300 jaar slavernijverleden werkt door in de belevingswereld van alle betrokkenen. Verhalen van voorouders, gepubliceerde... Lees verder →
Posts tagged with: Flijders Kenneth
Ode aan veelzijdigheid Nola Hatterman
door Tascha Aveloo
PARAMARIBO – “Nola Hatterman geloofde er stellig in dat kunstenaars gewoon hier in Suriname een opleiding konden volgen en afstuderen. Ik ben blij dat ik een product ben van Nola Hatterman”, vertelt Rinaldo Klas. De kunstenaar spreekt tijdens de opening van de tentoonstelling Geen kunst zonder kunnen.
read on…Tentoonstelling Brasi mi ori/Groet me met…
De sociëteit van kunstenaarsvereniging Arti et Amicitiae staat vanaf 28 oktober 2019 tot en met 17 januari 2020 in het teken van de beeldende kunst in relatie tot Suriname. De kunstcollecties van Arti-leden Carl Haarnack en Myra Winter tonen de rijkdom en diversiteit van de moderne beeldende kunst van Surinaamse kunstenaars en kunstenaars met een sterke verwantschap met Suriname.
read on…Tentoonstelling Brasa mi ori / Groet me met… in Arti et Amicitiae, Amsterdam
Vanaf maandag 28 oktober 2019 tot half januari 2020 is in het sociëteitsgedeelte van Arti et Amicitiae in Amsterdam de tentoonstelling te zien van veelal Surinaamse kunstenaars uit twee privé collecties van Arti-leden: Carl Haarnack en Myra Winter (gezamenlijke collectie met Henry Strijk). Curator is de kunstenaar Harald Schole.
read on…Tentoonstelling ‘Konbaka’
Op vrijdag 1 juni is om 20.00 uur in partijpand De SPeer in Leiden de tentoonstelling Konbaka geopend met werk van Albert Roessingh, Rinaldo Klas en Kenneth Flijders. read on…
Circus Terminal Worldwide: Next Stop Suriname
During a recent trip to Slovenia, I visited Circus Terminal at Gallery Kud Esko in Piran (17 – 25 May 2014). The artist-led project, an initiative of ‘Uncooked Culture’, is a collaborative travelling art mission, which disregards academic background and aims to celebrate the differences and similarities of all human beings through their creations. Since 2012, the exhibition – which was launched in the UK at The Tabernacle in London in March of that year – has visited eight countries: Spain, France, Thailand, USA, Holland, New Zealand, and Slovenia. It has grown from 41 artists living in 12 different countries to a project exhibiting more than 350 works by over 85 artists. The final stop on the tour will be Suriname in July 2014. read on…
14 kunstenaars houden groepsexpositie ‘WAT’
De eerste vernissage van Readytex Art Gallery in 2014 staat voor de deur. Vanaf 26 maart kan het publiek genieten van de groepsexpositie WAT – Working Apart Together. In De Hal aan de Grote Combéweg 45 tonen veertien kunstenaars hun nieuwste kunstwerken. De kunstenaars werken onafhankelijk van elkaar, en toch zijn in hun werken verrassend genoeg elementen te vinden die een samenhang laten zien. Dit maakt de expositie WAT voor de bezoeker een spannende uitdaging, om die samenhang te ontdekken en misschien zelfs te duiden.
Na de positieve reacties van het publiek op de gezamenlijke exposities van de afgelopen twee jaar, besloot Readytex Art Gallery voor 2014 te werken volgens datzelfde concept. In plaats van twee grote solo-exposities met nieuw werk van steeds één kunstenaar, organiseert de galerie dit jaar twee grote exposities met nieuwe kunstwerken van verschillende kunstenaars. Een concept dat prettig werkt voor zowel de kunstenaars, de galerie als voor het publiek.De expositie WAT toont nieuw werk van de bij de galerie aangesloten kunstenaars Dhiradj Ramsamoedj, George Struikelblok, Hanka Wolterstorff, Kenneth Flijders, Kit-Ling Tjon Pian Gi, Kurt Nahar, Reinier Asmoredjo, René Tosari, Rinaldo Klas, Roddney Tjon Poen Gie, Soeki Irodikromo, Sri Irodikromo, Sunil Puljhun en Wilgo Vijfhoven.
