blog | werkgroep caraïbische letteren
Posts tagged with: Kross Rudi F.

Rudi Kross – Lamento voor Hugo Olijfveld

op 19 juni 1967

Waar je gezeten hebt en verdween
knipte het licht aan over de wachtzaaltegels
in de djebel van Sinaï *
op het verraderlijke drijfzand waar wij als vrienden
liepen, laveerden op weg naar ons land,
tussen rokende pantserwagens vol olie en schedels
tolt nu non‑stop de klapband van de wagen uit Amsterdam
waarmee je in dit slagveld bent blijven steken.

read on…

Suriname: ver en dichtbij

door Ruben Gowricharn

Enkele jaren geleden kuierde ik langs één van de brede straten van Miami. Uit de tegenovergestelde richting kwam een creools gezin. Het was te zien dat ze geen Amerikaanse of Jamaicaanse creolen waren, maar waar ze precies vandaan kwamen kon ik niet opmaken. Ik keek dus een beetje nieuwsgierig naar de mensen. De vrouw zag mij kijken en riep plotseling met uitgestoken vinger: ‘Surinamer!’. Zij waren inderdaad Surinaamse creolen. Maar ook de vrouw kon mij als Surinamer herkennen, hoewel ik toen meer dan een kwart eeuw in Nederland woonde.

read on…

Pim de la Parra – “Ik weet het niet”

Vorige week bevond ik me opnieuw in het gezelschap van een paar owru mati’s die de winter in Nederland waren ontvlucht om in Switi Sranan wat warmte bij te tanken. We waren met zijn vieren, allemaal 70-plussers en inmiddels grootvaders. Omdat ik al twintig jaar geleden ben geremigreerd, kreeg ik flink wat vragen over het dagelijkse leven in Suriname naar mijn hoofd geslingerd. read on…

Idealisme als drijfkracht voor vernieuwing

Het studentenleven van Arubanen en Antillianen in de jaren ’60 – ‘70

door Quito Nicolaas

.
In de jaren zestig en zeventig verliet een groep jongeren het ouderlijk huis op Aruba en Curaçao en streek neer in Nijmegen om een nieuwe etappe in hun leven te beginnen. Zij hadden zich aangemeld voor de studies geneeskunde, rechten, psychologie, pedagogiek, andragogie en sociologie. Als tiener hadden ze op dat moment geen idee of de gekozen studie voor hen was weggelegd en welke maatschappelijke rol ze later zouden vervullen. Ze zagen de toekomst rooskleurig in en waren in elk geval blij dat ze vanaf nu een zelfstandig leven konden leiden, zonder het toeziende oog van pa en ma. De meesten zijn nu reeds op een pensioengerechtigde leeftijd beland en samen met Frits Goedgedrag, Carla Giskus en Henk Moeniralam blik ik terug op de woelige jaren ’60 en ’70. read on…

De maatschappelijke betekenis van ‘Rubia’ in Wan Pipel

 

Afgelopen week overleed Diana Gangaram- Panday. Volgens regisseur Pim de la Parra zou Wan Pipel zonder haar als ‘Rubia’ nooit zo goed zijn geweest. Hij pleit voor een monument voor Gangaram-Panday vanwege haar rol in het doorbreken van het raciale taboe in Suriname. Ook journalist Roy Khemradj vindt dat er een monument voor ‘Rubia’ moeten komen, maar dan in de vorm van een sociologische studie. “Een creools-Hindostaanse relatie is veertig jaar na dato nog steeds een gevoelig onderwerp in discussies.” read on…

‘Het is door déze man, dat dít nu gebeurt’

Interview met Marcel Kross

Nauw in contact met zijn geestverwanten in Suriname, zoals Dobru en Arron, werkte Marcel Kross vanuit het land van de koloniale bezetters, aan dat grote doel: de onafhankelijkheid van zijn land. “Ik dwong ze, duwde het ze door de strot, trapte het erin desnoods, Suriname móest los van Nederland.” read on…

De Vrije Stem; Onafhankelijk weekblad voor Suriname

(De) Vrije Stem, 1960-1969 (weekblad), 1969-1982 (dagblad)

Op zaterdag 2 april 1960 verschijnt de eerste aflevering van het weekblad De Vrije Stem. Onafhankelijk weekblad voor Suriname, met als hoofdredacteur E.Th. Waaldijk (1921-2005). De oprichting van dit blad is een initiatief van drie personen: Waaldijk, Rudy Bedacht (geb. 1932) en Frits Pengel. Tijdens haar bestaan (1960-1982) stelt De Vrije Stem zich altijd kritisch op, vaak kritischer dan de andere kranten. Onder het redacteurschap van Waaldijk biedt het weekblad veel ruimte aan literatuur en cultuur van progressieve signatuur. read on…

Rudi Kross

Portret van de Surinaams-Nederlandse schrijver Rudi Kross, gemaakt door de in Suriname werkzame fotograaf Nicolaas Porter. Nr. 88 in de reeks fotoportretten die Porter in opdracht van de Werkgroep Caraïbische Letteren maakt. Voor informatie kunt U mailen naar: nicolaasporter@hotmail.com. Wie de hele reeks wil zien kan hieronder klikken op het label Werkgroepportretten.

