blog | werkgroep caraïbische letteren
Posts tagged with: Kamperveen Helen

Hilarische voorstelling over Elisabeth Samson in Amsterdam

door Diederik Samwel

Het was een volledig Surinaamse avond vrijdag in de Grote zaal van Stadsschouwburg in Amsterdam waar theatergroep Urban Myth de voorstelling Elisabeth Samson vs. de Nederlandse Staat bracht.

read on…

‘Elisabeth Samson maakte witte mannen rijk’

door Stuart Rahan

Amsterdam – “U moet niet alles geloven wat in de geschiedenisboeken staat”, waarschuwde schrijfster Cynthia McLeod het publiek dat zondag de voorpremière van Elisabeth Samson vs de Nederlandse staat bezocht. De geschiedschrijving was fout.
Elisabeth Samson werd niet rijk vanwege blanke mannen. Zij heeft blanke mannen rijk gemaakt. Wat in (geschiedenis)boeken staat geschreven, “zegt meer over de witte geschiedschrijvers”, vulde McLeod later aan.
Het theaterstuk Elisabeth Samson vs de Nederlandse staat’is gemaakt [door Karin Amatmoekrim – red. CU]  naar een interpretatie van de Amsterdamse theatergroep Urban Myth onder leiding van Jörgen Tjon A Fong. Er is gebruik gemaakt van de kennis van nu in de discussie rond discriminatie, die van minderheden met een andere huidskleur dan de oorspronkelijke autochtone bewoners van Nederland.
Het vermogen van de zwarte vrouw Elisabeth Samson werd geschat op anderhalf miljoen gulden en een jaarlijks inkomen dat in schattingen varieerde van dertig tot tachtigduizend gulden. Samson werd historisch een omstreden figuur. Op eigen kracht raakte ze in de keiharde zakelijke witte mannenwereld steenrijk en hield daartegenover zelf ook ‘slaven’. “Ik ben goed voor mijn slaven en hun pasgeboren kinderen. Pas als zij vijf jaar oud zijn, verkoop ik ze”, is een uitspraak die je als publiek uit je evenwicht haalt.
Vrijdag is de grote première in de Stadsschouwburg van Amsterdam.
[uit de Ware Tijd, 13/03/2014]

Elisabeth Samson vs. de Nederlandse Staat

Karin Amatmoekrim bewerkte roman van Cynthia Mc Leod tot theatertekst
Theatergroep Urban Myth toont de voorstelling Elisabeth Samson versus de Nederlandse Staat op vrijdag 14 maart aanstaande in de Stadsschouwburg Amsterdam en de voorpremière op zondag 9 maart in het Bijlmer Parktheater. Elisabeth Samson versus de Nederlandse Staat richt zich op de rol van de rijkste zwarte plantagehoudster Elisabeth Samson uit 18e eeuws koloniaal Suriname. Want Elisabeth was vrij, zwart en rijk maar hield ook slaven. Actrice Yootha Wong Loi Sing, één van de hoofdrolspelers uit de televisieserie Hoe duur was de suiker, speelt de jonge Elisabeth Samson. Actrice Helen Kamperveen, bekend van Medisch Centrum West, speelt de oudere Elisabeth Samson. Zij is na 17 jaar te hebben gewoond in Suriname weer voor het eerst in Nederland te zien in een rol op het toneel.
Vertolkte actrice Yootha Wong-Loi-Sing in de bioscoopfilm en televisieserie Hoe duur was de suiker slavin Mini-Mini, in Elisabeth Samson versus de Nederlandse staat speelt zij een vrije zwarte vrouw in koloniaal Suriname. Zij had een sterke handelsgeest en groeide uit tot een slimme zakenvrouw die meerdere plantages met slaven bezat. Zij wilde graag worden toegelaten tot de witte elite in koloniaal Suriname maar ondanks haar rijkdom bleef zij een buitenbeentje. Theatergroep Urban Myth laat het publiek zien hoe Elisabeth de strijd aan gaat met de heersende moraal in Nederland: ook al was zij machtig, haar kleur bleef een rol spelen. Het speelde niet alleen toen maar ook nu.
Keuzes maken
Schrijfster Karin Amatmoekrim is bekend van haar romans, onder andere Het Gym en De man van veel. Maar zij schrijft voor Elisabeth Samson versus de Nederlandse staat voor het eerst de volledige theatertekst. “De gespannen relatie tussen het individu en de vrijheid die we zoeken om onze eigen keuzes te maken fascineert mij. In het algemeen en Elisabeth Samson in het bijzonder”, aldus Karin Amatmoekrim.
Elisabeth Samson versus de Nederlandse Staat is een voorstelling met theaterscènes door Yootha Wong Loi Sing, Raymi Sambo, Helen Kamperveen, Sergio IJssel en Thirsa van Til. Daarnaast is er live muziek door onder anderen Denise Jannah en Walther Muringen en korte speeches door onder anderen schrijfster Cynthia McLeod (op 9 maart) van de romans Hoe duur was de suiker? en De vrije negerin Elisabeth.
Theatergroep Urban Myth staat onder artistieke leiding van Jörgen Tjon A Fong. Interactie, een losse sfeer, het combineren van verschillende disciplines, maatschappelijke betrokkenheid, onderwerpen die aanspreken, de mogelijkheid om elkaar te ontmoeten en culturele diversiteit zijn allemaal ingrediënten van onze projecten. Centraal staat hoe de ‘vreemdeling’ bekeken wordt door de samenleving en hoe de ‘vreemdeling’ daar mee omgaat.
Zondag 9 maart, Bijlmer Parktheater, voorpremière
14.30 uur, 020-3113930, www.bijlmerparktheater.nl
Vrijdag 14 maart, Stadsschouwburg Amsterdam, première
20:30 uur, 020-6242311, www.ssba.nl

