blog | werkgroep caraïbische letteren
Posts tagged with: Ecury Nydia

Mama bo sa

by Caresse Isings

I wrote my first poem at age four, asking about my right to exist. And now that I am turning sixty, I made it into a song: ‘Mama bo sa’ [*]. It is in Dutch and my Native Language Papiamentu.

read on…

Michael Newton wint Cola Debrot Prijs

WILLEMSTAD – De Cola Debrot Prijs 2024 is toegekend aan Michael Newton voor zijn aanzienlijke bijdragen aan de restauratiearchitectuur van Curaçao. De prijs, jaarlijks uitgereikt sinds 1968, erkent individuen of organisaties die uitmuntend werk hebben verricht binnen verschillende culturele categorieën. Dit jaar viel de keuze op de categorie ‘visuele kunsten’.

read on…

De eerste bloemlezing van de Nederlandse poëzie

100 gedichten uit het Koninkrijk van 1945 tot nu

Met deze bloemlezing wil Bruinja een andere blik op de Nederlandse poëzie bieden. In bijna alle belangrijke bloemlezingen tot dusver ontbreken bijvoorbeeld de Friese en de Antilliaanse poëzie, terwijl die poëzie in contact staat met de Nederlandstalige poëzie en de wereldpoëzie.

read on…

Felle discussie over de literaire canon gaat nu over schrijvers

Toen in 2002 een lijst klassieke werken werd opgesteld, ging het over literaire kwaliteit en historische waarde, schrijft René van Stipriaan.

read on…

Fred de Haas – Ode aan Papiamentstalige dichters

Dit is een Ode aan diegenen
aan wie wij nu in dank ontlenen
wat zij gaven in hun strijd
voor taal en onafhankelijkheid.

read on…

Herinneringen aan tante Nydia

door Kari van der Heide

‘Shete bintisinku’, zegt de meneer van de creoolse supermarkt tegen de oude Curaçaose man voor me. Voor eilandskinderen is Papiaments horen in Nederland als vers gebakken croissantjes ruiken voor polderkinderen in een supermarkt. We kijken gelijk op en zoeken alert in het rond tot we de bron hebben gevonden. Ik houd de deur open voor de man en zeg ‘Pasa un bon dia, mener’. Hij wuift en schuifelt naar buiten de Hollandse kou in. Mij trekt hij direct naar Curaçao, naar tante Nydia. Ik hoor haar stem.

read on…

Hoe worden Papiamentstalige kinderen beter in Papiaments?

door Juana Kibbelaar

Op mijn artikel over Papiamentstalige opleidingen is in diverse media gereageerd, onder meer door Plataforma Union di Papiamentu/o. Het is goed dat er een debat op gang komt over de talenkwestie in ons onderwijs en ik ben blij met hun belangstelling en betrokkenheid. Om dit debat constructief te kunnen voeren is allereerst noodzakelijk dat alle partijen het over hetzelfde vraagstuk gaan hebben. Dat is nu niet het geval.

read on…

Mysterieuze trillingen van de Cariben

De Caribische regio menen we treffend te typeren door ‘het volstrekt hybride karakter van de cultuur’. De wispelturige vertakking, verknoping en losse eindjes van allerhande ongelijksoortige (f)actoren ogen raadselachtig, chaotisch zelfs: hybride. Dat vinden we terug in de letteren uit en over de eilandelijke samenlevingen. Brede Kristensen trekt ons mee op zijn zwerftocht door die literatuur. Op zoek naar het wezen van de Cariben.

read on…

27 straten vernoemd naar strijders tegen koloniale overheersing

Op het nieuwe Centrumeiland krijgen 27 strijders tegen de koloniale overheersing een straatnaam. Samen openen de mannen en vrouwen een boek dat maar weinig Nederlanders kennen.

door Patrick Meershoek read on…

Een onevenwichtige ´balans´ van Wim Rutgers

door Henry Habibe

In het door Charuba in 2016 uitgegeven boek van Wim Rutgers, Balans: Arubaans Letterkundig Leven, wordt een hoop informatie gegeven over geschiedenis, cultuur, het toneelleven en uiteraard ook over de literatuur op Aruba. Balans is veelomvattend. Rutgers uitgangspunt is dat hij zich niet alleen bezighoudt met romans en gedichten, maar ook met minder voor de hand liggende genres als brieven, dagboeken, memoires e.d. read on…

De flonkering van het Papiamentu

De rubriek Herlezen vraagt aandacht voor boeken die langer geleden zijn verschenen en de moeite van het herlezen waard zijn. Suggesties? Laat het ons weten via ons emailadres.Vandaag een stuk over De kleur van mijn eiland van Aart G. Broek, Sidney M. Joubert en Lucille Berry-Haseth uit 2006.

 

door Michiel van Kempen

‘Voor degenen die de echte tambú gekend hebben, moet het een trieste zaak zijn de hedendaagse tambú te zien opvoeren door de jonge folkloristische groepen. Een tambú waar de man nu constant met opgeheven armen achter de vrouw aandanst totdat hij haar zo dicht nadert, dat zij hem een kontstoot geeft.’ Dat schreef de Curaçaose dichter Elis Juliana in 1983. Hij had het over de bekendste traditionele dans van de Nederlandse Antillen, maar het citaat geeft de hele ontwikkelingsproblematiek van de Antillen in een notendop: van de taal (het Papiamentu), van de cultuur in brede zin, van de hele samenlevingsvorm van de drie Benedenwindse eilanden Aruba, Bonaire en Curaçao. Waar komen wij vandaan? wat kennen wij van die traditie?, wat is ervan overgebleven?, wat geven we op als we als minuscule samenlevingen meegaan in de vaart der grote volkeren? Hoe verhoudt zich de eilandelijke cultuur tot de Nederlandstalige van het Koninkrijk der Nederlanden en de machtige Spaanstalige van het nabijgelegen Zuid-Amerikaanse continent? Het zijn altijd kernvragen geweest van de Benedenwinders en nu, anno 2006, op de drempel van nieuwe belangrijke staatkundige hervormingen, zijn die vragen niet minder klemmend dan ooit ervoor. read on…

Nydia Ecury – een portret

door Zaza de Ridder

Biografie
“Nydia Ecury, ofwel volledig Nydia Maria Enrica Ecury, is op 2 februari 1926 geboren op Aruba als negende van dertien kinderen (Joubert 2013, 7). Haar vader, Segundo ‘Dundun’ Ecury, was ereconsul van Haïti en van Arubaanse afkomst, met voorouders in Afrika. Haar moeder, Shon Annie Ecury-Ernst, was een weeskind uit Curaçao van waarschijnlijk Duitse komaf, haar vrije tijd besteedde zij graag aan het maken van gebak. Nydia studeerde in Canada en schreef als journaliste stukken voor de Lago-raffinaderij op Aruba. In 1957 verhuisde zij naar Curaçao, waar ze Engelse les ging geven op onder andere de Nilda Pintoschool en ook privélessen gaf in Papiaments. In 1960 trouwde ze met de Nederlandse Wilhelm Eduard Isings. Zij kregen twee kinderen: Caresse Isings Ecury en Wilhelm Alexander Isings. In 1964 scheidde Nydia van Wilhelm Eduard, waarna ze in haar eentje de kinderen opvoedde. read on…

  • RSS
  • Facebook
  • Twitter