Op donderdag 27 mei 2021 ondertekenden Rita Rahman, voorzitter van de Werkgroep Caraïbische Letteren, en... Lees verder →
Posts tagged with: Kortram Lucy
Lucy Kortram – De prijs
Opgedragen aan Karin Sitalsing
De nacht inktzwart, haar hart verontrust, krijgt zichzelf niet in slaap gesust, droomt veertig jaar al van Suriname. Hunkerend naar haar jeugd, haar land, raakt maar niet thuis: in Nederland logeert haar huis. Zij woelt in bed, het wringt, vreet, trekt. Waarom, ze kan geen antwoord geven. Gedachten tuimelen over elkaar, wil zich concentreren maar, is te zeer van onrust vergeven. Toch, spreekt ze nooit over haar verdriet, wil liefs dat niemand weet of ziet, vind ‘t niet bij het decorum horen. Zegt hooguit ‘Nee ben niet van hier; kom uit de West. Ja, ja, daar ben ik geboren.’
read on…Lucy Kortram – Gedicht
Update
Thuis is hij hij, geen simpel punt op een vlak. Hij is, bestaat op het kruispunt
van zijn assen, ingekaderd door veel vlakken, neemt hij ruimte in met
klasse, gender, etniciteit, geaardheid, leeftijd, nationaliteit.
Thuis is hij hij, een veelvlak, kubus van glas, waarin zichtbaar assen elkaar
omstrengelen, concurreren, inspireren in hun kruispunt. Zijn bewustzijn,
inclusief perspectief, schept denkkracht, meer-dimensioneel,
weldadig, comfortabel, heel voelt hij.
In de samenleving wordt hij weggestopt in een goochelhoed
zijn assen als wegwerpgoed, achteloos gereduceerd tot enkel zwart,
zijn bestaan zo gelegitimeerd als punt.
Geen veelvlak dus, geen kubus van glas, geen denkkracht wordt hem toebedeeld,
men ziet hem als een etnisch punt, een stip wellicht.
Punt uit!
De samenleving denkt selectief, de tango danst men exclusief
struikelend op het hellend vlak van een plat getreden platter plat
Cogito ergo sum, ik denk dus ik besta
maar in de samenleving bestaat hij omdat hij zwart is, basta
Descartes 2.0
RSS
Facebook
Twitter
