Op donderdag 27 mei 2021 ondertekenden Rita Rahman, voorzitter van de Werkgroep Caraïbische Letteren, en... Lees verder →
Posts tagged with: Carifesta
Dobru Nights ook deel van Carifesta XI
Paramaribo – Ook de Dobru Nights op het achter terras van de SMS-pier laten tijdens Carifesta XI van zich spreken. Een ‘jamsession’, vrije tribune voor bezoekers en een open podium voor gevorderde en beginnende artiesten die de avond een sfeervol karakter geven. Dobru pseudoniem voor Robin Raveles was dichter en vervulde in zijn dagen een voorhoede rol in het nationalistische gebeuren, zegt zoon Rutu Raveles. Het is dan ook meer dan gepast dat de Dobru Stichting met dit evenement het gedachtegoed van de ‘revolutionair en nationalist’ Robin Raveles in stand houdt.
De Scheepvaart Maatschappij Suriname heeft speciaal met Carifesta haar faciliteiten beschikbaar gesteld voor de Stichting. De Dobru nights waar ook het leven en werk van Robin Raveles wordt uitgebeeld duurt tot en met zaterdag met een feestelijke afsluiting.
Suriname Night ‘anders’ op Carifesta
door René Gompers
Het tot een reusachtig open theater opgebouwde Onafhankelijkheidsplein was woensdagavond tot de nok gevuld. Duizenden waren geweest om de ‘Suriname Night’ mee te maken. Het gastland heeft geprobeerd zijn beste culturele zijde te laten zien. Het publiek reageerde niet laaiend enthousiast. De meningen zijn gemengd over de mix die is gepresenteerd.
Vanaf de opening bij het presenteren van het volkslied was duidelijk dat de verschillende bevolkingsgroepen samen maar ‘anders’ zouden optreden. Het podium werd hierbij over de volle oppervlakte benut. De bevolkingsgroepen presenteerden zich met hun traditionele drummen, trommen en dansstijlen die op een gegeven moment in elkaar overgingen en etnische grenzen wegvielen. De ‘vertrouwde’ cultuuruitingen werden verheven tot één groot modern en abstract optreden van ‘eenheid in verscheidenheid’.
Op muzikaal en vocaal gebied liet Suriname aan de wereld merken meer in huis te hebben dan folklore. Goed geproduceerde arrangementen tilden het kaseko, kawina, aleke en folklore een niveautje hoger door het met jazz en blues te vermengen. Denise Yannah, Raj Mohan, Ronald Snijders en vrouwenband Naks Makeda, onder leiding van Liesbeth Peroti, zorgden voor nette cross-overs waarop men nog steeds flink kon mee dansen of schudden. Een deel van het publiek liet dat duidelijk merken.
Op enkele organisatorische mankementen na was het publiek redelijk tevreden over de ‘Suriname Night’. Voor enkele Surinamers was het niet genoeg en “moest er nog meer gebeuren.” De buitenlandse gasten bleken onder de indruk te zijn van de culturele rijkdom. “Your culture is very rich. It was nice.”
[van Starnieuws, 22 augustus 2013]
Surinam Night
Op het Onafhankelijkheidsplein werd vanavond als onderdeel van Carifesta de Suriname Night gehouden. Het Surinaamse contingent presenteerde een daverende show met stijlvolle optredens van alle culturen en culturele facetten van Suriname.
[uit Dagblad Suriname, 21 augustus 2013]
Oorstrelende Fusion Jazz op Carifesta
door Carlo Jadnanansing
In een totaal uitverkochte bankethal van Hotel Torarica vond op 18 augustus 2013 de jazzaftrap plaats van het Carifestafestijn onder regie van Ann Hermelijn. Ik beperk mij in deze bespreking tot de Surinaamse groepen.
Pablo Nahar, onze (contra) bassist van internationale allure, was in dit gebeuren de leidende figuur. Eerst trad hij op met zijn Pablo Nahar Trio, dat naast hem bestond uit Harvey Wirht, een drummer van Surinaamse afkomst, die in de USA woont en vele internationaal beroemde artiesten heeft begeleid, en Robin van Geerke die als toetsenist vooral in Nederland zijn sporen heeft verdiend.
