blog | werkgroep caraïbische letteren
Posts tagged with: Gangapersad Sabitrie

Hindostanen niet etnocentrisch

door Sabitrie Gangapersad

 

PARAMARIBO – Er is geen sprake van etnocentrisme bij Hindostanen. Dit concludeert Rita Kalloe na haar onderzoek over etniciteit, etnische relaties en etnocentrisme onder de Hindostanen. In Suriname zijn Hindostanen positief over zichzelf, maar tegelijkertijd minder negatief over andere groepen. Hindostanen erkennen dat ze negatieve eigenschappen hebben en zien ook de positieve kanten bij andere groepen. De conclusie over etnocentrisme is in contrast met de theorie van Tajfel en Turner. Die stelt dat hoe positiever een groep tegenover zichzelf is, des te negatiever die is ingesteld tegenover andere groepen. read on…

Ganga Nahan voor reinheid lichaam en geest

door Sabitrie Gangapersad

PARAMARIBO – Op verschillende plekken langs de rivier en de oceaan hebben honderden mensen vrijdag gebeden, bloemen en lichtjes geofferd en een bad genomen. Hindoes doen dit ritueel jaarlijks op de dag van de volle maan in de maand Kartik (oktober/november) om godin Ganga te vereren en zich te verschonen van alle zonden. De jongerenorganisatie Team Royal hield net als vorig jaar een gebedsdienst en een cultureel programma bij Utopia langs de Surinamerivier. read on…

Kleurrijke show verbindt publiek en artiest

door Sabitrie Gangapersad
PARAMARIBO – Emoties als blijdschap, liefde, vreugde, eenzaamheid, verwachting en enthousiasme zijn door Anand Ramcharan van dansschool Nrityanjali op bijzondere wijze gechoreografeerd in dans. Tijdens zijn uitverkochte show Colours of Life 3 vrijdagavond in theater Thalia, voerde hij het publiek mee naar vele facetten van het leven. read on…

Indiase filmweek toont andere kant Bollywood

door Sabitrie Gangapersad

Paramaribo – De Indiase filmindustrie bevat meer dan producties die alleen commercieel goed scoren zoals de zo bekende mainstream Bollywoodfilms. Met de Indiase filmweek wil de Indiase ambassade in Suriname het publiek laten kennis maken met de andere kant van Bollywood.

read on…

Presentaties over Surinaamse Ramlila in Trinidad

door Sabitrie Gangapersad

Tijdens de tweedaagse internationale Ramlila-conferentie in Trinidad wordt ook over het spel in Suriname gesproken. Het thema is Ramlila in the Global Village: Traditions, Innovations and Future DirectionsDrie van de vier personen die gisteren zijn vertrokken geven een presentatie. Pandit Balram Patandin zal praten over de geschiedenis van Ramlila in Suriname en de religieuze betekenis van het spel. Geetapersad Gangaram Panday zal zijn eigen ervaringen over Ramlila delen met de deelnemers, terwijl Amrika Anroedh een presentatie houdt over de evolutie van Ramlila met nadruk op openlucht toneel versus spelen in een overdekte ruimte.