De koningin van Paramaribo vijftien jaar

door  Jerry Dewnarain

De afgelopen week was het vijftien jaar geleden dat wijlen Clark Accord zijn stormachtige debuut maakte met De koningin van Paramaribo. Hoofdpersoon in zijn roman is Maxi Linder, de roemruchte hoer van Paramaribo rond en na de Tweede Wereldoorlog en bekend tot in de hoogste sociale en politieke kringen. Maxi Linder was in de ogen van de schrijver niet zozeer een hoer, als wel een sterke zwarte vrouw, sociaal bewogen en compromisloos.

read on…

De artistieke kleur van Karin Lachmising

door Evy van der Sanden

Paramaribo – Karin Lachmising bruist van de energie. Dat is ook wel nodig, want als nieuwe manager van jeugdtheaterschool On Stage rusten allerlei taken op haar schouders. Van het nieuwe jaar inluiden tot ervoor zorgen dat alles soepel verloopt; Lachmising moet het doen.

read on…

Slavernij abstract poëtisch neergezet

door Tascha Samuel

De slavernij is zo langzamerhand een uitgekauwd onderwerp. Maar indien goed overdacht en met voldoende creativiteit benaderd, kan het verfrissend gepresenteerd worden. De makers van From Roots To Crown, Gianni Grot (choreografie) en Helen Kamperveen en Ann Hermelijn (productie) hebben laten zien dat het anders kan. Het woord voorstelling dekt de lading nauwelijks. Het is een belevenis. Via moderne dans, klassiek en hiphop op hoogstaand niveau, worden bezoekers naar het puntje van hun stoel gedreven. Het resultaat is dat je je waant in een rollercoaster, waar dans, muziek en spoken word samenvloeien tot één geheel.
Abstract
De indringende pianomuziek waarop de lichamen synchroon en krachtig, op het acrobatische af bewegen, grijpt de aandacht vast als de wortels van een boom. De spanning wordt gedurende de avond langzaam opgebouwd. Spoken word, in overwegend Engels, door Daniel Kolf, Aisa Winter en Renate Galdey, is een prachtige aanvulling en gaf body aan het vrij abstracte stuk. De beeldspraak is fenomenaal, poëtisch schoon, scherp en confronterend.
Klaagzang
De volgende scène beeldt het harde leven uit op de plantage. De naakte bovenlijven, knikkende knieën die de zware last dragen, soms van dode lichamen in samenspel met de zang en spoken word hebben veel meer weg van een jeremiërend klaaggezang. Deze worden vervolgd met de gluiperige, begerige blik van de plantagemeester. Zijn grijpende handen beelden macht uit, die hij meent te hebben.
Indringer
De aangrijpende mimiek, terwijl een slavin haar eer probeert te bewaren, is bloedstollend. Vol agressie, wreed en ondanks haar verzet is ze niet opgewassen tegen de smerige indringer. Bijzonder was het contrast van de blanke meesteres die haar blik laat vallen op het donkere gespierde lichaam van een slaaf. De mimiek is daar een stuk sierlijker en geeft meer het gevoel van verleiding en genot van de daad. Maar dat de slaaf zich daar uiteindelijk onprettig bij voelt, wordt toch duidelijk.
Mensenrechtenstrijd
De stille schreeuw van de slaven die in eeuwen niet gehoord is. De pijn en mensonterende wreedheid waarvoor de wereld haar ogen gesloten heeft, wordt opgeroepen als de dansers middels mimiek een stille schreeuw geven.
En dan de vrijheid. Vrijheid om te zijn en om te doen. Maar wat heeft vrijheid gebracht? Geen acceptatie van het eigene. Onzeker over je kroes ede, dat haar dat niet meegaat met de zwaartekracht. Maar we zijn wie we zijn. Dwars door alles heen gaan we door.
[uit de Ware Tijd, 03/08/2013]

