Op donderdag 27 mei 2021 ondertekenden Rita Rahman, voorzitter van de Werkgroep Caraïbische Letteren, en... Lees verder →
Posts tagged with: In-Soo Radstake
Carlo Jadnanansing bundelt zijn kritieken opnieuw
Carlo Jadnanansing is een actief publicist op rechtsgebied. Maar de Surinaamse notaris schrijft ook met grote regelmaat over literatuur, films, theater en muziek – ook op deze blogspot treft u zijn stukken met regelmaat aan. Twee nieuwe bundels met zijn kritieken zijn nu uitgekomen.
read on…Brief Pim de la Parra over minimal movies
Paramaribo, 2/10/2012
Aloha beste In-Soo, San Fu, Eddy & Emjay,
Het is vermakelijk om in de laatsteNieuwsbrief van het Nederlands Filmfonds te lezen over een door de Biënnale van Venetië georganiseerde “micro-budget cinema”-reeks, waar lange fictiefilms van beginnende filmmakers voor een budget van Euro 150.000.- zullenworden ondernomen en er “nieuwe filmproductiemodellen” zullen worden onderzocht…
Uit het Nederlandse filmproductieklimaat waren er in de malaisejaren anno 1988-1993 maar liefst 15 (vijftien) zogenaamde minimal movies ontstaan, maar door kortzichtigheid en gebrek aan een toekomstvisie van de toenmalige filmoverheden, werd deze organisch gegroeide filmbeweging tenslotte de grond in geboord, zelfs zodanig dat er nu nog 6 (zes) onvoltooide “minimal movies” in de kluizen van EYE Film Instituut Nederland in gevaar verkeren, maar nog “gered” kunnen worden indien er iemand bij het Nederlands Filmfonds of bij EYE Film alsnog de moed & het inzicht zou koesteren dat deze nationale filmbeweging tot op de dag van vandaag ernstig is onderschat, ook in commercieel opzicht, en na 25 jaar eindelijk een research waard is.
Ik hoop het nog te mogen meemaken dat deze in verschillende fasen van voltooiing verkerende minimal movies alsnog het levenslicht zal worden gegund :
+ Het gelukzalige lijden van Derek Neaujon ;
+ Extravaganza;
+ Fear and Desire ;
+ Labyrint der lusten ;
+ Dagboek van een zwakke yogi
+ en de in 1995 voor Stichting de Rotterdamse Academie voor Cinematografie (RAC) geproduceerde Rotterdamse minimal movie De droom van een schaduw/The Dream of a Shadow.
Alleen al de gekozen titels kunnen aangeven dat deze minimal movie beweging “benen had om verder te kunnen gaan”, als er toen maar het inzicht was geweest dat “low budget filmmaking” geen fenomeen was dat snel zou overwaaien…
Graag zal ik ooit in de gelegenheid zijn om jullie bovengenoemde experimentele lange fictiefilms nog eens in voltooide vorm te kunnen tonen.
# {Deze brief wordt in Bcc verzonden naar enkele relevante betrokkenen.}
Dank voor je aandacht en met hartelijke groeten,
Pim de la Parra Sr. Jr.
Dramareeks Anton de Kom op gang getrokken
door Julie Bervoets
Paramaribo – De masterclasses regie en schrijven voor de vierdelige televisieserie over Anton de Kom zijn ondertussen in The Back Lot afgerond. The Back Lot was erg tevreden over de input van de deelnemers. De voorbereidingen op de reeks worden stilaan op gang getrokken.
Sjaak Vlaming en Rob de Barbanson zijn speciaal naar Suriname afgereisd om de masterclass schrijven te verzorgen. Vlaming en de Barbanson zullen het scenario schrijven met enkele deelnemers. “Op de workshop schrijven is er heel veel waardevolle input gekomen van alle deelnemers. We willen zeker beroep doen op alle kennis en talent die we vanuit Suriname krijgen, want Anton de Kom is van Suriname en moet van Suriname blijven”, aldus producer In-Soo Radstake. Eén van de leerlingen van de Barbanson en Vlaming was indertijd de voorzitster van de schrijversvakbond in Suriname, Marisa Pieplenbosch. Ook de masterclass regie is deze week afgerond. “Regisseur Hesdy Lonwijk heeft de deelnemers van zijn masterclass zoveel mogelijk kennis willen bijbrengen. De bedoeling van de masterclass regie was een groepje regie-assistenten te verzamelen”, zegt Sharlene Bosk van The Back Lot. “Een zestal mensen hebben de regieklas gevolgd maar er zullen nog enkele afvallen. Onder andere de jeugdtheaterregisseuse en actrice Helen Kamperveen zat onder de deelnemers”, vertelt Bosk.