Ramlila
gaat over het leven van Ram en Sita uit het epos Ramayana en wordt in veel landen waar Hindostanen wonen, opgevoerd. Tijdens de conferentie zullen de deelnemers stilstaan bij de status van het spel, die vergelijken met andere landen en nagaan wat moet worden verbeterd. De bedoeling is dat Ramlila een boost krijgt en er een netwerk ontstaat van mensen die het spel een warm hart toedragen.Status
Het Ramlila-spel is in 1905 op Dján boitie, in de buurt van Flora opgevoerd. Het openluchttoneel vindt jaarlijks plaats in een speciale periode, namelijk de lichte helft van de maand Kuár (september/oktober). In Suriname valt dit meestal samen met de grote schoolvakantie. Volgens de traditie is Ravan, de koning van Lanka op de tiende dag van die maand door Ram verslagen. Daarom wordt er op de laatste dag een grote pop, die Ravan voorstelt, verbrand. Volgens Patandin heeft Ramlila een belangrijke religieuze, pedagogische en morele betekenis. Door het spel wordt op eenvoudige wijze de grondbeginselen van de Sanatan Dharm bijgebracht waarbij Ram als incarnatie van God wordt uitgebeeld. Het verhaal leert de toeschouwer om een goed mens te worden en de strijd tegen het kwaad aan te gaan. Hij noemt de Ramayana een uniek werk over rechten en plichten, handeling en gedrag van de mens ten opzichte van God en de natuur, mens en maatschappij en cultuur en beschaving. De internationale conferentie wordt georganiseerd door de Nationale Ramlila Raad van Trinidad en Tobago in samenwerking met de faculty of Humanities and Education van de Universiteit van de West Indies. Vanavond vindt de opening plaats. De conferentie duurt tot en met zondag.
[uit de Ware Tijd, 12/07/2013]

 

Surinaamse versie De suiker die niet zoet was

door Sabitrie Gangapersad
Paramaribo – Er komt een Surinaamse versie van de historische roman De suiker die niet zoet was. Het boek, dat gaat over de emigratie van India naar Suriname, is door de Indiase schrijver Zafdar Zaidi in het Urdu geschreven en door Mitra Rambaran in het Nederlands vertaald. Schrijver Robby Parabirsing zal zorgen voor de Surinaamse editie.
Aanpassingen
“Er zijn bepaalde delen die gevoelig zijn voor Suriname. Die moeten worden aangepast. Een voorbeeld is het gebruik van het woordje ‘neger’. Dat komt in bepaalde culturen als een scheldwoord over. De moeder van de hoofdpersoon Radj is in Suriname geboren en op latere leeftijd naar Nederland vertrokken. In haar dialoog moet het typische Surinaamse Sarnami herkenbaar zijn. Woorden als ‘eend’ en ‘kerrie’ uit de Nederlandse versie zullen dan worden vervangen door ‘doksa’ en ‘massala’. Hetzelfde geldt voor het woordje roti. Dat hoeft in de Surinaamse versie geen verdere uitleg”, geeft Parabirsing aan. Volgens hem kloppen niet alle feitelijkheden in de roman met de realiteit, maar dat is toegestaan in dit genre. “We plaatsen bij die specifieke gebeurtenissen een noot, dat die afwijkt van de historische feiten. Zo zijn de eerste immigranten die met de Lalla Rookh kwamen niet naar plantage Waterloo in Nickerie gebracht. Er zijn op de eerste boot ook geen kinderen geboren. De reis naar Waterloo ging niet via de zee, maar via Uitkijk”, geeft Parabirsing als voorbeelden aan. Als alles goed verloopt, komt de Surinaamse versie eind dit jaar uit. Een passage die de Surinaamse uitgever erg ontroert, is de beschrijving van hoe de immigranten op de boot naar elkaar toegroeiden en scheidslijnen vervaagden. “Kaste, religie en status deden er niet meer toe. Alleen de regels van het hart telden op de boot.”

Het verhaal
Rambaran laat een kort filmpje het verhaal van het boek vertellen. Dit gaat over het echtpaar Raj en Lakshmi. Hun huwelijk lijdt onder de depressie van Radj, die uiteindelijk op zoek gaat naar zijn verleden. Het boek speelt zich af in het hedendaagse Den Haag met terugblikken naar India en Suriname. “Het boek bevat ook eigen geschreven klaagzangen waarin over instrumenten worden gesproken die wij niet meer kennen”, vertelt Rambaran en speelt een nummer af.
“De schrijver is nooit naar Suriname geweest, maar heeft het land heel mooi beschreven”, zegt professor Chan Choeni. Hij is vooral onder de indruk van een scène waarbij een creoolse roeier tijdens de overtocht van Paramaribo naar plantage Waterloo een kindje redt uit de rivier en de vrouwelijke immigrant uit dankbaarheid zijn voeten raakt. Choenni: “Ik moest een traantje wegpinken.” De suiker die niet zoet was is dinsdagavond in restaurant Khazana gepresenteerd.
[uit de Ware Tijd,13/06/2013]