Het trio werd aangevuld met twee kundige blazers uit Nederland, Efraim Trujillo en Michael Simon. Pablo is één van de grondleggers van een in Nederland ontwikkelde nieuwe stroming in de jazz, “de Paramaribop”. Dit laatste is een unieke combinatie van Afro-Surinaamse en Caribische ritmes en de meer abstracte en complexe harmonieën uit de Jazz & Bebop.
Vermeldenswaard is dat Pablo in New York in de leer is geweest bij Frank Foster voor het componeren en arrangeren van muziek. De naam ervan doet reeds de vermoeden dat deze stijl veel kaseko-elementen bevat. Maar behalve Paramaribop werd het geestdriftige publiek dat voor een belangrijk deel uit echte jazzliefhebbers leek te bestaan, tijdens het optreden van meer dan één uur ook getrakteerd op internationale nummers.
Voor mij was echter de grote verrassing van de avond het Afro Bhole Jazz Project. De naam geeft aan dat het gaat om een jazz fusion met Afrikaanse en Indiase invloeden. De samenstelling van het ensemble was Pablo Nahar (bass), Sonny Khoeblal (keyboards), Shailendra Madari (tabla), Wilgo Telting (saxofoon) en Harvey Wirht (drums). Vermeldenswaard is dat Harvey recentelijk als gastdocent drie maanden jazzlessen heeft verzorgd in India en daardoor ook kennis gemaakt heeft met de Indiase muziek. Het resultaat van de samenwerking van deze musici is ronduit verbluffend. De composities/arrangementen van Sonny in samenwerking met Pablo bevinden zich nog duidelijk in een experimentele fase, maar houden een grote belofte in voor de toekomst. Het publiek genoot zichtbaar van het vraag- en antwoordspel tussen keyboards en tabla, maar ook tussen de twee percussie-instrumenten tabla en drums.
Wellicht de grootste verrassing van de avond was het niet aangekondigde optreden van de meester-fluitspeler Ronald Snijders. Hij bracht zijn gehoor in vervoering met zijn eigen compositie Tabla, waarbij hij op magistrale wijze het geluid van de tabla op de fluit liet horen. Maar toen hij zijn kort optreden eindigde met Saramacca, eveneens een eigen compositie, stond het publiek op en danste mee op de aanstekelijke kasekotonen. Gran Tangi Maestro!
De slotsurprise van de geslaagde jazzmanifestatie was het optreden van de Assemble of the Green Conservatory of Suriname. Helaas begon dit optreden pas om kwart over elf in de avond waardoor een belangrijk deel van het publiek de zaal reeds verlaten had. De overgeblevenen hebben echter kunnen genieten van een sprankelende show. Het is bijna niet te geloven dat het studenten waren die op het podium stonden. Een niet-ingewijde fluisterde mij zachtjes toe: “Ik hoor geen verschil tussen deze studenten en de professionals hiervoor”. Vooral de blaassectie bestaande uit vier blazers kwam sterk naar voren. Het nadeel was dat supertalent Jason Eduards (basgitaar) iets minder goed hoorbaar was.
De geluidsweergave was excellent. Begrijpelijk, want niemand minder dan onze befaamde toetsenist/componist Etienne Stadwijk had hierover de leiding. Overigens vond ik dat de rol van Etienne bij de openingsceremonie onvoldoende is belicht. Behalve music-director tevens toetsenist heeft hij ook vrijwel alle composities die op de indrukwekkende openingsceremonie van 16 augustus 2013 te horen waren, zelf geschreven en wel in een recordtijd! Het unieke duel tussen tabla en gamalan is bijvoorbeeld zijn creatie.
M.C. Alida Neslo overdreef niet toen ze opmerkte dat je voor goede jazz niet speciaal naar Noth Sea Jazz hoeft te gaan.
Carifesta XI kan ook!
[uit Dagblad Suriname, 21-08-2013]
Poppe misdraagt zich op Carifesta-Podium
Paramaribo – De Surinaamse reggaeartiest, Simonia ‘Poppe’ Darson, heeft zondagavond het Carifesta-podium in Latour gebruikt om een vete die zij kennelijk met een ‘zusje’ zou hebben, te beslechten.
Nadat zij enkele hits had laten horen en het publiek met zich mee had, gleed de topartiest af naar een laag niveau. Poppe besprak de seksuele behoefte van haar vijandin, die volgens haar onvoldoende werd bevredigd. Zij adviseerde ‘zusje’ vervolgens liever seks te hebben met een paard.
