Op donderdag 27 mei 2021 ondertekenden Rita Rahman, voorzitter van de Werkgroep Caraïbische Letteren, en... Lees verder →
Posts tagged with: Djinti
Djinti – Stilte
S T I L T E
S T I L T E HEEFT VEEL TE VERTELLEN
MAAR S T I L T E HEEFT GEEN STEM
S T I L T E IS GEEN DROOM
S T I L T E IS NIET HEN
S T I L T E KENT GEEN SCHROOM
S T I L T E IS TIJD
S T I L T E IS read on…
Djinti – Twee gedichten
Marjana (da kenki fu wan libi)
.
Mi de waka tide na ini kowru porfoto
Ne mi syi Marjana, mi freyri fu esde
Dyool…Kropaal…Ot, H’ay mi kis’yu read on…
40 jaar Surinaamse muziek in Nederland
In het jaar dat de Republiek Suriname 40 jaar bestaat, is IKO Foundation gestart met de productie van een unieke muziek Compilatie-Box, bestaande uit 2 CD’s en een Boekwerk. Via crowdfunding wordt getracht het project te realiseren. read on…
Dobru Neti in teken van Srefidensi
De Dobru Stichting houdt zondag samen met Souposo een nieuwe Dobru Neti. Deze avond staat in het teken van spoken word, poëzie, zang, dans en muziekoptredens. Net als tijdens de Dobru Neti in september staat de microfoon voor iedereen open.
read on…Ken Doorson verkent de diaspora met expo Mothership
Beeldend kunstenaar Ken Doorson presenteert aan de vooravond van 37 jaar Srefidensi de expositie Mothership: een artistieke verkenning van onze identiteit. Deze solo-expositie wordt van 21 tot en met 24 november in Fort Zeelandia in Paramaribo gehouden. Doorson zegt dat hij de expo in Fort Zeelandia houdt omdat “het een bijzondere plek gaat, waar voor mij gevoel het verleden en heden samenkomen”.
De levensgrote portretten van Doorson brengen je in verwarring: de zwaarmoedige uitdrukking op de gezichten contrasteert sterk met de uitbundige kleuren waarmee die zijn weergegeven. Doorson schildert in zichzelf gekeerde mensen – de ogen gesloten, een uitdrukking van pijn, woede, vertwijfeling of verdriet op hun gezicht.
Zijn Mothership voert de kunstenaar – en de toeschouwer – naar het verleden. Het doorkruist de geschiedenis van de kunstenaar, diens familie en hun land Suriname, maar begeeft zich ook ver daarbuiten; het universele thema, diaspora, laat zich niet beperken tot grenzen in plaats of tijd. ‘Mothership’ is de virtuele inspiratiebron die je meeneemt”, zegt de kunstenaar.
Inspiratie
Inspiratie vindt Doorson in gesprekken, verhalen, beelden, de natuur en literatuur. Historische beschrijvingen van mensen geven niet alleen inzicht in voorbije tijden, maar helpen ook om hen neer te zetten als personen van vlees en bloed. Een intrigerend drieluik van de verzetshelden Kodjo, Mentor en Present is een duidelijk resultaat van deze aanpak.
“Het gaat om heel beladen onderwerpen. Dit is een manier om deze emoties abstract te benaderen”, verduidelijkt de kunstenaar zijn niet-alledaagse portretten. “Op deze manier probeer ik dramatiek te creëren.”
Boni, een schilderij van de legendarische vrijheidsstrijder, is in 2009 aangekocht door het Nationaal instituut Nederlands slavernijverleden en erfenis (NiNsee). Dit doek is deel van een tweeluik, waarvan het andere deel te zien is in hotel Cottica du Maroni aan de Van Sommelsdijckstraat.
Keramiek
Doorson vertelt zijn verhaal niet alleen met schilderijen. In Fort Zeelandia staan ook tientallen ongepolijste, ruwe koppen van klei. Van de meeste gezichten is de neus, kin, mond, een oor of oog opgeblazen tot onevenwichtige proporties. De pastoor van dit bonte gezelschap parochianen is door Doorson geschilderd. Keramiek en schilderij vormen samen de installatie “Mea Culpa”, die draait om de vraag welke rol het geloof heeft gespeeld in de slavernij en de handhaving daarvan.
“Dit is werk met een ziel; het gaat spreken!” zegt de maker, die van 1994 tot 2006 buiten Suriname woonde, studeerde en werkte. Na zijn remigratie is Doorson zich ook gaan toeleggen op boetseren. Hij werkt met Surinaamse klei en bakt de koppen in de oven van Soeki Irodikromo.
Opening
Last Song, een gedicht van de kunstenaar, wordt bij de opening vertolkt door theatermaker Erwin Tolin Alexander. Dichter/zanger Djinti opent de avond op muzikale wijze.
In Fort Zeelandia vertoont Doorson de documentaire Katibo Ye Ye van regisseur Frank Zichem. Hierin zien we hoe de Surinaamse Nederlander Clarence Breeveld in Suriname en Ghana op zoek gaat naar sporen van de slavernij. Deze documentaire sluit qua onderwerp, invalshoek en betrokkenheid goed aan bij de thematiek van de expositie Mothership.