Internationale Ramlila conferentie op Trinidad

door Sabitrie Gangapersad
Paramaribo – In Trinidad vindt van 12 tot en met 14 juli voor het eerst een internationale conferentie over Ramlila plaats. Het openluchttoneel over Ram en Sita uit de Ramayana, wordt in veel landen waar Hindostanen wonen, opgevoerd. Door samen stil te staan bij de status van dit spel, het te vergelijken met andere landen en nagaan wat verbeterd kan worden, moet Ramlila een boost krijgen.
Personen en organisaties in Suriname zijn ook uitgenodigd voor de conferentie.
Suriname heeft vroeger veel Ramilia-organisaties in de stad en districten gekend. Helaas is dit aantal de afgelopen jaren geslonken naar twee: de Shri Maha Shakti Doerga Samadj van Leiding 9A en Vishwe Jyoti van Vredenburg Serie B. Geen van beide organisaties doet mee aan de conferentie vanwege andere prioriteiten. Vanuit Suriname reizen minimaal vier personen op eigen titel af. Pandit Balram Patandin zal de aanwezigen ook toespreken. “Het is voor het eerst dat zoiets wordt gehouden en ik wil dat graag meemaken”, zegt Amriet Gangaram Panday die ook gaat.
Thema
De conferentie wordt georganiseerd door de Nationale Ramlila Raad van Trinidad en Tobago in samenwerking met de Faculty of Humanities and Education van de Universiteit van de West Indies. Het thema is ‘Ramlila in the Global Village: Traditions, Innovations and Future Directions’. “Veel van de problemen waarmee Ramlila-groepen kampen, zijn hetzelfde als in andere diasporalanden. Door te vergelijken, ervaringen met elkaar uit te wisselen en elkanders standpunten te leren kennen, kunnen we de status van Ramlila in de diaspora landen beter begrijpen en werken naar versterking van de groepen en aankomende spelers”, schrijft Primnath Gooptar, voorzitter van de Ramlila-conferentie comité in zijn oproep voor participatie. Hij weet dat de conferentie onder andere zal resulteren in een goed netwerk van mensen die Ramlila een warm hart toedragen.
Onderwerpen
Tijdens de conferentie zullen er verschillende onderwerpen die aan Ramlilagerelateerd zijn, aan de orde komen. Bij het aspect van Ramlila als cultureel erfgoed en de historie ervan zal onder andere worden stilgestaan bij de symboliek in de Ramlila en documentatie en archivering. Daarnaast zal het stukje van Ramlila als visuele en creatieve kunst ook worden belicht met nadruk op de kostuums, scripts en presentatie. Een panel zal zich buigen over de ontastbare aspecten van het Ramlila-spel. De organisatie heeft ook oog voor de rol van internet en wijdt een sessie aan technologie en e-Ramlila, de grenzen en beperkingen van Ramlila en de evolutie van het spel.Bij het laatste zal onder andere worden nagegaan of het spel per se in de openlucht moet worden opgevoerd en wat de rol van jongeren is. De bespreking van gender gerelateerde issues staan ook op het programma.

