Op donderdag 27 mei 2021 ondertekenden Rita Rahman, voorzitter van de Werkgroep Caraïbische Letteren, en... Lees verder →
Posts tagged with: Duitsland/Duitsers/Duits
Streamlines: oceanen, wereldhandel en migratie
De tentoonstelling Streamlines; Ozeane, Welthandel und Migration in de Hamburgse Deichtorhallen snijdt de grote thema’s van vandaag aan: handel, migratie, globalisering, milieu. Een foto-impressie van Michiel van Kempen. read on…
‘Vluchtelingen valselijk beschuldigd van verkrachting’
De redactie van de Duitse Huffington Post heeft naar aanleiding van eigen onderzoek ontdekt dat veel meldingen van verkrachting door vluchtelingen van de afgelopen maanden vals zijn. Het medium heeft diverse politierapporten in verschillende steden onderzocht en met politie en justitie gesproken. read on…
Geen vervolging om Mein Kampf
De strafkamer van het gerechtshof Amsterdam heeft galeriehouder Michiel van Eyck, die het boek Mein Kampf van Adolf Hitler verkocht in zijn galerie in Amsterdam, ontslagen van alle rechtsvervolging. read on…
Keulen & de Surinamers in de Bijlmer
door Henno Eggenkamp
Naar aanleiding van Keulen enz:
Je hoort en ziet het bijna niet meer, maar zeker in de jaren ’70 en ’80 kon je als meisje of vrouw in de Bijlmer niet over het maaiveld zonder door zwarte landgenoten te worden verzocht met hem een mooi bruin kindje te maken. Het was sexueel intimiderend, maar tegelijkertijd werd het beschouwd als een soort multiculturele folklore. read on…
IM Günther Grass
by Tjebbe van Tijen
Günter Grass died age 87 I depicted him today with his attributes:
– pipe – smoke screen – only known snapshot of Grass as a young man in Nazi Labour Service uniform (1) – the tin drum boy from the movie based on his 1959 novel – the onion refers to his 2006 auto-biographic novel “peeling the onion” (Beim Häuten der Zwiebel) where he admits for the first time having served as a boy in the Waffen SS read on…
… tot bam!
In een vorige blogpost ging het over Berlijners die bis in die Puppen feestvieren. Als u de link hebt aangeklikt weet u dat die Puppen oorspronkelijk de standbeelden in de Tiergarten zijn. Nederlanders gaan door tot in de kleine uurtjes. Waar die uitdrukking vandaan komt, lijkt me duidelijk.
Vraag een Surinamer of hij de avond tevoren flink gefeest heeft, goed mogelijk dat het antwoord luidt: tot bam! Ik zie de vraagtekens in uw ogen groeien. Bam? Bis Am Morgen! read on…
Duitsland schenkt US$77.000 voor behoud mangrove
door Ramsar
De Foundation for Development of Radio & Television in Suriname (SORTS) zal vandaag een cheque ter waarde van US$77.000 ontvangen. Dit bedrag is bedoeld ter uitvoering van het project: Youth in action for mangrove van de stichting SORTS en wordt beschikbaar gesteld door de Duitse overheid, via haar ambassadeur in Trinidad, Z.E. Mr. Stefan Schlüter.
De contract ondertekening en overhandiging van de cheque vindt plaats in de conferentiezaal van het CCS. Op het programma staan toespraken van SORTS-voorzitter Loes Trustfull, jeugdparlementsvoorzitter Priya Sital, professor Sieuw Naipal en ambassadeur Stefan Schlüter. read on…
Gered door softporno
Literatuur of lectuur? (4)
Op de Buchmesse in Frankfurt blijkt dat het sappelen is in de uitgeverij – behalve voor uitgevers met E.L. James of andere softporno in het fonds. read on…
Ons regenwoud, een Duitse droom
door Iwan Brave
Door hun droom te leven, zet een Duits liefdeskoppel Suriname positief op de wereldkaart. Met als tastbaar resultaat een bestseller van National Geographic met het Surinaamse regenwoud als hoofdbestanddeel. Hun droom werd hun missie. “Het regenwoud is onze levensverzekering.”
