blog | werkgroep caraïbische letteren
Posts tagged with: Gajadin Chitra

Jonge Surinamers in de pen

Prakseri: Suriname-nummer tijdschrift Tirade

Bijna een halve eeuw nadat Hugo Pos een Surinamenummer samenstelde voor het tijdschrift Tirade, is er nu een nieuwe Suriname-special, bijeengebracht door Kevin Headley. Jerry Dewnarain bespreekt het nummer.

read on…

Een Canon voor Suriname

door Hilde Neus

De Canon

De discussie over de canon is momenteel heel actueel. Maar… wat is een canon eigenlijk? Het woord komt oorspronkelijk uit het Grieks en betekent richtsnoer of liniaal. Het wordt overdrachtelijk gebruikt in de zin van wet, maatstaf of norm en ook ‘lijst’. Canon staat voor werken of gebeurtenissen, die belangrijk zijn en niet vergeten mogen worden.

read on…

Gharietje Choenni, a free and gentle flower growing wild

door Carla Bakboord

Het is 1981. Ik studeer aan de progressieve Sociaal Academie de CICSA in Amsterdam. Tijdens één van mijn vele mensenrechtenactiviteiten kom ik jou, Gharietje Choenni, tegen. Je maakte direct een enorme indruk op me. Wat was je strijdvaardig en moedig. Je deinsde voor niets terug.

read on…

Genetica van een sombere cultuur

Het literaire werk van Surinaamse hindostanen in Nederland

door Michiel van Kempen

In 1986 vond in Paramaribo een opmerkelijke bijeenkomst plaats: het eerste congres gewijd aan het Sarnámi, de moedertaal van de Surinaamse hindostanen. Dat was zo bijzonder, omdat de culturele leidsmannen van de hindostanen – lees: de pandits, de priesters – nog bijna allemaal zo graag wilden vasthouden aan het Hindi, de linguïstische navelstreng met India. Een Hindi congres was er al eerder geweest in Suriname. Maar een congres gewijd aan de `boerentaal’, het Sarnámi, nooit eerder.

read on…

Vrouwelijke voetstappen in de geschiedenis zichtbaar gemaakt

1001 vrouwen in de 20ste eeuw

door Chandra van Binnendijk

Je zou het niet gauw denken, maar er bestaan écht geschiedenisboeken die zich net zo smakelijk laten lezen als een goede roman. Zo een uitzonderlijk boek is 1001 vrouwen in de 20ste eeuw (2018), samengesteld door historica Els Kloek. Even meeslepend als de legendarische verhalenvertelster Sheherazade die haar leven wist te redden door duizend-en-een-nachtenlang spectaculaire verhalen te vertellen aan de man die haar wilde onthoofden, zo boeiend voert Els Kloek de lezer mee door de geschiedenis van de vorige eeuw, aan de hand van de levensverhalen van duizend-en-een interessante vrouwen.

read on…

Bundel met 13 verhalen in Sarnámi verschenen

Apan-apan dhaplá apan-apan awáj

Deze bundel met verhalen van 13 verschillende auteurs is uniek. Het is voor het eerst dat er een boek in het Sarnámi is verschenen waaraan 13 schrijvers hun bijdrage hebben geleverd. Het gaat om schrijvers die eerder betrokken zijn geweest bij de emancipatie van het Sarnámi en om schrijvers die überhaupt voor het eerst een literair verhaal publiceren.

read on…

Veertig jaar geleden: godsdienstkritiek toen en nu

door Bris(path) Mahabier

1.Verscheidenheid en verdraagzaamheid in de hindoecultuur
Bij bestudering van de cultuurgeschiedenis van India zal elke student kunnen vaststellen, dat er van oudsher een grote mate van verscheidenheid kenmerkend is voor de filosofie en de religie van dit subcontinent. Dit gaat terug tot minstens vijf eeuwen voor het begin van de christelijke jaartelling. De Hindoestaanse cultuur, in het bijzonder het hindoeïsme, is geen monolithisch blok. read on…

Raj Ramdas en Chitra Gajadin treden op in Den Haag

Dichters Raj Ramdas en Chitra Gajadin treden op zondag 10 juni op ik theater de Vaillant in Den Haag. De Ashiq Brothers zingen gazals. read on…