[uit de Ware Tijd, 12/06/2013]

Jan Soebhag wint eerste Hindipopfestival

door Sabitrie Gangapersad

Paramaribo – Met zijn compositie ‘He Pa Tudje Pranaam’ gaat Jan Soebhag de geschiedenis in als winnaar van het eerste Hindipopfestival. ‘Soniya’ van Sachin Bhikharie is met een verschil van vijf punten geëindigd op de tweede plek, terwijl ‘Yakeen’ van Viresh Oeditram goed was voor de derde plaats.
In Bollywood
Het winnende nummer van Soebhag werd gepresenteerd door Avishka Jhinkoe en Ilhaam Ahmadali. De dames zongen prachtig en er was een goede onderlinge afstemming. De jury onder leiding van Sonny Khoeblal lette bij de beoordeling niet zozeer op de presentatie, maar meer op inhoud, tekst en arrangement. ” ‘He Pa Tudje Pranaam’ is een Vaderdagslied. Er zijn geen andere liedjes in dit genre. Er zijn wel bepaalde bidesia-liedjes of khachri’s waarin er ode aan de vader wordt gebracht, maar een echt Vaderdagslied was er niet. Ik heb het nummer vorig jaar geschreven met mijn vader in gedachten. Ik herinnerde me hoe hij met me bezig was en me naar culturele en religieuze activiteiten meenam”, vertelt Soebhag. De componist is erg blij met het Hindipopfestival. “Het is voor het eerst in 140 jaar dat er zoiets is georganiseerd.” Met ‘He Pa Tudje Pranaam’ heeft Soebhag de smaak van het componeren te pakken gekregen. Hij is bezig met een aantal nieuwe nummers waaronder een ghazal waarin de connectie tussen een verdrietig hart en tranende ogen wordt blootgelegd. Farish Barsatie en Radjinder Lakhichand eindigden respectievelijk op de vierde en vijfde plaats. Dienesh Malhoe van Ra-Ni entertainment zegt dat er met de top vijf een professionele videoclip zal worden gemaakt die internationaal zal worden gepromoot. Malhoe: “Binnen enkele jaren moeten onze liedjes in bollywoodfilms worden opgenomen”.

Cultuurontwikkeling
Van de 21 ingezonden composities zijn twaalf geselecteerd voor de finale. De selectie vond vrijdagavond in de Anthony Nesty Sporthal plaats. “We hebben jarenlang de verschillende hoogtijdagen gescheiden gevierd, maar het is nu tijd om samen, gecoördineerd en landelijk belangrijke hoogtijdagen te gedenken”, sprak Henk Herrenberg, voorzitter van de Nationale Commissie Jubileajaren, de aanwezigen toe. Ashwin Adhin van de Culturele Unie Suriname (CUS) vindt dat het Hindipopfestival cultuurontwikkeling stimuleert.
Na de korte toespraken werden alle twaalf composities achter elkaar vertolkt. De muzikale begeleiding was in handen van Yaadgaar Orchestra onder leiding van Riaz Ahmadali. De meeste Hindipopnummers zijn door de componisten zelf gezongen. De melodie, tekst en presentatie oogstten veel waardering van het publiek. “De jury heeft het moeilijk. Alles klinkt geweldig. Dit is een prijzenswaardig initiatief. Ons talent doet niet onder voor dat van de rest van de wereld”, merkten verschillende aanwezigen op.

[uit de Ware Tijd, 03/06/2013]