Uniek
Dit filmproject is uniek in Suriname. Het is de bedoeling een deel van de geschiedenis van het land in beeld te brengen en opzoek te gaan naar Surinaams talent. Nog het hele jaar door zijn er workshops gepland. “Iedereen is vrij om deel te nemen aan de workshops. Nog tot het einde van het jaar zijn verschillende workshops gepland op het gebied van alle cinematografische aspecten van film”, zegt Sharlene Bosk van The Back Lot. Anton de Kom was een belangrijke figuur in de geschiedenis van Suriname. “Hij was één van de spilfiguren in de bewustwording van de vrijheid en onafhankelijkheid van Suriname. Maar ook in Nederland was hij erg belangrijk en heeft hij geschiedenis geschreven”, zegt Radstake. Sharlene Bosk van The Back Lot vertelde ook dat de reeks in Nederland zal worden uitgezonden. Toch zal de film vanuit een Surinaams standpunt worden gefilmd. “We willen de stem van Anton de Kom laten horen aan de Surinamers. De mensen moeten zijn boek Wij slaven van Suriname kunnen voelen.”
Financiering
In-Soo Radstake heeft wel nog veel steun nodig voor zijn project. “Op dit moment heb ik gesprekken met verschillende Surinaamse organisaties. Enthousiasme is niet genoeg, het project moet ook gefinancierd worden.” Het zou fijn zijn dat we bij de herdenking van 150 jaar slavernij een visueel moment hebben rond Anton de Kom.
[uit de Ware Tijd, 01/03/2012]
Educatief programma en dramaserie Anton de Kom
Er komt een vierdelige televisiedramaserie over het leven en werk van Anton de Kom. Hieraan zijn educatieve workshops gekoppeld. De film wordt voor een groot deel opgenomen in Suriname. Hiervoor zijn honderden acteurs, figuranten en medewerkers nodig. De kosten voor de film zijn geraamd op euro 1.4 miljoen. Bij de herdenking van de afschaffing van 150 jaar slavernij in juli 2013 moet de dramaserie af zijn.
read on…Leven Anton de Kom verfilmd als televisiedramaserie
Het leven van Anton de Kom (1898–1945), Surinaams vrijheidsstrijder en Nederlands verzetsheld, wordt verfilmd in een vierdelige televisiedramaserie.
Producenten In-Soo Productions (Parradox, Carmen van het noorden, Spion van Oranje) en Fu Works (Tirza, Zwartboek, Oorlogswinter) hebben de rechten verworven op de prijswinnende biografie Anton de Kom (Uitgeverij Contact) van schrijvers Rob Woortman en Alice Boots. Zij ontvingen voor dit boek de E. Du Perron-prijs 2010. De regie is in handen van Hesdy Lonwijk (Johnny Bingo, Feuten, Seinpost Den Haag, Hard tegen hart). Rob de Barbanson (o.a. Prijs Netwerk Scenarioschrijvers voor Zwart goud) en Sjaak Vlaming (o.a. Grijpstra & De Gier, Mees, Zwart goud, De wachtkamer) schrijven het scenario voor de verschillende afleveringen.
De Surinamer Anton de Kom is vooral bekend vanwege zijn strijd voor de vrijheid van zijn land, de hoop die hij zijn landgenoten gaf als “Papa de Kom’ en bovenal zijn boek Wij slaven van Suriname uit 1934.
Nadat hij verbannen werd uit zijn geboorteland Suriname [dit wordt dus weersproken door de biografie van Boots & Woortman! – red.], vestigt hij zich in Den Haag. Hij wordt in Nederland vooral bekend als antikoloniaal schrijver en intellectueel. Tijdens de Tweede Wereldoorlog gaat De Kom in het verzet. Hij wordt opgepakt en overlijdt in 1945 in het Duitse kamp Sandbostel. In 1982 ontvangt hij postuum het Verzetsherdenkingskruis.
