blog | werkgroep caraïbische letteren
Posts tagged with: Kwakoe

Gaat het om het Caribisch Perspectief, of meer over Kleurrijk en Erkenning?

Tekst van de 7de Cola Debrot-lezing door Rita Rahman

Zoals aangekondigd stel ik mij vanmiddag de vraag of in het werk van Caribisch Nederlandse schrijvers het Caribisch perspectief centraal kan blijven staan of enkel hun eigen integratie in Nederland. Tussen die twee opties vermoed ik een spanningsveld, een conflict dat tot innerlijke onrust, tot ongemak of zelfs een permanente spagaat aanleiding kan geven. Ontegenzeggelijk zal dit spanningsveld het schrijfwerk onder druk zetten, en daarmee ook de creatieve inspiratie.

read on…

Jozef Klas en zijn beelden, een overzicht

door Nico Eigenhuis


Jozef Ludwig Klas (1923-1996) volgde zowel opleidingen in Suriname als Nederland en exposeerde ook in die beide landen. In de loop der jaren kreeg hij een aantal belangrijke opdrachten. Laten we zijn gerealiseerde beelden en ontwerpen eens kort belichten.

read on…

Reparatiecommissie eert liever Bolívar dan Kwakoe

door Audry Wajwakana

Paramaribo – De Nationale Reparatie Commissie Suriname (NRCS) heeft in verband met 1 juli, Dag der Vrijheden, ervoor gekozen de kranslegging bij bij het monument van Simon Bolívar te doen, in plaats van bij een ‘lege’ SMS-pier. Het standbeeld van Anton de Kom kan er namelijk niet meer onthuld worden. “We zijn hierdoor genoodzaakt uit te wijken naar een bestaand bevrijdingsmonument, omdat we nergens nog een hebben”, zegt Armand Zunder, voorzitter van de commissie. read on…

Henna Goudzand Nahar interviewt Bart Römer en Antoine de Kom

Suriname 1729: Thomas is slaaf op de plantage Nieuw-Holland. Hij trekt de aandacht van Cornelis, de slavenmeester, die hem leert lezen en schrijven. De vriendschap met Jacob, de zoon van Cornelis, slaat om in vijandschap wanneer blijkt dat beide jongens hun oog laten vallen op hetzelfde meisje, Kwasiba. De gevolgen zijn verschrikkelijk…   Bart Römer schreef Kwakoe: een schrijnend verhaal over slavernij en kolonialisme, over trouw en verraad, over ethische normen en opportunisme, over onderdrukking en trouw zijn aan jezelf.  

read on…

Kwakoe heet voortaan Kwaku Summer Festival

Amsterdam – Het Kwakoe festival gaat voortaan verder onder de naam Kwaku Summer Festival. Het evenement in Amsterdam Zuidoost duurt dit jaar vier weekenden in plaats van zes en wel van 13 juli tot en met 4 augustus. Dit heeft organisator Ivette Forster aan de Amsterdamse televisiezender AT5 laten weten.

read on…

‘Donatie Bouterse aan Kwakoe is ongewenst’

De gemeente Amsterdam is niet blij met de 50.000 euro die de Surinaamse president Bouterse heeft toegezegd aan het noodlijdende festival Kwakoe. Dat zegt locoburgemeester Lodewijk Asscher.

“Een financiële bijdrage of inmenging van de Surinaamse overheid in het Zomerfestival (voorheen het Kwakoe festival) in Amsterdam-Zuidoost is niet gewenst,” zegt Asscher.
De gemeente Amsterdam zette enige tijd geleden de samenwerking met Suriname op het gebied van humanitaire projecten op een laag pitje toen Bouterse daar president werd.

Minister: gift aannemen mag
Volgens minister Rosenthal van Buitenlandse Zaken lopen er geen financiële sancties tegen Suriname, die een gift van Bouterse aan Kwakoe zouden kunnen verhinderen. “Het is de verantwoordelijkheid van de organisatie te beslissen of zij dit geld wil aannemen,” zegt Rosenthal.