Vanuit het publiek waren er afkeurende reacties, terwijl anderen dit gedrag stimuleerden. De verantwoordelijken, die aanwezig waren, hebben de artiest haar gang laten gaan en zij heeft haar optreden normaal afgerond. “Den kill tak mi kan du mi sani.Ma feti un no mus fu feti”, gaf zij trots aan.
De organisatie zegt het gebeurde te betreuren. Publiciteitsman van Carifesta Latour Giovanny van Kust geeft aan dat de organisatie de artiest alsnog zal aanspreken over dit gedrag.
In Latour vonden zondag op twee plekken Carifesta-activiteiten plaats; op het voetbalveld aan de Latourweg en in het buurtcentrum Stibula. De activiteit op het veld trok veel jongeren. Naast Poppe hebben daar ondermeer Kolonel, Koyeba en Damaru opgetreden.
[uit de Ware Tijd, 20/08/2013]
Uitzonderlijke dansact uit Indonesië tijdens Carifesta
door Tascha Samuel
Paramaribo – Aan Carifesta doen dit jaar niet alleen personen uit het Caraïbisch gebied mee. Uit Indonesië komt de danser bekend als Mr. Didi Nini Thowok. Deze internationaal gerenommeerde uitvoerder van de klassieke Javaanse dans geniet enorme populariteit in Azië. Didi Hadiprayitno, zoals hij echt heet, voert de exclusieve Tari Dwimukja Jepindo dans uit.
Tari Dwimukja Jepindo is een soort transgenderdans, waarbij hij zich opmaakt en hult in een kostuum van een man en vrouw. Hij danst en zingt dan een ‘duet’ tussen deze ‘twee’ mensen. Deze kunstvorm is zeer moeilijk onder de knie te krijgen. Mr. Didi Nini Thowok zal ook de traditionele volksdans Lengger Banyumas presenteren, welke uitgevoerd wordt op Calung gamelanmuziek. Ook deze dans is transgender, meestal uitgevoerd door mannen verkleed als vrouwen.
Didi begon in 1966, op twaalfjarige leeftijd, al met danslessen. Het waren vooral de gracieuze vrouwelijke bewegingen die hem fascineerden. Hij studeerde af aan The Indonesian Academy of Arts in Yogyakarta in 1974. Inmiddels is hij een gevierd danser en choreograaf. Hij heeft twee boeken geschreven over dans en theatermake-up.
[uit de Ware Tijd, 15/08/2013]
Carifesta Literaire activiteiten
De activiteiten van Literary Arts vinden plaats op de Cultural Grand Market op het KKF-terrein. Het publiek kan daar van 17 tot en met 24 augustus van 10.00u ’s morgens tot 22.00u ’s avonds terecht, o.a. voor het kopen en bezichtigen van boeken. De overige activiteiten zijn:
· Kindervoorleesuur in het Nederlands: za 10.00 tot 11.00 uur
· Children’s hour in English: Sat. 10.00 to 11.00 hrs.
· Daily Readings: Mon to Sat 10.30 to 12.00 and 18.30 to 19.30 hrs.
· Master Classes: Mon, Wed and Fri 13.00 to 15.00 hrs.
· Book Business Meetings: Mon, Tue. 15.00 – 19.00u
De landen die meedoen aan de literaire onderdelen op de Cultural Grand Market zijn Guyana, Belize, Trinidad and Tobago, Barbados, St. Kitts and Nevis, Cuba, St. Lucia en Suriname. Op de website van S’77 en op Facebook is aangegeven hoe schrijvers en anderen die bij het literaire veld betrokken zijn, kunnen deelnemen aan het Carifestaprogramma.
Boekverkoop voor individuele schrijvers
Het Surinaams Carifesta Contingent, afdeling Bookfair geeft individuele schrijvers en self-publishers een unieke kans om hun boeken te laten verkopen op de Grand Cultural Market. De Grand Cultural Market is bij alle Carifesta’s een grote trekpleister geweest. Ook bij deze Carifesta worden tienduizenden bezoekers verwacht. Schrijvers die hun boeken willen laten verkopen kunnen contact opnemen met Alphons Levens. Het gaat om boeken van Surinaamse schrijvers. De boeken moeten worden aangeleverd op de lokatie van de Bookfair. De exacte tijd wordt nog bekendgemaakt. De boeken moeten worden ingeleverd met een lijst waarop de titels van de boeken zijn vermeld, het aantal exemplaren per titel en de prijs waarvoor het boek moet worden verkocht. Per titel mogen in eerste instantie maximaal 5 exemplaren worden aangeleverd. Op de verkochte boeken wordt een kleine commissie ingehouden, om schade van eventuele diefstal en andere onvoorziene kosten te kunnen dekken.
