Op donderdag 27 mei 2021 ondertekenden Rita Rahman, voorzitter van de Werkgroep Caraïbische Letteren, en... Lees verder →
Posts tagged with: Fraai Tanja
Kettly Mars & Natasja Kensmil in MC Theater
Wrede Seizoenen Tussen macht en machteloosheid, over leven en overleven onder dictatuur
Op 24 november om 20.00 uur presenteert Kettly Mars de Nederlandse vertaling van haar roman Wrede seizoenen in het MC Theater in Amsterdam. Tijdens de avond vertelt ook beeldend kunstenares Natasja Kensmil over haar werk en zorgt de soulvolle zangeres Shirma Rouse voor de muzikale omlijsting.
De avond wordt geleid door Tanja Fraai, journaliste en programmamaker.
Lucia Nankoe, romaniste en literatuurwetenschapper, is de curator van deze avond.
Kettly Mars is één van de 2011 Prins Claus Laureaten. Het Prins Claus Fonds eert met de Prijs haar gedurfde aanpak van onconventionele onderwerpen die een belangrijke nieuwe impuls gaf aan de Caribische literatuur. De Prijs en het verschijnen van een Nederlandse vertaling van haar voorlaatste roman bij uitgeverij De Geus/ Oxfam Novib is de aanleiding een avond aan haar te wijden en bepaalde onderwerpen uit te diepen die in het boek belicht worden.
Tijdens deze avond leest Kettly Mars passages voor uit Wrede Seizoenen. Het verhaal speelt zich af in het Haïti van de jaren zestig, dat beheerst wordt door het schrikbewind van de Duvaliers. De man van Nirvah werkt als journalist voor de belangrijkste oppositiekrant. Zijn kritiek op het regime wordt hem niet in dank afgenomen: hij wordt opgepakt door de militie en Nirvah blijft achter met hun kinderen. De enige manier om haar man terug te zien en voor haar gezin te kunnen zorgen, is dat ze zich inlaat met de gevaarlijke Raoul Vincent, een belangrijke functionaris binnen het regime.
In het werk van beeldend kunstenares Natasja Kensmil is het fenomeen macht ook een terugkerend thema. Zo maakte ze bijvoorbeeld de serie Raw Couples, portretten van voornamelijk machthebbers van eind negentiende, begin twintigste eeuw. De geportretteerde echtparen waren vaak via familiebanden aan elkaar verwant en stonden soms al zeer jong en onervaren aan de macht van een groot imperium wegens voortijdig overlijden van hun voorganger.
Kettly Mars (Port-au-Prince, 1958) is één van de succesvolste Caribische schrijfsters van dit moment. Ze begon rond haar 35ste te schrijven. Eerst schoorvoetend, erotisch geladen poëzie waarin ze de liefde, de natuur en alledaagse dingen bezingt. Daarna volgt in 2003 haar eerste roman Kasalé over Haïtianen die worstelen met hun bestaan. L’heure hybride (2005) gaat over Rico, een man die na een nacht vol drank en seks nadenkt over het leven en concludeert dat er maar een vrouw is van wie hij houdt: zijn moeder die prostituee is. Kettly Mars is een daadkrachtige schrijfster die weet te ontroeren en die een fascinerend en scherp beeld schetst van de Haïtiaanse maatschappij.
Natasja Kensmil (1973) is van Surinaamse afkomst. Ze studeerde aan De Vrije tekenacademie en de Gerrit Rietveld Academie in Amsterdam, waarna zij De Ateliers in Amsterdam volgde. Geschiedenis is een belangrijk thema in het werk van Kensmil. Haar beelden van angst zijn raadselachtig, vaak gerelateerd aan religie en mythologische verhalen. In de schilderijen en tekeningen vallen de lichte en donkere kleuren in eerste instantie op, daarna ontvouwen zich de andere kleuren die verborgen liggen in en onder de huid. Haar nieuwste werk is getiteld Sleeping Beauty waarvoor zij zich liet inspireren door foto’s van overleden kinderen.
Shirma Rouse (1980) is zangeres en geeft les op het conservatorium in Enschede en op het Albeda College voor muziek en productie. Ze werd geboren op Curaçao, bracht een groot deel van haar jeugd door op St.Eustatius en verhuisde in 1999 naar Nederland waar ze haar tienjarige muziekcarrière opbouwde. Ze verdiepte zich in funk, jazz en soulvolle muziek. Ze was achtergrondzangeres in de groep Tasha’s World en daarna trad ze op, toerde ze en nam ze nummers op met artiesten uit verschillende genres, waaronder Intwine, Extince, Wouter Hamel, Candy Dulfer, Alain Clark, Anouk, Randal Corsen, Margriet Sjoerdsma en Gerard van Maasakkers. Het debuutalbum van Shirma Rouse verscheen in 2010 onder de naam Chocolate Coated Dreams.