Theater als creatief product innerlijke zoektocht

door Donovan Mijnals

Paramaribo – Gianni Grot heeft een onlosmakelijke band met Suriname. En met de slavengeschiedenis van het land waar hij eveneens niet los van staat. In zijn laatste theaterstuk, From Routes to Crown, wordt onderzoek gedaan naar de gevolgen van onderdrukking van de gekleurde bevolking anderhalve eeuw na afschaffing van die donkere periode uit de geschiedenis. “De première van het stuk is toepasselijk in Suriname. Deze grond kent slavernij en heeft het bloed en de pijn van de slaven omarmd”, verklaart de choreograaf en regisseur dichterlijk.
Hij komt aanvankelijk uit de hiphopscene. Een subcultuur waar hij mee is opgegroeid en hij door en door kent. Maar hij laat zich er niet door beperken. “Ik doe wat goed voelt voor mij en wat dat betreft ben ik gewoon eigenwijs.” Die houding heeft erin geresulteerd dat er in From Routes to Crown, naast breakdance ook plaats is voor een ballerina en een moderne danseres. Dat maakt het tot een unieke collaboratie van verschillende stijlen. Schouderophalend: “Ik probeer dieper in de dans te gaan. Sommige mensen zullen dan zeggen dat het niet conventionele hiphopbewegingen zijn.”
Dikke billen
Het lijkt Grot, dat hoewel de sociaal-psychologische gevolgen van slavernij evident zijn, mensen toch bitter weinig afwisten over dat deel van de historie. Eén van de gevolgen is volgens hem dat het nog voorkomt dat gekleurde mensen zich in een slachtofferrol plaatsen. Daarnaast heerst het Europees schoonheidsbeeld van slank, blond en een des te lichtere huidskleur hebben. “Dat begint een beetje te veranderen, want vrouwen vinden het nu ook wel leuk om bijvoorbeeld dikke billen te hebben”, verzucht hij.
Inspiratie voor het stuk kreeg hij bijna automatisch door de zoektocht naar zichzelf en de geschiedenis van zijn land van herkomst. En dan geldt het als meevaller dat de danser de vorige keer toen hij hier was met zijn stuk Aces, indruk wist te maken op Helen Kamperveen van Jeugdtheaterschool On Stage. Kamperveen stelde voor een theaterstuk te maken waarbij Surinaamse en Nederlandse dansers zouden samenwerken en bracht hem in contact met Ann Hermelijn.
“Ik vond het fijn dat ik op die manier een mogelijkheid kon creëren voor Surinaamse dansers, want het is niet dat hun niveau lager is”, benadrukt Grot. Hoewel zijn beide ouders uit Suriname komen en hij er een tijd heeft gewoond, was zijn affiniteit met zijn thuisland niet altijd makkelijk. In Suriname wordt hij namelijk gezien als Nederlander, terwijl hij omgekeerd daar niet wordt geaccepteerd als een van hen. “Maar nu heb ik een punt bereikt waarop ik vind dat niemand mij kan zeggen waar ik vandaan kom; waar ik mij thuis voel is aan mij om vast te stellen.” Het stuk is op 1, 2, 4, 8, 9 en 10 augustus te zien bij On Stage.
[uit de Ware Tijd, 31/07/2013]