Carifesta Book Business
Book Business is een nieuw element van de literaire scène van Carifesta XI. Er zijn twee Book Business Meetings gepland waarin actoren in het literair bedrijf een presentatie over hun producten en services geven, of hun visie op het boekenbedrijf in hun land. Er zullen twee presentaties van Guyana zijn, twee van Barbados, één van Belize, één van St. Kitts en elf presentaties van Suriname. De buitenlandse presentatoren schijnen hun licht op het boekenbedrijf in hun landen. De uitdaging van kleinschaligheid en zwakke boekindustrieën komen aan de orde. De Surinaamse presentaties zijn erg divers. Het varieert van individuele auteurs en illustratoren tot opleidingsinstituten voor grafische werkers en drukkerijen. De Meetings zijn op maandag 19 en dinsdag 20 augustus van 15.00 – 19.00 u. De presentaties zijn bestemd voor alle stakeholders in het boekenbedrijf. Tijdens de presentaties is er gelegenheid tot vragen stellen en na de presentaties kan er informeel verder genetwerkt worden onder het genot van een hapje en drankje. De BBM’s vallen onder de netwerkmeetings, die het nieuwe Carifestaconcept dat een sterkere band tussen cultuur en economische ontwikkeling beoogt, helpen uitdragen.
[van Schrijversgroep ’77]
Rappa als Master Writer op Carifesta
Rappa is op voordracht van een commissie van de Henri Frans de Zielstichting uitgekozen om Suriname als Master Writer te vertegenwoordigen in het Carifesta Contingent van Suriname. De H. F. de Zielstichting is vooral bekend vanwege de H.F. de Ziel Cultuurprijs die zij jaarlijks in januari uitreikt aan een prominent persoon in het culturele (literaire) veld. Aan het Master Writers’ programma van Carifesta doet ook de bekende Caribische dichter Kendel Hippolyte van St. Lucia mee. Hij zal een sessie over dichtvormen verzorgen. Van Trinidad en Tobago komt Kim Johnson als Master Writer naar ons land. Hij is Senior Research Fellow en documentairemaker bij de Academy for Arts, Letters & Public Affairs van de University of Trinidad & Tobago. Hij heeft een flink aantal publicaties over de historie en cultuur van het Caribisch gebied op zijn naam.
Nu al 125 inzendingen voor Carifesta XI Film Festival
125 inzendingen, waaronder lange films en documentaires, maar ook shorts, animatiefilms en muziekvideo’s. Dit is slechts een greep uit de inzendingen die elke dag binnen stromen bij The Back Lot.
Het Film Festival, dat van maandag 19 tot en met vrijdag 23 augustus in TBL Cinemas plaatsvindt, wordt er één vol Caribische en Zuid Amerikaanse films. Er zijn inzendingen van onder andere Cuba, Peru, Venezuela, Curaçao, Haïti en Guyana. Het programma wordt daarnaast afgewisseld met een selectie van films uit de Travelling Caribbean Film Showcase.
Als gastland is Suriname prominent aanwezig. De inzendingen zijn gevarieerd. Filmliefhebbers kunnen kiezen uit echte klassiekers als Wan Pipel van regisseur Pim de La Parra, maar ook uit recentelijke producties zoals Psst, schatje een korte film over de Surinaamse man. Bezoekers die Lieve Hugo en Trefossanog niet eerder op het grote doek hebben kunnen bewonderen, kunnen die kans tijdens het Film Festival alsnog benutten.
Tijdens het Carifesta Film Festival wordt naast de filmvertoningen volop aandacht besteed aan kennisoverdracht over alles wat met filmproducties te maken heeft. Inleiders uit onder meer Hollywood, Peru en Costa Rica verzorgen masterclasses waarin aandacht wordt geschonken aan onder meer scenario ontwikkeling, (co-)produceren, distributie, marketing en promotie van films. Maar ook Pim de la Parra zal de master class “Low budget filmmaking in the Caribbean” verzorgen.
