Op donderdag 27 mei 2021 ondertekenden Rita Rahman, voorzitter van de Werkgroep Caraïbische Letteren, en... Lees verder →
Posts tagged with: Mahabier Eric
“Ich kenne Suriname”: Suriname bekend bij Duitse studenten
door Eric Mahabier
Berlijn – Vele Duitse studenten Toerisme hebben donderdag de stand van Suriname op de Internationale Toerisme Beurs (ITB) in Berlijn bezocht. Suriname is geen onbekend land voor ze. Bij hun studie komen ze het land tegen.
Er wordt algemene informatie over het land gegeven bij de studie, zoals dat Suriname een kolonie van Nederland was en dat er ook Duitse invloeden in het land zijn.
“Ich kenne Suriname” (Ik ken Suriname), zegt Nadine, hoewel ze nog nooit naar het land is geweest. Ze was graag op stage naar Suriname geweest. Maar dan zit ze met een probleem, namelijk er wordt geen Duits in Suriname gesproken en haar Engels is niet zo vloeiend. Dus laat ze toch haar stageplannen schieten en zal toch in eigen land stage lopen. Maar ze wil Suriname leren kennen en hoopt volgend jaar naartoe te kunnen vliegen. De natuur en de watervallen in Suriname, die ze op internet heeft gezien, trekken haar aan. Nadine hoopt dat er tussen Duitsland en Suriname studenten uitwisselingsprogramma’s komen, zodat ze in elkaars landen stage kunnen lopen.
Net als in vele andere landen is ook in Duitsland Surinaamse rum te vinden. De Stichting Toerisme Suriname (STS) heeft ter promotie van het land naast folders, tassen, foto- en videomateriaal ook de Surinaamse Borgoe rum. Bezoekers kunnen er een shot Borgoe proeven. Vooral studenten maken daar gretig gebruik van. Sterk en smaakvol, beschrijven ze de Surinaamse Borgoe vergeleken met de rumsoorten uit andere landen.
[uit de Ware Tijd, 09/03/2013]
Vandaag 220ste sterfdag Boni
Held die niet vergeten mag worden
door Eric Mahabier
Den Haag – Boni was een held en mag niet vergeten worden. In tegenstelling tot vele andere ondergedoken slaven heeft Boni zich niet laten omkopen door de koloniale machthebbers, maar hij bleef vechten voor de vrijheid van marrons. Dit is een heel bijzondere prestatie, zegt schrijver Nizaar Makdoembaks. Vandaag is het 220 jaar geleden dat Boni stierf. Makdoembaks doet een onderzoek naar deze vrijheidsstrijder. Hij is in de archieven van het Nationaal Archief in Den Haag gedoken.
read on…Rabin Baldewsingh deelt herinneringen in cd-vorm
door Eric Mahabier
Den Haag – Yad ke swagat (verwelkoming van de herinneringen) is de titel van de tweede gedichten cd die de Haagse wethouder Rabin Baldewsingh zondag in Den Haag heeft gepresenteerd. Familie en vrienden van Baldewsingh waren bij de presentatie aanwezig. De gedichten zijn geschreven in het Sarnami en gaan over de liefde, eenzaamheid en ervaringen van vroeger in Suriname. ‘Yad ke swagat’ is de titel van één van de gedichten in zijn tweede bundel. Baldewsingh vindt dat het verleden belangrijk is voor de toekomst en dat de herinneringen uit het verleden ook gedeeld moeten worden. Drie van zijn gedichten gaan over zijn herinneringen in Suriname. Baldewsingh vertrok in 1975 naar Nederland en ging twaalf jaar later voor familiebezoek naar Suriname. Hij haalt herinnering op over hoe hij toen ontvangen is door zijn familie.
read on…Bundeling Surinaamse media in Nederland gewenst
door Eric Mahabier
Amsterdam – Het niveau van de Surinaamse media in Nederland moet omhoog. Een bundeling van de Surinaamse media zou daar verandering in kunnen brengen. Want nu is er geen eenheid; Surinamers bekampen elkaar op de radio.
Dat waren de belangrijkste punten die zondag aan de orde kwamen tijdens een mediaconferentie in Amsterdam. Hier werden de problemen van de Surinaamse media in Nederland geïnventariseerd.
De conferentie werd georganiseerd door het Surinaams Inspraak Orgaan (SIO). Volgens Roy Ashruf van het SIO wil het orgaan met deze conferentie de samenwerking tussen de Surinaamse media bevorderen. Journalist Henry Strijk vindt dat er zelfs opnieuw initiatieven ondernomen moeten worden om tot een omroep voor Surinaamse media in Nederland te komen. Ondanks de vele initiatieven is dat nog steeds niet van de grond gekomen.
De opmerkingen kwamen niet alleen vanuit de zaal, maar ook van de vier inleiders: programmamakers Jimmy Sewnath, Florence Rustveld en Guilly Koster en de journalisten Roshnie Phoelsingh en Peggy Brader. De discussie was af en toe behoorlijk fel.
[uit de Ware Tijd, 25/11/2012]
Roy Khemradj weg bij SIO
door Eric Mahabier
Den Haag – Het Surinaams Inspraak Orgaan (SIO) in Nederland staat sinds 1 september onder leiding van het bestuur. SIO-voorzitter Roy Ho Ten Soeng bevestigt dat het contract van directeur Roy Khemradj niet is verlengd, omdat de subsidie wordt afgebouwd. Khemradj werd op 1 maart 2011 directeur van het SIO.