Toegang gratis.
Aanmelden verplicht: klik hier
Het MC Theather: Polonceaukade 6 1014 DA Amsterdam
Tel 020- 6065050
Dit programma is onderdeel van Internationale Kunst in Amsterdam van het Prins Claus Fonds en het Amsterdams Fonds voor de Kunst.
Wrede Seizoenen
Tussen macht en machteloosheid, over leven en overleven onder dictatuur
Een avond met Kettly Mars (Haïti)
ook met Natasja Kensmil en Shirma Rouse
Op 24 november om 20.00 uur presenteert Kettly Mars de Nederlandse vertaling van haar roman Wrede seizoenen in het MC Theater in Amsterdam. Tijdens de avond vertelt ook beeldend kunstenares Natasja Kensmil over haar werk en zorgt de soulvolle zangeres Shirma Rouse voor de muzikale omlijsting.
De avond wordt geleid door Tanja Fraai, journaliste en programmamaker. Lucia Nankoe, romaniste en literatuur-wetenschapper, is de curator van deze avond.
Kettly Mars is één van de 2011 Prins Claus Laureaten. Het Prins Claus Fonds eert met de Prijs haar gedurfde aanpak van onconventionele onderwerpen die een belangrijke nieuwe impuls gaf aan de Caribische literatuur. De Prijs en het verschijnen van een Nederlandse vertaling van haar voorlaatste roman bij uitgeverij De Geus/ Novib is de aanleiding een avond aan haar te wijden en bepaalde onderwerpen uit te diepen die in het boek belicht worden.
Tijdens deze avond leest Kettly Mars passages voor uit Wrede Seizoenen. Het verhaal speelt zich af in het Haïti van de jaren zestig, dat beheerst wordt door het schrikbewind van de Duvaliers. De man van Nirvah werkt als journalist voor de belangrijkste oppositiekrant. Zijn kritiek op het regime wordt hem niet in dank afgenomen: hij wordt opgepakt door de militie en Nirvah blijft achter met hun kinderen. De enige manier om haar man terug te zien en voor haar gezin te kunnen zorgen, is dat ze zich inlaat met de gevaarlijke Raoul Vincent, een belangrijke functionaris binnen het regime.
In het werk van beeldend kunstenares Natasja Kensmil is het fenomeen macht ook een terugkerend thema. Zo maakte ze bijvoorbeeld de serie Raw Couples, portretten van voornamelijk machthebbers van eind negentiende, begin twintigste eeuw. De geportretteerde echtparen waren vaak via familiebanden aan elkaar verwant en stonden soms al zeer jong en onervaren aan de macht van een groot imperium wegens voortijdig overlijden van hun voorganger.
Plaats: MC Theater (Grote zaal) in Amsterdam
Datum: donderdag 24 november 2011
Start programma 20.00 uur
Toegang gratis
Debat over homoseksualiteit en Caribische gays
door Tanja Fraai
Debat donderdag 4 augustus 2011: Homoseksualiteit in Caribische gemeenschap.
Met:
– Mario Kleinmoedig, voorvechter van homo-emancipatie op Curaçao en in Nederland
– Jabu Arnell, kunstenaar van Sint Maarten, toont schilderij ‘Nikker, Flikker’
– Charl Landvreugd, kunstenaar met Surinaamse wortels
– Hubert Fermina, bestuurslid van Progay
Debatleider: Tanja Fraai
Live muziek van Charissa Granger en Vernon Chatlein (steelpan)
Locatie: De Balie, Leidseplein, Amsterdam Centrum.
Tijd: inloop vanaf 19.30 uur, start debat 20.00 tot 21.30 uur (aansluitend borrel).
Gratis entrée!
[van de blogspot van Tanja Fraai, 31 juli 2011]
Spetterende muziekreünie SME in Amsterdam
door Tanja Fraai
Na drieëntwintig jaar stonden ze weer samen op het podium: het Surinam Music Ensemble. Onder leiding van oprichter en bassist Pablo Nahar speelde het SME zaterdag 11 juni twee uur lang de sterren van de hemel. De zaal van het Amsterdamse Bijlmerparktheater was gevuld met Surinamers. Die wilden maar één ding: More!