Dieter Schonlau (1963) en Sandra Hanke (1968) ontmoetten elkaar 25 jaar geleden in een disco. Het was liefde op het eerste gezicht en ze bleken dezelfde droom te hebben: het tropisch regenwoud zien. Ze lazen op een dag in National Geographic over ons vrijwel ongerepte tropisch regenwoud en besloten: daar willen we heen.
Schonlau over hun eerste keer in Suriname, in 1998: “Velen zeiden: ‘Waarom naar het binnenland? Je kunt in de stad blijven, want er zijn casino’s.’ Dus het was niet eenvoudig voor ons. Toen hoorden we over de postboot die vanuit Nickerie naar Apoera ging. Dat was het begin.” In Apoera ontmoetten zij inheemsen die gingen jagen en ze volgden hen. “Toen zagen we echt hoe ongelooflijk dit woud is.” Ze zakten diep af via de Kabaleborivier en kwamen op plekken die ook de jagers niet kenden.
Na twee weken kwamen ze terug in Apoera om vervolgens met anderen mee te gaan naar de Pakoerikreek. Ze bezochten ook de Raleighvallen en Brownsberg. Ze vertoefden ongeveer drie maanden in Suriname. “Dat was niet genoeg”, zegt Schonlau lachend. “Het kost nu eenmaal tijd, omdat het nooit vooraf georganiseerd is. Dan verneem je dat de motor defect is, dan weer geen brandstof, dus je moet tijd en geduld hebben. We vinden het ook belangrijk om de mensen en hun cultuur te leren kennen.”
Favoriet
Inmiddels zijn ze voor de zevende keer hier. Ze reizen de wereld rond als het om tropisch regenwoud gaat, maar Suriname is hun favoriete plek. “Het is uniek, ongerept en prestigieus. Als je een serieuze authentieke fotograaf wilt zijn, dan moet je meerdere malen terug gaan naar dezelfde plaats. Zeker als je wildlife wilt zien. In de regentijd en droge tijd zie je totaal verschillende insecten. Bovendien kan je met de natuur niet zeggen: ons programma is vandaag een jaguar en morgen een slang. Soms zie je niets en soms weer heel veel.”
Alles bij elkaar brachten ze tien jaren door in de regenwouden wereldwijd, waarvan twee in Suriname. In Duitsland toonden ze foto’s aan vrienden en deelden hun ervaringen. “Wat je meestal op televisie ziet, zijn alleen maar gevaren en verschrikkingen bij programma’s zoals’River Monsters’. We wilden een authentieke kijk geven op het regenwoud, maar ook laten zien hoe belangrijk het voor ons allen is; het is onze levensverzekering.” Hanke: “Natuurlijk kan je tegen iets aanlopen, maar ons is nog nooit iets overkomen, zoals piranha’s en krokodillen die je aanvallen of slangen die je willen wurgen.”
Ze leerden van inheemsen hoe te oriënteren, waar water te vinden, te jagen, te overleven. “We hebben lang niet zoveel kennis als de Indianen, maar we hebben veel geleerd. Ze hebben voor alles een medicijn of kruid. Ze worden in andere landen voor ‘primitief’ uitgemaakt, maar we hebben geen idee hoe belangrijk deze mensen voor ons wereldwijd zijn, ook in de toekomst. Hun kennis is onvoorstelbaar.”
Big screen
Vrienden spoorden hen aan ook presentaties te houden op scholen en in musea. Ingehuurd door de overheid, gaven ze deze op scholen voor wel duizend leerlingen. Ook werden ze door de Duitse overheid ingehuurd om op de VN Klimaattop een presentatie te geven. Zo groeide hun droom uit tot hun missie; behoud van het regenwoud. “We kunnen niet de wereld veranderen, maar we kunnen wel proberen ons best te doen. Deze mensen hebben ons niet gehuurd omdat we mooie foto’s hebben, maar de juiste passie”, onderstreept Schonlau.
Ze hielden op den duur grote presentaties door Duitsland in zalen met big screen. Het afgelopen jaar trokken ze maar liefst 19.000 betalende bezoekers. De laatste voordracht heette ‘Auf der Fährte des Jaguars’: op het spoor van de jaguar. Ook in Zwitserland, Oostenrijk en elders in Europa hielden ze presentaties. “Na onze presentatietour in Zwitserland belden mensen ons, omdat ze ook Suriname willen bezoeken; dat is perfect.”