Belangstelling voor chautal neemt af

door Sabitrie Gangapersad

Paramaribo – Toen de Organisatie Hindoe Media (OHM) Suriname vijf jaar geleden de eerste Holi Chautal Milan organiseerde, participeerden 35 zanggroepen hieraan. Vorig jaar waren dat slechts twaalf en dit jaar hebben zes groepen meegedaan.
Het evenement dat chautal een boost moet geven, is gisteren voor de vijfde keer in Mata Gauri gehouden. De activiteit begon ruim twee uren later. Dat de belangstelling voor chautal afneemt, is duidelijk. Niet alleen chautalgroepen laten het afweten, ook het publiek komt niet in groten getale opdagen. Op het laatste moment hebben groepen afgezegd en OHM en de Culturele Unie Suriname (CUS) moeten improviseren. De Durga Shakti Samadj van Leiding 9A die de dag moet afsluiten met een toneelstuk, heeft ook afgemeld. Gelukkig houdt zanger Chander Dwarka het groepje mensen dat op tijd is, aangenaam bezig met zijn zang. Later voegt baithak gana zanger Toelsie Malaha sfeer toe aan de bijeenkomst. Langzaam groeit het publiek en kunnen de eerste chautalgroepen van de Arya Dewaker tempel aan de Duisburglaan en de groep van Clevia onder leiding van Kries Ramsukul hun repertoires presenteren.
Acculturatie
OHM-voorzitter Radjen Baldew merkt op dat er sprake is van individualisering, verwestering en acculturatie. “Mensen maken zich los van eigen dingen en verkiezen andere activiteiten. Gemeenschappelijke normen en waarden worden niet meer gedeeld. De aandacht is meer gericht op materiële zaken dan op cultuur. Chautal heeft het gebrek dat je het maar één keer per jaar kan opvoeren in de periode rond Holi. Er moeten trekkers zijn om jongeren te blijven motiveren voor chautal. Dat is een grote uitdaging.” Om te voorkomen dat chautal net als de genres Khajri en Nagara in vergetelheid raakt, zal OHM het repertoire en andere achtergrondinformatie bundelen in een boek. Voor behoud en verdere ontwikkeling van het cultureel erfgoed pleit Baldew ook voor een Hindostaanse cultuur instituut. Volgens de OHM-voorzitter promoot de Surinaamse overheid alleen één cultuur (de Afro-Surinaamse cultuur….red), met het gevaar dat heel veel moois van andere culturen verloren gaat. Over de continuïteit van de jaarlijkse Holi Chautal Milan zegt Baldew dat het evenement moet worden geëvalueerd en gereviseerd. “Zonder een gedegen financieel fundament en op basis van vrijwilligheid, kun je het niet redden. Het moet een tikkeltje commercieel worden. Mensen die zich inzetten, moeten minimaal worden vergoed voor hun onkosten.” Ashwin Adhin, voorzitter van CUS, benadrukt in zijn toespraak het belang van cultuurbehoud, cultuurontwikkeling en natievorming. Voor hem is Holi geen religieus, maar een sociaal maatschappelijk feest dat eeuwen wordt gevierd en door de jaren heen haar relevantie heeft bewezen.
[uit de Ware Tijd, 25/03/2013]

Troost van Raj Mohan

door Sabitrie Gangapersad

De sobere collectie van de Sarnami literatuur is met de uitgave van deze tweede gedichtenbundel van schrijver, dichter en musicus Raj Mohan verrijkt. Mohan schrijft niet alleen in die taal, hij zet de tekst ook op meesterlijke wijze op muziek. Zo bevat zijn nieuwe cd Daayra enkele teksten uit Tihá/Troost zoals ‘mai re mai’, ‘mangila’ en ‘i tor sahar hai’. Het is verbazingwekkend hoe de artiest zich zo mooi kan uiten in een taal die over het algemeen door Hindostanen als minderwaardig, plat en onbeschaafd wordt aangemerkt. Tijdens de presentatie van de bundel in Suriname vertelde Mohan dat hij niet per se in Sarnami schrijft om de taal te promoten of te redden. Het is zijn moedertaal en hij kan zich goed daarin uiten. Sarnami biedt hem ook de mogelijkheid om een eigen stijl te creëren en onderwerpen in taboesfeer scherper te benadrukken. De schrijver heeft duidelijk moeite met het feit dat Hindostanen in Suriname, hoewel ze thuis geen Hindi spreken, in het openbaar er alles aan doen om in die taal te spreken. Er wordt ervan uitgegaan dat Sarnami niet mooi genoeg klinkt. In zowel zijn muziek als zijn poëzie probeert Mohan het tegendeel te bewijzen.