Kidscorner In de kidscorner leren jongeren vanaf 12 jaar tijdens de workshop ‘Watch That Sound’, hoe zij een eigen soundtrack voor een film kunnen maken, terwijl jongeren vanaf 14 jaar kunnen meedoen aan de workshop Digital Playground. Tijdens deze workshop leren zij binnen enkele uren een korte film te maken.
Animae Caribe
Voor het eerst geeft Animae Caribe (afkomstig uit Trinidad) animatie-workshops aan jongeren tussen 15 en 29 jaar. Deelnemers kunnen kiezen uit drie verschillende workshops waarin zij verschillende animatie technieken worden aangeleerd, zoals 2D Animaties, 3D Modelling Technieken en Stop-Motion.
Inschrijven workshops & masterclasses
Voor inschrijving kunnen filmliefhebbers, filmmakers (in wording) en jongeren zich aanmelden bij The Back Lot op het telefoon nummer 400 816. De workshops en masterclasses vinden plaats in TBL Cinemas en IGSR (op het complex van de Anton de Kom Universiteit van Suriname)
Space in the Caribbean: Idee of ideologie?
door Karin Lachmising
‘Als we echt Caribisch zijn, moeten we onze eigen omgeving dan niet beter leren waarderen?’, vraagt Karin Lachmising zich af.
Billboards in Paramaribo en langs de verbindingsweg van het vliegveld Zanderij naar de hoofdstad kondigden het al weken van tevoren aan: Suriname is het gastland voor Carifesta XI. Deze maand zijn we beland in zichtbare Caribische sferen dankzij dit elfde festival of creative arts. Een evenement dat de verbondenheid van de regio door middel van kunst tentoonstelt, althans dat is een van de vele doelen. Zullen deze twee weken vol vibes ons bewustzijn vergroten over de hechte connecties tussen de Caribische landen, of worden we slechts meegesleept in een tijdelijk enthousiasme van ons ‘Caribisch’-zijn om daarna weer terug te keren naar de dingen van de dag die ons eerder dichter bij Nederland, Amerika en zelfs China brengen, dan bij een eiland enkele honderden kilometers voor onze kust?
Space in the Caribbean ‘Space’
Die vraag werd ook gesteld op de multidisciplinaire conferentie van de Associatie voor Caribische Studies in Grenada. Suriname kan zich, net als de wereld buiten onze regio, vaak moeilijk het imago van een Caribisch land aanmeten. Want wie denkt eraan Suriname als het over witte stranden, blauwwater en beach life gaat? Ook wij zelf lijken dit uiterlijke toeristische imago te verwarren met de onderliggende verbinding, die er wel degelijk is. Juist daarom kan een kunst- en cultuuruitwisseling misschien wel van betekenis zijn. Carifesta kan ruimte bieden aan artiesten die hun beleving van de samenleving uiten op podia, in kunsthallen, ballrooms en meer. Een samenzijn dat een gezonde dialoog over onze eigen ontwikkeling tot stand kan brengen. In de openingsspeech van Eudine Barriteau op de conferentie in Grenada werd dit samenzijn een ‘ruimte van creatieve coalities ’genoemd. De professor in Gender and Public Policy aan de University of the West Indies te Barbados gaf in een zeer wervelende toespraak weer, dat zij als uitgesproken gender-voorvechtster ervaren heeft dat ‘je case’ niet binnenskamers bij gelijkgezinden mag blijven. Haar zaak, een betere positie voor vrouwen, bereik je niet door mogelijke oplossingen in eigen groep te laten circuleren. Je moet die ruimte vergroten, jouw visie en jouw aanpak onder de aandacht brengen buiten jouw groep. Onze indigenous frameworks, de structuren van onze samenleving, moeten meegenomen worden in de internationale discussies over de ontwikkeling van ons gebied. We zijn hier niet alleen om te kijken en naar elkaar en te luisteren, niet alleen om ons gebied te bestuderen, maar om alles wat hier tot stand komt ook naar de tafels te brengen waar de besluiten worden genomen over onze regio, over onze gebieden en over ons eigen vorm van leven. Het woordje ‘space’ werd ongewild en onbedoeld de rode draad van de conferentie.