Een historische gebeurtenis, zo noemde gastheer Guilly Koster het samenkomen van het Surinam Music Ensemble. En de opmaat voor een internationale tournee, legt Pablo Nahar uit. Een tournee die onder andere naar Suriname voert volgend jaar. Het SME maakte in de jaren tachtig furore en bracht diverse platen uit. In 1983 stond het SME op het North Sea Jazz in Den Haag. “Misschien volgend jaar op het North Sea Jazz Curaçao,” zegt Nahar.
Samenstelling SME
Het SME is een unieke combinatie van bassist Pablo Nahar, gitarist/componist Franky Douglas, pianist/arrangeur Glenn Gaddum, percussionist Ponda O’Brian en de virtuose drummer Eddy Veldman. Voor de gelegenheid is de Surinaamse dwarsfluitspeler Ronald Snijders aan het ensemble toegevoegd. De mannen hebben aan een half gebaar genoeg om te begrijpen waar de ander heen wil. Afwisselend spelen ze composities van elkaar; de ene keer een opzwepende kaseko, dan weer een jazzy ballad. “We zijn gelijkgestemde geesten,” bevestigt Pablo Nahar.
Paramaribob
Er wordt ook veel gelachen op het podium en de interactie met het publiek is groot. Aandachtig luisteren de honderden Surinamers naar de riffs van gitarist Franky Douglas. Of de subtiele percussie van Ponda O’Brian. Die brengt de Afrikaanse sound in de muziek, met zijn talking drum, een kleine trommel die hij onder zijn oksel klemt en met een stok bespeelt. Drummer Eddy Veldman legt uit dat het SME méér wil dan alleen dansmuziek maken. Afrocaribische jazz, daar gaat het om. Paramaribob, zo werd de stijl indertijd genoemd.
Erotiek
Theatervrouw en journaliste Noraly Beyer is met haar dochter en kleinzoon komen luisteren. “De muziek roept beelden van de tropen bij mij op; warmte, vocht, zwoelheid. Ik vind het erotische muziek.” Ze noemt het ‘magisch’ dat het SME in staat is deze beelden muzikaal onder woorden te brengen. Juist nu de muzikanten iets ouder zijn geworden geniet Beyer: “Het is bezadigder en daarom vind ik het nog mooier.”
[RNW, 12 juni 2011]
Antilliaans weekend in Amsterdam
door Tanja Fraai
De Antilliaanse eilanden stonden vrijdag 20 en zaterdag 21 mei centraal in het Amsterdamse debatcentrum De Balie. Theatermaker John Leerdam en artistiek directeur van De Balie, Yoeri Albrecht (beiden op de foto), zijn de geestelijke vaders van het Antilliaans weekend. Samen stelden ze een tweedaags programma samen met debat, films, theater en zang getiteld De Eilanden op Drift.
Albrecht vindt het als artistiek directeur van De Balie zijn plicht om dit soort evenementen te organiseren: “Wij zijn hier in het centrum van Amsterdam een van dé culturele instellingen en wij moeten er voor iedereen zijn. Wit, zwart, oud of jong, Antilliaan of Surinamer.” Albrecht wijst op het belang van een goed aanbod voor iedere doelgroep om zo mensen te verleiden ‘uit de wijken naar het centrum te komen’.
Goede mix
Leerdam is trots op de mix aan debat, films en theater die allemaal de Caribisch-Nederlandse eilanden als onderwerp hebben. Dat is ook de achterliggende gedachte van dit Antilliaans weekend; om de balans op te maken na de staatkundige veranderingen en te kijken hoe met elkaar verder te gaan. Er stond een theatrale reading op het programma van het stuk Yaya, zwarte mama van Susan Glimmerveen. Zangeres Izaline Calister sloot het weekend af met een optreden.
Pijnpunten
Het accent ligt wel sterk op Curaçao met vier films die het eiland als onderwerp hebben. Zij het op verschillende manieren. Albrecht vindt vooral Leerdams eigen film Gritu di un Pueblo (1996) inzicht geven in de problematiek in de verhouding in het Koninkrijk. “Laten we het onderlinge wantrouwen ook adresseren tijdens de debatten dit weekend.”