De producenten willen de serie koppelen aan de herdenking van 150 jaar afschaffing slavernij die in 2013 wordt herdacht. Het is de producenten In-Soo Radstake en San Fu Maltha opgevallen dat er in de afgelopen decennia veel verhalen in en over Suriname zijn gemaakt, maar steeds vanuit een Westers Nederlands perspectief. Het is tijd, vinden zij, om het verhaal van binnenuit te vertellen, om een ander geluid te laten klinken over ons gezamenlijke koloniale verleden dan tot nu toe gehoord is.
Voor de in Suriname geboren regisseur Hesdy Lonwijk is de serie een droom die uitkomt. “Jaren geleden stond ik model voor het standbeeld van Anton de Kom in Amsterdam-Zuidoost. Er ontstond veel commotie over dat standbeeld en ik voel een grote verantwoordelijkheid om het verhaal van Anton de Kom op de juiste manier te vertellen.”
Anton de Kom’s dochter Judith en zoon Kees de Kom maken deel uit van een op te richten Comité van Ambassadeurs, alsmede politicus Harry van Bommel. Van Bommel: “Anton’s politieke acties en deelname aan het verzet in de Tweede Wereldoorlog vormen voor mij een belangrijke stimulans om zelf politiek actief te zijn. Zijn boek zou verplichte literatuur moeten zijn op Nederlandse scholen en deze serie verdient het om door iedereen te worden gezien.”
De producenten voeren op dit moment gesprekken met verschillende partijen, die enthousiast gereageerd hebben op de plannen, zoals de Stichting Herdenking Slavernijverleden 2013 en het NiNsee (Nationaal Instituut Nederlands Slavernijverleden).
De opnamen moeten eind 2012, begin 2013 starten en zullen voor een groot deel in Suriname plaatsvinden in samenwerking met de in Suriname gevestigde Stichting The Back Lot. De serie moet op tv uitkomen eind 2013. Momenteel zijn de producenten in gesprek met diverse omroepen.
De kunst van het filmmaken
Eerst geïnteresseerden oproepen, dan talent opsporen en opleiden om vervolgens gezamenlijk een echte speelfilm te gaan maken. Dat is het doel van de stichting The Back Lot met het project ‘De kunst van het filmmaken’. Aan de basis ligt een serie masterclasses die in het loop van dit jaar op het programma staan. Daarin geven professionals gastlessen aan aankomende acteurs en actrices maar ook aan regisseurs, licht- en geluidstechnici.
Het project is gekoppeld aan de filmfestivals die The Back Lot jaarlijks organiseert en waarvan in juni weer een nieuwe editie op stapel staat. Rondom de festivals biedt The Back Lot de masterclasses aan waarvan deze week de aftrap wordt gegeven. Vanmiddag verzorgt de crew van de speelfilm Sonny Boy die op dit moment in het land is voor de Surinaamse première op woensdag, de eerste masterclasses.
Regisseur Maria Peters en producent Hans Pos geven samen een zes uur durende masterclass ‘acteren voor de camera’. Tegelijkertijd geven acteur Sergio Hasselbaink, die in Sonny Boy zijn filmdebuut maakte een workshop ‘acteren voor beginners’, terwijl zijn tegenspeelster Ricky Koole een middag lang gevorderde acteurs en actrices onder haar hoede neemt.
De komende maanden volgen nog meer masterclasses, vertelt Sharlene Bosk van The Back Lot. De Nederlandse documentairemaker In-Soo Radstake van onder meer Made in Korea en Parradox over filmmaker Pim de la Parra, heeft zijn medewerking aan het project al toegezegd. Daarnaast is ook filmproducent Sam Fu Maltha benaderd.
Bosk, die het project van de masterclasses coördineert, weet zeker dat er in Suriname genoeg talent rondloopt. Het is alleen zaak om alle potentieel op te vangen en te begeleiden: “Daar willen we de komende maanden mee aan de slag. Als het aan ons ligt hebben we in oktober een groep geselecteerd. Met die mensen gaan we verder om een speelfilm te maken. Het eindresultaat hopen we dan te vertonen tijdens het volgende filmfestival. Uiteindelijk moet dan een cyclus ontstaan zodat we op termijn steeds regelmatiger films van eigen bodem kunnen realiseren”, zegt Bosk.
De paradox van Pim
door Tom van Moll
De minimalist die uit niets een film weet te toveren lijkt in niets op de levensgenietende dandy die zijn miljoenen over de balk smijt. De ijdele Prins Pim staat in groot contrast met de Pim die zichzelf en zijn prestaties wegcijfert. Parra de la Pim is een doldwaze clown die zijn beste vrienden van zich vervreemdt. In Parradox schets documentairemaker In-Soo Radstake een portret van de regisseur die vol tegenstellingen lijkt te zitten. Maar de echte Pim, zo zegt De la Parra zelf, die bestaat niet.
