Op donderdag 27 mei 2021 ondertekenden Rita Rahman, voorzitter van de Werkgroep Caraïbische Letteren, en... Lees verder →
Posts tagged with: Haan Ezra de
Zoeken naar Slory
Zoeken naar Slory is een ode aan de Surinaamse dichter Michaël Slory. Het boek is mooi verzorgd. Een foto van Michaël Slory voorin. Een foto van de auteur Ezra de Haan achterin.
Michael Slory in Arti et Amicitiae
Op vrijdag 13 december a.s. zal in de kunstenaarssociëteit Arti et Amicitiae aan het Rokin in Amsterdam een middag rondom de Surinaamse dichter Michael Slory (1935-2018) worden georganiseerd.
read on…Annel de Noré voegt met Lambarosa een schitterende roman toe aan de wereldliteratuur
door Ezra de Haan
Echt goede boeken zorgen er al snel voor dat ik aan andere romans en schrijvers ga denken. Ik ga vergelijken, herken er iets in en vraag mij desondanks af of ze uniek zijn. Lambarosa deed mij bijvoorbeeld meteen aan Nabokovs debuutroman Masjenka denken. In beide boeken is er sprake van een duisternis waarin de karakters elkaar leren kennen. Je spreekt dus over een meesterproef, want hoe beschrijf je jouw personages als je ze amper kunt beschrijven? Slechts dialoog en actie staan immers tot je beschikking…
read on…Taal is politiek of Zonder bier geen oorlog
door Ezra de Haan
Kees Broere, sinds 2017 woonachtig op Curaçao, was decennialang correspondent van de Volkskrant. In die hoedanigheid bracht hij ons bijna twintig jaar lang op de hoogte van wat zich allemaal in Afrika afspeelde. Vervolgens werkte hij nog een vijf jaar in Zuid-Azië. Los van zijn journalistieke werk schreef Broere ook romans onder het pseudoniem Kees Asten. Pom is zijn derde roman, deze keer onder zijn eigen naam. read on…
‘Daar werd wat groots verricht!’
Bespreking van de roman De Neerkant van Ernst Jansz
door Ezra de Haan
Een dubbeltalent heeft het niet makkelijk. Waarmee hij ooit beroemd is geworden, zal zijn andere talent in de schaduw zetten. Ernst Jansz is muzikant én schrijver. Noem je zijn naam dan valt steevast ‘Doe Maar’, de band waarmee hij in Nederland wereldberoemd werd. Dat Ernst Jansz meerdere boeken heeft geschreven is, verbazingwekkend genoeg, minder bekend. read on…
Diana Tjin – Het geheim van mevrouw Grünwald
door Ezra de Haan
Met haar debuutroman Het geheim van mevrouw Grünwald toont Diana Tjin dat ze een zeer geraffineerd schrijfster is. Want ondanks het waargebeurde historische verhaal waarop het boek gebaseerd is, en dat je zeker niet in de koude kleren gaat zitten, is het vooral de wijze waarop ze dit verhaal vertelt, dat het je bijblijft. read on…
Ze had kunnen sterven
Over David van Reen – Anbessa’s dochter
door Ezra de Haan
David van Reen (1969-2015) schreef slechts twee romans, Engelen der wrake (2009) en Anbessa’s dochter. Tevens was hij schilder en fotograaf; zijn prachtige fotoboek Het land van de verbrande gezichten (2008) is daar een blijvend en indrukwekkend bewijs van. Zijn leven kenmerkte zich door strijd. read on…
Liever hoge nood dan snode dood
Parelmoerpoeder van Clyde R. Lo A Njoe
door Ezra de Haan
Clyde Lo A Njoe (1948) is iemand die je blijft verbazen. Als kunstenaar verwierf hij roem en aanzien als medeontwerper en schilder van het Orakelkunstuurwerk van Holland-Nagasaki Village in Nagasaki (Japan) en van het monument van de nieuwe basiliek van de Virgen de Guadeloupe te Mexico. Tegelijkertijd was hij actief als dichter. Zo verscheen in 1980 de tweetalige dichtbundel Dansen/ Baliamentu, in 1982 Doodverf en zeven jaar later Echolood. Daarna werd het stil. Tot 2015 toen Mijn lief mijn leed werd gepubliceerd. Een mooie dichtbundel die, net als Dansen/ Baliamentu, gedichten bevatte waarin muziek een grote rol speelde. Parelmoerpoeder is zijn jongste wapenfeit, een kloeke roman met de dikte van het telefoonboek van Mexico City. Met zijn 675 pagina’s is het een boek dat bij voorbaat al indruk maakt. read on…
Was de emigratie de moeite waard?