Bestseller
Vijf jaar geleden kwam ook de book director van National Geographic op een presentatie in Hamburg. Die was diep onder de indruk. Dit resulteerde oktober vorig jaar in het boek Regenwälder – Leben im Dschungel (Regenwouden – het leven in de jungle). 224 pagina’s en circa 400 foto’s, voor het grootste deel gewijd aan het Surinaamse regenwoud. “National Geographic zou waarschijnlijk nooit zomaar een boek over Suriname maken”, stelt Schonlau. “Wat dat betreft doen landen als Peru en Brazilië het qua marketing beter. Maar ze wilden niet alleen mooie plaatjes, maar ook iemand die achtergrond heeft en zijn hart verpand heeft aan het regenwoud.”
Het boek werd een bestseller met maar liefst 8.000 verkochte exemplaren. Dit jaar nog komt een Engelse versie uit voor de ‘grote markt’. Schonlau: “Een Amerikaanse journalist die ons verhaal wilde, verzekerde ons: ‘Dat is waar Amerikanen graag over willen lezen. Hoe twee normale mensen verliefd zijn geraakt op het tropisch regenwoud.'” De voormalige marsepeinbanketbakker en serveerster kunnen nu leven van hun passie. “Maar we doen het niet voor het geld. Het was best moeilijk in het begin. We hadden al ons geld gespaard, geen huis, geen verzekering, niets. We namen gewoon onze rugzakken and go; living your dream!”
Uiteraard was het niet altijd zonneschijn. Hanke: “Soms heb je geen water, je hebt honger, muskieten steken je veel. Niet elke dag is het prettig, het is heet, we sjouwen inmiddels 25 kilogram aan apparatuur mee. Soms regent het de hele dag en kunnen we geen vuur maken om iets te eten. Het is soms afzien, maar daarna heb je wel iets unieks gezien.”
Trots
Samen hebben ze zitten schrijven, elke dag, een jaar lang. Schonlau toont zijn foto’s met trots. Zoals die bewegingsvolle van een jaguar tussen het groen. Een vage, zal een leek oordelen, vanwege al die vegen. “Maar het gaat juist om een beweging in het woud. Het mistachtige; als een geest.”
Of van die enorme anaconda op een rots, haarscherp weerspiegeld in het gladde water. “Ik zei: ‘Sandra, dit is de foto van mijn leven, stop de boot.’ Ik sprong in het water, zwom met mijn camera omhoog naar die anaconda. Toen heb ik mijn adem twintig seconden ingehouden, zodat het water weer spiegelglad werd en schoot dat plaatje. Als een slang op die manier ligt, dan is ze niet op jacht. We zijn niet bang, maar wel voorzichtig.”
Inmiddels is ook hun uitrusting professioneler en state of the art. “Je kunt de beste camera hebben, maar je moet vooral geduld en tijd hebben”, relativeert Schonlau. “Als je werkelijk verliefd bent geworden op je omgeving en je ziet door je lens een moment, een beweging van een dier: dat is het geheim van een goede foto.”
Workshop
Volgend jaar komen ze weer naar Suriname en willen ze een exclusieve workshoptrip organiseren voor fotografen met ‘passie voor de natuur’. Ze hebben daarom deze keer een vriend meegenomen om te filmen op het Arapahu eiland met zijn betoverende natuurlandschap. Het korte promotiefilmpje, met een mix van mooie muziek en regenwoudgeluiden, zal worden geplaatst op hun website (www.wildlifephoto.de) en YouTube. “Er is al een Zwitsers toerbedrijf dat met ons wil samenwerken om de workshopreis te organiseren”, zegt Schonlau.
Daarmee eindigt het niet. “Dit is nog maar het begin”, zegt hij lachend en veelbetekenend. “Soms maken we elke dag dezelfde route in het regenwoud, maar het is nooit saai. Dat maakt het regenwoud zo speciaal. Zijn evolutie is onvoorstelbaar; achttien miljoen jaren oud. Je kan twee maanden doen over vijfhonderd meter, want elke dag zie je wat anders.”