Leenwoorden in het Sarnámi en het Hindi

door Bris(path) Mahabier

1 Enkele opmerkingen over het Sarnámi

Niet het Hindi, zoals velen beweren, maar het Sarnámi is de moedertaal van de meeste Surinaamse en Nederlandse Hindoestanen. Vooral árya samáji geleerden uit India, maar ook pandits en parcáraks van Surinaamse bodem hielden de kalkattiyá’s (of kantráki’s), hun kinderen en kleinkinderen voor, dat het Hindi hun moedertaal was en dat ze moreel verplicht waren om deze taal te behouden en te cultiveren. Hindispecialisten en ook de andere medewerkers van het Indian Cultural Centre (ICC) maken gretig gebruik van elke gelegenheid, die hen in Suriname geboden wordt om dit standpunt steeds te herhalen. Deze taalpolitieke opvatting van het ICC is geheel in overeenstemming met de wens van de Indiase regering, maar is vooral voor de strijdbare sarnámisten niet acceptabel. read on…

Noodzaak voor verder onderzoek van het Sarnámi

Verslag in woord en beeld van het Sárnami congres

 

Deze pagina is geheel gewijd aan de vorige week (5/6 mei 2017)  gehouden Sarnámi-conferentie, gehouden in het Universiteits guesthouse in Paramaribo. Moderatoren tijdens de discussies waren Indra Djwalapersad, Radjen Baldew, Bhola Narain en Maurits Hassankhan. Op deze literaire pagina zijn korte verslagen van de gepresenteerde lezingen opgenomen, gemaakt door Sita Patadien [SP] en Hilde Neus [HN]. Er was ook vertier. In de avonduren werden er baithak gana liederen ten gehore gebracht door Kries Ramkhelawan en zijn gezelschap. Op de tweede dag waren er diverse auteurs die voordroegen uit eigen werk. Ook presenteerde de toneelgroep Hasti Masti onder leiding van Shanti Matai een sketch die mooi aansloot bij het thema van de conferentie: grootouders die moeite hebben om te communiceren met hun kleinzoon, omdat die het Sarnámi niet spreekt. Vastlegging en overdracht is belangrijk bij het voortbestaan van een taal. Voor het Sarnámi is de prognose positief en deze conferentie draagt daar zeker aan bij. Alle foto’s: Michiel van Kempen. read on…

Literaire middag Sarnámi hamár bhásá hai

Het Sarnámihuis organiseert in het kader van 140 jaar Hindostaanse Immigratie een literaire middag. Deze middag zal in het teken staan van de ontwikkeling én de kracht van het Sarnámi (oftewel het Hindostani). Het publiek krijgt tijdens de hele middag een bijzondere mix van discussies, 2 lezingen en voordrachten door nieuwe en ervaren talenten.De lezingen worden verzorgd worden door Theo Damsteegt en Raj Mohan.
De voordrachten worden o.a. gedaan door Chitra Gajadin, Charietje Choenni en Koemar Gowricharn.
De middag staat onder leiding van Jagdish Thakoerdin.
De literaire middag wordt afgesloten met een borrel.Zondag 24 november in Theater Dakota aan de Zuidlarenstraat 57 in Den Haag.
De toegang is gratis, maar wel graag aanmelden via: barhanti@outlook.com

Dit is uw land: een schrijversboot in de Koningsvaartvloot

door Chrétien Breukers


Tot mijn verbazing bevond zich in de vloot ook een schrijversboot. Of het de koning, zijn vrouw en zijn kinderen ook is opgevallen weet ik niet. Ik heb niet gezien dat ze er langs kwamen, ik heb alleen gezien hoe de reporter van dienst de schrijversboot enterde om de bekendste onder de schrijvers – Renate Dorrestein, voor de gelegenheid verscholen achter een enorme oranje zonnebril – een paar vragen te stellen. De verkeerde vragen.Voordat ze aan tafel gingen, maakten ze eerst nog een rondvaart over het IJ om kennis te maken met hun land. Dit is uw land was het thema van de Koningsvaart. Op een boot van het Amsterdamse havenbedrijf slalomde de nieuwe koning met zijn vrouw en kinderen tussen de drijvende equivalenten van het koekhappen en haring kaken. Vertegenwoordigers van hoge en lage cultuur hoopten dat er een glimp van hen werd opgevangen. Sommigen hadden de pech dat het werkelijk waar is: ‘als u nu naar rechts kijkt, ziet u links niets’. Anderen mochten op oprechte aandacht rekenen.