Afscheid Helen Kamperveen met humor in achteruitkijkspiegel

door Donovan Mijnals

 
Paramaribo – De verrassing wacht met een geduld dat zelfs Job jaloers zou maken, op het einde van de avond. Want voor dat moment hebben de leerlingen van ‘tante’ Helen Kamperveen een waardig afscheid in elkaar gezet met een blik op de achteruitkijkspiegel. Zaterdag deed Kamperveen officieel een stap terug van haar ‘baby’ Jeugdtheaterschool OnStage. “Ik draag de sleutel aan je over”, kondigde ze al aan het begin van de avond aan, terwijl ze Karin Lachmising het podium optrok. En hoewel het niet meteen tranen met tuiten regende, klonk de emotie toch nog in de ietwat trillende stem door toen de initiatiefneemster daarna tot aan de schoonmaakster bedankte voor de steun.
Afscheid
Op dat moment kon Kamperveen echter nog niet weten dat haar leerlingen een heel ander afscheid in gedachten hadden. Aan het einde van de verschillende voorstellingen werd ze pontificaal op een stoel voor het podium geplaatst, en kon ze zichzelf aanschouwen door de bril van pupillen gezien. Ze presenteerden namelijk een sketch van theaterstukken die de afgelopen jaren op de planken zijn gezet bij OnStage. Maar wat zou zo een sketch zijn zonder de hoofdpersoon: Helen Kamperveen. Ze werd op voortreffelijke wijze uitgebeeld door Geoffri Bell, die met een karakteristiek Kamperveenlachje, voor grote hilariteit zorgde. Even daarvoor had hij ook al een overtuigend optreden in het hoofdtoneelstuk Romeo en Julia.

Theater
Ook de stukken van de laatste avond van het theaterfestival waren zeer goed in elkaar gezet. Het thema ‘Familie’ werd op verschillende manieren uitgebeeld. Eerst met een stuk van jonge kinderen over de situatie thuis, het vroeg opstaan om naar school te gaan en een familiediner waar lang niet eenieder op elkaar gestemd is. Daarna volgde een wat langere uitbeelding van familie in de slavenperiode, waarin het tragedie van de slavernij werd afgewisseld met geestigheid. Niettemin eindigde dat stuk, gebaseerd op Hoe Duur Was De Suiker van schrijfster Cynthia Mc Leod evenals het boek in drama. Een slavin moest het zelfs met de dood bekopen.

[uit de Ware Tijd, 29/07/2013]

2e weekend Theaterfestival On Stage

Het progamma voor het 2e weekend van het Theaterfestival On Stage in Paramaribo ziet er als volgt uit:

* Hoofdprogramma:
– Mi querido Don JuanDe woonkamer van Don Juan, ergens in Cuba rond de jaar vijftig. Zes op het eerste gezicht totaal verschillende vrouwen komen langs met één doel; hun geliefde Don Juan op zijn ziekbed bezoeken. Ze dachten alle zes exclusief een uitnodiging te hebben ontvangen, maar niets blijkt minder waar. Er volgt een subtiele machtstrijd om de liefde van één man. Wie zijn de vrouwen die deze strijd voeren en wat maakt deze man zo bijzonder? Is er een winnaar? Of is zijn liefde niet door één vrouw te winnen?
Regie: Sophia Jonker
Bewerking: Sophia Jonker en Joëlle Chiu Hung

– In de ban van Richard:Het thema van het theaterfestival is dit jaar macht. Als je gaat zoeken naar stukken over macht kom je ongetwijfeld ook bij de koningsdrama’s van William Shakespeare uit. Wij kozen voor In de ban van Richard naar The Tragedy of King Richard the Third, een bewerking van Heleen Verburg. Het stuk gaat over de sadistische, machtsdronken “Richard III” die niets schuwt om aan de macht te komen en te blijven. Vlak voor het einde als Richard zich klaarmaakt om naar het slagveld te gaan roept hij in wanhoop “Zullen we stoppen, ik wil stoppen, iemand moet mij stoppen”. Kan Richard nog stoppen of is hij al te ver gegaan?
Regie: Helen Kamperveen
Bewerking: Heleen Verburg

De randprogrammering bestaat uit zang & dans.

Onze soort mensen

door Julie Bervoets

Paramaribo – Jongeren helpen met hun dilemma’s en de vele overeenkomsten die ze hebben ongeacht hun achtergrond, zijn de centrale thema’s van het stuk Onze soort mensen van Jeugdtheaterschool On Stage. De schoolvoorstellingen starten vanaf vrijdag 10 februari en worden gebracht door leerlingen van de bovenbouw van On Stage. Het stuk duurt zestig minuten en gaat over vijf rebelse buitenbeentjes die langzaam dichter naar elkaar toegroeien.

Guita, Mo, Gwen, Terrence en Ashwan zijn vijf leerlingen van een fictieve school in Paramaribo. Het enige wat de vijf met elkaar gemeen hebben, is dat het rebelse schoolkinderen zijn. Op een dag moeten ze nablijven, omdat ze alweer over de schreef zijn gegaan. De leerlingen krijgen de opdracht om een opstel te schrijven met de titel ‘Wie denk je dat je bent’. De vijf kennen elkaar praktisch niet, omdat ze uit verschillende sociale kringen komen. Guita komt uit een elitair milieu, Mo is een weirdo, Gwen gedraagt zich als uitdagende banga,

Terrence is een nerd en Ashwan deinst niet terug voor criminaliteit. In de uren dat ze noodgedwongen met elkaar moeten spenderen, pesten ze elkaar, vechten ze maar er wordt ook gedanst.