De expositie verschaft het publiek andere impulsen dan een solo-expositie dat doet. Readytex Art Gallery presenteert in ‘WAT’ een verscheidenheid aan kunstwerken: schilderijen, batik, en beelden van keramiek en hout. Ook aan de diversiteit in stijlen kan de kunstliefhebber zijn hart ophalen. Zo presenteert Kurt Nahar een selectie werken geïnspireerd door zijn recente participatie aan de ‘Bienal de Pintura Mural Internos’ in Cuba. Sunil Puljhun gaat in zijn nieuwe werk terug naar abstractie en kleur, in tegenstelling tot de zwart-witte werkstukken waar hij zich eerder in verdiepte. Kit-Ling Tjon Pian Gi werkt vanuit een vernieuwde focus: zij onderzoekt de Surinaamse biodiversiteit en daarbinnen vooral het vogelrijk. Wilgo Vijfhoven toont overgangen in zijn werk en hanteert daarbij een aangepaste beeldtaal. Dhiradj Ramsamoedj presenteert onderzoek op canvas, dat inzicht verschaft in een project dat hij in de toekomst zal uitbouwen naar beelden in de openbare publieke ruimte. George Struikelblok geeft een spannende nieuwe wending aan zijn werk en toont daarvan een glimp, in aanloop naar een grotere presentatie volgend jaar.
Eenieder is welkom in De Hal van woensdag 26 tot en met zondag 30 maart van 19:00 – 21:00 uur.
Kunstenaars luiden jubileumvieringen en Carifesta in
 |
| Kinderen van scholen in de omgeving van het Directoraat Cultuur onthullen het billboard genaamd ‘Culturu fu mi nanga yu’ op het terrein van het Directoraat. Kunstenaars van de Nola Hatterman Art Academy willen hiermee hun bijdrage leveren aan de stadsverfraaiing. (Foto: Stefano Tull) |
door Tascha Samuel
Paramaribo – Met de onthulling van een enorm billboard getiteld,’Culturu fu mi nanga yu’, willen de kunstenaars van de Nola Hatterman Art Academy hun bijdrage leveren aan stadsverfraaiing. Het project is een idee van kunstenaar George Struikelblok. Het initiatief valt in het kader van de jubileumviering van de Hindostaanse en Chinese Immigratie alsook van Keti Koti.”Het is een weergave van de Surinaamse samenleving, flora en fauna en bekende gebouwen. Het is een uiting van de vele dingen die we delen zoals muziek, dans, culinaire tradities, klederdrachten en nog veel meer”, legt Struikelblok uit. Ruim elf kunstenaars onder leiding van Sunil Puljhun en Kenneth Flijders hebben aan de bilboard gewerkt.
Het reuze ‘schilderij’ is volgens Struikelblok niet alleen een teken van eenheid, maar ook een geste vanuit de kunstenaarswereld naar Carifesta toe. Het festival staat gepland voor augustus. “We zijn gastland en dan moeten we ons beste beentje voortzetten.” Struikelblok hoopt dat de gasten de warmte zullen voelen van het immense kunstwerk dat 7.32 bij 2.44 meter groot is. Het is onthuld tijdens de festiviteiten op het Directoraat Cultuur in verband met de herdenking van de Hindostaanse Immigratie op 5 juni.
Pulawri’s en bara’s zijn gebakken op het terrein, Mehendi geplaatst op armen van aanwezigen en een sari-drapeercurus is verzorgd, als onderdeel van de dag. Op het podium presenteerden Hans Bhawan en zijn leerlingen Indiase dans. De Peruaanse Dario Vasquez verbaasde met zijn voordracht van ‘Kuch Kuch hota he’ op de panfluit en gitaar. Maar de knaller was een groep dansers van het directoraat cultuur zelf. Kinderen van diverse scholen uit de buurt genoten zichtbaar van de presentaties.
[uit de Ware Tijd, 01/06/2013]
Commentaar red. CU: Mooi! Maar waarom een knots van een spelfout in het Sranantongo?
Lustrumviering Nola Hatterman en Gerrit Rietveld Academie
Eigen kader moet kunstwereld impuls geven
door Euritha Tjan A Way
Paramaribo – In 2006 begon de samenwerking tussen de Nola Hatterman Art Academy en de Gerrit Rietveld Academie in Amsterdam. Nu vijf jaar later, hebben al zesendertig docenten van de Rietveld Academie meegedaan aan deze samenwerking. Rinaldo Klas, die directeur is van the Nola Hatterman Art Academy, beschrijft hoe het toen allemaal is begonnen.