Was het op het moment zelf al een beetje genant Renate Dorrestein de interviewster terecht te horen wijzen – het ging niet om de taal, de schrijvers waren daar om de verbeelding te representeren (al had Renate Dorrestein het zelf ook niet helemaal goed begrepen: ze zat er niet voor de verbeelding, ze zat er vanwege illustere voorgangers, zo o las ik  later toen ik wilde weten wie op het dwaze idee gekomen was om schrijvers op een boot te zetten en te denken dat daarmee voor iedereen duidelijk is dat het schrijvers op een boot zijn: ‘Nederland heeft een rijke traditie in de literatuur. Om deze te eren zijn schrijvers uitgenodigd om de koningsvaart mee te maken’.

Nog erger werd het toen ik las hoe de schrijversboot aan haar bemanning gekomen was. Deze oproep van het bedrijf dat de Koningsvaart produceerde plaatste een studentenvereniging op haar Facebookpagina: We zijn trots om te vermelden dat wij een unieke kans voor jullie hebben!
De stad Amsterdam biedt het koningspaar op 30 april a.s. aan het begin van de avond een onvergetelijke vaartocht aan, de Koningsvaart. Doel van deze vaart is het koningspaar te verwelkomen als Koning en Koningin van Nederland. Zij tonen zich dan voor het eerst na de inauguratie aan het volk en wij willen hen dan verwelkomen en Nederland aan hen tonen. Ons land met z’n rijke historie, met z’n diversiteit en eigenaardigheden. Een land vol kennis en creativiteit. Een eigenwijs land met doorzetters en ondernemers. Een land vol grote en kleine helden.


De vaart wordt in zijn geheel door de NOS geregistreerd en live uitgezonden. IDTV is door de Gemeente Amsterdam gevraagd deze Koningsvaart te organiseren. Hiervoor zijn zij op zoek naar tien studenten neerlandistiek, voor op de schrijversboot. Het idee is dat deze studenten dan – als het Koninklijk paar langs komt varen – spanborden ophouden met favoriete dichtregels/zinnen uit de Nederlandse literatuur van de schrijvers aan boord. De schrijvers zijn uitgenodigd door het CPNB, we weten later deze week wie er allemaal bevestigd hebben. De studenten worden vermoedelijk rond 15.00 uur verwacht bij de Ponthaven in Amsterdam Noord, van daaruit worden zij met een veerpont naar het schip gebracht. Er wordt op het schip gezorgd voor een hapje en een drankje. De Koningsvaart is van 19:30 tot 21:00; alle schepen liggen stil, terwijl de Koning langsvaart. Nadat het IJ is vrijgegeven, na 21:30, wordt iedereen weer met de pont naar de ponthaven teruggebracht. Lijkt dit jou wat? Stuur ons zo snel mogelijk een mailtje, vol = vol!


Het was me al opgevallen dat ik opmerkelijk weinig opvarenden van de schrijversboot herkende.  Met knullige omhooggehouden borden en teksten als ‘Denkend aan Holland zie ik breede rivieren traag door oneindig laagland gaan’ bewijs je de literatuur geen dienst.

Maar ja… de directeur van de CPNB schrok er nog niet zo lang geleden ook niet voor terug om voor het oog van de Bananasplitcamera van Frans Bauer gehavend en wel in slaap te vallen voor de literatuur. Ook dat had iets met de nieuwe koning te maken. Ik bedoel maar: het kan altijd erger. Of is dit waar Alessandro Baricco het over heeft als hij het in De barbaren heeft over de democratisering van de cultuur?

[van De Contrabas, 1 mei 2013]

  • RSS
  • Facebook
  • Twitter