Op donderdag 27 mei 2021 ondertekenden Rita Rahman, voorzitter van de Werkgroep Caraïbische Letteren, en... Lees verder →
Posts tagged with: Gill Hellen
Continuïteit door overdracht
Stichting Symposium Organisatie Nederland en St Bondru FM (Omroep) organiseren op donderdag 20 oktober 2016 een debat over de toekomst (Politiek, Mens en Maatschappij), Overdracht (wat en hoe), Historie (herdenken en vieren), Heden (beheer), Toekomst (tradities, innovatie, flexibiliteit, tolerantie, veiligheid, besluiten), Continuïteit door Overdracht: (advies, lezingen, participatie, implementatie). read on…
Astrid Roemer kreeg P.C. Hooft-prijs – een fotoreportage
Op donderdag 19 mei 2016 kreeg Astrid Roemer de P.C. Hooftprijs uitgereikt in het Nederlands Letterkundig Museum in Den Haag. Een fotoreportage van Hellen Gill. read on…
Kabra neti in Amsterdam
Een fotoreportage van de Kabra neti =- een rituele maaltijd voor de voorouderlijke geesten – op 26 juni 2015 in Amsterdam. Fotografie van Hellen Jeanette Gill en Steve I. J. Biervliet Productions. read on…
Expositie rond en met Astrid Roemer
Cimaké Foundation en CBK Amsterdam nodigen u van harte uit voor de feestelijke opening
van Roemers Drieling, genoemd naar de trilogie van de Surinaams-Nederlandse schrijver Astrid H. Roemer met werken van Marlene Dumas, Esiri Erheriene-Essi, Farhad Foroutanian, Fabrice Hünd, Iris Kensmil, Christian Nyampeta, Urok Shirhan, Wendela de Vries en Marga Weimans.
Opening door Astrid H. Roemer. read on…
Rebelse Trots
CBK Zuidoost opent op donderdag 23 april de tentoonstelling Rebelse Trots van Patricia Kaersenhout (Den Helder 1966). read on…
Brief van Barryl Biekman aan Philomena Essed
Zaterdag 15 februari 2014
Dierbare Philomena,
Dankzij de altijd weer alerte sister Hellen Gill ontvang ik de interessante informatie over de Book launch. Ik zou er graag bij willen zijn maar verwijzend naar de bijlage dan weet je dan precies de reden waarom.In de beschrijving van de Book launch die van Hellen is ontvangen lees ik over de verschillende vormen van discriminatie maar niet over anti black racism. Wist je dat de UN HRC akkoord is gegaan om deze vorm van Racisme te betitelen als Afrofobia. Ik ben benieuwd of, hoe en in welke mate deze vorm van Racisme in het boek wordt belicht. Ik hou me aanbevolen voor een exemplaar. Laat weten waar het te koop is.
Overigens ik ben nog steeds dankbaar voor jouw interventie tijdens mijn presentatie in de NPRD in 2006 over Zwarte Piet is Racisme toen ik op ‘schandalige’ wijze (zo kwalificeerde je het gedrag toen)werd aangevallen. Bijna alle NPRD participanten inclusief vertegenwoordigers van het CIDI, het Anne Frankhuis, Artikel 1 (LBR), Forum waren van mening dat het Sint Nicolaas concept een onschuldig kinderfeest is dat niet thuis hoort op de agenda van de NPRD. Dat het concept niets te maken zou hebben met Racisme. Ik werd aangemaand om het liever niet meer erover te hebben. Sommigen hadden zich geërgerd aan de videopresentatie, die voorafgaande aan mijn presentatie werd vertoond waaruit de visie over zwarte piet van o.a. wetenschappers zoals Henri Dors naar voren kwam. Als er een gat wat waar ik stond was ik erin gevallen zo geschrokken was ik van organisaties die naar mijn mening zouden moeten weten hoe racisme werkt. Ik schaamde me tot op het bot.
