Op donderdag 11 juli 2024 is bij Readytex Art Gallery het boek Pengel van Xavier Robles de Medina gepresenteerd. Het boek beslaat het jaar dat de kunstenaar Stuart Robles de Medina het beeld van Pengel, dat sinds 1974 op het Onafhankelijkheidsplein in Paramaribo staat, heeft vervaardigd. Het is gebaseerd op het foto-album dat Stuart heeft aangelegd tijden het maken van dit beeld.
Mijn naam is Agir Axwijk. Ik ben alumni [alumnus] van de bachelor Geschiedenis aan de Anton de Kom Universiteit van Suriname. Het boek dat mij het meest heeft aangesproken, is zonder twijfel Vrede te midden van oorlog in Suriname: Inheemsen, Europeanen, Marrons en vredesverdragen 1667-1863 van de Surinaamse historicus Eric Jagdew.
Vijftig jaar na de verschijning van Astrid Roemers prozadebuut Neem mij terug Suriname, werd in Tori Oso een Ode aan Astrid Roemer georganiseerd. In de aanloop hiervan liet Hilde Neus enkele van haar studenten Nederlands van de Anton de Kom universiteit in Paramaribo een uitgebreide analyse maken van Roemers roman Over de gekte van een vrouw.
Het jubileumnummer 10 van His/herTori is gewijd aan voedsel, naar een al langer bestaand idee van één van de oprichters van het blad, Jerry Egger. Hij schreef ook het eerste artikel voor dit nummer dat op 11 juni werd gepresenteerd bij het Instituut voor Maatschappijwetenschappelijk Onderzoek. ‘His/herTori is voortgekomen uit het IMWO’, schreef Hilde Neus in de opmaat naar die presentatie in de Ware Tijd van 31 mei, ‘een beetje als tegenhanger van Oso, een tijdschrift over en voor Surinamistiek, dat vanaf de eerste editie in 1982 bij verschillende universiteiten in Nederland gehuisvest was.’
Op 28 maart was er in de Universiteitsbibliotheek in Paramaribo – met dank aan Sylvie Kumar van Schrijversgroep ’77 – een dubbele boekpresentatie: Mijn oma was een slavin, van Bert Kalle en Ik ben jullie meester van Jeffrey Spalburg. Hieronder een bespreking van beide boeken over doorwerking van slavernij door Hilde Neus in de Ware Tijd Literair van 10 mei 2024.
Op de Literaire Pagina van de Ware Tijd van 24 mei 2024 wordt Karwan Fatah Black ‘de momenteel meest productieve wetenschapper over slavernij’ genoemd. Er is waardering voor ‘de brede insteek’ die uit zijn werk blijkt en voor het feit dat hij ‘ook jonge onderzoekers op sleeptouw neemt in het schrijfproces.’ Hieronder recensies van Hilde Neus en Jerry Dewnarain over drie boeken van Fatah Black. Twee daarvan schreef hij samen met co-auteurs, Ooggetuigen van de Nederlandse slavernij, met Camilla de Koning, en Geketend voor Hollands glorie met Lauren Lauret en Joris van den Tol.
Bespreking van Armada, de vele stemmen van de Caraïben
door Jerry Dewnarain & Hilde Neus
Armada is een tijdschrift voor wereldliteratuur. Dit is jaargang 23, nr. 79 van het voorjaar 2024. Vroeger werd het als boekje uitgegeven, nu is het een krant geworden, wel jammer want die bewaar je niet zo gemakkelijk. Stichting De Nederlandse Boekengids is de overkoepelende uitgever. Voor dit speciale nummer is gastredacteur Thalia Ostendorf aangetrokken. Zij is Nederlands-Surinaams en studeerde literatuurwetenschappen in Utrecht, Californië, Napels en Schotland en is aan de UvA bezig met onderzoek naar Edgar Cairo. Verder is zij medeoprichter van Uitgeverij Chaos, een imprint van Das Mag. En zo zie je hoe zaken veranderen, voor ons een nog onbekende naam.
Op de Literaire Pagina van de Ware Tijd mogen ook lezers soms hun mening geven over het literaire bedrijf. In dWTL van 17 mei 2024 reageert Irma Accord, zus van de in 2011 overleden Clark Accord, op een artikel dat Ruth San A Jong schreef over De koningin van Paramaribo voor literatuurgeschiedenis.org. Deze website wordt vooral door Nederlandse jongeren geraadpleegd. Maar ook Surinaamse middelbare scholieren surfen op deze site, op zoek naar Surinaamse schrijvers en boeken.