[uit de Ware Tijd, 27/10/2013]
Vervlogen dagen in de voormalige DDR
Dagboek van een stage tussen 1982 en 1983 in het socialistische Oost-Duitsland
door Ricardo Macnack
Het Dagboek
Ricardo Macnack komt uit Suriname en woont en werkt sinds 1985 in Rotterdam, Nederland. In 1982, een jaar na zijn terugkeer naar Suriname na zijn studie voor chemisch analist in Nederland, maakt hij gebruik van de unieke gelegenheid om een jaar stage te lopen in een verffabriek in het toenmalige socialistische Oost-Duitsland.
read on…“Ich kenne Suriname”: Suriname bekend bij Duitse studenten
door Eric Mahabier
Berlijn – Vele Duitse studenten Toerisme hebben donderdag de stand van Suriname op de Internationale Toerisme Beurs (ITB) in Berlijn bezocht. Suriname is geen onbekend land voor ze. Bij hun studie komen ze het land tegen.
Er wordt algemene informatie over het land gegeven bij de studie, zoals dat Suriname een kolonie van Nederland was en dat er ook Duitse invloeden in het land zijn.
“Ich kenne Suriname” (Ik ken Suriname), zegt Nadine, hoewel ze nog nooit naar het land is geweest. Ze was graag op stage naar Suriname geweest. Maar dan zit ze met een probleem, namelijk er wordt geen Duits in Suriname gesproken en haar Engels is niet zo vloeiend. Dus laat ze toch haar stageplannen schieten en zal toch in eigen land stage lopen. Maar ze wil Suriname leren kennen en hoopt volgend jaar naartoe te kunnen vliegen. De natuur en de watervallen in Suriname, die ze op internet heeft gezien, trekken haar aan. Nadine hoopt dat er tussen Duitsland en Suriname studenten uitwisselingsprogramma’s komen, zodat ze in elkaars landen stage kunnen lopen.
Net als in vele andere landen is ook in Duitsland Surinaamse rum te vinden. De Stichting Toerisme Suriname (STS) heeft ter promotie van het land naast folders, tassen, foto- en videomateriaal ook de Surinaamse Borgoe rum. Bezoekers kunnen er een shot Borgoe proeven. Vooral studenten maken daar gretig gebruik van. Sterk en smaakvol, beschrijven ze de Surinaamse Borgoe vergeleken met de rumsoorten uit andere landen.
[uit de Ware Tijd, 09/03/2013]
Treasures in the Bibliotheca Surinamica
Tori vo da Santa Bybel-boekoe (1852)
Toe – tron feisitentin na toe. Tori vo da Santa Bybel – boekoe, vo gebruike dem na hoso en na skolo. Nanga foeloe pikin printje. Calw: F. Steinkopf, 1852.
by Carl Haarnack
Beautiful contemporary red linen binding with rich gilt decoration. Very good condition. 16,5 x 11 cm. 284 pages. This is one of my favorite books. Partly because it was printed in Calw, not too far from Stuttgart where I spent a few years. Calw is also the birthplace of Hermann Hesse, the German writer and poet. Another reason why this book is special to me is because the antiquarian bookseller recommended it to me saying it was a translation of religious texts translated into ‘some sort of African language’. But, most importantly, books like these have played a major role in the emancipation of the Afro-Surinamese people.
Clearly this is a very early text (1852!) in Sranan Tongo, the lingua franca of Suriname. It contains 52 biblical stories from the Old Testament and 52 from the New Testament. With many woodcut illustrations. It is very very rare. It was published by F. Steinkopf a well known bookseller and publisher in Stuttgart which still exists.
Jan Voorhoeve and Antoon Donicie have described this book in their in Bibliographie du Negro-Anglais du Suriname (1963). They stated that this book was made By Cranz. I believe my claim that this is a rare book is also supported by that fact that Voorhoeve and Donicie have marked this book with ‘pas eu en mains’. They haven’t had this book in their hands, because it was impossible to find.
If you like this item please also have a look at :
RSS
Facebook
Twitter