Invloed
Ruimte bleek in verschillende presentaties overal voor nodig. Er zijn magazines nodig die ‘space’, dus ruimte creëren voor uitwisseling van creatieve ideeën. Zoals het Caribisch kunsttijdschrift ARC. Er zijn pleinen nodig waar de massa bijeen kan komen, terwijl die bijvoorbeeld in Puerto Rico in beslag worden genomen door gebouwen, waardoor letterlijk ruimte ontbreekt. Tijdens de presentaties bleek ruimte een oplossing voor uiteenlopende maatschappelijke vraagstukken .In de vele jaren dat we als Caribische gemeenschap zowel in de kunst als op andereo ntwikkelingsgebieden bij elkaar komen, werd de regio vooral gebruikt als onderzoeksmateriaal, podium, tentoonstellingsruimte of tijdelijk verblijf. Op de conferentie leek het echter alsof een ieder tijdens de voorbereiding van zijn presentatie stil was blijven staan bij het toekennen van waarde aan het léven in de Caribbean. De aandacht was verschoven van de gedachte ‘wij hebben oplossingen nodig’ naar een andere invulling van de ‘idee’ ontwikkeling. Filmmaker Miguel Coyala geeft in zijn film Memorias de desarello (Herinneringen aan onderontwikkeling) een indringend en confronterend beeld van hoe ‘ideeën’ en concepten verward raken wanneer deze ‘geplakt’ worden in een andere omgeving. Zijn film vertelt het verhaal van een intellectueel die na de Cubaanse revolutie denkt in de Verenigde Staten een nieuw leven, ver van onderontwikkeling, op te bouwen. De collageachtige manier van filmen versterkt de boodschap van de vervreemding die je voelt wanneer jouw wereldbeeld niet meer klopt met de omgeving waarin je leeft. In mijn eigen presentatie bracht ik de connectie van mens en omgeving naar voren, de invloed daarvan op onze kennis en ervaring en welke plek deze kennis inneemt binnen het denken over ontwikkeling en het aandragen van oplossingen.
Ditzelfde onderwerp werd aangesneden in een paneldiscussie over ontwikkeling in het Caribisch gebied met de uit Puerto Rico afkomstige José Buscaglia Salgado en de zeer gepassioneerde spreker Tyehimba Salandy uit Trinidad. Ze stelden: ‘We moeten kritisch zijn wanneer we praten over ontwikkeling en de begrippen die we daarbij klakkeloos overnemen, want te vaak merken we dat de realiteit genegeerd wordt.’ In onze regio zitten we in een gecompliceerde ruimte, zou je kunnen zeggen. De ruimte wordt bepaald door dominante ontwikkelingsvisies die geen rekeninghouden met onze realiteit: met onze jongeren die in Europa of de Verenigde Staten studeren, onze omgevingservaring en traditionele kennis. Het Caribisch gebied kent een andere benadering van duurzame ontwikkeling dan het Westen. Daar is de discussie over duurzame ontwikkeling ontstaan vanuit rampen die hebben plaatsgevonden. In het Westen is het een ideologie die voorschrijft hoe de wereld eruit zou moeten zien, in plaats van een idee, een set mogelijke stappen die vanuit de werkelijkheid genomen kunnen worden. Als wij ontwikkeling als een idee benaderen, vraagt het van ons vooral een kritische houding ten opzichte van strategieën die de kennis en ervaring vanuit de regio negeren.
In een discussie na de presentatie over dit onderwerp werd de kritische vraag gesteld in hoeverre wij daartoe in staat zijn, als wij ons richten op het vieren en tentoonstellen wat we hebben, zonder een podium te creëren voor kritisch gedachtegoed dat zal leiden tot een model van aanpak voor ‘life in the Caribbean’.
Kritische massa
We hebben meer media in het Caribisch gebied nodig die een visie uitdragen, een podium biede nvoor de verhalen en ervaringen van eigen bodem, onze kennis vergroten over onszelf, wat bij ons speelt, door ons gemaakt wordt, onze aanpak, onze ideeën. Publicaties die een kritische massa kweken en ruimte bieden voor het uitwisselen van kennis. Omdat nagenoeg alle Caribische landen in dezelfde fase van ontwikkeling zijn en daarbij verreweg dezelfde uitdagingen een rol spelen ,kan het Caribisch platform een inspiratiebronzijn voor een succesvolle ontwikkeling van ons gebied. Onderwerpen als natievorming, identiteit, klimaatverandering, gemeenschapsontwikkeling, duurzame ontwikkeling, kunst, cultuur, literatuur en ga zo maar door, kunnen daar heel anders benaderd worden. We bewegen ons dan in een ruimte van gelijkwaardige discussies en vergelijkbare oplossingen in plaats van de exotische ruimte die ons te vaak toebedeeld wordt. Misschien moeten we leren waarderen wat onze omgeving ons biedt, kijken naar onszelf in plaats van buiten onszelf, leren oog te hebben voor wat nodig is in de omgeving waarin wijzelf leven.