“Het begon in 2005 na de renovatie van dit gebouw (Nola Hatterman…red.) door de Nederlandse Ambassade en de afdeling Maatwerk en Herstelling van de Gemeente Amsterdam. Het voorstel om samen te werken, kwam van Arnold Jansma die ook verbonden was aan de Gemeente Amsterdam en hij legde toen het contact voor ons met de Rietveld Academie. In 2006 kwam Tijmen van Grootheest, de directeur van Rietveld, naar Suriname en de samenwerking werd beklonken. Nu is de eerste student van Nola Hatterman afgestudeerd aan de Rietveld Academie en onze docenten zijn op regelmatige basis naar Amsterdam geweest voor een stukje kruisbestuiving. Nu kan het traject van kennisoverdracht door ons eigen kader structureel ingezet worden”
Er wordt een reuzenmuskiet gemaakt in de tuin van the Nola Hatterman Art Academy. Foto @ Claudio Barker
Kenneth Flijders die één van de docenten is, die naar de Rietveld Academie is geweest, vertelt over een veel grotere locatie met veel afdelingen en een enorm docentenkorps. “Niet te vergelijken met Suriname, maar wel leuk om je visie op kunst te verbreden.” Flijders beschrijft de textielafdeling, de keramiekafdeling en de afdelingarchitectuur. “Allemaal hele leuke afdelingen die we hier ook zouden willen hebben, als wij meer ruimte en geld hadden én natuurlijk als er meer belangstelling komt vanuit de studenten.” Kurt Nahar die ook één van de docenten is op the Nola Hatterman Art Academie is, heeft zelf nog niet meegedaan aan de uitwisseling met Rietveld, maar komt er regelmatig.
Kenneth Flijders
”Ik studeerde een tijdje aan de Rijksacademie voor Beeldende Kunst, daarom ben ik nog niet geweest voor dit programma. Maar ik ben het nog van plan. Ik vind vooral de methode waarop les wordt gegeven inspirerend en die werkwijze wil ik graag overnemen,” meldt hij bij de opening van de expo A Keba, Ma A De Ete. Die expo dient als afronding van het gastcollege van Eric Mattijssen en Tammo Schuringa die beiden docent zijn aan het de Rietveld Academie, en is zeer goed ontvangen door het publiek. Dat komt volgens Klas, ook omdat kunst tegenwoordig in de lift zit.
“We merken het echt om ons heen. We hebben steeds meer studenten en steeds meer particulieren ondersteunen ons. Daarom is het belangrijk dat we zo meteen een eigen afgestudeerd kader hebben. Die kunnen met hun ideeën en nieuwe inzichten nog meer betekenen voor de kunstwereld.”
[uit de Ware Tijd, 09/02/2012]
Zie ook dit interview
Come and eat me!
door Bart Krieger
Kunstwerken zijn op verschillende manieren te ‘lezen’. Met het oog, met het hart en met het hoofd. Het oog levert een objectieve beschrijving op, het hart een emotionele subjectieve en het hoofd kan het geheel in een context plaatsen en hier betekenis aan geven. Deze maand Come and eat me!, gemaakt in 2009 door Kenneth Flijders.
Wat zien we?
Een stuk aangegeten watermeloen. De schil, met een onregelmatige vorm, werpt een schaduw op de zwarte achtergrond.
Wat voelen we?
‘Lekkere trek’, een Pavlov-reactie op de vuurrode kleur van het vruchtvlees, die volledige rijping doet vermoeden. En ook al is er van gegeten, de realistische afbeelding nodigt uit om de honingzoete meloen te proeven.
Wat denken we?
De titel: Come and eat me! sluit naadloos aan op de voorgaande analyse, maar zit er niet veel meer achter dit schilderij? Is de titel misschien sarcastisch bedoeld en hint Kenneth Flijders met dit schilderij naar één van de meest racistische stereotypes van de 19de en begin 20ste eeuw: de ‘zwarte met een stuk meloen’. Dit ‘populaire beeld’, dat in tal van reclames de kop op stak, is waarschijnlijk ontstaan in het zuiden van de Verenigde Staten. Men ontwierp ontelbare beeldgroepen en zelfs spaarpotten op basis van dit motief. Door de eeuwen heen is elke groep in een hokje gestopt en voorzien van één of meerdere attributen of symbolen. De monnik het bier, de Hollander de kaas, de Javaan de sigaar, en de ‘zwarte’ de watermeloen. De associatie was zo sterk dat in de negentiende eeuw de witte Amerikaan voor de nieuwste soorten meloenen die op de markt kwamen, namen verzon als: de Georgi nigger head.
Betekenis?
Die kan natuurlijk ook eenvoudiger zijn. Is het niet gewoonweg een stilleven van een meloen? Het stilleven met eten is in de Hollandse schilderkunst van de zeventiende eeuw groot geworden door kunstenaars als Willem Claesz Heda en Balthasar van der Ast, maar meloenen werden het mooist geschilderd door de Spaanse hofschilder Juan Sánchez Cotán (1560-1627).
Juan Cotan, Quince, Cabbace, Melon and Cucumber (1602)
Deze meesters hadden één gemeenschappelijk doel: het maken van het meest realistische stilleven ter wereld, het liefst nog treffender dan de natuur zelf. Een wedijver met de natuur en met elkaar, die tot de dag van vandaag door kunstschilders wordt uitgevochten. In dit perspectief krijgt de titel een andere lading die misschien het meest treffend is gevat in de lijfspreuk van wijlen Mc Hammer: Can’t touch this!