Festival in problemen
De Surinaamse krant De Ware Tijd kwam met het bericht dat Bouterse een halve ton geeft aan Kwakoe. Het festival is in de problemen gekomen omdat de belangrijkste tentenverhuurder dreigt de tenten weg te halen als niet snel een nog uitstaande rekening wordt betaald.

Voortgang Kwakoe nog onzeker
Daarmee is het onzeker of het multiculturele festival zijn vijfde en laatste weekend haalt. De bijdrage van de Surinaamse president heeft flink wat stof doen opwaaien. Bouterse en Kwakoe waren enkele uren trending op Twitter.

[van RTL Nieuws, 15 augustus 2012]

In een reactie op een “spontane” vraag van persvoorlichter Cliff Limburg, heeft Bouterse gereageerd door te zeggen dat het om een initiatief van burgers ging, die geld bijeen wilden brengen. Inmiddels heeft de uitbaatster van de tentenverhuur in de pers laten weten dat er wel degelijk geld is overgemaakt door de Surinaamse regering, na onderhandelingen met oud-president Wijdenbosch. Caraïbisch Uitzicht stopt bij dezen de verslaggeving over dit ja- en neespel. De krantenlezer oordele zelf.

Keti Koti Festival en herdenking

Nationale herdenking en viering afschaffing slavernij

door Thea Bielsma
Op zondag 1 juli is het Keti Koti Festival en herdenking in het Oosterpark in Amsterdam. Keti Koti, de viering van de afschaffing van de slavernij in 1863, is voor zowel Surinamers en Antillianen als Nederlanders een belangrijke dag in de slavernijgeschiedenis. Op het Surinameplein wordt dit op 30 juni gevierd.
Keti Koti, de viering en herdenking van de afschaffing van de slavernij in de voormalige Nederlandse koloniën, wordt op 1 juli weer groots gevierd in het Oosterpark in Amsterdam. Na het daverende succes van vorig jaar is de verwachting dat er meer dan 35.000 mensen op het festival zullen afkomen.

Optocht met looporkesten en brassbands

Het Keti Koti Festival start met een groots opgezette optocht, De Bigi Spikri, van looporkesten en brassbands. De stoet verzamelt om 09.30 bij de Stopera op het Waterlooplein en trekt via de plantagebuurt naar het Oosterpark waar aansluitend de nationale herdenking plaatsvindt bij het Nationaal Monument Slavernijverleden in aanwezigheid van o.a. minister-president Mark Rutte, de voorzitters van de Eerste en Tweede Kamer, de gevolmachtigde ministers van Curaçao, St Maarten en Aruba, de ambassadeurs van Suriname, Ghana en Zuid-Afrika en de burgemeester van Amsterdam. Het festivalfeest barst rond 14.30 u los op 4 podia.

Wie, wat, waar?

Herdenking Surinameplein

Ook elders in Amsterdam wordt de afschaffing van de slavernij herdacht. Op 30 juni a.s. organiseert de stichting Amsterdams Centrum 30 juni – 1 juli de herdenking van de afschaffing van de slavernij in de voormalige Nederlandse koloniën in de west. Er zijn voordrachten van onder meer Felix Burleson. Het thema van deze herdenking is “Samen Stilstaan, Leven & Vieren”, waarmee deze stichting heel nadrukkelijk de noodzaak onderstreept om stil te staan bij de betekenis van dit verleden van onze stad voor al haar burgers. Tevens wordt hierin onderkend dat wij samen verder moeten om het (samen)leven gezond en het vieren waard te maken.

Wie, wat, waar?