Over Cucuisa cabisha = Als de aloë sluimert van Quito Nicolaas
door Ezra de Haan
Quito Nicolaas, San Nicolas, Aruba (1955) studeerde Culturele en Maatschappelijke Vorming te Amsterdam. Hij was, samen met Libèrta Rosario, de bedenker en oprichter van een schrijversgroep die een podium vormde voor de nieuwe generatie Caribische schrijvers en dichters. In 2003 werd de stichting Simia Literario (Literair zaad) opgericht, waarvan Nicolaas de voorzitter was. read on…
De Mezquita weet met opvallend weinig woorden veel te beschrijven
door Ezra de Haan
Artsen die niet leren van hun fouten zijn gevaarlijk
Het ergens gevonden manuscript is een technische truc die al enige eeuwen in de literatuur wordt toegepast. Dit was ook direct de reden dat ik met enige argwaan de woorden op de binnenflap van De lichtkamer las die de kinderen van Henriette de Mezquita hadden geschreven. Het ging over het leeghalen van een woning, het aantreffen van meerdere korte verhalen en een pakketje, dichtgebonden met een roodfluwelen lint, dat een puntgaaf manuscript bleek te zijn. Hun moeder, Henriette de Mezquita, had jarenlang haar schrijversaspiraties voor hen verborgen gehouden. De lichtkamer, zo schrijft de auteur zelf in de proloog, is haar eerste en waarschijnlijk laatste boek. Slechtziendheid en hoge leeftijd zijn de redenen voor deze gedachtegang. Al met al maakte het verhaal achter deze roman mij nieuwsgierig. read on…
De verhalen van Sakoentela Hoebba zijn romans in een notendop
door Ezra de Haan
Niemand hoeft iets te weten
Toen ik in 2012 door Suriname reisde, viel mij keer op keer de schoonheid van sommige huizen op. Ze waren oud en uit hout en golfijzer opgetrokken, zichtbaar in verval en toch leek het geen van de bewoners te deren. Ze lagen op de porch te slapen, waren in gesprek of keken mij glimlachend aan. Steeds maakte het mij nieuwsgierig naar hun leven. Nu, jaren later, beschrijft Sakoentela Hoebba die levens en toont daarbij haar grote inlevingsvermogen. Het zorgt ervoor dat je even achter de schermen mag kijken en deelgenoot wordt van verhalen die normaal achter gesloten deuren worden besproken. read on…
Geen weg terug is een meesterlijke roman
door Ezra de Haan
De vaart waarmee het water steeg
Iraida van Dijk-Ooft (1974) studeerde in 2014 af aan de Schrijversvakschool te Paramaribo. Die opleiding heeft inmiddels een mooie reeks auteurs opgeleverd: Ruth San A Jong, de oprichter van de vakschool, Sakoentela Hoebba, Karin Lachmising en Iraida van Dijk-Ooft. Twee Surinaamse schrijfsters van korte verhalen, een dichter en een romanschrijver. Met haar debuutroman Geen weg terug toont Iraida van Dijk-Ooft aan dat de Suriname literatuur zich inmiddels kan meten met de wereldliteratuur. read on…
RSS
Facebook
Twitter