In Paramaribo, voor zijn tuinhek, spreekt De la Parra over zichzelf in de derde persoon. Hij maant de kijker zich uit de voeten te maken, want die Pim is gek, en die documentaire? Cut, cut! De bekende Surinaamse regisseur laat zich zo van zijn theatrale en paradoxale kant zien. Theatraal, want hij zet een masker op en neemt dat de rest van de films slechts een enkele keer weer af. Paradoxaal, want hij speelt vooral zichzelf. Zelf wuift hij het bestaan van de façade weg: “Ik probeer niet iemand anders te zijn dan dat ik ben.”
Parradox laat zien waarom De la Parra begon films te maken – regisseurs hebben altijd relaties met mooie actrices -, hoe hij plots miljonair werd door het succes van Blue Movie en hoe hij zijn kapitaal even snel weer verloor. Natuurlijk is er aandacht voor het ambigue succes van Wan Pipel. De film werd verguisd in Nederland wegens gebrekkige artistieke kwaliteit . Het kostte Pim zijn geld, zijn huwelijk en zijn vriendschap met productiepartner Wim Verstappen, die het project niets vond, en actrice Willeke van Ammelrooij, die niet het respect kreeg die zij zou verdienen. Voor Suriname werd Wan Pipel echter een tijdsdocument over de identiteit van een jonge republiek.Pim bevond zich daarna, soms letterlijk, op de rand van de afgrond. Radstake volgt hem naar Aruba, waar hij zichzelf destijds terug vond. Een uitnodiging om naar Cannes te gaan, slaat de regisseur echter af. Het zou een te grote confrontatie zijn: in Cannes liep De la Parra een Gouden Palm mis. De stad staat daarom symbool voor de deceptie van het grote ego, een ‘bananenschil’. Uit de vertwijfeling van Pim blijken tegelijk zijn ijdelheid en zijn onzekerheid.
De documentaire is ingegeven door de persoonlijke bewondering van Radstake voor Pim de la Parra. Hij laat een scala aan acteurs en oud-collega’s van Pim opdraven om de regisseur te lauweren, meestal gezeten voor een boekenkast of in een oerhollandse huiskamer. Slechts weinigen durven een kritisch woord over Pim los te laten, want dat is in de filmwereld taboe. De enige die de zelfopgetrokken muur rondom Pim kan doorbreken, en die maar ternauwernood voorkomt dat Parradox een lofzang wordt, is Willeke van Ammelrooij. In de confrontatie maakt zij duidelijk dat Pims existentiële vraagstukken nooit zijn opgelost.
Maar hoewel Pim een kleurrijk figuur is, en dus een dankbaar onderwerp voor een film, lukt het Radstake slechts de sluier te lichten, maar niet af te nemen. De rollen worden zelfs omgedraaid als De la Parra Radstake verleidt zelf voor de camera plaats te nemen: “Ik wil dat je ook iets van jouw persoonlijke problematiek prijsgeeft. Omdat je natuurlijk ook een beetje op mij lijkt.”
In de enkele persoonlijke gesprekken lukt het Radstake om de tweeslachtigheid van Pim in beeld te brengen: Pim kan iets stellig verkondigen, om datzelfde na een korte pauze weer te weerleggen. Radstake weet hem te laten praten over zijn zoon, die zelfmoord pleegde, maar het gesprek blijft afstandelijk. Een vertwijfeld ‘Ik heb er vrede mee’, klinkt niet erg overtuigend.
De jonge Radstake probeert met een naald in de huid van de mammoet te prikken. Het weinige dat hij daarmee bereikt, is dat die een interessant kunstje doet.
[uit de Ware Tijd, 05/01/2011]
Clownesk, dwaas of spirituele groei?
Surinaamse première Parradox
door Carlo Jadnanansing
De Surinaamse première van de documentaire Parradox van de Nederlandse filmmaker InSoo Radstake vond plaats op maandag 3 januari om 19.30 uur in één van de chique en sfeervolle zalen van het gloednieuwe gebouw van TBL Cinemas.
Hoofdpersoon Pim de la Parra en regisseur/co-producent In-Soo Radstake en producer San Fu Maltha waren persoonlijk aanwezig om de goed opgekomen genodigden welkom te heten. Ook de exploitanten van TBL Cinemas, Eddy Wijngaarde en Hennah Draaibaar, gaven acte de présence.
