Op donderdag 27 mei 2021 ondertekenden Rita Rahman, voorzitter van de Werkgroep Caraïbische Letteren, en... Lees verder →
Posts tagged with: essay
Caribische identiteiten: ‘Terugkeer naar het geboorteland’
Aimé Césaire, 1931-2008
door Fred de Haas
Exotisme, pseudo-Afrikaans, de echte kleurling, dood van de ‘négritude’, de innerlijke strijd van Aimé Césaire, terugkeer naar het land van geboorte, de taal van Césaire, assimilatie met Frankrijk, identificatie met Haïti, een Frans-Caribische bloemlezing.
read on…De Afrikaanse dimensie in de poëzie van de Puerto Ricaanse dichter Luis Palés Matos
door Fred de Haas
Het heeft tot het begin van de 20e eeuw geduurd voordat er op de Spaanssprekende eilanden van de Cariben überhaupt sprake was van een duidelijke Afrikaanse component in de dichtkunst van de eilanden. Dat kwam omdat de blanke bovenlaag het Afrikaanse element in de cultuur heeft proberen weg te moffelen of te negeren.
read on…Dat wij zongen
Twintig Caraïbische schrijvers om nooit te vergeten
door Jeroen Heuvel
Essays over en fragmenten van, vaak literaire, geschriften van aan aantal kernfiguren uit de Nederlands-Caraïbische literatuurgeschiedenis. Deze bundel is bij de tiende Caraïbische Letterendag van de Werkgroep Caraïbische Letteren, in oktober 2022, ten doop gehouden. De essayisten kregen de vraag voorgeschoteld: ‘Wie zijn de groten die mij voorgingen en op wier schouders heb ik kunnen worden wie ik ben?’
Raoul de Jong eerste Boekenweekauteur met Surinaamse achtergrond
Raoul de Jong schrijft het Boekenweekessay 2023. Lize Spit schrijft het Boekenweekgeschenk. De Boekenweek viert de pluriformiteit van onze identiteit met het thema Ik ben alles.
read on…Een tekst op reis – Elly de Waard en de Spiegel van de Surinaamse poëzie
door Agnes Andeweg
Wie de Surinaamse poëzie wil leren kennen heeft sinds 1995 een prachtig boek tot zijn beschikking: de Spiegel van de Surinaamse poëzie. Van de oude liedkunst tot de jongste dichters. In deze vuistdikke bloemlezing heeft Michiel van Kempen – een van de weinige literatuurwetenschappers in Nederland die zich bezighoudt met de Surinaamse literatuur – gedichten bij elkaar gebracht van bekende, minder bekende en volledig onbekende dichters van Surinaamse origine.
read on…‘Laat ze me mars eten’
Over Edgar Cairo’s Kollektieve schuld
door Rasit Elibol
Na het lezen van het werk van Edgar Cairo (1948-2000) kun je maar één ding concluderen: Nederland was nog niet klaar voor een schrijver als hij, met zijn eigen taal, zijn eigen woorden, zijn eigen vertelstructuren. Een Afro-Surinaamse man die vond dat de kolonisator geen alleenrecht had op de taal en dat de eigen taal niet onder mocht sneeuwen. In een interview zei hij: ‘Je ziet tegenwoordig veel mensen die een verwaterd Surinaams praten, met Nederlands als passe-partout. Ik kan daar niet goed tegen. Als je Surinaams praat, moet je het goed doen met de gedachte in je hoofd dat je vroeger je moedertaal niet mócht praten. Taal is niet zomaar taal.’
read on…De psyche van de vreemde blijft een gesloten boek
door Hugo Pos
Op een schrijverscongres gaat het over de rol en de visie van de schrijver. Hij of zij mag dan wel bij de geboorte etnisch bepaald zijn, het is de vraag of zij deze etniciteit als een strak keurslijf ervaren of juist daaruit willen ontsnappen.
read on…Bernardo Ashetu, achter de schuilnaam – 4 maart 1929
door Klaas de Groot
In het prachtige verhaal ‘Mister X’ uit de bundel Het mausoleum van de innerlijke vrede speelt schrijver Hugo Pos een spel met literaire genres en daardoor met de lezer. Die lezer weet niet of hij in een essay is beland over de dichter Bernardo Ashetu of in een verhaal over een vriend van de verteller, die vriend heet Daan (Daniël) Goudzwaard. En met dat raadsel blijft de lezer zitten.
read on…De heremiet van Pannekoek
“Ja, maar wat ik doe is ziek. Een gezonde man werkt in het dok of de maïsvelden, die schrijft geen boeken.” (Tip Marugg)
door Ken Mangroelal
In 1957 debuteert de Curaçaose schrijver Tip Marugg met de roman Weekendpelgrimage; een boek dat aan frisheid niets heeft ingeboet. De ik-persoon is zoals de schrijver blank en geboren en getogen op het eiland. Ondanks het feit dat hij een landskind, een yu di tera is voelt hij zich geïsoleerd.
read on…The role of Dutch heritage in shaping contemporary discourses on coloniality
by Kimmy Mac Donald
1 Introduction: heritage and power
This paper provides a postcolonial analysis of a strongly contested piece of Dutch heritage: The Golden Coach (Brassem, 2021). More specifically: the side panel on the coach devoted to the Dutch colonies, named Hulde der Koloniën, and its implications for contemporary postcolonial inequalities (figure 1). The coach is currently on display at the Amsterdam Museum, in an exhibition dedicated to showing the controversial history surrounding the Golden Coach. The coach, with its racialised decorations and its role of conveying national pride, provides a prime example of the power of heritage.
read on…Het Nederlandse slavernijverleden als een kwal op het strand (II en slot)
door Hans Ramsoedh
In dit tweede deel bespreek ik de recente adviezen die op 1 juli 2021 zijn uitgebracht in het rapport van het Adviescollege Dialooggroep Slavernijverleden (Ketenen van het verleden, 272 pp.). Dit adviescollege is op 1 juli 2020 geïnstalleerd om te rapporteren over het Nederlandse slavernijverleden. Aanleiding voor de regering voor de samenstelling van dit adviescollege was haar voornemen om een dialoog te houden over het slavernijverleden en de doorwerking daarvan in de hedendaagse samenleving. In de optiek van de Nederlandse regering moet de dialoog leiden tot verbinding en een bredere erkenning en inbedding van het gedeelde verleden. Dit tweede deel sluit ik af met enkele slotopmerkingen.
read on…Het Nederlandse slavernijverleden als een kwal op het strand (I)
door Hans Ramsoedh
De Nederlandse historicus Ernst Kossmann vergeleek eens de discussie over de Nederlandse identiteit met een grote kwal op het strand: het is te ingewikkeld, te veelzijdig, te veranderlijk. Ga er mee om als een grote kwal op het strand. Deze metafoor van de grote kwal op het strand geldt sinds een decennium in zekere zin ook voor het Nederlandse slavernijverleden. Lange tijd werd er in Nederland het liefst met een grote boog eromheen gelopen.
read on…
RSS
Facebook
Twitter
