300 jaar slavernijverleden werkt door in de belevingswereld van alle betrokkenen. Verhalen van voorouders, gepubliceerde... Lees verder →
Posts tagged with: Galdij Renate
Professor Anansi brengt ‘Voices of Freedom’
Paramaribo – Paul Middellijn die zich professor Anansi noemde, gaf in een half gevuld theater Unique zijn optreden. De poëet deed zijn best het publiek wakker te schudden met zijn tekst, wat hem jammer genoeg niet lukte woensdagavond. De aanwezigen zaten muisstil naar de performance van Middellijn te kijken en er kwam weinig respons. Of waren zij juist weg van zijn ‘Voices of Freedom’?
 |
| Paul Middellijn |
Moeizaam
Middellijn is een amateur pur sang, een rasechte poëet en verhalenverteller, maar woensdag had hij het publiek of misschien Saraswati, de hindoegodin van kennis, muziek en kunsten, niet aan zijn zijde. Terwijl de mooie potpourri van de dhapla, tabla, dhantaal, percussie, basgitaar, saxofoon en een inheemse fluit uit Peru de dichter voortreffelijk begeleidde, galmde de stem van Middellijn in de zaal. Soms was het geluid zo slecht, dat de woorden van de dichter slecht hoorbaar waren. Stukken tekst waren moeizaam te volgen.
Choquerend
“Door een combinatie van jazz en opwekkende ritmische poëzie ben ik inhoudelijk ingegaan op wat er gebeurt met mensen, wat zij doen en hoe zij kijken naar de maatschappij’, legt professor Anansi uit. Choquerend was zijn tekst over meisjes die graag met blonde barbiepoppen met blauwe ogen spelen, terwijl zij zelf zwart zijn. In het Sranan wierp hij het publiek een retorische vraag op middels zijn tekst: “Un kan taygi mi leki Srananman fu san ede ala den engelen witi, ma un srefi na blakawan, kande un kan taygi mi efu Gado na wan tra sortu libisma a abi. Fu san ede?”
Middellijns ervaring als voordrachtskunstenaar bracht zijn optreden tot een goed eind. Dit was te danken aan zijn goede combinatie van mimiek en pantomimiek en vooral de mooie mix van de geluiden van de verschillende muziekinstrumenten. Bij elke nieuwe tekst klonk de muziek anders: soms opzwepend, afhankelijk van het ritme van het gedicht of proza en soms melancholisch. De mooie muziek werd gemaakt door klinkende namen in de muziekwereld zoals Pablo Nahar en Bongo Charlie.
Na het optreden van Paul Middellijn trad de veelbelovende jonge artiest Renate Galdij op. Haar poëzie was enerzijds een aanklacht tegen onder andere racisme en anderzijds verheerlijking van de zwarte vrouw. ‘Voices of Freedom”: goede tekst, goede performance, goede muziek, maar jammer genoeg slecht geluid.
[uit de Ware Tijd, 23/08/2013]
Van verhaal tot script
Paramaribo – “Soms denkt men dat schrijven heel moeilijk is en dat je dat alleen kan na een lange studie, maar je kunt gewoon beginnen. Iedereen schrijft wel eens een gedachte op, heeft een idee, een creatieve expressie die men neerpent”, geeft Renate Galdij, regisseur en theaterdocent aan. Eind orig jaar gaf zij in drie bijeenkomsten les in het schrijven van een verhaal om dat te herleiden naar een script voor een toneelstuk.
 |
| …eigen fantasie… (uit Gandalf) |
Verhaal voor script
Galdij kwam op het idee nadat zij zelf een workshop ‘schrijven’ had gevolgd bij de Clark Accord Foundation. “Ik dacht dit kunnen we verder uitdiepen en zo kwam ik op het idee voor de training ‘van verhaal schrijven naar een script'”. Als deel van het curriculum in de theaterschool leert men ook verhalen te schrijven voor een script. Dat doe je vanuit een idee dat je al hebt of je start gewoon met improvisatie. De bedoeling is ook om mensen te inspireren. “Kinderen lezen vaak te weinig. Misschien zullen ze geïnspireerd raken om verhalen te lezen die door jongeren zelf zijn geschreven”, stelt Galdij.