Zappen
Ook de film Kara nobo di Kòrsou (2010) van Alexandra Jansse wordt vertoond met als het thema het cultureel erfgoed van Willemstad. “Zo kun je zappen tussen verschillende emoties; melancholie, schurende verhoudingen of juist prachtige esthetiek”, legt Leerdam uit. De film Curaçao (2010) van Sander Snoep & Sarah Vos over de moeizame verhouding tussen wit en zwart op het eiland maakt het rijtje compleet. Een Curaçaose bezoeker is blij met de aandacht voor zijn geboorte-eiland: “De Nederlander moet meer weten wat er gaande is.”
[van RNW, 23 mei 2011]
Clark Accord 1961-2011
Een overzicht van het leven van Clark Accord (Paramaribo, 1961 – Amsterdam, 2011).
door Tanja Fraai
Jeugd
Clark Accord wordt op 6 maart 1961 geboren in Paramaribo. Hij groeit op in een extended family met veel vrouwen. “De vrouwen hadden bij ons thuis een stem.” zegt Accord in een interview met de Wereldomroep. Toch waren de jongens in de meerderheid: Accord heeft vier broers en drie zussen. Zijn vader wordt al jong ziek en speelt een rol op de achtergrond te midden van de oma, moeder en tantes. De schrijver zegt daarom makkelijker in de huid van een vrouw te kruipen. Dat blijkt ook uit zijn romans, vaak verteld vanuit het vrouwelijk perspectief.
Nederland
Op zijn zeventiende vertrekt Accord naar Nederland. In eerste instantie om een tijdje bij zijn zussen te logeren. Maar het tijdelijke verblijf wordt definitief. Hij maakt zijn school af in Amsterdam en volgt een opleiding tot verpleegkundige. Aansluitend vindt hij werk in het Amsterdam Medisch Centrum. Zijn roeping blijkt een andere; hij wordt make-up artiest en vestigt zich in Wenen, waar hij internationaal doorbreekt. Zijn werk voor verschillende tijdschriften voert hem naar steden als New York, Londen, Kaapstad en Casablanca.
Suriname
Suriname en het schrijverschap komen prominent in beeld bij Accord’s debuutroman De Koningin van Paramaribo in 1999. Het is het verhaal over Suriname’s bekendste motjo, prostituee, Maxi Linder. Het boek is direct een bestseller en verschijnt in Duitsland, Finland (zie afb. rechts), Spanje en diverse Latijns-Amerikaanse landen. De Koningin van Paramaribo beleeft nu zijn dertigste druk; er zijn ruim honderdduizend exemplaren van verkocht.
Theater
In 2000 bewerkt Accord het verhaal tot een theatermonoloog voor Cosmic-theater, onder regie van John Leerdam. Het stuk trekt volle zalen in Nederland met de Surinaamse Helen Kamperveen in de rol van Maxi Linder. In 2011 komt De Koningin van Paramaribo opnieuw op de planken, nu als muzikale voorstelling. 7 mei 2011 was de laatste voorstelling in het Bijlmerparktheater in Amsterdam. “Een zeer emotionele avond voor ons allemaal; het was de beste voorstelling die we hebben gespeeld”, aldus vriendin Anousha Nzume met wie Accord Stichting Sunship Tree oprichtte. De stichting bracht de muzikale uitvoering van De Koningin op de planken.
Thema’s
Het vervolg op Accord’s succesvolle debuutroman laat zes jaar op zich wachten. In 2005 verschijnt Tussen Apoera en Oreala, een liefdesgeschiedenis die gesitueerd is in de binnenlanden van Suriname. Liefde is een van de thema’s die herhaaldelijk terugkomt in het werk van Accord.
Slavernij is een ander terugkerend thema, bijvoorbeeld in het boek Met eigen ogen; een hedendaagse kijk op de slavernij, dat hij in 2003 samen met de Surinaamse journalist Nina Jurna schreef. Het is een verzameling verhalen over de actuele gevolgen van slavernij in Nederland en Suriname.
De roman Bingo (2007) verschijnt bij Accords nieuwe uitgeverij, Nijgh & Van Ditmar. Twee Surinaamse vrouwen spelen de hoofdrol in een humoristisch en tragisch verhaal over gokverslaving, met veel Surinaams taalgebruik.
Columnist
Behalve als schrijver is Clark Accord in Nederland vooral bekend als columnist. Vanaf 2000 schrijft hij columns in diverse tijdschriften en in de Amsterdamse krant Het Parool. Die laatste zijn gebundeld in Shirley in Allochtonië (2005). Op literaire festivals zoals Winternachten, het Crossing-Border festival en Festival Mundial is hij een graag geziene gast. Hij mengt zich in het publieke debat, als vertegenwoordiger van een generatie toonaangevende jonge Surinaamse schrijvers.
