blog | werkgroep caraïbische letteren
Posts tagged with: Leijnse Elisabeth

Giselle Ecury; Echte liefde

door Jeroen Heuvel

Giselle Marie Ecury heeft een Nederlands-Antilliaanse vader en een Nederlandse moeder. Je spreekt haar voornaam uit als de scheermesjes van Gillette. Zij is een nichtje van de dichteres Nydia Ecury en van Boy Ecury, die in de Tweede Wereldoorlog als verzetsheld in Nederland eind 1944 verraden en gefusilleerd is. In 1960 verhuisde het gezin naar Nederland. Ze heeft vanaf 1975 tien jaar gewerkt als docent handenarbeid, tekenen en gezondheidskunde. Daarnaast is ze fitnessinstructeur en buitengewoon ambtenaar burgerlijke stand (babs).

read on…

Caraïbische salon: Leven in dienst van de Heiland

Over missie- en zendingsliteratuur; met Benoît Verstraete-Hansen, Susan Legêne en Felix Burleson

De literatuur van zendelingen en missionarissen is een verwaarloosd genre, ongetwijfeld omdat we vandaag de dag een broertje dood hebben aan evangelische boodschappen in romans en jeugdboeken, die we zien als deel van het koloniale project. Maar de literatuur van zendelingen en missionarissen heeft een enorme omvang gekend. Zij laat veel zien over hoe mensen eeuwenlang dachten en ze toont de bevlogenheid en idealisme van velen die naar de tropen trokken. 

read on…

Promotie Benoît Verstraete-Hansen over zendingsliteratuur

De storm Eunice dreigde even roet in het eten te gooien: de voor 16.00, vrijdag 18 februari, geplande promotieplechtigheid voor Benoît Verstraete-Hansen werd om 13.00 gecanceld: alle UvA-gebouwen gingen onmiddellijk dicht. Maar met een snelle actie kon er toch een online verdediging van zijn proefschrift over P.M. Legêne, Leven in dienst van de Heiland, plaats vinden. Hoogleraren verschansten zich achter hun laptops op zolders en in hotelkamers. En na afloop was er wèl een echt diner. Wie de Agnietenkapel gesloten vond, kan hieronder alsnog kijken hoe het toeging. Daaronder de laudatio’s van zijn promotores Prof. Michiel van Kempen en prof. Bert Paasman.

read on…

Forum-bieb krijgt kostbare Merian

door Roelof Kleis

De Forum-bibliotheek [van de Wageningen University] is een bijzonder prentenboek rijker van Maria Sibylla Merian. De gulle gever, de 94-jarige Jan Lindenbergh, kwam het boek zelf afleveren.

read on…

Elisabeth Leijnse wint óók de Libris Geschiedenis Prijs

Een boek dat de Volkskrant nóóit besprak!

 

Zojuist is bekend geworden dat Elisabeth Leijnse de Libris Geschiedenis Prijs 2015-2016 heeft gewonnen voor haar dubbelbiografie Cécile en Elsa, strijdbare freules. Eerder dit jaar won ze er de Biografieprijs mee. Cécile en Elsa zijn de gezusters Cécile en Elsa de Jong van Beek en Donk, zusters van de Curaçaose gouverneur Jan de Jong van Beek en Donk. Cécile de Jong van Beek en Donk was de auteur van de eerste Nederlandse feministische roman: Hilda van Suylenburg. read on…

Elisabeth Leijnse wint Biografieprijs

Zojuist is bekend geworden dat Elisabeth Leijnse de Biografieprijs 2016 heeft gewonnen voor haar dubbelbiografie Cécile en Elsa, strijdbare freules. Cécile en Elsa zijn de gezusters Cécile en Elsa de Jong van Beek en Donk, zusters van de Curaçaose gouverneur Jan de Jong van Beek en Donk. Cécile de Jong van Beek en Donk was de auteur van de eerste Nederlandse feministische roman: Hilda van Suylenburg. read on…