Zijn eerste bundel, Bapauti (Erfenis) uit 2008 is eveneens in het Sarnami geschreven. In tegenstelling tot de eerste publicatie is Tihá/Troost tweedelig. Het eerste deel bevat zeventien Sarnami gedichten met Nederlandse vertaling, die gaan over uiteenlopende onderwerpen zoals een jong overleden kind dat afscheid neemt van zijn moeder, het spel touwtjespringen, armoede, oud verdriet, leven en dood, vuur, Holland, India en de stad Utrecht. Het tweede deel, Ontwaken, is vooral spiritueel georiënteerd en bevat 22 gedichten in het Nederlands. In de pennenvruchten van Mohan komen veel herkenbare situaties uit Suriname voor. Dit geldt niet alleen voor het Sarnami deel, maar ook voor de Nederlandse tekst, zoals ‘vakantie’tee II’. Bepaalde gedichten zoals ‘mai re mai’, raken je als lezer diep in het hart. Ook het eerste gedicht ‘aji’ (oma), dat handelt over een veel voorkomend probleem, namelijk dementie, is erg herkenbaar. Maar er zijn ook gedichten die je ettelijke malen moet lezen om de boodschap goed te laten doordringen, zoals ‘geschiedenis’. Doordat de Sarnami gedichten in het Nederlands zijn vertaald, is het toegankelijker voor een groter publiek. Lezen in het Sarnami is immers geen gewoonte van Hindostanen, laat staan voor hen die de taal helemaal niet kennen. Zoals Mohan zelf bij de presentatie zei over de reacties van het publiek. “Mensen vinden het prachtig als ik de gedichten voordraag, maar zelf lezen in die taal gaat niet. Ze grijpen toch naar het Nederlands.” Dat blijkt bij het lezen van Tihá/Troost inderdaad het geval.

Tihá/Troost, Raj Mohan, 2011, In de Knipscheer, ISBN 9789062656615

[uit Parbode, 1 mei 2012]

Nrityanjali presenteert Dancing Flowers

door Sabitrie Gangapersad

Paramaribo – Na ruim vier jaar geeft dansschool Nrityanjali zondagavond in theater Thalia een eigen show: Dancing Flowers. Met een gevarieerd repertoire van klassiek, fusion, modern, folklore en semi-klassiek zal het publiek worden vermaakt. Aan elke dans is er een thema, doel en boodschap gekoppeld.

In de ruim twee uur durende show zullen er zeventien dansen worden opgevoerd. Er zal ook live worden gedanst op de slagen van de tabla en het tanpura snaarinstrument. Dansleraar Anand Ramcharan is sinds oktober vorig jaar bezig met de voorbereidingen voor de show. “Ik verwacht dat de mensen zullen genieten van een variëteit aan dansen. Ze zullen het zeker mooi vinden en de thema’s en boodschappen of delen daarvan in hun eigen leven terugvinden.

De show gaat niet alleen om dans, maar vooral om de diepere betekenis van beweging en de expressies.” Voor Ramcharan die zelf ook bloementeler is, is de wereld een tuin. Vandaar dat de show ook Dancing Flowers heet. “Ik zie mensen als bloemen. In deze tijd met zoveel minder leuke dingen, wil ik toch aan mooie dingen denken en die laten zien.” Voor het optreden heeft Ramcharan zich heel speciaal gericht op de danstechniek en een goede mimiek. “Het publiek zal duidelijk een verschil zien. Het gaat niet alleen om enkele pasjes maken en even schudden met je rok. De techniek en mimiek zijn professioneel. Er zijn ook mujras opgenomen in de show. Deze zijn speciale dansen die vroeger in tempels, daarna in paleizen en veel later in bordelen werden opgevoerd. In de dans komt het karakter van de danseres duidelijk naar voren. Zo is de ene teer en gevoelig en de ander ondeugend en stoutmoedig.” Ook de thema’s lopen uiteen. Er zijn liederen die gaan over de regen, de wereld en haar diversiteit, maar ook over minder leuke dingen zoals de dood van jonge mensen. Ramcharan merkt op dat de laatste jaren heel veel jonge mensen het leven op tragische wijze hebben gelaten door bijvoorbeeld een verkeersongeval, roofmoorden en of andere ongelukken. “Dit heeft mijn kijk op het leven veranderd. We moeten meer doen voor en met elkaar. Er is een dans waarin dit wordt uitgebeeld en ik weet zeker dat het publiek zal huilen. Er is zoveel herkenning in het nummer, dat iedereen bij zichzelf zal denken: dit heb ik ook meegemaakt.”