Dankzij de zeer zeer krachtige stellingname van jou, ondersteund door mevrouw Mulder van Amnestie International, werd het mogelijk gemaakt om middelen beschikbaar te krijgen om de conferentie “Focus op Zwart” te organiseren. Ik herinner me een emailbrief van de pas overleden (helaas vermoorde!!!) Els Borst (toen voorzitter NPRD) die mijn ‘overdrijven’ nogmaals bevestigde. ‘U moet niet zo overdrijven en deze kwestie op de spits drijven’ werd mij door haar verweten tijdens de bijeenkomst.Waarna jij aandacht vroeg van iedereen. Jouw betoog over hoe racisme werkt dwong iedereen tot stilte en besef waarna ik de middelen beschikbaar kreeg om de conferentie “Focus op Zwart” te organiseren. Geen enkel lid van de NPRD verscheen op de conferentie behoudens een vertegenwoordiger van Justitie en Politie. Els Borst die wel aanwezig was bij conferenties die andere organisaties organiseerde verontschuldigde zich wegens andere verplichtingen.
Ik heb veel redenen om bij het thema racismebestrijding altijd terug aan jou te denken. Onze lange gesprekken in het kader van de speciale vakgroep (INDRA) en het boek Bijvoorbeeld (Essed & Helwig) en mijn panellidmaatschap tijdens de presentatie van: Bijvoorbeeld zal altijd in mijn herinnering blijven. Eén van de redenen waarom ik in één van de hoofdstukken van mijn proefschrift uit Bijvoorbeeld heb geciteerd. Dit in het kader van de op “partijpolitieke en etnisch raciale gebaseerde motieven/overwegingen bij processen van werving en selectie.
Ik wens je heel veel succes bij de Book presentatie.
Vriendelijke groet,
Barryl Biekman
Overleven in de Mozes & Aäronkerk
Symposium Orde uit Wanorde
Jaarlijks terugkerend evenement: thema symposium: de bezuinigingen de baas. Info, workshops, voordracht, debat en muziek en nog veel meer op het programma. Dansen met muziekformatie Rolanda van Embricqs and Friends: Eddy Veldman, Rolanda van Embricqs, Dave Mac Donald, Wim Lo, Gerda Havertong, Francine van Dam, Hellen J Gill
Datum: zaterdag 15 september 2012 van 09:30-17:30uur
Locatie: Waterlooplein 205, Amsterdam, nabij centrum
Reserveren niet verplicht, maar wel handig.
Alle informatie betreft het programma2012 van St. Symposium Organisatie Nederland: www.symporgnederland.com
‘Als hij er was, was hij er helemaal’
Hernieuwde aandacht voor schrijver/schilder Edgar Cairo: ‘We respecteerden elkaar in de relatie die we met hem hadden’
door Ad van Dam
Tien jaar geleden overleed in Amsterdam op 52-jarige leeftijd de Surinaams-Nederlandse schrijver en schilder Edgar Cairo. Cairo schreef in zijn leven een veertigtal boeken, was columnist van De Volkskrant en hield zich gedurende zijn laatste jaren bezig met schilderen. In zijn werk komen allerlei thema’s aan de orde: huidskleur, sekse en de onverwerkte koloniale erfenis. Onlangs verscheen de documentaire Ik ga dood om jullie hoofd van Cindy Kerseborn en werd één van zijn belangrijkste boeken, Famir’man-sani (Kollektieve schuld), herdrukt. Cairo was naast een opvallende, veelzijdige kunstenaar ook een bijzondere persoonlijkheid, aldus Jenny Hoolt en Hans de Visser, Cairo’s twee liefdespartners.
Hoewel Edgar Cairo zijn homoseksualiteit niet verborgen hield en hij zelfs enige tijd columnist was van het tijdschrift Homologie, wilde hij zich niet in een hokje laten stoppen. Hij onderhield geruime tijd een liefdesrelatie met zowel Jenny Hoolt (1946) als Hans de Visser (1963).