Kwakoefestival 2011: Multicultureel feestje met nare etnische bijsmaak

door Stuart Rahan

Amsterdam Zuidoost – Nog nooit is er zoveel commotie geweest rond de organisatie van het jaarlijkse Kwakoefestival als dit jaar. Elk jaar weer blijken problemen met financiën, met de veiligheid en de afwatering. De verschillen tussen de potentiële participanten en het Stadsdeel Zuidoost, dat de vergunning moet verstrekken, zijn nu ook weer zo groot dat het niet uitgesloten is dat Kwakoe 2011 geen voortgang vindt.

“Dan slaan we maar een jaar over”, riepen gebelgde festivalliefhebbers vorige week tijdens een zeer rumoerige raadsvergadering. Marcel la Rose, voorzitter van het Dagelijks Bestuur (DB) van de deelraad, vindt de voortgang van het festival echter zo belangrijk voor Zuidoost, Amsterdam, Nederland en Europa dat besloten is om dit jaar de leiding van het festival toe te vertrouwen aan, zoals hij het noemt, “een grote en sterke bruggenbouwer”. Het DB zal de regie voeren. Gekozen is voor een stichting onder leiding van Paul Stiekema, oud-directeur van de Heineken Music Hall en bestuurslid van Nederlands grootste evenementenbureau Mojo. En daar wringt de schoen bij enkele plaatselijke organisaties als Vereniging Wi Sten, Vrienden van Kwakoe en Standhouders Belangenvereniging Makandra.

Etnisch Kwakoe

Van de stadsdeelraad mocht Glenn Codfried namens deze organisaties de onvrede motiveren. “Meneer Stiekema en zijn mensen hebben geen affiniteit en emotionele binding met het cultureel erfgoed Kwakoe.” Hij vroeg daarom aan de raad om de nieuwe stichting geen toestemming te geven het festival te organiseren. In zijn betoog noemde Codfried het Kwakoefestival een afro-Surinaamse traditie. Het is deze traditie die in zijn ogen nu teniet dreigt te gaan als het DB in de nieuwe opzet kiest voor een bredere culturele invulling. Ook de raadsleden Iwan Leeuwin van Groen Links en Roy Ristie van OZO-D66 delen deze zorgen. ”Binnen de Surinaamse samenleving zijn er wel degelijk mensen, competent en integer, die deze verantwoordelijkheid willen dragen.

Het is jammer dat deze mensen niet betrokken worden”, verdedigde Codfried zijn verzet tegen de aanstelling van de Nederlander Stiekema. Hij noemde Ivan Nibte, die namens de vereniging van standhouders werd voorgedragen, als meest ingeburgerde persoonlijkheid om het festival te leiden. Echter leidt de keuze voor Nibte in de nieuwe constructie tot belangenverstrengeling.

Het vreemde aan deze zogenaamde ‘zorgen’ is dat Stichting Ujala ’90, van Surinaamse afkomst en op gegeven moment nog als enige in de race voor de organisatie, ook niet geaccepteerd werd door de voorhoedemannen van de verschillende afro-Surinaamse groeperingen. De ene keer wordt naar de Nederlandse samenleving toe gesproken over een Surinaams festival maar binnen de eigen Surinaamse kring wordt het hindostaans-etnische deel uitgesloten. Binnen de raad, van wie enkele leden van Surinaams-hindostaanse afkomst zijn, wordt deze ingenomen positie op z’n zachts gezegd verworpen.

Na aandringen maakte Marcel la Rose bekend welke partijen betrokken worden bij de nieuwe organisatie. Het consortium van ZO-Cultuur, de Vrijwilligerscentrale, de Jongerencentra, Kratertheater en het Bijlmer Parktheater organiseert deze zomer het Kwakoefestival. Het is volgens La Rose belangrijk nu een solide basis te leggen voor de komende jaren, daarom stelde de raad vijftigduizend euro beschikbaar voor professionalisering van het festival. Het stadsdeel houdt wel de algemene regie in handen terwijl de verantwoordelijkheid bij het nieuwe management komt te liggen. Voor deze constructie is gekozen omdat de vijf afgewezen inschrijvers weigerden met elkaar samen te werken. “In ieder geval moest voorkomen worden dat het zomerfestival dit jaar geen voortgang vindt”, vindt La Rose. Sprekend in metaforen noemde hij Paul Stiekema de Ballast Nedam van het aanstaande festival, de bruggenbouwer van wereldformaat. “In plaats van elk jaar weer nieuwe, minder stevige bruggen te moeten bouwen.”