De naam Parradox is waarschijnlijk een zinspeling op de naam ‘de la Parra’ en heeft weinig uit te staan met ‘paradox’ als schijnbare tegenstrijdigheid. Anders dan de reeds verschenen recensies, zal ik pogen een filosofische benadering te geven van de hoofdpersoon zoals hij in de documentaire wordt afgebeeld.
Maar eerst iets over het leven en werk van Pim. Hij werd op 5 januari 1940 te Paramaribo geboren en studeerde aan de Nederlandse Film Academie te Amsterdam. In 1965 debuteerde hij met Jongens, jongens wat een meid.
Vanaf 1966 werkte hij samen met Wim Verstappen onder de naam Scorpiofilms. In 1971 kwam hun grote doorbraak met Blue Movie. De eerste Nederlandse film, die ook internationaal hoog gescoord heeft. De film viel meer op door de voor die tijd gedurfde seksscènes, die met veel moeite door de censuur heen kwamen, dan door de inhoud. Ook Obsessions (Bezeten: Het Gat in de Muur) werd een internationaal succes.
Met Verstappen behoort de la Parra dan ook tot de grondleggers van de Nederlandse filmindustrie. De documentaire over hem kan dan ook gezien worden als een enigszins verlate hommage voor het pionierswerk, dat hij verricht heeft.
De met voormelde films verdiende miljoenen stopte de la Parra in de eerste Surinaamse speelfilm Wan Pipel (1976), die zijn financiële Waterloo is geworden. Deze film, een gerealiseerde droom van de la Parra, mag dan in financieel opzicht een fiasco genoemd worden, voor Suriname is de film echter in maatschappelijk en cultureel opzicht van onschatbare waarde. Het is daarom verheugend te mogen vermelden, dat Wan Pipel recentelijk is gerestaureerd en daarmede ook voor eeuwen geconserveerd.
In de documentaire lijkt het er inderdaad op, dat de la Parra de clown uithangt, verslaafd is aan seks en zijn prestaties als cineast en filmpionier bagatelliseert.
Wie er echter in slaagt achter de woorden van de cineast te kijken en zijn uitspraken in een filosofisch licht te plaatsen, komt tot een andere conclusie. De film schetst, wellicht onbedoeld door de filmmaker, de spirituele groei van de hoofdpersoon. Deze laat zien, dat roem en rijkdom niet belangrijk zijn voor hem. De enige waarde, die geld voor hem heeft, is het uitgeven ervan en wel voor een belangrijk deel om anderen te helpen.
In zijn miljonairsperiode heeft hij vele jonge mensen een financiële injectie gegeven, die soms beslissend was voor hun carrière. Het moet voor de la Parra duidelijk geweest zijn, dat Wan Pipel financieel geen succes zou worden. Desondanks heeft hij er al zijn geld in gestopt. Dit uit idealistische overwegingen, met name om zijn geboorteland te helpen bij het doorbreken van etnische barrières en mee te helpen integratie tussen de verschillende bevolkingsgroepen te bevorderen om uiteindelijk te komen tot Wan Pipel (een volk) in Suriname. De problematische liefdesverhouding tussen een Hindostaanse vrouw (Diana Gangaram Panday) en een Creoolse man (Borger Breeveld) wordt op een pakkende en ontroerende wijze uitgebeeld. Verder kan de la Parra, in ieder geval voor wat betreft Nederland, gezien worden als de uitvinder van de “minimal movie”.
Dit aspect van zijn werk komt in de documentaire goed tot zijn recht, ook al zijn de meningen die in de film hierover geventileerd worden, sterk verdeeld.
Hoewel het om een documentaire gaat, valt het op dat het acteerwerk van Pim veel beter is dan in zijn eerste speelfilms, waarin hij zich letterlijk bloot gegeven heeft. De emoties, waaronder bij tijd en wijle tranen, worden op levensechte wijze uitgebeeld. Van mij krijgt hij hiervoor de prijs van Best Actor in deze film.