De publicatie Ster in de stad, behorende bij de gelijknamige tentoonstelling over Bombay van het kindermuseum Villa Zapakara, is een goed voorbeeld van het respecteren en waarderen van je omgeving. Geen boekje over hoe zielig de inwoners van Bombay zijn, zoals je zou denken bij een tentoonstelling over een miljoenenstad met meer dan honderd sloppenwijken, maar een boek over de verhalen, ervaringen en capaciteiten van mensen binnen de context van hun eigen omgeving. Het definiëren van onze capaciteiten betekent het plaatsen van de voor anderen vaak onbekende ervaringen in het grote rgeheel. Een plek waar je geen vreemde bent en je land niet constant vraagtekens oproept.
Tijdens de conferentie was mijn Amazoneregenwoud net zo gewoon als het witte strand met palmbomen. Dat kan ik niet kan zeggen wanneer ik met studenten in dialoog ga op de campus van de Universiteit van Amsterdam of op andere Europese podia. Op de campus van St. George’s University te Grenada vervalt het vreemde van het zogenaamd exotische. Voor de regio is het alleen daarom al belangrijk om in deze space aanwezig te zijn. Het valt op dat onze diaspora in vergelijking met die van andere Caribische landen nog weinig bijdraagt aan de discussies over ontwikkeling in samenhang met de plek waar wij werken, wonen en leven. En gezien het grote aantal goed opgeleide Surinamers in diaspora, zou het helpen om wat meer de vruchten te proeven van deze intellectual cruising, het reizende Surinaams intellect. Carifesta zal misschien in staat zijn om voor even de aandacht te vestigen op de samenhang tussen Suriname en het Caribisch gebied, hopelijk los van een exotisch karakter en met meer aandacht voor de inzichten die achter de creaties van dit festival liggen. Of we vervolgens die Caribische ruimte ook daadwerkelijk kunnen bereiken om de creatieve coalities aan te gaan, zal afhangen van de vruchten van deze ‘creatieve en intellectuele Caribbean cruising’.
Schrijver en publicist Karin Lachmising opereert in het maatschappelijk middenveld als ‘communicatiestrateeg met een filosofische inslag’.
[uit Parbode, 1 augustus 2013]
Carifesta huisstijl niet adequaat nageleefd
door Donovan Mijnals
Paramaribo – Roy Dhanradj laat zich er uitermate voorzichtig over uit, maar de Carifesta huisstijl wordt niet geëerbiedigd. Het logo en de huisstijl werden in oktober met veel fanfare gepresenteerd aan het publiek.
Daarnaast kwam er ook een handboek met richtlijnen hoe het Carifesta beeldmerk gepresenteerd moet worden. Maar bij verschillende reclameborden en banners die nu de ronde doen wordt daarvan afgeweken. “Laten we het erop houden dat het een stukje creativiteit is van de mensen die bezig zijn met communicatie”, houdt artistiek coördinator Dhanradj zich op de vlakte.
Verschillende gezichten
“Het is zeer lastig, maar ik zeg er meteen bij dat sinds ik huisstijlen maak er in Suriname geen enkele instantie is die zich eraan houdt”, reageert ontwerper Henna Brunings. In het geval van Carifesta worden vooral met het logo en het lettertype fouten gemaakt. “Je ontwerpt een huisstijl voor je gezicht naar buiten. Als je je er niet aan houdt, vraagt men zich af of er verschillende festivals zijn.” Haar klachten daarover zijn niet aan dovemansoren gericht. Ze benadrukt dat wanneer ze op de fouten wijst er meteen werk van wordt gemaakt, maar het is onmogelijk om overal tegelijk te zijn. Voor de rechter slepen ziet ze niet als oplossing. “Dan zou je meer tijd in de rechtszaal moeten doorbrengen dan ergens anders”, lacht ze zuur.