Jenny: “Ik werkte eind jaren zeventig voor de Gemeente Amsterdam en deed onderzoek onder Surinaamse en Antilliaanse Amsterdammers. Ik vond het nodig om Surinaams te gaan leren en ben toen een cursus gaan volgen. Edgar was de docent. Ik werd verliefd op hem. Ik wilde hem blijven zien nadat de cursus was afgelopen. Hij bleek dicht bij mij in de buurt te wonen. Het heeft een tijdje geduurd voordat het echt wat werd. We hebben nooit samengewoond. Dat zijn we wel ooit van plan geweest, maar hij bedacht zich. Hij vond zichzelf niet geschikt om samen te wonen. In februari 1988 is het uitgeraakt. Dat voorjaar vierde Edgar zijn veertigste verjaardag. Ik weet nog dat hij kort daarna met een bevriende naar een psychiater ging. Edgar kwam daar binnen en zei dat hij de grote Surinaamse schrijver Edgar Cairo was. Die psychiater concludeerde meteen: grootheidswaanzin!”
Hans: “Ik was achttien jaar toen Edgar Cairo op mijn middelbare school een lezing kwam geven. Hij was toen al vrij bekend als schrijver. Ik ben na de lezing op hem afgestapt. Zo is de relatie, de vriendschap, begonnen. Ik kende hem en zijn werk eigenlijk niet. Ik vond het gewoon een aantrekkelijke man, that’s it. Ik denk wel dat Edgar gevleid was. We hebben een jaar of vier een relatie gehad, maar nooit samengewoond. Het was een liefdesrelatie, maar zijn werk stond voor hem altijd op de eerste plaats. Als hij schreef, was dat echt het enige wat-ie deed. Daarnaast had hij vaak nog optredens door het hele land. Hij was vaak ’s avonds laat thuis. Ik had een heel ander leven. Ik studeerde inmiddels rechten en moest ’s morgens om negen uur in de collegebanken zitten. Edgar en ik praatten altijd over allerlei maatschappelijke onderwerpen en dagelijkse dingen, ook toen hij ziek was, maar hij was een binnenvetter. Belangrijke mededelingen kwamen soms op momenten dat je het niet verwachtte. Persoonlijke kwesties – ondermeer over zijn vader – besprak hij niet met mij. Van het feit dat Edgar ergens voor stond en een duidelijke mening had, heb ik veel geleerd. Het leeftijdverschil was vijftien jaar, maar later voelde dat anders. Het vlakte af. Onze relatie ontwikkelde zich later tot een gewone vriendschap. Toen was Edgar inmiddels ziek geworden.”
“Ik denk wel dat hij mijn grote liefde is geweest, maar dat weet ik niet helemaal zeker”, stelt Jenny. “Dat klinkt een beetje raar, want dat dacht ik op dat moment wel. Ik denk ook niet dat er maar één grote liefde in je leven komt, dat kunnen er meer zijn. Maar hij was een grote liefde, dat wel.”
Hans: “Edgar was wel mijn eerste grote liefde. Dat kun je zo wel zeggen. Hij was iemand met een heel scherp brein en met veel gevoel voor humor. Hij was heel aanwezig, maar niet op een vervelende manier. Hij was echt een personality, iemand waar je rekening mee hield. Wanneer hij er was, was hij is er helemaal.”
Jenny: ”Hans en ik zijn ooit door Edgar aan elkaar voorgesteld. Zo deed Edgar dat. Hij stelde zijn vrienden aan mij voor en vertelde zijn vrienden over mij. We hebben samen de laatste jaren voor Edgar gezorgd. We maakten duidelijke afspraken over wie wanneer naar hem toeging. Zo zijn we bevriend geraakt. We hebben Edgar samen gevonden toen hij overleden was.”