De uitspraken en het gedrag van Pim, zoals die in de documentaire tot uiting komen, passen geheel in de leer van de (Advaita) Vedanta. Ik heb er even aan getwijfeld of mijn analyse juist zou zijn. Toen de cameraman echter het beeld richtte op de boeken van Pim werd mijn twijfel weggemaakt. Het boek I am That kwam haarscherp in beeld. De titel is een verwijzing naar de beroemde identiteitsformule Tat Tvam Asi (Dat Zijt Gij) uit de Chhándogya Upanishad. Deze spreuk houdt in, dat de mens in wezen geen lichaam is, maar “Atman”, gemakshalve hier vertaald met “ziel”. Atman (de individuele ziel) en Brahman (de Alziel) zijn echter in de Vedantafilosofie één. (Atman is Brahman).
Atman is ongeboren, onvergankelijk, eeuwig en daardoor werkelijk. Alles wat geschapen is, dus niet alleen de fysieke mens, maar het gehele universum is vergankelijk en daarom niet werkelijk. Deze werkelijkheid is voor ons sterfelijke wezens niet zichtbaar, omdat onze zintuigen op ondoordringbare wijze versluierd worden door Maya (de kosmische illusie). Alleen in meditatie met uitschakeling van het denken kunnen wij een glimp van de uiteindelijke werkelijkheid, die wij in wezen zelf zijn, ervaren.
Als de la Parra zegt dat hij niets is en niets betekent voor wie dan ook, dan doelt hij op zijn fysieke existentie, met name probeert hij daarmee zijn Ego (Sanskrit: Ahamkara), dat steeds geneigd is om aardse roem en rijkdom te verwerven, te ontstijgen. Voor de éénwording met het “Hogere Zelf” is het namelijk volgens de Vedanta nodig, dat het ego “onschadelijk” wordt gemaakt.
Uiteraard lukt het maar weinigen. In dit licht moet ook de reis van de la Parra naar India, en zijn eerdere voornemen om zijn laatste jaren in India te slijten, gezien worden.
Aan Pim wil ik zeggen, dat je overal ter wereld Moksha (Verlichting) kan bereiken. Aan één van de voorwaarden heeft hij al voldaan, namelijk onthechting aan roem en rijkdom (vairágya).
Vermeld moet worden, dat Pim nergens zegt dat hij aanhanger is van de Vedantafilosofie; hij zegt alleen maar, dat hij van Sefardisch joodse afkomst is, maar dat hij verder geen banden met het jodendom heeft.
Hoe het ook moge zijn, mijn typering van de documentaire is, dat deze steengoed is en wat mij betreft een prijs verdient, ook al is dat recentelijk in Nederland niet gelukt.
Bij het afsluiten van de tekst ontving ik van Pim een reactie op mijn felicitatieboodschap in verband met zijn verjaardag, waarin hij stelt dat hij niet 71, maar 17 jaar oud geworden is.
Inderdaad leert Pim het niet af; hij houdt nog steeds van omkeringen, maar ook dit vind ik niet paradoxaal!
[verschenen in De West van 6 januari en in Times of Suriname van 7 januari 2011]
Speciale voorstelling Parradox
MC brengt in samenwerking met Fu Works voor haar extended family en achterban op dinsdag 21 december, 17:30 u in de Uitkijk (Amsterdam) een speciale vertoning van Parradox , een documentaire van InSoo Radstake over Surinaamse regisseur Pim de la Parra. Een sterk portret van een pionier die de hele Nederlandse film naar een hoger plan wist te tillen. Een must-see.
MC nodigt iedereen uit te komen, de speciale toegangsprijs is 2,50. Reserveren doe je via: parradoxpremiere@gmail.com
Première film Parradox over Pim de la Parra
Zondag 21 november gaat de documentaire Parradox over de Surinaamse filmmaker Pim de la Parra in première tijdens het IDFA in Amsterdam. Een interview met de maker, de Koreaans-Nederlandse filmmaker In-Soo Radstake.
read on…Parradox in première
De film Parradox van In-Soo Radstake, over het leven van Pim de la Parra, gaat in première tijdens het International Documentary Film Festival Amsterdam (IDFA) op zondagavond 21 november om 19:15 uur in Theater Tuschinski. Op 9 december wordt de film voor het publiek in Nederland uitgebracht.
In-Soo Radstake over Pim de la Parra
door Robin Austen
Parradox gaat over het leven van de controversiële filmmaker Pim de la Parra. In deze persoonlijke documentaire belicht regisseur In-Soo Radstake (Seoul, 1979) de veelzijdige cineast. Parradox gaat eind september in première op het Nederlands Filmfestival in Nederland en tijdens het filmfesti-val van The Back Lot in Suriname.
read on…
RSS
Facebook
Twitter