Fundament
De financiering van het festival mag in de toekomst niet slechts afhangen van de standhouders, maar het budget moet door een bredere participatie van grote bedrijven die er jaarlijks staan opgebracht worden. “Deze bedrijven zien het festival als een belangrijke vijver voor bijvoorbeeld etno-marketing”, constateert Roy Ristie. Door hun naam te verbinden aan het Kwakoefestival is een grote zekerheid voor de continuering gegarandeerd.

“Ik wil een fundament leggen voor de toekomst van het zomerfestival”, zegt La Rose. Hij mag de naam Kwakoe officieel niet meer gebruiken, omdat deze is gedeponeerd bij het merkenbureau van de Benelux. Hij stoort zich ontzettend aan deze egoïstische handelwijze van één persoon. “Wat moet er in je hoofd omgaan om je het festival toe te eigenen. Het festival is van iedereen.” De naam Kwakoe zou gedeponeerd zijn door de familie Ab Judell. Maar de grootste ergernis die kleeft aan de eerder gehouden Kwakoefestivals, is volgens La Rose dat er elk jaar weer een financieel tekort blijkt. “Waar gaan de gelden dan naar toe?”, vraagt hij zich geïrriteerd af.

Deze vraag werd spontaan door de publieke tribune beantwoord met: “Naar Suriname!”, doelend op het faillissement van Kwakoe Events van Winston Kout, waarvan in de wandelgangen beweerd wordt dat hij de uit het Kwakoefestival verdiende gelden voor zichzelf heeft aangewend in Suriname. Over drie weken maakt het DB bekend hoe de invulling van het aanstaande festival zal plaatsvinden. Het is dan nog net op tijd om alle benodigde vergunningen rond te krijgen. Zoals het er nu naar uitziet wordt Kwakoe dit jaar vijf in plaats van de traditionele zes weken gehouden vanaf 23 juli.

[uit de Ware Tijd, 18/04/2011]

Opening Kwakoe-festival

Lions of Africa treden op tijdens de officiële opening van het Kwakoe-festival op zondag 4 juli 2010. Deze swingende drum- en dansshow combineert dans, fashion, acrobatiek en drums. Naast deze Senegalese acts zullen Fra Fra Sound, Bryan Bijlhout, Monique Mijnals en La Fiësta een feest van de opening maken.

Klik hier voor de gehele programmering van het openingsweekend.

Datum: zaterdag 3 juli t/m zondag 8 augustus 2010
Locatie: Amsterdam, Bijlmerpark

1 juli | Dag der Vrijheden

In mijn voorgaand artikel, Wat bezielt Ben Mitrasingh?, heb ik deze gebokt dat hij –met vele anderen– keer op keer blijft zeuren over de naam van de feestdag die Suriname elk jaar viert op 1 juli, lees nog maar even na: “Rond 1 juli zal men, zoals gebruikelijk, weer bekvechten over de juiste naam van die dag; is het Dag der Vrijheden, Emancipatiedag (Manspasi), Keti Koti*) of gewoon Afschaffing der Slavernij.” Mijn antwoord daarop was: “(…) Mitrasingh met zíjn jaren –en al helemaal als voormalig directeur Cultuur– had moeten weten, sterker: wéét dat in 1959 1 juli door de toenmalige regering Emanuels is gedoopt tot Dag der Vrijheden, hetgeen ook is gepubliceerd in het Staatsblad (SB). (…) Dat deze naam nog altijd geen gemeengoed is geworden is te wijten aan mensen als Mitrasingh die keer op keer die benaming weer als probleem aan de orde stellen.”