Laatste roman
Accord was bezig zijn derde roman te voltooien, Plantage d’Amour geheten. Die is wel geschreven vanuit een man en heeft als thema slavernij. De schrijver vindt dat er meer vanuit het perspectief van de slaven moet worden geschreven. “Wij als Surinaamse gemeenschap kennen onze wortels niet,” zegt Accord in een interview. Uitgever Nijgh & Van Ditmar hoopt de roman nog in 2011 te publiceren. Het is onzeker of dat lukt.
Bibliografie
1999 De Koningin van Paramaribo (Vassalluci)
2000 De Koningin van Paramaribo. De gevallen vrouw bestaat niet (theatermonoloog)
2003 Met eigen ogen. Een verzameling verhalen over de slavernij (i.s.m. Nina Jurna) (KIT)
2005 Tussen Apoera en Oreala. Een liefdesgeschiedenis in de regenwouden (Vassalluci)
2005 Shirley in Allochtonië. Verzameling columns gepubliceerd in Het Parool.
2007 Bingo! (Nijgh & Van Ditmar)
[RNW]
Brain Drain Circulation!
Jongeren in debat met Andrée van Es
Maandag 16 mei 2011 om 18.30
Imagine IC nodigt u van harte uit voor tweede debat van Enkeltje Schiphol.
Tegen de achtergrond van de fototentoonstelling Enkeltje Schiphol, met verhalen van jongeren uit Curaçao die naar Nederland komen voor hun studie, staat de stelling ‘Nederland heeft geen Antillianen nodig’ op de agenda. Jongeren gaan in gesprek met Andrée van Es (Amsterdamse wethouder van onder meer Participatie en Inburgering), met elkaar en met vertegenwoordigers van bedrijven over hoe het mogelijk gemaakt kan worden dat de hier opgeleide jonge professionals hun kennis ook ten gunste brengen van de eilanden waar ze opgroeiden. Presentatie is in handen van Tanja Fraai. Radiozender Get Mixed zendt het debat uit via een live audiostream, en nodigt geïnteresseerden, in Nederland en op de Antilliaanse eilanden, uit via Skype (Skype login: getmixed1) om mee te praten!
‘Slechts 5 tot 10% keert terug naar Curaçao!’
Jaarlijks boeken ongeveer 500 jongeren van onder andere Aruba, Sint Maarten en Curaçao een ‘Enkeltje Schiphol’ voor een MBO, HBO of universitaire opleiding in Nederland. Hoewel terugkeer een breed gedeelde droom is, keert van bijvoorbeeld Curaçao naar schatting slechts 5 tot 10% daadwerkelijk terug, aldus Kivacuracao (platform voor Curaçaose young professionals). Het Curaçaose bedrijfsleven investeert op diverse manieren in de realisatie van een ‘brain gain’. Zo legt het advocatenkantoor Van Eps, Kunneman en Van Doorne bewust relaties met Curaçaose rechtenstudenten in Nederland. Wat is er nog meer nodig om een ‘brain circulation’ to stand te brengen?
Na een openingswoord door de Amsterdamse wethouder Andrée van Es (foto links) volgt de presentatie van korte films met straatinterviews over het onderwerp. Het programma presenteert ook optredens van Collin, Schoobaar & Wanga, en het nieuwe Antilliaanse talent Ash-lee. Na afloop van het debat is er een gelegenheid om na te praten.
Dit debat is ontwikkeld tegen de achtergrond van de tentoonstelling ‘Enkeltje Schiphol’, een fotoproject van Karine Versluis over jonge Antillianen die in hun eentje de oversteek naar Nederland maken om hier te komen studeren. ‘Enkeltje Schiphol’ is mede mogelijk gemaakt dankzij Fonds BKVB / Art Beyond Borders, Instituto Buena Bista / Curaçao Centre of Contemporary Art, stadsdeel Zuidoost en het Onderwijsmuseum. Meer informatie: www.enkeltjeschiphol.nl, www.karineversluis.nl en www.imagineic.nl.
Dit debat is het tweede in een set van twee. Op 7 april organiseerde Imagine IC ‘Gemene Deler’, over onderlinge tegenstellingen tussen Antillianen hier en daar, hier geboren en hier gekomen. Zie www.imagineic.nl/verslag-gemene-deler voor een verslag.
Wij stellen uw aanwezigheid zeer op prijs en vragen u zich aan te melden voor 10 mei via ons aanmeldformulier.
RSS
Facebook
Twitter