Kluun, Vaessens en Wilders: bien étonnés

door Elisabeth Leijnse

‘En ik heb nu alles van Kluun gelezen!’ Triomfantelijke woorden van eerstejaarsstudente Sophie die op het tentamen haar literatuurlijst verdedigt. Ze is Franstalig, zoals al mijn studenten, en volgt Nederlands als hoofdvak. Waarom ze zo gek is op Kluun? Ze heeft op de middelbare school meegedaan aan een wedstrijd speechen in het Nederlands, en de hoofdprijs weggekaapt: Komt een vrouw bij de dokter. Het was de eerste roman die ze las in een vreemde taal. Tot haar verbazing vond ze het meeslepend. Kluun bracht haar tot haar studiekeuze. Anders had ze economie gestudeerd. Op haar literatuurlijst staat ook De avonden. Ik vraag haar wat ze ervan vindt. Ze had twee maanden nodig om het boek uit te krijgen, zei ze, het was saai, niet te begrijpen. Het ging eigenlijk nergens over.

In de bus naar huis denk ik gniffelend aan de achttienjarige Kluun-specialiste met een Frans accent, en haar grijns van dégoût als ze de naam Reve (Rêve) uitspreekt. Ik sla De Groene Amsterdammer open. Mijn oog valt op een uitspraak die mij vervult met een dégoût die de hare moet overtreffen: ‘Er is niet zo veel verschil tussen Thomas Vaessens en Geert Wilders’. Connie Palmen in een interview met Daan Heerma van Voss en Daniël van der Meer. Het duo Kluun-Reve wordt opnieuw aan me vertoond, maar in een lachspiegel. Toen Connie als veertienjarige De avonden opensloeg, staat er, kreeg ze de revelatie van ‘het grote onderscheid tussen Reve en die andere rommel’. Het woord ‘grote’ komt vaak voor in het interview.

Ik probeer door te dringen in het woud van Palmens categorische imperatieven met studente Sophie nog in mijn achterhoofd. Álle gróte kunst komt voort uit éénzaamheid. In lectuur is eenzaamheid synoniem voor alleen-zijn. Maar de gróte kunst komt voort uit de erkenning van de fùndamentele éénzaamheid. Lage cultuur komt voort uit het zoeken naar groepen. Lage cultuur heeft een onbeweeglijke traditie. Het verschil met gróte kunst is dat lage cultuur door meer mensen tegelijkertijd beleefd wil worden. Het heeft iets kerks. De gerichtheid op een populus onderscheidt het van de hóge kunst.

Et voilà, Thomas Vaessens, hoogleraar Moderne Nederlandse Letterkunde aan de Universiteit van Amsterdam, is een populist. Hij sommeert de schrijver neer te dalen uit zijn ivoren toren. De Geert Wilders van de UvA. ‘Het enige wat ze doen is het “gewone volk” laten zien dat het niet serieus genomen wordt en achtergesteld is.’ Ik probeer me Vaessens voor te stellen bij het enige wat hij doet. Ik zie een opruiende literatuurcriticus met opgeschorte hemdsmouwen en geblondeerde haren kloppen op afgebladderde deuren in achterstandswijken om te verkondigen dat het lezen van Kluun een recht is. Het recht van het gewone volk!

Op de achterstandsdeur van Sophie heeft Vaessens blijkbaar al aangeklopt, en ook al bij haar leraar Nederlands van de middelbare school. Anders had die haar De avonden te lezen gegeven, en had Sophie nu economie gestudeerd. Thuis gekomen loop ik naar mijn pc. Mijn collega Shakespeare-specialist even laten weten dat zijn studieobject geen gróte kunst schreef. Shakespeare’s toneel is bedoeld om door meer mensen tegelijkertijd beleefd te worden. Shakespeare heeft iets kerks.

  • RSS
  • Facebook
  • Twitter