Hans: “We respecteerden elkaar in de relatie die we met Edgar hadden. We gingen er verder niet al te diep op in. Dat is nog steeds zo.”
“Wat mij in zijn werk het meest ontroerd heeft, is de allereerste versie van Zij die liefhebben”, zegt Jenny. Het verhaal van wat er met hem gebeurd is ontroerde me. Dat verdriet van hem raakte me enorm. Ook het moeizame en het ambivalente in de relaties tussen mensen, die aan de ene kant van elkaar houden en elkaar aan de andere kant pijn doen. Dat is natuurlijk precies wat er gebeurt wanneer je van mensen houdt. Dan kunnen ze je ook meer pijn doen. Of liever gezegd: dóet het veel meer pijn wanneer er wat gebeurt. Hij zat ook met zijn eigen pijn, omdat dingen niet zo liepen zoals hij zou willen.”
Hans: “Edgar schreef veelal in een zelf samengestelde taal van Surinaams-Nederlands en Sranantongo. Het later zogenoemde Cairojaans is zeer poëtisch en taalvernieuwend en alleen door hem zelf op onnavolgbare wijze voor te dragen. Ik vond Temekoe een heel mooi boek. Over een indringende vader-zoonrelatie. Een aangrijpende passage is het moment waarop de zoon zijn vader een hand wil geven en de vader die hand niet aanneemt. Dat zijn scherp omschreven momenten. Die raken me.”
Jenny:” Edgar had op een gegeven moment een groot en kleurrijk schilderij gemaakt. Dat hing bij hem thuis. Hij had al eens schilderijen weggegooid en ik was bang dat hij dit ook aan de straat zou zetten. Toen hij op een dag geld nodig had, zei ik: ‘Jij kunt dat geld krijgen als je mij dat schilderij geeft.’ Het werk, The Birds uit 1990, hangt nu prominent in mijn woonkamer. Edgar kon precies vertellen welke Surinaamse vogels er allemaal op staan. Ik ken ze niet, maar zie wel die ene vogel tussen al die andere vogels. Allemaal zitten op één lijn, zo schuin, en die ene vogel gaat er zo dwars doorheen. Dat doet me op een bepaalde manier aan Edgar denken.”
Hans: “Eén schilderij heeft hij mij gegeven toen ik in 1993 mijn eigen advocatenkantoor opende. De compositie, de kleuren en de dieptewerking spreken me aan. Nadat ik het had uitgekozen heeft Edgar er met goudverf nog extra figuren aan toegevoegd. Dat was best grappig. We hebben het samen naar mijn kantoor gebracht. Ik ben niet zo lang geleden van kantoor verhuisd en ga het nu bij mij thuis ophangen.”
“Doordat er weer aandacht is voor het werk van Edgar komen er opnieuw dingen naar boven, constateert Hans. “Ik mis zijn intellectuele stevigheid. De warmte en de scherpte van zijn persoon. Je kon echt ontzettend met hem lachen.”
Jenny: “Ik mis de momenten dat hij me opbelde om te zeggen dat hij eraan kwam. Hij parkeerde zijn auto voor de deur, ik keek uit het raam en zag hem dan aan komen rijden. Ik voelde dan dat het goed was tussen ons. En dat we later samen door de stad liepen en hij ineens zijn hand uitstak als er een auto aan kwam. Met al zijn ziekte was hij dan toch nog zorgzaam. Dat ontroerde me.”
Kollektieve schuld/Famir’man-sani, uitgeverij In de Knipscheer. Meer informatie over de documentaire Ik ga dood om jullie hoofd op cimakefoundation.eu
[overgenomen uit de Gay Krant]
Edgar Cairo bij de SLAA
Op vrijdag 28 mei organiseert de SLAA in Amsterdam een literaire avond rond het werk van Edgar Cairo.