De archeologische vindplaats Werehpai in het zuidwesten van Suriname werd in 1999 ontdekt. De plaats ligt ongeveer 10 km ten oosten van het Trio-dorp Kwamalasoetoe aan een zijriviertje van de Sipaliwini. In 2007 schreef Lana Leach op CU: het verhaal gaat dat trio Kamanja negen jaar geleden door een droom naar Werehpai is geleid. Sindsdien is steeds meer wetenschappelijk onderzoek naar Werehpai gedaan. Onderstaand artikel van de Ware Tijd Literair van 3 mei 2024 laat zien hoe dit uitmondde in boekpublicaties, expositie-, filmmateriaal en meer.
‘Aandacht voor een blijde vermelding’ schreef dWT Literair op 12 april jl., alsof het een nieuwe boreling betrof. ‘Michiel van Kempen krijgt een prijs die zijn veelzijdigheid onderstreept. De Wassenbergh Penning, genoemd naar Everwinus Wassenbergh (1742-1826), de eerste hoogleraar Nederlands ter wereld, werkzaam aan de toenmalige Universiteit van Franeker, gaat dit jaar naar de oprichter van de Literaire Pagina van de Ware Tijd.’
De prijs werd op 30 maart 2024 in De Taalstaat, een Nederlands radioprogramma van NPO Radio 1, bekendgemaakt en is een initiatief van het tijdschrift Neerlandistiek.
Hoe wij hier ook samen kwamen
Het bouquet van 170 jaar Chinezen in Suriname
Suriname, Zuid-Amerika
Mijn naam is Hariandi
Mijn Moeder is van Chinese bloede
Vanaf 1853 vanuit de hoge bergen in China
naar het weelderige woud in Suriname
Eerst de Tcha-kung van mijn Moeder.
Tcha-kung, de Opa van Moeders zijde
Mijn Vader is geen Chinees
Dus ben ik geen volbloed Chinees
Ik ben wel in Suriname geboren
En wij allemaal
voelen ons Surinaams
Ik
mijn Vader
mijn Moeder
mijn Tcha-po
Alle
ooms en tantes
neven en nichten
groot-ooms en groot-tantes
Samen
met alle buren
en alle vrienden
en iedereen
van al die andere klimaten
bij elkaar
Tcha-po,
in de Chinese Cultuur
mijn Oma
van Moeders zijde
Al 170 jaar
zijn wij Surinamer
Al 170 jaar
voelen wij ons Surinamer
Al 170 jaar
bemint Suriname
de Chinese keuken
Reeds 170 jaar
hebben wij
de Surinaamse Cultuur
verrijkt en versterkt
Reeds 170 jaar
danst
de Chinese Draak
in Suriname
Reeds170 jaar
zijn wij als Surinamers
Suriname dankbaar
voor de aanwinst
Dat zij
het verhaal van onze historie
met meer dynamiek en romantiek
geduldig heeft weten te kneden
Het scheppend vermogen
Van Suriname
Nu 170 jaar.
Toestanden is zo’n boek dat zich bezighoudt met de thema’s armoede, de uitdagingen waarmee vrouwen worden geconfronteerd bij het proberen hun doelen in het leven te bereiken en de strijd die ze moeten ondernemen om te kunnen slagen. Eerder dit jaar [2023 red. CU] heeft de Literaire Pagina al een essaybundel van Tsitsi Dangarembga besproken: Zwart en vrouw. In dit non-fictie werk schreef ze over ras, klasse, kolonialisme en feminisme. Vanuit haar eigen ervaringen als zwarte vrouw in Zimbabwe en Engeland schrijft ze over geschiedenis, filosofie en scheve internationale verhoudingen.
Deze website beoogt geen enkel winstoogmerk. Door middel van de website wil de Werkgroep het publiek kennis laten maken met nieuws uit en over de Caraïbische regio. De Werkgroep neemt daartoe onder meer berichten over van andere sites, zonder dat het ons altijd mogelijk is rechthebbenden vooraf te attenderen op de overname. Mocht iemand bezwaar hebben tegen overname van tekst- of beeldmateriaal, laat ons dit weten, dan verwijderen wij het materiaal.
Reacties op berichten worden alleen geplaatst indien voorzien van voor- en achternaam. Opinies op deze website komen voor rekening van de auteur(s) en zijn niet altijd de opinies van de Werkgroep.
RSS
Facebook
Twitter
