Op donderdag 27 mei 2021 ondertekenden Rita Rahman, voorzitter van de Werkgroep Caraïbische Letteren, en... Lees verder →
Boekpresentatie Moederschap
door Quito Nicolaas
Op Zaterdag 7 okt vond in Almere de presentatie plaats van het boek Moederschap – met een vertaling naar het Papiamento, Engels en Spaans – van de Arubaanse auteur/actrice Zuleika Coffie en kunstenaar Gustav Nouel. Het boek geeft ons een beeld van het proces dat een zwangere vrouw doormaakt. Het aanwezige gezelschap varieerde qua leeftijd van jong tot middelbare leeftijd en allen zijn bezig met het experimenteren met seks of over een tijd serieuze plannen maken om een kind te krijgen danwel deze fase reeds achter de rug hebben. Hetzij als gezin of meer in een losse relatie met elkaar.
read on…De rol van migranten in de Arubaanse literatuur
door Quito Nicolaas
Aruba had door de toebedeelde functie in de 18e en 19e eeuw binnen de Antilliaanse constellatie (NB: de NA bestonden nog niet), geen economie die een bloeiend cultureel klimaat stimuleerde. Dit verklaart dat er geruime tijd nauwelijks een sociaal-cultureel leven bestond, totdat met de komst van de olieraffinaderij van Lago in 1924 op Aruba zich migranten uit verschillende Caribische eilanden vestigden en er een literair circuit ontstond. read on…
Duitsland schenkt US$77.000 voor behoud mangrove
door Ramsar
De Foundation for Development of Radio & Television in Suriname (SORTS) zal vandaag een cheque ter waarde van US$77.000 ontvangen. Dit bedrag is bedoeld ter uitvoering van het project: Youth in action for mangrove van de stichting SORTS en wordt beschikbaar gesteld door de Duitse overheid, via haar ambassadeur in Trinidad, Z.E. Mr. Stefan Schlüter.
De contract ondertekening en overhandiging van de cheque vindt plaats in de conferentiezaal van het CCS. Op het programma staan toespraken van SORTS-voorzitter Loes Trustfull, jeugdparlementsvoorzitter Priya Sital, professor Sieuw Naipal en ambassadeur Stefan Schlüter. read on…
‘Wij hebben allen dezelfde God, alleen de beleving verschilt’
door Linda Reijnders
Oranjestad — Aruba heeft een moskee, of eigenlijk een musallah wat een kleinere uitvoering is. De moslim gemeenschap bestaat uit ongeveer 350 gelovigen die redelijk teruggetrokken hun geloof belijden. Initiatiefnemer van de musallah is Abdallah El Ayoubi (41). Amigoe sprak met hem over de islam en de wens van een eigen moskee. De ruimte die nu dienst doet als gebedsplek is duidelijk provisorisch opgezet. Op een bovenverdieping van een kantoorgebouw zijn in een grote ruimte twee gebedsplaatsen gecreëerd, één voor de mannen en één voor de vrouwen. De afscheiding is met doeken gemaakt en op de grond liggen tapijten. Aan de wanden hangen foto’s van Mekka, de voor moslims heilige plek in Saoedi-Arabië. Hier kunnen de moslims elke dag hun geloof belijden, de islam schrijft voor dat dit vijf keer op een dag moet gebeuren –ochtend, middag, namiddag, zonsondergang en avond-, maar in de praktijk kunnen de belijders natuurlijk niet vijf maal per dag naar de musallah komen. “Wij lezen hier delen voor uit de Koran en je bidt individueel. Vrijdag is een speciale dag want dan wordt er door de imam (voorganger in het gebed) voorgelezen, zoals ook op feestdagen. Als je thuis bidt is dat ook goed, maar in de moskee is het beste”, legt Ayoubi uit. “Wij bidden gericht naar het oosten, waar Mekka ligt.”
Voordat je aan het gebed, de salat, begint, dient de moslim rein te zijn. Dat betekent dat je handen, gezicht, armen en voeten driemaal wast, licht hij toe. “Kijk, de moskee is een hele schone omgeving, in figuurlijke en letterlijke zin. Spiritueel ook. Die kun je niet vuil betreden en daarom doen wij ook de schoenen uit want je weet niet wat er op straat allemaal aan is blijven hangen. Het uitdoen van de schoenen noemen wij woodou’a”. Ayoubi vervult vaak de rol van imam, soms doet een ander dat want de moskee heeft hier geen echte imam.
Vrouwen en islam
Coming out van Francisco Pardo
door Ariën Rasmijn
Oranjestad — In de korte film 10 Ave Maria van Ryan Oduber en Francisco Pardo (33) zijn op ontluisterende wijze de eenzaamheid en schuldgevoelens die gepaard gaan met een onzekere seksuele identiteit te zien. Komend weekend wordt deze Arubaanse film gepresenteerd tijdens de Caribbean Spotlight Series van het Aruba International Film Festival (AIFF).
