Op donderdag 27 mei 2021 ondertekenden Rita Rahman, voorzitter van de Werkgroep Caraïbische Letteren, en... Lees verder →
Posts tagged with: Habibe Henry
Laatste acht gedichten van Pierre Lauffer…. juweeltjes?
door Henry Habibe
De laatste acht gedichten, die Lauffer tegen het eind van zijn leven zou hebben geschreven, werden in 1979 in Kristòf opgenomen. Ze verschenen in 2011 met hun respectievelijke vertaling in vier verschillende talen. De titel van deze uitgave door de Fundashon Pierre Lauffer is Na final di kaminda (Aan het einde van de rit) en werd ontleend aan Lauffers gedicht ‘Orashon di ansha’ (Gebed vol droefenis) uit Lágrima i Sonrisa;1973). In een inleiding gaf de toenmalige voorzitter, de heer Sidney M. Joubert, als motief op: ‘De thema’s van het hevig terugverlangen naar wat is geweest, desillusie en het naderende einde zijn in al hun droefheid zo eigen aan Pierre en tegelijkertijd ook zo universeel, dat de Pierre Lauffer Stichting heeft gemeend dat ze een aparte uitgave verdienen met daarbij de vertaling in vier talen’. Het gaat – aldus de voorzitter – om ‘juweeltjes van literaire expressie’. De vier talen waarin de gedichten vertaald werden, zijn: het Nederlands, het Engels, het Spaans en het Portugees. read on…
Bijeenkomst genootschap Nederland-Aruba
Het bestuur van het Genootschap Nederland-Aruba (GNA) nodigt belangstellenden uit voor de Jaarlijkse Bijeenkomst op zaterdag 17 november 2018. De gevolmachtigde minister van Aruba, de heer Guillfred Besaril, houdt een voordracht met als titel: ‘Innovatie, de drijfveer van de Arubaanse economie!’ read on…
Onuitputtelijke schat aan informatie over Arubaanse literatuur
Over Balans, Arubaans Letterkundig Leven van Wim Rutgers. read on…
Wim Rutgers antwoordt Henry Habibe
Reactie en weerwoord op Henry Habibe
door Wim Rutgers
Twee jaar geleden stuurde ik aan vrienden en geïnteresseerde lezers een digitale ‘nieuwjaarskaart’ in de vorm van een aantal verzamelde artikelen en bijdragen die ik op diverse plaatsen eerder gepubliceerd had. Dat had ik al eens eerder gedaan met Literair leven rond de eeuwwisseling over de literatuur van Curaçao. Ik maakte dus de balans op van mijn bijdragen aan het ‘literaire leven’ van Aruba, waarbij ik met mijn keuze rekening hield met de uitgave die Henry Habibe in 2014 al had gepubliceerd over het historische deel van deze literatuur. read on…
Een onevenwichtige ´balans´ van Wim Rutgers
door Henry Habibe
In het door Charuba in 2016 uitgegeven boek van Wim Rutgers, Balans: Arubaans Letterkundig Leven, wordt een hoop informatie gegeven over geschiedenis, cultuur, het toneelleven en uiteraard ook over de literatuur op Aruba. Balans is veelomvattend. Rutgers uitgangspunt is dat hij zich niet alleen bezighoudt met romans en gedichten, maar ook met minder voor de hand liggende genres als brieven, dagboeken, memoires e.d. read on…
De flonkering van het Papiamentu
De rubriek Herlezen vraagt aandacht voor boeken die langer geleden zijn verschenen en de moeite van het herlezen waard zijn. Suggesties? Laat het ons weten via ons emailadres.Vandaag een stuk over De kleur van mijn eiland van Aart G. Broek, Sidney M. Joubert en Lucille Berry-Haseth uit 2006.
