Op woensdag 21 juni organiseert de bibliotheek Eemland in Amersfoort een Keti Koti Dialoog over het thema: Waarom zijn boeken van zwarte auteurs ondergewaardeerd? Aan tafel schuiven aan Roline Redmond en Michiel van Kempen. Moderator is Tirsa de With.
Literatuur kan gedachten bevatten waar u zelf niet op komt. Als u hier bang voor bent: leg elk boek weg en installeer u voor de tv met een pak koekjes.
Al meer dan tien jaar zijn dat deel 1 en deel 2 van Stilte van het hart, gesprekken met de Amerikaanse spirituele gids Robert Adams, (1928-1997), opgenomen tussen 1991 en 1993. Hij antwoordt op vragen van spirituele zoekers. Citaat: “Met je beperkte verstand kun je nooit begrijpen wie je bent. Pas als je werkelijk ophoudt met willen weten wie je bent, als je stopt met analyseren, laat de waarheid over jezelf zich kennen”.
In 2018 is op negen middelbare scholen een enquêteonderzoek gehouden naar de literaire competentie van middelbare scholieren. De achtergrond van dit onderzoek was het besef dat leerlingen van de onderwijsinstellingen steeds minder literatuur lezen, terwijl lezen erg belangrijk is.
De profeet van Kahlil Gibran. Hij is een dichter die hierin korte levenswijsheden van elk aspect van het leven zo mooi heeft verwoord. Hoewel ik veel liever Engels dan Nederlands lees, is dit een van de weinige boeken die ik vreemd genoeg mooier vind in het Nederlands.
Ter wereld gekomen van de Italiaanse schrijfster Margaret Mazzantini. Over een vrouw die in de oorlog in Joegoslavië verliefd werd, vertrok en na een hele tijd weer teruggaat. Ik lees een aantal Italiaanse schrijvers liever dan veel Nederlandse schrijvers. Zij zijn mijn voorbeelden. Dat zuidelijke spreekt me heel erg aan – op de een of andere manier is het sneller, bevat meer humor en is sensueler.
Ik behoor nog tot de generatie die intens kan genieten van de geur van een boek. Die de drukinkt moet kunnen opsnuiven. Die de zwaarte van het boek in haar handen moet voelen, met haar ellebogen gestut op de tafel of op het bed, liggend in de kussens, bij een schemerlampje tot diep in de nacht. Soms met een speciaal bedleeslampje vastgeclipt aan de bladzijden van het boek. Die het ritselen van het papier of het schuiven van het omslaan van de bladzijden moet horen, genietend met een brede glimlach van genoegen. Die het boek respecteert en nooit ezelsoren in de bladzijden maakt of zinnen onderstreept.
Het boek Alakondre van Shantanu Soei Len Tjon. Zij is ook een jonge schrijver uit Suriname.
Met welke schrijver zou je een avondje uit willen?
Ik denk met mevrouw Cynthia McLeod. Omdat ik haar boeken echt interessant vind. Ik zou haar dan kunnen vragen hoe zij haar boeken schrijft. Wat is haar proces met het schrijven, hoe komt zij aan haar karakters? Dat zou ik wel eens van een andere schrijver willen weten.
Earth Beings; Ecologies of Practice across Andean Worlds van Marisol de la Cadena. Mijn tutor aan de Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten, waar ik een researchprogramma doe, heeft het me aanbevolen. Vanwege mijn interesse in de hybride tussen dier en machine én mens en het anders-dan-menselijke. De Amerikaanse sociologe Donna Haraway beschrijft dat in haar essay A Cyborg Manifesto vanuit een politieke visie die totalisme afwijst. Over het vervagen van grenzen. Dat spreekt mij verschrikkelijk aan. Omdat het me de ruimte geeft om een ruimte te bedenken waarin een sjamaan tegelijkertijd ook antropoloog of socioloog, een wetenschapper kan zijn.
Giovanni’s Room van James Baldwin. Daar ben ik pas mee begonnen, dus ik moet het nog lezen. Het is een klassieker van Baldwin. Hij is een van de grote Amerikaanse schrijvers die schreef over zwarte mensen in Amerika en ook over zijn eigen geaardheid. Deze van hem had ik nog niet gelezen.
Alakondre; Verhalen uit de wereld van Soei Len van Soei Len Tjon. Geweldig dat een elfjarige jongedame een boek heeft gepubliceerd. Ook de tekeningen maakte ze zelf en ze kan fantastisch voorlezen waardoor haar verhalen nog meer tot leven komen – ik hoorde haar op Facebook. Verder ligt er Waarom zou je huilen mijn lieve lieve… van Astrid Roemer, een novelle uit 1976 over armoede in Suriname. Het is haar meest onbekende boek, maar voor mij is het haar beste. Ik beleef het nog net zo krachtig als toen ik het voor het eerst las.
Deze website beoogt geen enkel winstoogmerk. Door middel van de website wil de Werkgroep het publiek kennis laten maken met nieuws uit en over de Caraïbische regio. De Werkgroep neemt daartoe onder meer berichten over van andere sites, zonder dat het ons altijd mogelijk is rechthebbenden vooraf te attenderen op de overname. Mocht iemand bezwaar hebben tegen overname van tekst- of beeldmateriaal, laat ons dit weten, dan verwijderen wij het materiaal.
Reacties op berichten worden alleen geplaatst indien voorzien van voor- en achternaam. Opinies op deze website komen voor rekening van de auteur(s) en zijn niet altijd de opinies van de Werkgroep.
RSS
Facebook
Twitter