In de montagekamer van Ryan Oduber, thuis bij zijn moeder, wordt de allerlaatste hand gelegd aan het project 10 Ave Maria. De website 10avemaria.com, waarop een trailer voor de film te zien is, is net online gezet. Al het andere promotiemateriaal, tot aan posters toe, is ook gereed. Francisco Pardo heeft de film nu als montagefile op zijn beeldscherm staan. Hij toont een zogeheten ‘moodboard’ die hij gebruikt voor de kleuren en de sfeer van de film. Veel blauw, blauwgroen, kille en donkere kleuren. Het wachten is nu op aanstaande zaterdag en zondag, wanneer 10 Ave Maria wordt vertoond als voorprogramma van Children Of God, een film die ook als thema homoseksualiteit heeft en de acceptatie daarvan. Hoewel Pardoal zeven jaar ‘out’ is als homo, komt hij in zekere zin toch voor eenieder die de film gaat zien, uit de kast en notabene op het grote scherm van de bioscoop van Paseo Herencia. Hij speelt immers de hoofdrol in de door hem geschreven film over een man die zijn gevoelens voor andere mannen niet onder ogen kan komen en lijdt onder de druk van de verwachtingen van de kleine religieuze gemeenschap waarin hij leeft. “Het is niet autobiografisch, maar de film bevat wel elementen uit mijn leven”, aldus Pardo. “Wat ik vooral wilde neerzetten in de film is de eenzaamheid van de hoofdpersoon. Hij kan nergens aansluiting vinden, staat alleen op, brengt zijn dag alleen door, eet alleen en gaat alleen naar bed. Dat herken ik heel sterk. Als homo voel je je in zekere zin verstoten door de Arubaanse maatschappij.” Oduber valt hem bij. “Het is nogal frappant dat een maatschappij die pretendeert modern en progressief te willen zijn, uiteindelijk zo omgaat met een bevolkingsgroep.”
Zelfacceptatie
Het uit schaamte willen wegstoppen van de gevoelens en conformeren aan de moraal van mannelijkheid, het vinden van een vrouw en het stichten van een gezin komt ook sterk in beeld. Pardo: “Zelfacceptatie blijft een probleem. Veel homo’s gaan toch aan de vrouw om hun levensstijl te verhullen of zweren het openlijk af en worden zoals dat heet ‘yestergay’. Of je moet iemand zijn die lak heeft aan alles. Punt is, het is moeilijk om je als homoseksueel staande te houden op dit eiland. Een vriend van mij heeft zijn gevoelens jarenlang onderdrukt. Ik heb hem de film laten zien en het kwam heel hard bij hem aan. Alles kwam naar boven en hij moest het allemaal verwerken.” Ook de morele hypocrisie, waardoor het bezoeken van prostituees nog altijd een meer geaccepteerd fenomeen is dan homoseksualiteit, wordt aan de kaak gesteld. De hoofdpersoon bezoekt een prostituee, gespeeld door Zuleika Coffie, maar grijpt toch terug naar zijn schaamte en de druk van zijn moeder door de jaren heen. Uiteindelijk staat hij voor de keus, een mooie vrouw of de jongen waar hij oogcontact mee had in de bus, gespeeld door Osrick Fingal. “Het was het moeilijkst om voor die rol iemand te krijgen. Zelfs homoseksuele vrienden van mij weigerden uit angst hun baan te verliezen. Een vriend van me uit Curaçao wilde wel, maar overlegde omdat hij docent is eerst met zijn rector. Die raadde het hem af.” Fingal kreeg pas tijdens de shoot te horen wat de werkelijke inhoud was van zijn rol. “Hij ging toch akkoord om verder te gaan. Heel professioneel en daar zijn we ook heel dankbaar voor. Net als Zuleika overigens, voor haar waanzinnig mooie spel. Via haar kwamen we ook aan Osrick.”
Eigen middelen
Alles, van de productie, de shoot, de aangeschafte props en kleding tot aan de posters en de website, is met eigen middelen gedaan. “Dit project hebben we uit onszelf gemaakt. Aan kleren en props heb ik zo’n 200 florin opgemaakt en daarmee was het budget op. Maar als we voor deze film een prijskaartje aan ons werk zouden moeten plakken, dan komt het neer op zo’n 25.000 florin, alleen al voor de zeven dagen waarop we hebben geschoten”, aldus Pardo, schrijver en co-regisseur van de film. “Al deze dagen waarop we aan dit project hebben gewerkt, heb ik niet gegeten”, zegt Oduber. “Dat waren dagen waarop we werk hadden kunnen doen dat wel geld opleverde.” Fondsen als Unoca en Cede Aruba werden bewust vermeden. Pardo: “Uit ervaring met een eerder project weet ik dat we van hen geen fondsen zouden hebben gekregen. Dit is een onderwerp waaraan zij hun vingers niet zouden willen branden.” Beide filmmakers willen graag een Arubaans filmfonds zien. Oduber: “De overheid gaf vorig jaar aan dat het filmfestival een Arubaanse filmindustrie zou moeten stimuleren. Dat willen wij graag alsnog zien gebeuren.” De volgende filmprojecten van Oduber en Pardo worden totaal anders. Een documentaire over waterhuishouding op het eiland wordt momenteel gemonteerd. Daarna volgt een tienermusical. “Net zoiets als Glee”, aldus Pardo.
10 Ave Maria wordt twee keer vertoond tijdens de Spotlight Series van AIFF. Op zaterdag 11 juni ‘s middags om kwart voor drie en op zondag 12 juni om half twee. Het is niet de enige Arubaanse film die in het kader van Aruban Flavor wordt vertoond tijdens het festival. De experimentele film Muhe Frida van Felix de Rooy beleeft dan ook haar première. Op zondagmiddag om kwart voor een, als voorprogramma van de film Fire Burn Babylon en om drie uur ‘s middags als voorprogramma van de film Curaçao.
[uit Amigoe, 9 juni 2011]