De Indiaan baarde een Neger te zien op digitaal Geschiedeniskanaal

Het prachtige drieluik van Sherman de Jesus, De Indiaan baarde een Neger is te zien op Geschiedenis 24. De drie portretten van schrijvers uit Curaçao, worden onder andere uitgezonden op dinsdag 12 oktober 2010. Vanaf 21.08 worden aflevering 1 Ik ben niet ik: Boeli van Leeuwen, aflevering 2 De geest van de vrijheid: Frank Martinus Arion en aflevering 3 Niemand goedenacht: Tip Marugg. Voor de overige uitzendtijden zie de website van Geschiedenis 24.

De titel van de film komt van een kreet in het Guene van de grootvader van Frank Martinus Arion: “Yokang a pari guene!”. Het Caribische gebied roept enkel beelden op van witte stranden, ongeremdheid, van merengues, rum en mooie bruine meisjes. Toch werken of werkten hier verschillende schrijvers die de Nobelprijs gekregen hebben of op dat niveau staan: Gabriel Garcia Marquez, Derek Wallcott en recentelijk V.S. Naipaul.

De drie grote schrijvers van Curaçao Boeli van Leeuwen, Tip Marugg en Frank Martinus Arion verdienen aandacht, niet omdat ze uit een exotische omgeving komen, maar omdat ze goede schrijvers zijn op een eiland met tientallen nationaliteiten die samen even zovele talen spreken en met een eigen taal, het Papiamentu.Curaçao maakt van de gewoonste visuele objecten (het landschap, dieren, de oude stad, de mensen) uitzonderlijke belevenissen. Volgens Tip Marugg schijnt iedereen op Curaçao te weten dat het eiland mettertijd vernietigd zal worden door de desperate god van Zuid-Amerika, een gedrocht van menselijke oorsprong dat zijn vitaliteit alleen maar destructief kan uitleven.
Volgens Boeli van Leeuwen heeft deze god zichzelf misleid door te scheppen, en de boel aan zijn ongelukkige creaturen over te laten.

Uiteindelijk is het, zoals Frans Martinus Arion ons voorschotelt, alleen maar tragikomische fictie, met deerniswekkende figuren, als Boeboe Fiel met zijn domino-partij tegen zichzelf.
Door deze facetten heeft regisseur Sherman De Jesus zich laten inspireren voor zijn De Indiaan baarde een Neger.

Yokang a pari guene! We horen de stem van Frank Martinus Arions grootvader rollen tussen de heuvels van Curaçao. Een geluid dat zelfs de honden in Tip Maruggs dichtbegroeide tuin verontrust, hemzelf tot glimlachen brengt en Boeli van Leeuwen tot de uitspraak verleidt: ook ik ben een neger aan het worden. Ten voeten uit: de commedia humana…

Vertellers:
Boeli van Leeuwen
Frank Martinus Arion
Jeroen Heuvel
Met:
Jean Girigori
Sietse v.d. Berg
Edmundo Martina
Oswin Martina
Bubuchi Doran
Milton Rojer
Wathey Ricardo
Dario Plantijn
Elogio Mercera
Freddy Wanga
Amador Domacassé
Grupo
Pachi Sprockel
Alex Reinders
Dolf Hamming
Omar Antonio

Enid Hollander
Ashwin Behilia
Selena Bregita
Jopie Hart
Wil Hart
Carel de Haseth
Enid Hollander
Sidney Joubert
Regie:
Sherman de Jesus
Scenario:
Rudi F. Kross
Sherman De Jesus
Camera:
Peter Brugman
Camera-assistentie:
Yolanda Eys
Geluid:
Bert Knoops

Odyssee d’Amour gerestaureerd

De film Odyssee d’Amour van Pim de la Parra is door EYE Film Instituut Nederland (voorheen Filmmuseum) gerenoveerd en gedigitaliseerd, en zal eind september op het Nederlands Film Festival in Utrecht in aanwezigheid van producers, regisseur & cast & crew in een speciale voorstelling worden vertoond. Odyssee d’Amour speelt zich geheel af op Bonaire en is gesproken in het Engels, Nederlands en Papiamentu. Tal van Nederlandse en Antilliaanse acteurs zijn er in te zien: Herbert Flack, Sarah Brackett, Patty Brard, John van Dreelen, Thom Hoffman, Devika Strooker, Liz Snoyink, Eddie Marchena, Ramon Todd Dandaré, Lilian van Everdingen, Mavis Helmeyer, Laura Quast. De muziek is van La Sonora Matancera, Eddy Bennett en Adriaan van Noord. Cameraman was Frans Bromet. De 107 minuten durende rolprent was De la Parra’s duurste film ooit als regisseur. (Als producer was Dakota van Wim Verstappen de duurste filmproductie waar De la Parra ooit bij betrokken was.)

Zodra de dvd in 2012 wordt uitgebracht zal de film voor het eerst, bijna een kwart eeuw na de opnamen, kunnen worden gezien door de bevolking van Bonaire. Ten tijde van het uitbrengen van de film, anno 1986/87, waren er op Bonaire geen bioscopen meer in bedrijf.

Er is een persboek digitaal beschikbaar gekomen, waarin alle op de film voorkomende credits vermeld zijn en dat een indruk geeft van de kleine militaire operatie die dit filmavontuur voor crew & cast inhield. Veel medewerkers voor en achter de camera worden extra belicht en de eenvoudige gecompliceerdheid van deze filmproductie komt duidelijk naar voren in dit verhaal van de producers & presenters Ruud den Drijver en Lea Wongsoredjo. Het persboek eindigt met de intentieverklaring van ontwerper-regisseur Pim de la Parra als introductie bij het screenplay, dat tot stand kwam in samenwerking met Rudi F. Kross en Dorna van Rouveroy.

  • RSS
  • Facebook
  • Twitter