Eigen belevingswereld
Er werd gewerkt vanuit een verhaallijn. “Je kan natuurlijk iedereen een verhaal laten bedenken, maar dan moet je naar alle vijf verhalen kijken. Het is beter om te werken aan een centraal verhaal en dat uit te werken in allerlei facetten. Ik zal een bekend fenomeen aanhalen zoals een auto-ongeluk, en dan moeten de deelnemers elk vanuit hun eigen belevingswereld een bijdrage leveren aan het verhaal. Dan wordt hen de technieken bijgebracht hoe dat verhaal tot een script uit te werken.” Mavis Accord probeerde als gastdocent vanuit empowermentteksten de groep te inspireren.
“In ieder geval is dit zeker iets dat we vaker gaan doen vooral om jongeren te bereiken, als het nou acteurs zijn of schrijvers”, besluit Galdij.
De lessen werden verzorgd in het gebouw van NAKS aan de Thompsonstraat.
[naar de Ware Tijd, 10/11/2012 ]
Jong talent put uit ervaring oude schrijvers
door Audry Wajwakana
Paramaribo – Vijf jonge generatie schrijvers hebben dinsdagavond, tijdens de maandelijkse bijeenkomst van Schrijversgroep ’77, hun schrijverstalent in Tori Oso gepresenteerd. Dit middels rap, poëzie en voorleesverhalen. “Het is prettig te zien dat jongeren zich ook serieus met dicht- en vertelkunst bezighouden”, zegt kunstverteller Hilli Arduin. Als ervaren schrijfster vond zij het nodig naar ‘de ontmoeting tussen jonge en oude schrijvers’ te komen. “Dit om ook feedback te geven op hun presentaties, zodat ze kunnen werken aan hun groei”, zegt Arduin.
 |
| Sylvana Dankerlui interviewt Jeffrey Quartier over zijn ervaringen als jonge schrijver. (Foto: Irvin Ngariman) |
Leerrijk
Onder het slecht opgekomen publiek bevond zich een groep jongeren die geïnspireerd werd door de presentaties van de oudere dichters. De achttienjarige Kevin Edo zegt altijd het idee te hebben gehad dat dichten voor oudere mensen is. Samen met zijn vriend Ditrich Renfrum, kwamen zij hun ‘maatje’ Emanuels Sanvisi (15 jaar) ondersteunen. Die beet het spits af met rap en een spoken word gedicht. Het drietal houdt zich voornamelijk bezig met rap, maar wil ook de andere vormen van dichten leren kennen. De jongens geven toe dat gedichten zonder muzikale begeleiding hen niet aanspreken. “Droge poëzie spreekt jongeren niet aan!”, zegt Renfrum. Toch zeggen ze wat opgestoken te hebben van de presentatie van dichter Alphons Levens. Volgens Renfrum zijn artiesten gauw tevreden met het maken van een goede beat, waardoor men geen aandacht besteedt aan het maken van goede en sterke teksten. De groep zegt een combinatie van beide in hun werken te willen hebben. Die is volgens hen terug te vinden in de poëzie. “Voor ons was het een leerrijke avond, want we hebben gehoord welke stijlen en vormen er zijn om te dichten. We gaan ze vergelijken en kijken wat bij ons past.”
 |
| Rose-Marie Maître |
Celestine Raalte, winnares van de Henry Frans de Ziel Cultuurprijs, adviseerde de jonge kunstenaars, om kunstwerken van de dichters en schrijvers die hen zijn voorgegaan te lezen. Naast Raalte en Levens presenteerden de dichters Stanley ‘Sombra’ Slijngard en Irene Welles hun dichtstijlen. De jonge talenten werden verder vertegenwoordigd door Rose-Marie Maitre en Jeffrey Quartier, die elk drie korte gedichten voordroegen. Zerachiel van Mark, pseudoniem voor Reza Madari, en Hetty Amatodja namen de verantwoordelijkheid met het voorlezen van zelf geschreven verhalen. Renate Galdij sloot de avond af met twee krachtige gedichten over racisme en hoe zij in Suriname is beland. Dit deed zij middels spoken word poëzie.
[naar de Ware Tijd, 28/03/2013]
RSS
Facebook
Twitter