Feel good in de bezemregen
Sibibusi is een feel good-cd van multitalent Hellen Gill en haar Friends (als vocalisten/musici: Denise Jannah, Gerda Havertong, Dhroeh Nankoe, Glenn Gaddum, Gilda Dannarag, Franky Douglas, Francine van Dam, Lesley Joseph, Fanti O’Bryan, en productie Lucia Nankoe). De CD bevat twee nummers, ‘Brudu nanga watra ai’ [Bloed en tranen] en ‘Sibibusi’ [Bezemregen]. Uitgebracht in het voorjaar, maar prima om de herfst mee in te gaan.
Info: e-mail: helnagi@live.nl
Historische romans en slavernijgeschiedenis
Op vrijdag 18 en zaterdag 19 september a.s. vindt in Amsterdam een internationaal symposium plaats over historische romans en de beeldvorming over de slavernijgeschiedenis. Op vrijdag opent het symposium met een tori neti (story telling en reading) in Kwakoe (Amsterdam Zuid-Oost), het symposium op zaterdag vindt plaats in de Muiderkerk, schuin tegenover het Tropeninstituut. Het volledige programma hieronder.
Vrijdag 18 september 2009
Story telling & Reading 19.00 – 22.00 uur (Tori neti)
19.00 uur: Opening drs. E. Sweet (Stadsdeelvoorzitter Zuidoost), Faustin Charles (Londen), Ernest Pepin (Guadeloupe)
19.30 uur: Reading Eilandherinneringen van Ina Césaire, uitgevoerd door “Onze herinneringen”
Cast “Onze Herinneringen” 1. Maikel van Hetten (regie/spel) 2. Maureen Tauwnaar (spel) 3. Hellen J. Gill (zakelijke – en technische leiding) 4. Lucia Nankoe, oprichtster, vertaler, algemene leiding “Onze Herinneringen”
Entree gratis. Reserveren verplicht op: info@podiumkwakoe.nl
Locatie: Podium Kwakoe, Frissenstein 78, 1102 AP Amsterdam Zuidoost, Telefoon 020 – 695 83 69
Zaterdag 19 september
Internationaal symposium Historische romans en beeldvorming slavernijgeschiedenis
11.00 uur: Inloop
11.30 uur: Opening dr Artwell Cain: directeur Ninsee, drs John Amand: voorzitter Podium Kwakoe, Faustin Charles: story teller, drs Margot Dijkgraaf: moderator
symposium
12.00 – 12.20 uur: drs Lucia Nankoe: Historische romans en de Franse strijd.
12.20 – 12.40 uur: Prof. dr Michiel van Kempen: Historische romans en het Nederlands Trans-Atlantische slavernijverleden.
12.40 – 13.00 uur: Ernest Pépin: Historical novels and Slavery History: An international critique!
13.00 – 13.30 uur: Debat
13.30 – 14.00 uur: Pauze
14.00 – 14.10 uur Sneak preview van De Zwarte Lord, een bijna 500 pagina’s tellende historische roman gesitueerd in Suriname en Nederland van 1848 van de hand van Rihana Jamaludin, die in november verschijnt bij Kit Publishers.
14.10 – 14.30 uur: Quito Nicolaas: Het publieke debat I: Historische romans/beeldvorming en de strijd om de lezers.
14.30 – 14.50 uur: Cynthia Mc Leod: Het publieke debat II: Het gelijk van de lezer versus het gelijk van de schrijver .
14.50 – 15.10 uur: Suzanne Diop: Un aperçu de la production de Présence Africaine sur la question de l’esclavage.
15.10 – 16.00 uur: Slotdebat
16.00 – 17.00 uur: Afsluiting met borrel
Entree gratis. Reserveren verplicht op: info@podiumkwakoe.nl
Locatie: Ninsee / Muiderkerk, Linnaeusstraat 37, 1093 EG Amsterdam, Tel. Ninsee: 020 – 568 8 568
RSS
Facebook
Twitter
