Op donderdag 27 mei 2021 ondertekenden Rita Rahman, voorzitter van de Werkgroep Caraïbische Letteren, en... Lees verder →
Posts tagged with: Enfield Robbert
Tentoonstelling Brasi mi ori/Groet me met…
De sociëteit van kunstenaarsvereniging Arti et Amicitiae staat vanaf 28 oktober 2019 tot en met 17 januari 2020 in het teken van de beeldende kunst in relatie tot Suriname. De kunstcollecties van Arti-leden Carl Haarnack en Myra Winter tonen de rijkdom en diversiteit van de moderne beeldende kunst van Surinaamse kunstenaars en kunstenaars met een sterke verwantschap met Suriname.
read on…Tentoonstelling Brasa mi ori / Groet me met… in Arti et Amicitiae, Amsterdam
Vanaf maandag 28 oktober 2019 tot half januari 2020 is in het sociëteitsgedeelte van Arti et Amicitiae in Amsterdam de tentoonstelling te zien van veelal Surinaamse kunstenaars uit twee privé collecties van Arti-leden: Carl Haarnack en Myra Winter (gezamenlijke collectie met Henry Strijk). Curator is de kunstenaar Harald Schole.
read on…Robbert Enfield exposeert in Residence Inn
door Audry Wajwakana
Paramaribo – “Het leven is niet om op één plaats te blijven zitten. Voortdurend bezig zijn met je eigen groeiproces, daarbij terugkijkend naar de verbeteringen en de groei die je doormaakt”, zegt kunstenaar Robbert Enfield bij zijn eerste solo-expo in hotel Residence Inn. Sinds een jaar zijn de kunstenaar en zijn gezin terug in Suriname. In november exposeerde hij samen met kunstenaar Ro Heilbron zijn schilderwerken in de Srefidensi expo in Hotel Maisonadia.
read on…Duo Expo 2011 Robbert Enfield & Remond Mangoensemito
(Robbert Enfield, Next Chapter of My Life, acrylverf op canvas, 63 x 46”)
We kennen allemaal de ‘struggle for life’, maar zodra je geconfronteerd wordt met het mensensoort kunstenaar, en ziet en je realiseert wat die moet doen om mee te komen in de ‘ratrace’ van het dagelijks leven, dan wekt dat op zich al bewondering. Nog bewonderingswaardiger is het wanneer blijkt dat dat persoonlijk gevecht niet enkel instandhouding maar -méér nog- vernieuwing en intensivering van hun werk tot gevolg heeft, en dan kan en mag respect niet uitblijven. Dat is wat Robbert en Remond met elkaar verbindt: het blijven vechten voor méér en beter, daaraan ontlenen zij het recht om u te tonen waartoe zij in staat zijn.
Zij hebben een verschillende achtergrond en een verschillende stijl van werken, daarin zijn ze niet vergelijkbaar, dat is in deze tentoonstelling duidelijk te constateren. Maar ze hebben wél een aantal dingen met elkaar gemeen, zoals de afkomst uit en het opgroeien in een multicultureel ontwikkelingssland, die niet hebben nagelaten sporen te trekken in beider werk. Bovendien wisten beiden al jong wát zij wilden en dat ze niets ánders wilden, waardoor ze als vanzelf terecht kwamen op Suriname’s unieke instelling, het Nola Hatterman Instituut, nu modisch Nola Hatterman Art Academy geheten, maar nog steeds dezelfde gedreven opleiding voor gedreven mensen: de naam Nola Hatterman staat daarvoor nog altijd garant.
(Robbert Enfield, Step up in Life, acrylverf op canvas, 62,5 x 52”)
Maar aan die opleiding hadden zij niet genoeg, beiden zijn, zij het op verschillende tijdstippen, hun ‘roeping’ gevolgd en zijn hun kennen en kunnen gaan verbreden aan het Edna Manley College of the Visual and Performing Arts te Jamaica, welke opleiding zij hebben afgesloten met het diploma Bachelor of Art. Geen eindpunt, een beginpunt. Sindsdien zijn hun wegen weer volledig gedivergeerd, om met deze expositie elkaar weer even te kruisen.
Enfield
Robbert is naar The British Virgin Islands vertrokken en heeft daar tien jaar gewoond en gewerkt, waar vandaan hij nu is geremigreerd naar Suriname. Sinds hij schildert heeft hij zich laten leiden door wat hij gemist heeft, of wat er niet goed was, in zijn jeugd. Zijn thema’s waren de afgelopen jaren dan ook Loniless of Childhood, The Time en Timeless Childhood. Met de geboorte van zijn derde en jongste kind, Pharrell, is Robbert een nieuwe levensfase ingegaan, waarbij zijn focus is komen te liggen op het (eigen) gezin, waarbinnen liefde, structuur en regelmaat de voorwaarden moeten vormen voor een gelukkige jeugd van het kind.
(Remond Mangoensemito, Know your History)
Robbert realiseert zich dat hij verkeert in wat wel genoemd wordt de ‘middelbare volwassenheidsfase’, en hij heeft voor zichzelf vastgelegd wat hij wil en hoe dat past in zijn gezin. “Daardoor is mijn techniek en mijn kleurgebruik beïnvloed”, zegt hij, “ik heb teksten verwerkt in mijn werkstukken en gebruik gemaakt van verschillende lettertypen, blauw, paars, soms zelf zwart, heel felle contrasten en overlappingen. Als je iets kon veranderen zou je het willen ‘oplappen’ en dat kan je ook uitbeelden. Ik heb rekening gehouden met de lettertypen om een bepaalde uitingen ook visueel te laten spreken, zonder het werk ‘grafisch’ te willen maken.”
