Op donderdag 27 mei 2021 ondertekenden Rita Rahman, voorzitter van de Werkgroep Caraïbische Letteren, en... Lees verder →
Posts tagged with: Hendriks Henk
Eugène Chateau (1926-2019) herdacht door Aspha Bijnaar en Leo Balai
Afscheidsredes voor Eugène Chateau, aula begraafplaats De Nieuwe Ooster, Amsterdam, 18 maart 2019
door Aspha Bijnaar
Je kwam in mijn leven in 2003. Ik had net mijn proefschrift Kasmoni. Een spaartraditie in Suriname en Nederland, verdedigd aan de Universiteit van Amsterdam en ik toerde door het land met lezingen. Een van mijn lezingen hield ik voor de leden van de Vereniging Ons Suriname, waar Eugène Chateau al jaren actief was. Na de lezing bleef je lang met me praten. Je had nog zoveel interessante vragen over mijn onderzoek en mijn overige whereabouts. read on…
Censuur en het vrije woord in Suriname
De Eva Tas Foundation presenteert op vrijdag 7 juli 2017 bij de Vereniging Ons Suriname ‘A fri wortu’/ Het Vrije Woord van Sylvana van den Braak. read on…
Continuïteit door overdracht
Stichting Symposium Organisatie Nederland en St Bondru FM (Omroep) organiseren op donderdag 20 oktober 2016 een debat over de toekomst (Politiek, Mens en Maatschappij), Overdracht (wat en hoe), Historie (herdenken en vieren), Heden (beheer), Toekomst (tradities, innovatie, flexibiliteit, tolerantie, veiligheid, besluiten), Continuïteit door Overdracht: (advies, lezingen, participatie, implementatie). read on…
Bakratori: bakroe in de Tweede Kamer
door Henk Hendriks
.
Er zit een geblondeerde bakroe in de Tweede Kamer. De kwelgeest van links en rechts was bij de viering van 200 jaar koninkrijk en twitterde: “Was net in Ridderzaal, vreselijke multiculti bijeenkomst. We hebben na 200 jaar weer een revolutie nodig, los van multiculti los van de EU!” “Revolutie” is in de loop der jaren flink gedevalueerd. Zelfs de auto-industrie gebruikt de term. Marx draait zich om in zijn graf. ‘Multiculti’ kende hij nog niet, dat is een sneer naar Maxima die ooit zei dat door de vele culturen in Nederland er eigenlijk geen Nederlandse identiteit bestaat. Blonde Geert tegen allochtone Maxima, leuker kan het niet worden.
Ook de EU moet het ontgelden, want Europa is het nieuwe haatobject van het populisme. Geert heeft daarvoor nieuwe extreem rechtse vrienden gevonden in Frankrijk en België. Even vreesde ik een slim verbond van deze lui tegen tolerantie, zodat Europese rechters geen gehakt meer kunnen maken van hun xenofobische agenda. Maar gelukkig, bij Geert gaat het enkel om Geert en om Geert alleen.
De bakroe springt op de nek van ieder die zich ziek, zwak, werkeloos of zielig vindt. En ‘de vijand’ komt steevast uit het boze buitenland. Fear is a Man’s Best Friend. Maar daar kun je wat aan doen. Feesten en zingen bijvoorbeeld:
“Na mi feyanti de na doro sei
de wan sabi fa mi nen
Mi moi if mi no moi…
Neks te make nanga den”
In Nederland koesteren we ons warm met Sint, speculaas, knuffelpiet en “Hoort wie klopt daar kind’ren”. Morgen is het 5 december, windkracht 9. Toch gaat Piet het dak op, voor de kinderen. Dat mag eigenlijk niet van de arbeidsinspectie, maar Piet moet niet zeuren. Slaven hadden ook geen cao.
Bakratori
door Henk Hendriks
Amsterdam – Ida Does beschreef op Starnieuws haar twijfels over de roman van Karin Amatmoekrim De man van veel. Ik kan me dat wel voorstellen: hoe haal je het in je hoofd om te spelen met de feiten over het leven van Anton de Kom, toch min of meer een Surinaamse held.
Ik rende naar de boekhandel. Wat een prachtige roman! Inderdaad, geen biografie, geen historisch document. Maar wel de indringende verbeelding van de geestesgesteldheid van een getergd en gebeukt mens op het dieptepunt van zijn bestaan: de gedwongen opname in een psychiatrische inrichting.
In een biografie gaat het om het (chronologisch) inzicht in een leven. De opname in de inrichting zou worden beschreven als een periode met een toelichting. Als een begrafenisspeech waar slechts in de derde persoon over de overledene wordt gepraat.
Karin Amatmoekrim gaat verder. Ze kijkt in het hoofd van Anton. Misschien heeft hij niet letterlijk gescholden en geschopt tegen de mannen in de witte jassen. Maar in zijn hoofd natuurlijk wel. Misschien ook was het conflict met Petronella, zijn vrouw, minder zichtbaar voor de kinderen. Maar zijn onmacht en vertwijfeling waren er niet minder om. Zoveel onrecht, zoveel onbegrip. Anton de Kom was behalve een held ook een mens…
In het boek zelf staat trouwens het antwoord op de vragen van Ida Does. Anton vertelt zijn arts het verhaal over de jongen Stampu, die wordt vastgehouden in Fort Zeelandia. De arts vraagt of het ‘waar’ is. Anton antwoordt: “…zo heb ik het wel geschreven, want het is de werkelijkheid die ik de jongen gun”.
Karin Amatmoekrim geeft ons met De man van veel een les in roman schrijven. Ik denk dat we nog veel van haar zullen horen.
Henk Hendriks woonde 7 jaar in Suriname, als regio-vertegenwoordiger van de Wereldomroep. Hij schreef veel en riep van alles door de microfoon, wat vervolgens wereldwijd werd uitgezonden, inclusief Suriname. Het meeste plezier beleefde hij als eindredacteur van talkshow Panorama en het Jeugdjournaal. Henk bemoeit zich met alles en iedereen, vooral met Suriname.
[uit de Ware Tijd, 6/11/2013]
RSS
Facebook
Twitter