[uit Starnieuws, 18 november 2012]
Kabaal van de Stilte
Zanger en dichter Djinti tijdens een van zijn voordrachten die onderdeel vormden van Kabaal van de Stilte, dat op vrijdag 22 juni werd opgevoerd in CCS. Het evenement is onderdeel van de activiteiten in aanloop naar de viering van 149 jaar Keti Koti op 1 juli. Onder andere zang, declamaties en spoken words werden opgevoerd door Djinti en zijn gasten Ori Plet en Dominique Ravenberg. Rudi Spa en zijn orkest zorgden voor de muzikale begeleiding.
Djinti bepleit innerlijke strijd
door Donovan Mijnals
Paramaribo – Artiest Djinti benadrukte in zijn lezing voor de Afro-Surinaamse vereniging Fiti Fu Wini vooral het belang van innerlijke strijd. De lezing, genaamd A Bari (babari) Fu Tiri (het kabaal van de stilte), werd zondag geheel in het Sranan gehouden. Volgens de voorzitter van de vereniging, Claudetta Toney, hebben de lezingen die met regelmaat door Fiti Fu Wini gehouden worden als doel, het culturele bewustzijn van de Afro-Surinamer te vergroten. “Op basis van vragen die hier gesteld worden, wordt een volgende spreker geselecteerd. Soms wordt ook een voordracht gedaan als de mensen iemand kennen die veel kennis heeft over een Afro-gerelateerd onderwerp”, vertelt Toney.
Blijf vragen
Djinti hield zijn gehoor zondag voor dat alle antwoorden in het innerlijke te vinden zijn. “Want aan een psycholoog ga je niet alles vertellen, maar jezelf kan je niet voor de gek houden”, zei hij. Echter wees de dichter erop dat niet alle antwoorden ineens zullen komen. “Maar als je niet tevreden bent met het antwoord, moet je blijven vragen totdat je het juiste krijgt”, weet hij. Hij zei verder dat het belangrijk is te beseffen dat eenieder zijn eigen tempel is, maar dat die tempel ook onderhouden en schoongehouden moet worden.
Djinti wees ook op het monopolie van Westerse educatie, dat volgens hem doorbroken moet worden. Hij zei dat er op dit moment geen mogelijkheid is om een andere zienswijze te presenteren op scholen. “Ze leren op school dat Columbus Amerika heeft ontdekt. Maar als die indianen daar al woonden, hoe kan hij dan de ontdekker zijn?” illustreerde hij. Echter is het volgens hem tot nog toe onmogelijk om diploma’s te halen als niet volgens de gevestigde orde gewerkt wordt. “Dus ik kan niet zeggen leer niet, maar wees je bewust dat datgene wat je leert subjectief is.” De artiest betreurde tijdens zijn opvoering ook het feit dat veel van de Afrikaanse geschiedenis verloren is gegaan als gevolg van de slavernij. “Want nooit ete den kiri so meni sma lek’ fa den man kir’ unu. Un’ no sab’ noti, want den kir’ ala tori”, verklaarde hij.
Beleidsadviseur Mohamed Eskak van Binnenlandse Zaken, die ook tot de aanwezigen behoorde verontschuldigde de minister, die vanwege gezondheidsredenen niet aanwezig kon zijn. Volgens Eskak is de boodschap van introspectie goed aangekomen en is het belangrijk dat die wordt overgenomen.-.
[uit de Ware Tijd, 02/05/2012 ]
Presentatie A Nyame in bomvol Unique
Paramaribo – “Ik had niet zoveel mensen verwacht,” zegt schrijver Julien Zaalman verheugd. De zaal in Unique was vrijdagavond bomvol bij de presentatie van zijn zesde pennenvrucht A Nyame, een uiteenzetting van de Winti-leer. In plaats van de 50 verwachte mensen, kwamen er ongeveer 150 mensen opdagen. “Ik heb voor meer dan SRD 3500 aan boeken verkocht, dat is voor mij het bewijs dat mijn levenswerk steeds meer ingang vindt,” meent Zaalman tevreden.
read on…Sound of my Soul
Sound of my Soul is de eerste cd van de muziekpedagoog Liesbeth Peroti. Het album bevat uit zestien liederen. “Ik realiseerde me dat ik een aanvang moest maken met het produceren van geluidsdragers.” Het nummer “Kruder” is haar hit. “De muziek is van Djinti en ik zing het. Dat is echt mijn lijflied”, zegt Peroti. “De sound of my soul zing ik echt als een wereldburger, want er staat gospel op, Afrikaans, het Surinaamse volkslied, jazz, negro spiritual en afro-folkloristisch.” Ze is dan ook heel tevreden met het resultaat. De cd is in Orlando, Florida geperst. Het album heeft een driedelige cover, waar zij over bepaalde nummers het één en ander geschreven heeft. Jazz-minnend publiek maakte op het Suriname Jazz Festival live kennis met de cd van Peroti.
RSS
Facebook
Twitter