(Remond Mangoensemito, Whaa sweet Nanny Coat a go run im Belly)
Mangoensemito
Remond is na Jamaica teruggekeerd naar Suriname en er gebleven. “Mijn werken”, zegt hij, “zijn een antwoord op de impuls van culturele desintegratie. Het lijdt geen twijfel dat de westerse beschaving een grote invloed heeft gehad op de niet-westerse beschavingen. Deze invloed is grotendeels negatief geweest, omdat de westerse beschaving door de manier waarop die is gevormd een superioriteit heeft aangenomen boven alle andere beschavingen. Veel aspecten van niet-westerse gemeenschappen zijn aan ernstige culturele erosie, kaalslag, onderhevig geweest, zoals op het gebied van familieleven, taal, kleding en een aantal specifieke culturele patronen. Deze culturele erosie heeft een soort van vervreemding en gevoel van misplaatst zijn gecreëerd binnen die geërodeerde cultuur. Dat is wat ik culturele desintegratie noem. Die manifesteert zich duidelijk wanneer mensen vergeten wie ze zijn en zodoende hun eigen culturele continuïteit ontkennen als antwoord op de ‘superieure’ cultuur die hun domineert en dikwijls onderdrukt. Op die manier is mijn werk een antwoord op de impuls van de culturele desintegratie”, besluit Remond.
__________
De tentoonstelling wordt gehouden in het Waaggebouw aan de Waterkant te Paramaribo en is te bezichtigen van zaterdag 10 tot en met donderdag 22 september a.s. van 10.00 tot 21.00 uur.
De tentoonstelling wordt geopend door Nancy de Randamie op vrijdag 9 september a.s. om 19.00 uur.
Enfield en Puljhun exposeren in Amsterdam
Robbert Enfield (British Virgin Islands/Suriname) en Sunil Puljhun (Suriname) exposeren binnenkort in de Galerie Nola Hatterman (Vereniging Ons Suriname) in Amsterdam.
De opening vindt plaats op zondag 5 september 2010 aanvang 15.00 uur. De openingsspeech zal worden gegeven door door drs. Joan Buitendorp.
De expositie duurt van 5 september tot en met 19 september 2010
Openingstijden: vrijdag van 13.00 – 19.00uur
zaterdag van 13.00 – 17.00uur
zondag van 13.00 – 17.00uur
en verder op telefonische afspraak
Adres: Zeeburgerdijk 19-A
1093 SK Amsterdam
Openbaar vervoer bus 22, tram 14
Tel. 020 693 50 57
E-mail galerie@veronsur.org
Robbert Enfield exposeert in Fort Zeelandia, Paramaribo
Hometown | 2005
Van vrijdag 30 juli t/m woensdag 4 augustus 2010 exposeert de Surinaamse schilder Robbert Enfield (1969) recent werk onder de titel Timeless Childhood. Enfield heeft zijn eerste schildersvorming ondergaan aan het bekende Nola Hatterman Instituut, tegenwoordig Nola Hatterman Art Academy geheten, in Paramaribo. Hij is van dezelfde ‘lichting’ als Marcel Pinas en George Struikelblok, die evenals Enfield hun opleiding hebben voortgezet aan het Edna Manley College for Visual and Performing Arts te Kingston, Jamaica. Enfield woont en werkt op Tortola, British Virgin Islands.
Generation blames generation | 2010
De titel Timeless Childhood is bepaald niet willekeurig, deze is ontleend aan Enfield’s jeugd, waaraan hij ‘time and again’ zijn inspiratie ontleent. Enfield zegt hierover: “Ik denk dat die periode in een mensenleven heel bijzonder is, de jeugd is een tijd waarin je een andere kijk op de wereld hebt. Als ik daaraan terugdenk komen er ontelbaar veel gedachten en gevoelens in me op. Die gedachten en gevoelens onderzoek ik en ik stel mezelf vragen, en de neerslag daarvan uit ik door middel van mijn kunst. Als inspiratiebron is die periode voor mij bijna onuitputtelijk, omdat je een herinnering op zoveel verschillende manieren kunt interpreteren en teruggeven. Ook kan ik het heden met die jeugdige ogen bekijken en interpreteren, hetgeen weer tot iets heel nieuws leidt. In dit opzicht is mijn jeugd inderdaad eindeloos en tijdloos.”
Family reunion | 2010
De titels van zijn schilderijen zijn op deze wijze verklaarbaar: Brotherhood, Generation blames generation, My life time, Look up to, Delightful future, Flower of tomorrow, Miscommunication, The positive and negative Life, Family Reunion, Playing, Past Present Future.
The positive and the negative life | 2010
Enfield werkt met niet-traditionele materialen, zogeheten ‘mixed media’ zoals touw, kranten, flip flops, houtlijm, karton gecombineerd met acryl verf, ‘open acrylic’, glaskorrels, clear tar gel, etcetera. Zijn schilderijen zijn half abstract, verlengde ledematen, vertikaal geplaatste ogen, voorgevormde patronen en kleren, vereenvoudigde menselijke en dierlijke vormen keren regelmatig terug in zijn werk. Zijn kleurgebruik is onconventioneel, zo hanteert hij kleurtechnieken uit de ‘Urban art’, waaraan ook het gebruik van letters en cijfers is ontleend. Enfield: “Ik hou van de vrije beweging van de Urban art.”
Delightful future | 2010
Timeless Childhood zal op vrijdag 30 juli a.s. om 19.30 uur worden geopend door Stanley Sidoel, directeur Directoraat Cultuur van het Ministerie van Onderwijs en Volksontwikkeling (Minov) van Suriname.
Plaats: Fort Zeelandia, Paramaribo;
Openingstijden: van zaterdag 31 juli t/m woensdag 4 augustus 2010 van 11.00 tot 15.00 uur en van 19.00 tot 21.00 uur.
RSS
Facebook
Twitter