De show begint om 19.00 uur.

[uit de Ware Tijd, 26/01/2012]

Toneel over Facebook en BlackBerry

door Sabitrie Gangapersad

Paramaribo – Jongeren van de vereniging Rahemal Buiten staan vanavond weer op de planken met hun nieuwste toneelstuk Facebook aur BlackBerry ke madja. Het stuk, dat gaat over de gevolgen van de moderne communicatiemiddelen, ging op 13 december in stichting De Olifant in première en zal vanaf nu elk weekend in stad en district worden opgevoerd.

Overweldigend
“De eerste reacties waren overweldigend. Het publiek was spontaan, enthousiast en deed met alles mee. Sommige mensen lieten hun tranen de vrije loop tijdens zielige scènes en anderen sprongen op en dansten mee tijdens de leuke momenten”, memoreert Perdiep Dodah, schrijver en speler van het stuk. De jongerenvereniging Rahemal Buiten staat bekend om haar pakkende en actuele toneelstukken. Deze werden vroeger door Goeroepersad Nirandjan geschreven. Na zijn verscheiden heeft Dodah zich dit talent eigen gemaakt.

De inspiratie voor het nieuwe verhaal putte Dodah uit de vele mediaberichten over slechte studieresultaten als gevolg van internet en BlackBerry. “We zeggen niet dat Facebook en BlackBerry slecht zijn, maar jongeren moeten weten hoe ze ermee omgaan”, onderstreept Dodah de essentiële boodschap van het toneelstuk. Het verhaal gaat over een jong meisje dat zo opgaat in de snufjes van Facebook en BlackBerry dat ze haar studie achterwege laat.

 

Trouwen
Via Facebook leert ze een jongen kennen met wie ze zo snel mogelijk wilt trouwen. Uit angst dat bij weigering ze zichzelf van kant zal maken, huwen de ouders haar uit. Het leven bij haar schoonouders blijkt heel anders dan ze zich had voorgesteld. Doordat ze niet kan koken, noch bedreven is in de huishouding, krijgt ze het vaker aan de stok met haar schoonmoeder. De relatie met haar echtgenoot is ook niet wat ze had verwacht. Binnen de kortste keren pakt ze haar biezen en trekt weer in bij haar ouders.Daar blijven de verwijten niet uit. Een sprong van de Wijdenboschbrug, lijkt haar de beste oplossing. Gelukkig wordt ze op het juiste moment gered.
Het toneelstuk duurt tweeënhalf uur en is zeer illustratief met uigebreide ceremonies en humoristische momenten. Volgens Dodah zou iedereen Facebook aur BlackBerry ke madja zelf moeten zien. De groep treedt vanavond op het Kamal Dewaker voetbalveld te Beekhuizenweg Livorno op.

“We hebben in totaal tien opvoeringen tot en met midden maart gepland in Paramaribo, Nickerie, Saramacca, Wanica en Commewijne.” Het concept voor een ander toneelstuk heeft Dodah al in zijn brein. “Die [sic – red.] zal ook over een heel actueel onderwerp gaan namelijk: buitenvrouwen”.

[uit de Ware Tijd, 21/01/2012]

  • RSS
  • Facebook
  • Twitter