina 230 het verminderde septiemakkoord. Dit akkoord hoort thuis in de categorie van ‘vagierende Akkorde’. Dit type akkoord zal uiteindelijk leiden naar de opheffing van de tonaliteit. read on…
RSS
Facebook
Twitter