[overgenomen uit Parbode]
Expositie rond Coronie
Vredig, Vrij en Vriendelijk is een expositie met als thema het district Coronie, die van 23 tot en met 27 november (19:00 – 21:00 uur) te zien is in De Hal, Grote Combeweg 45, Paramaribo.
In november krijgt het district Coronie op twee verschillende plekken in Paramaribo speciale aandacht. Op 19 november wordt in Fort Zeelandia het boek Dromers, doemdenkers en doorzetters; verhalen van mensen en gebouwen in Coronie, van Fineke van der Veen, Dick ter Steege en Chandra van Binnendijk gepresenteerd. Dan opent daar simultaan ook de expositie De verleiding van Coronie, die nog tot 6 december in het Fort te zien is. Fineke van der Veen, een van de schrijfsters van het boek en zelf ook kunstenares, zag een expositie van beeldende kunst over Coronie als een prachtige aanvulling op de activiteiten in het Fort Zeelandia. In samenwerking met Readytex Art Gallery en een grote groep van haar partnerkunstenaars werd zo het idee voor de expositie Vredig, Vrij en Vriendelijk geboren.
Wel 15 kunstenaars, elk vanuit een eigen invalshoek en een eigen kijk op het district, gaan voor deze expositie aan de slag. Mooi en lelijk; positief en negatief; veelbelovend en ontmoedigend; alles werkt in op de inspiratie. Een ieder vertelt zo op zijn eigen manier, met schilderijen, installaties of andere kunstobjecten in uiteenlopende media, zijn eigen verhaal over het district Coronie. Fineke van der Veen noemt Coronie een district vol paradoxen:
“Een van de eerste dingen die je ziet als je het district Coronie binnenkomt, is het grote welkomstbord aan de linkerkant van de weg met de tekst: Vredig, Vrij en Vriendelijk.
Coronie is vol paradoxen. Onder de zichtbare vredigheid broeit de onvrede. En vrij, wat is vrij? Vrij om aan de kant van de weg te zitten? Vrij om om de zoveel jaar te stemmen, maar niet gehoord te worden? Vriendelijkheid, ja, dat is precies onze zwakke plek, zegt iemand, want omdat we vriendelijk zijn, denkt iedereen dat ze ons Coronianen in de maling kunnen nemen. Maar is Coronie wel zo vriendelijk? Nee, zeggen diverse mensen, er heerst achterdocht en jaloezie. Ja, zeggen anderen, het is een heerlijke, rustige plaats om te leven.
De paradox van Coronie is een bron van inspiratie voor kunstenaars. Je kunt je eigen projecties maken, je eigen ‘Coronie’ scheppen: de groene rust van Coronie werkt als een spiegel die je eigen dromen, nachtmerries en beelden weerspiegelt”.
De participerende kunstenaars zijn: Reinier Asmoredjo, Kenneth Flijders, Soeki Irodikromo, Sri Irodikromo, Rinaldo Klas, Kurt Nahar, Sunil Puljhun, Dhiradj Ramsamoedj, George Struikelblok, Roddney Tjon Poen Gie, Kit-Ling Tjon Pian Gi, René Tosari, Finek
e van der Veen, Wilgo Vijfhoven en Hanka Wolterstorff. Het werk op deze expositie is daarom ook bijzonder gevarieerd. De typische en bekende karakteristieken van het district zijn in het werk duidelijk waar te nemen. De oude gebouwen met hun kenmerkende architectuur, de zee, de kustvegetatie en de kokospalmen, de kokosolie en de honing waar Coronie bekend om staat springen duidelijk in het oog. Maar daarnaast zijn ook de andere minder positieve en de minder zichtbare aspecten aanwezig in het werk. De paradoxen waar Fineke het over heeft, het verval, de armoede, de achtergesteldheid, de sluimerende ontevredenheid en ook de potentie die aanwezig is, maar die om verschillende redenen niet tot ontplooiing komt, worden in uiteenlopende stijlen, technieken en media door de verschillende kunstenaars ook uitgebeeld.
Vredig, vrij en vriendelijk; werkelijkheid of illusie, eens of niet eens…., dankzij deze expositie krijgt het publiek de unieke kans, om door de ogen van onze kunstenaars, eens heel anders te kijken naar het district Coronie!
[Readytex Art Gallery Persbericht]
Onderste afbeelding: Rinaldo Klas – Mijn droom, acryl op doek, 148×99 cm.
RSS
Facebook
Twitter