door Michiel van Kempen
‘Voor degenen die de echte tambú gekend hebben, moet het een trieste zaak zijn de hedendaagse tambú te zien opvoeren door de jonge folkloristische groepen. Een tambú waar de man nu constant met opgeheven armen achter de vrouw aandanst totdat hij haar zo dicht nadert, dat zij hem een kontstoot geeft.’ Dat schreef de Curaçaose dichter Elis Juliana in 1983. Hij had het over de bekendste traditionele dans van de Nederlandse Antillen, maar het citaat geeft de hele ontwikkelingsproblematiek van de Antillen in een notendop: van de taal (het Papiamentu), van de cultuur in brede zin, van de hele samenlevingsvorm van de drie Benedenwindse eilanden Aruba, Bonaire en Curaçao. Waar komen wij vandaan? wat kennen wij van die traditie?, wat is ervan overgebleven?, wat geven we op als we als minuscule samenlevingen meegaan in de vaart der grote volkeren? Hoe verhoudt zich de eilandelijke cultuur tot de Nederlandstalige van het Koninkrijk der Nederlanden en de machtige Spaanstalige van het nabijgelegen Zuid-Amerikaanse continent? Het zijn altijd kernvragen geweest van de Benedenwinders en nu, anno 2006, op de drempel van nieuwe belangrijke staatkundige hervormingen, zijn die vragen niet minder klemmend dan ooit ervoor. read on…
Mijn zuster de negerin: Caribische of Nederlandse interpretatie (1)
door Jos de Roo
De novelle Mijn zuster de negerin van Cola Debrot, waarmee de moderne Nederlandstalige Antilliaanse literatuur in 1934 begon, is onderwerp geworden van een langslepende discussie. read on…
Papiamentu balansá: un kurso pa perfekshoná dominio di nos lenga
Simia Literario ta presentá tres workshop ku dr. Henry Habibe lo guia. E workshop kier yuda outornan perfekshoná nan Papiamentu. No ta trata di ortografía di Papiamentu, pero di Papiamentu ku hende sa usa inkorekto. read on…
Papiamentstalige poëzie van de Kambio-generatie
door Henry Habibe
In de jaren zestig/zeventig van de vorige eeuw publiceerden verschillende Antilliaanse en Arubaanse auteurs gedichten in het Papiaments. Deze waren, vergeleken met de publicaties van hun voorgangers, vernieuwend. Een dichter als de Arubaan Federico Oduber had aanvankelijk een maatschappij-kritische visie en verwoordde dat in zijn werk. In dezelfde periode is een klein aantal Arubaanse dichters ongeveer dezelfde weg ingeslagen. In dit essay probeer ik na te gaan hoe de vernieuwing in de Papiamentstalige poëzie tot stand kwam.*) read on…
Papiamento of Papiamentu?
door Henry Habibe
Sinds de ontdekking van de ‘brief’ (uit 1775) van een Curaçaose jood is heel veel aan het licht gekomen met betrekking tot de afkomst van het Papiamentu. Deze ‘brief’ werd voor het eerst in een historisch boek over Curaçao gepubliceerd door Isaac en Suzanne Emmanuel. Aan de Amerikaanse linguïst Richard Wood (Louisiana State University) komt de eer toe dit ‘oudste’ document voor het eerst op wetenschappelijke wijze te hebben becommentarieerd. Daarna heeft zich een groot aantal deskundigen ermee bezig gehouden. read on…
Idealisme als drijfkracht voor vernieuwing
Het studentenleven van Arubanen en Antillianen in de jaren ’60 – ‘70
door Quito Nicolaas
.
In de jaren zestig en zeventig verliet een groep jongeren het ouderlijk huis op Aruba en Curaçao en streek neer in Nijmegen om een nieuwe etappe in hun leven te beginnen. Zij hadden zich aangemeld voor de studies geneeskunde, rechten, psychologie, pedagogiek, andragogie en sociologie. Als tiener hadden ze op dat moment geen idee of de gekozen studie voor hen was weggelegd en welke maatschappelijke rol ze later zouden vervullen. Ze zagen de toekomst rooskleurig in en waren in elk geval blij dat ze vanaf nu een zelfstandig leven konden leiden, zonder het toeziende oog van pa en ma. De meesten zijn nu reeds op een pensioengerechtigde leeftijd beland en samen met Frits Goedgedrag, Carla Giskus en Henk Moeniralam blik ik terug op de woelige jaren ’60 en ’70. read on…
Guido Gezelle en Luis Daal als mystieke dichters
door Henry Habibe
Toen ik in 1963 de dichtbundel Kosecha di Maloa (Vroege maïsoogst) van Luis Daal las, moest ik wel even denken aan de Vlaamse dichter Guido Gezelle. Dat heb ik toen ook in een opstel over de Papiamentstalige poëzie naar voren gebracht. Wie met het religieus getinte werk van Gezelle en Daal bekend is zal niet verbaasd opkijken. Met de mystieke dichter uit Brugge hebben verschillende literatoren zich bezig gehouden. Hij wordt beschouwd als de voorloper van de ‘Tachtigers’. read on…
RSS
Facebook
Twitter