De afgelopen anderhalf jaar is het SIO zichtbaarder en representatiever geworden voor de Surinaamse gemeenschap in Nederland, vinden de voorzitter en de ex-directeur.
Het SIO fungeert als aanspreekpunt voor de Nederlandse overheid, over de Surinaamse gemeenschap in Nederland. Het orgaan maakt deel uit van het Landelijk Overleg Minderheden (LOM), dat per 31 december 2014 wordt opgeheven. SIO moet na 2014 zelfstandig – zonder subsidie – overleven. Volgens Ho Ten Soeng en Khemradj wordt flink gebrainstormd over een manier om het werk te kunnen voortzetten.
Khemradj – in Suriname vooral bekend als mediaman – hoopt als freelancer actief te blijven voor het SIO, zoals hij zelf zegt “in het belang van de Surinaamse gemeenschap”. Onder zijn leiding was het SIO zichtbaar aanwezig bij evenementen zoals het Milanfestival. Ook organiseerde het inspraakorgaan een debat over de Surinaamse amnestiewet.
Raul Neijhorst krijgt foto-onderscheiding
door Eric Mahabier
Den Haag – Raul Neijhorst, enthousiast en gedreven lid van de Delftse Fotoclub FC59 en de Surinaamse Fotografen Vereniging (Sufov), heeft als jongste ooit ter wereld en in een recordtijd van twee jaar, de onderscheiding van EFIAP (Excellene FIAP) gehaald. Dat is een erkenning voor gepassioneerd fotograferen, eentje die in de (vrije-tijds) fotografiewereld aardig hoog staat aangeschreven.
Dit resultaat heeft de Surinaamse fotograaf bereikt met het maken van portretten van mensen zonder enorme opsmuk, maar wel geënsceneerd in een fashion-achtige, soms in scene gezette, setting. De tijd en energie die hij erin steekt, is voor buitenstaanders vaak ongekend. Naast zijn dagelijkse bezigheden als fotograaf in de thuisstudio, is Raul actief deelnemer aan wedstrijden wereldwijd. Deze motivatie is hem vooral ingegeven door de Delftse fotoclub FC59. Een club die hem gestimuleerd heeft om letterlijk buiten de grenzen te kijken.
Het behalen van deze EFIAP-titel is enkel mogelijk door het frequent insturen van beeldmateriaal (vrijwel allemaal gemaakt in de Delftse en Surinaamse thuisstudio) naar diverse wedstrijden wereldwijd. Fiap, erkend door Unesco, is een internationale organisatie (Fédération Internationale de L’Art Photographique), waarbij meer dan tachtig landen zijn aangesloten. Suriname behoort ook tot die groep landen. Fiap organiseert internationale salons, waarbij onderscheidingen worden verstrekt. Deze onderscheidingen zijn in fotografische kringen zeer gewild. Het geeft immers een zekere erkenning voor jouw vorm van fotografie. “Bij de salons (de zogenaamde fotografiewedstrijden) kan je werk geaccepteerd worden, afgewezen worden of je kan een medaille behalen. Acceptatie wil dus zeggen dat jouw werk op een bepaald niveau kwaliteit heeft”, zegt Neijhorst. Aan deze salons doen duizenden fotografen van over de hele wereld mee. “Het is dus geen geringe prestatie als je werk een acceptatie of zelfs een medaille toegewezen krijgt. Voor het behalen van de EFIAP bijvoorbeeld moet je minimaal 150 acceptaties met 50 verschillende werken bij 30 verschillende salons in 15 verschillende landen halen”. Acceptaties, eervolle vermeldingen, bronzen, zilveren en gouden medailles werden door Neijhorst onder andere gehaald in India, Vietnam, Finland, Nederland, Servie, Hong Kong, en Argentinië.
[uit de Ware Tijd, 20/02/2012]
Kamla Sukul met Waar de lotus bloeit
door Eric Mahabier
Waar de lotus bloeit is de eerste roman van Kamla Sukul. Het boek vertelt het waargebeurde verhaal van Mira, een in Guyana geboren hindoevrouw. Haar moeder, zoals een hindoevrouw het betaamt, accepteerde haar echtgenoot als god op aarde en verdroeg zijn wreedheden zonder tegenspraak. Mira zwoer geen leven te leiden als die van haar moeder.
Uitgehuwelijkt op zeventienjarige leeftijd aan een schoolonderwijzer uit het rijstdistrict Nickerie, dacht Mira dat ze ontsnapte aan de strikte regels van een dominante vader. Hoewel ze helemaal niet wist wat het lot in petto had voor haar, was ze vastbesloten geen slachtoffer te worden van haar omgeving. Mira koos voor het ondenkbare in die dagen: scheiding. Ze keek op naar de hemel met de overtuiging dat god daar ergens moest zijn. Mira geloofde dat ze haar zielsverwant zou vinden en op een dag vond ze hem ook. Zoals de lotus haar bloem ontvouwt om de warmte van genegenheid te ontvangen, zo nipte Mira aan de nectar van liefde.
Kamla Sukul heeft twee dichtbundels op haar naam staan namelijk Wandana en Dil Aaj Shayar Hai. Waar de lotus bloeit is in het Engels geschreven en door Rinia Kanhai in het Nederlands vertaald.
[bewerkt naar de Ware Tijd, 26-4-2011]
RSS
Facebook
Twitter