Drie procent twijfel
Een andere reden dat fouten niet tijdig worden opgemerkt is dat de Carifesta-leiding de handen vol heeft aan de organisatie. “Als meneer Graanoogst zegt dat er tot op de dag van de opening veranderingen zullen zijn, is hij zelfs heel optimistisch”, schetst Dhanradj een beeld. Er moet namelijk ook rekening worden gehouden met landen die uit het niets plotseling willen participeren. “Wat doe je ermee; jaag je ze weg of ontvang je ze met open armen? Sommige groepen zijn ronduit heel opdringerig en bivakkeren voor je deur totdat ze een plek hebben om op te treden.”
Toch durft Dhanradj wel te stellen dat meer dan 90 procent van het festivalprogramma vaststaat. “Ik denk dat als we in verhouding over twijfelgevallen zouden spreken, dat we ergens rond de drie tot vijf procent zitten.
[uit de Ware Tijd, 06/08/2013]
Carifesta Baithak Gana slaat brug tussen generaties
door Tascha Samuel
Paramaribo – Met haarzuivere stem laat Kries Ramkhelawan horen dat er verschillende soorten Baithak Gana zijn. Hij begeleidt zichzelf daarbij kundig op de harmonium. Als hij dan de Afro Surinaamse Michel Eind (74), ten tonele voert, die in zuiver Sarnami enkele Baithak Chutney liederen laat horen, is het duidelijk wat Ramkhelawan wil. Baitak Gana gebruiken om jong en oud samen te brengen op 24 augustus tijdens de Grand Cutural Market op het KKF terrein tijdens de Baithak Chutney Dag.
Living Legends
Ramkelawan is heel enthousiast over de mogelijkheid die hij heeft gekregen om zijn filosofie uit te dragen. Waar hij zich namelijk al jaren sterk voor maakt via zijn stichting Saathi (vrienden onder elkaar), is het gebruik van de Living Legends. “In Trinidad wordt het talent van deze mensen geaccommodeerd. Mensen als Eind of oud politie-muzikant Lalpersad ‘Bongo Lal’ Thakoer, hebben veel kennis in huis.” De artiest meent dat deze kennis verloren gaat. Zoals uitgezet door het Carifesta comité, zullen er veel jongeren deelnemen. “Maar van wie moeten ze het leren?” vraagt de artiest zich af. Daarom is het programma een uitgebalanceerd geheel van jonge en oudere baithak gana musici en zangers op 24 augustus.
Eigen identiteit
“Ik ben de mening toegedaan dat je moet veredelen wat je hebt en er een eigen draai aan moet geven.” Ramkhelawan meent dat de Surinaams Hindostaanse dansers en choreografen zich meer moeten inzetten om choreografieën te maken op Surinaams Hindostaanse muziek. “Ik ben geschoold in vele vormen van de Indiase muziek. Maar door het me eigen te maken geef ik er een eigen identiteit aan. Het is Surinaams,” meent hij resoluut. Hij is daarom heel blij met dansers als Hans Bhawan met wie hij samenwerkt die durven om andersoortige choreografieën te maken zonder de typische Bharat Natyam of Kathak-bewegingen.
Masala
Op 24 augustus start om 10 uur de inloop, waarbij de gasten verwelkomt worden door onder meer de meisjesgroep Taaza Angels uit Nickerie en een dhapla speler. “De dhapla is in Trinidad en Guyana niet eens bekend”, benadrukt de artiest het unieke karakter van deze dag. Daarna zullen vrouwen in traditionele kleding curry gerechten – hier beter bekend als masala – bereiden. Op het centraal podium zal er intussen Baithak Gana gespeeld worden door jongeren. Hans Bhawan heeft een speciaal stuk gemaakt op het Dhrupat-nummer dat Ramkelawan heeft geschreven. “Het is een klassiek religieuze baithak die van langzaam naar snel gaat. De muziekkunstenaar heeft zich erg uitgeleefd met eigen creatie de Bai Sa Bingi-Jam. “Het is een mix van Sambura, Naya Bhingi van de rasta’s en baithak-muziek. Het is een harmonische en uitgebalanceerde versmelting van verschillende stijlen.”
[uit de Ware Tijd, 02/08/2013]
RSS
Facebook
Twitter