Om zeker te zijn van mijn zaak had ik vooraf aan Dr. Jules Sedney, ondanks zijn 86-jarige leeftijd nog steeds het historisch geweten van Suriname, gevraagd of Dag der Vrijheden inderdaad de juiste benaming is voor deze dag. Hij vertelde me alsvolgt: “In 1959 werden in het kader van de natievorming enkele nationale symbolen bij wet ingevoerd: de vlag (witte ondergrond met vijf sterren), de tekst van het volkslied (Trefossa), het wapen en de Dag der Vrijheden (1 juli). Met deze Dag der Vrijheden hoopten wij (Sedney was toen Minister van Financiën in het kabinet Emanuels, RvdM) een compromis gevonden te hebben voor de wens van de grote bevolkingsgroepen een eigen, voor die bevolkingsgroep gedenkwaardige dag tot nationale vrije dag te verheffen. Daar is niet veel van terecht gekomen. De Marrons waren van oordeel dat zij lang voor 1 juli 1863 hun vrijheid hadden bevochten en dat 1 juli voor hen geen gedenkwaardige dag kon zijn; de stadscreolen waren niet blij met de nieuwe benaming omdat die hen beroofde van hun eigen authentieke Ketie Kotie Dee. De Javanen en Hindoestanen zagen in de nieuwe benaming een handigheid van de creolen om hun vrijheidsdag aan de andere bevolkingsroepen op te leggen. De situatie is dus dat de 1 juli-dag bij wet is vastgelegd als Dag der Vrijheden, dat is dus de officiële benaming, maar in de praktijk van het dagelijks leven wordt ze door geen van de grote bevolkingsgroepen als zodanig erkend. Iedereen gebruikt de naam die hem of haar het beste uitkomt. Vandaar die veelheid van namen.”


Kwakoe Ter gelegenheid van 100 jaar Keti Koti werd in 1963 in Paramaribo een standbeeld onthuld. Dit beeld stelt Kwakoe voor, een weggelopen (en weer gevangen genomen) slaaf die het symbool werd voor de drang naar vrijheid. In de Afrikaanse traditie is het gebruikelijk dat kinderen de naam dragen van de dag waarop ze geboren worden. Met name mannelijke nakomelingen die op woensdag werden geboren kregen de naam Kwakoe. Omdat 1 juli 1863 op een woensdag viel heeft het beeld de naam Kwakoe gekregen.

Wat moeten wij nu hiermee aan, want de verwarring is inderdaad levensgroot. Kijkend naar alle advertenties met vrome wensen aan de bevolking, afkomstig van instellingen, parastatale en ander bedrijven die bij gelegenheid van 1 juli in de 4 Surinaamse dagbladen verschijnen, heb ik maar eens even geturfd welke benamingen zoal gebruikt worden. Het meest opvallende daarbij is dat in niet één advertentie de naam Dag der Vrijheden wordt genoemd. Van de 29 advertenties die ik heb geteld spreken er 22 over Keti Koti, 3 over Keti Koti én Manspasi, en 4 over Manspasi. Is het nodig dat wij 50 jaar na het instellen van de Dag der Vrijheden een naam blijven gebruiken die feitelijk door niemand wordt gehanteerd?

Daarom wil ik Mitrasingh hierbij een handreiking doen: laten wij De Nationale Assemblée (DNA) verzoeken een wetswijziging voor te bereiden om 1 juli voortaan aan te duiden als Keti Koti, zijnde de benaming die het meest prominent ingang heeft gevonden in de Surinaamse samenleving, maar dan wel op voorwaarde dat wordt afgezien van verder gekissebis als door Sedney hierboven gesignaleerd.

———

*) keti koti: gebroken ketens.

  • RSS
  • Facebook
  • Twitter