Op donderdag 27 mei 2021 ondertekenden Rita Rahman, voorzitter van de Werkgroep Caraïbische Letteren, en... Lees verder →
Posts tagged with: Headley Kevin
Schaduwspel
door Kevin Headley
Als ze doen wat ik zeg kunnen mooie dingen gebeuren. Ze moeten zich helemaal aan mij overlaten. Dan krijg je een fantastisch spektakel.
read on…Wij slaven van Suriname in modern jasje
door Sharon Singh
PARAMARIBO – Wij slaven van Suriname, het eerste boek over de Surinaamse geschiedenis vanuit een antikoloniaal gezichtspunt is door de stichting Skrifi in een modern jasje gestoken. Zij heeft een audioboek geproduceerd dat door Surinamers wordt voorgelezen.
read on…De kleermaker
door Kevin Headley
Met bevende vingers probeert hij een stuk garen door een naald te rijgen. Het gaat niet. Hij neemt een twintig seconden pauze. Hij zucht en probeert het weer. Zweetdruppels dalen af van zijn dunne haardos op zijn hoofd naar beneden, glijden over de rimpels van zijn voorhoofd en vallen op de houten tafel waar zijn ellebogen op steunen. Het lukt weer niet.
read on…Carlo Jadnanansing bundelt zijn kritieken opnieuw
Carlo Jadnanansing is een actief publicist op rechtsgebied. Maar de Surinaamse notaris schrijft ook met grote regelmaat over literatuur, films, theater en muziek – ook op deze blogspot treft u zijn stukken met regelmaat aan. Twee nieuwe bundels met zijn kritieken zijn nu uitgekomen.
read on…Onzichtbaar
door Kevin Headley
‘Niemand ziet ons. Niemand geeft een shit om ons. Als we niet werken eten we niet. Crisis, geen werk, dus geen geld. De overheid geeft je een uitkering als je geluk hebt. Maar binnen een paar dagen is het op. Hoe moeten we dan verder doen. We hebben geen keus. We moeten dit doen.’ Ze spreekt zichzelf moed in. Haar haar, dat in een strakke bol onder een bivakmuts zit, jeukt alsof er krasi wiri, brandnetel, in zit. Het zweet probeert een uitgang te vinden door haar shirt en sweater.
read on…Het offer
door Kevin Headley
Terwijl hij de zweetdruppels met zijn onderarm van zijn gezicht veegt, kijkt hij naar de zonsondergang. De wolken zorgen af en toe voor bescherming tegen de stralen, maar zijn huid is verbrand. Het einde van de werkdag is in zicht. Zijn armen voelen loodzwaar. Hij kijkt om zich heen naar de andere werkers die ook koffiebonen oogsten. Lang kan hij niet kijken want de basja met een lui oog die ze Sribi noemen, schreeuwt: ‘Yu drape. Sai je du? Wroko! No mek mi kon drape!’ Terwijl hij verder plukt kijkt hij of Sribi nog op hem let. Die is alweer een stuk verder gelopen.
read on…Een kopje koffie
door Kevin Headley
Hij staart voor zich uit. Met zijn rechterhand roert hij zijn kopje koffie. Het geluid dat de lepel maakt aan de binnenkant van het kopje gaat verloren in het geroezemoes van activiteiten die plaatsvinden in het druk bezette café, klanten die binnenkomen en vertrekken, de klanken van de verschillende gesprekken die door elkaar worden verweven en de hoge tonen van de bedrijvigheid in de keuken. Hij is diep in gedachten verzonken want hij merkt niet dat de serveerster hem dicht genaderd is. Ze vraagt kalm, om hem niet te laten schrikken, of alles goed is met zijn kopje koffie. Bedaard kijkt hij omhoog en met een glimlach antwoordt hij dat zijn koffie goed is. ‘Roer niet te lang anders wordt het koud,’ zegt ze daarop. Hij besluit een slok te nemen terwijl ze naar een andere tafel loopt. De aromageur van de verse koffiebonen penetreert zijn neus terwijl hij de warme vloeistof langzaam opdrinkt. Hij slaakt een korte zucht als goedkeuring dat het drankje hem is bevallen.
read on…Busi meti, bosvlees
door Kevin Headley
We zijn radeloos. Onze jachttrip komt zo zoetjes aan ten einde en we hebben maar één konkoni, boshaas, geschoten. Niks meer. Dat irriteert ons. Voor mijn part kunnen we nu al opdoeken en naar huis gaan. Mike is het met mij eens, maar Reese wil toch nog kijken of we verderop in het bos nog geluk hebben.
read on…De gids
door Kevin Headley
Daar sta ik dan, naakt. Ik voel echter geen seconde schaamte. Ik kan de wind zien, de bomen horen en de kleuren van het bos voelen. Ik ben een deel van het geheel. Ik word gesommeerd door een man met zijn lichaam geschminkt in de kleuren van een jaguar en ogen die rechtstreeks in mijn ziel kijken om naar de grote kankantrie te gaan. Voor de kankantrie staat een kalebas met water. Ik was mijn handen en gezicht en voel het water direct mijn poriën binnendringen en mij energie geven. Een drumgeluid dat vaag op de achtergrond te horen is wordt steeds luider en met elke trilling zie ik het zand met de gevallen bladeren steeds hoger op stijgen. Dan stopt het geluid ‘BAM’. De wind waait door de takken van de kankantrie en laat hen dansen van links naar rechts. De grote boom blijft statig voor mij staan. Ik kijk naar de top en hoor een stem heel zacht zeggen ‘Maya’.
read on…Sai yu e kon du dya?
door Kevin Headley
De maatschappij is verziekt. Morele waarden en normen zijn achteruit gegaan. Sympathie heeft plaatsgemaakt voor hebzucht, sociale controle heeft plaatsgemaakt voor bemoeizucht en liefde heeft plaatsgemaakt voor … zucht, je snapt het. Kijk bijvoorbeeld de inbreker van laatst, vader van twee met een derde onderweg, bij een andere vrouw. Afgestudeerd van de middelbare school, halverwege gestopt met zijn universitaire studie geneeskunde. Hij was begerig, wilde steeds meer uitgeven, maar verdiende niet genoeg, dus in plaats van harder te werken besloot hij te gaan stelen. Lekker makkelijk. In en uit een huis, binnen een paar minuten.
read on…Debuut van Kevin Headley
door Carlo Jadnanansing
De titel Eens in een leven riep bij mij direct de associatie op met een Zuid-Amerikaanse evergreen: Solamente una vez (slechts eenmaal). Dit lied bestaat reeds decennia, maar wordt in deze tijd in ons land regelmatig gebracht door veel muziekformaties. In het lied wordt verteld dat de ziel slechts eenmaal in het leven zijn poorten opent voor de ware liefde. Een herkansing is uitgesloten. Het verhaal gaat over de in Suriname wonende Kurt Baxter en zijn in Nederland wonende (pen)vriendin Gabriëlla Santos, die een relatie met elkaar opbouwen die gebaseerd lijkt te zijn op pure vriendschap. read on…
De prijs van vrijheid
door Kevin Headley
Doodstil lagen we op onze buik in het bos. Alleen onze ogen bewogen. Ik zag Baron Boni wenken dat ze vanuit links aankwamen. Goed zichtbaar in het maanlicht. read on…
RSS
Facebook
Twitter