Respectvol

Alles verandert pas als één van de leerlingen hasjcake bovenhaalt. Stoned beginnen ze op een respectvolle manier met elkaar te praten. Ze delen persoonlijke verhalen en komen erachter dat ze meer gemeen hadden dan ze dachten. Allemaal hebben ze een moeizame relatie met hun ouders. In elk gezin komen veel problemen van echtscheiding tot geweld en prestatiedruk. De vijf vluchten in rebels gedrag. Uiteindelijk beslissen ze een gezamenlijk opstel te laten schrijven door de nerd met titel ‘onze soort mensen’. De directeur van het On Stage Theater Helen Kamperveen zegt dat het stuk jongeren kan helpen met hun eigen dilemma’s.

Vanaf vrijdag tien februari tot en met zondag 26 februari loopt het theaterstuk Onze soort mensen in het On Stage Theater aan de Wulfinghstraat.

[naar de Ware Tijd, 08/02/2012]

Thea Doelwijt: ‘Het blijft een kick: kritisch en muzikaal werken in Suriname’

door Ko van Geemert

Op 25 november ging Ons Kent Ons in première in het Bijlmer Parktheater in Amsterdam, een cabaretmusical van Thea Doelwijt, onder regie van Kenneth Herdigein en met muziek van Harto Soemodihardjo. Daarmee voegde Thea Doelwijt weer een stuk toe aan haar toch al omvangrijke en veelzijdige oeuvre.

read on…

Mannen praten over vrouwen de publiekstrekker

door Steven Seedo

Paramaribo – Na het cabaretstuk Mannen praten over vrouwen met Lucien Vriese, Ruben Silvin, Jerrel Vierklau en Aloi van Does, zijn moppen de trekker van de show. In het stuk, dat een half uur duurt, praten mannen tijdens een borrel over hun ervaringen met vrouwen. Jolanda Wassenaar, die er als enige vrouw bij zit, komt voor de vrouwen op.

“Niet negatief, maar komisch in een positieve sfeer. Het leukste is, dat het publiek ook participeert”, zegt Lucien Vriese. Mannen over vrouwen is geïnspireerd door het muziektheaterstuk Onder Vrouwen over Mannen van Helen Kamperveen, vult hij aan. Het publiek schijnt geen genoeg te krijgen van de Moppen Allerlei X-Rated show. Er zijn in totaal vier uitverkochte voorstellingen in theater Thalia gegeven. De première was op 2 november. Vanavond vindt de allerlaatste voorstelling in de Congreshal plaats. “No joke. Dit is echt de laatste keer. De artiesten hebben andere verplichtingen. Er wordt nu gewerkt naar een ander concept voor het komende jaar”, zegt Ivan Dulder van Beat Street, de organisator. De show begint met Ruben Silvin en Glenn Huisden, die het publiek met schuine moppen en swit tori bezig zullen houden. Eén van de attracties van de avond is het optreden van de Four Seasons meets Enver met de Ayo Ayo Mai Bara show.

De Moppen Allerlei X Rated Moppenshow is in de jaren’90 in het leven geroepen. Het idee is ontsproten uit het bestverkochte moppenboek met dezelfde naam. “Na het groot succes van het boek heb ik besloten om het ‘live’ te gaan opvoeren”, vertelt Dulder. Voor de moppen zorgden de overleden cabaretiers Harold Braam en Reppie Redmond. Walther Huisden verzorgden de sketches. De moppen zijn destijds ook op cassettebandjes uitgebracht en later op cd. Na uitverkochte zalen in theater Thalia werd in 2001 de overstap gemaakt naar de Anthony Nesty Sporthal. Eén van de meest besproken shows was die met als thema de Nationale Assemblee. Dulder: “Voor velen was de show met de bokswedstrijd van Mike Tyson, vertolkt door Ruben Silvin en Evander Holifield uitgevoerd door Reppie Redmond het allerleukst”. Dit jaar waren er weer plannen om de show weer in de Anthony Sporthal te houden. Vanwege het feit dat de hal bezet was, is besloten om terug te gaan naar Thalia.

[uit de Ware Tijd, 20/12/2011]

  • RSS
  • Facebook
  • Twitter