.jpg)
Op donderdag 27 mei 2021 ondertekenden Rita Rahman, voorzitter van de Werkgroep Caraïbische Letteren, en... Lees verder →
Posts tagged with: Carifesta
Carifesta lijkt Caribruya
door Alan Tijseling
Het zal niemand ontgaan zijn. Carifesta XI is in volle gang en er wordt niet alleen genoten, maar ook volop geklaagd. Genoten van alle aspecten die zoveel verschillende landen met zich meebrengen: mode, theater, muziek, eten, het lerenkennen en waarderen van elkaars culturen. Geklaagd over het programma dat niet klopt, of er wel of geen kaartjes nodig zijn en waar die dan gaan gehaald moeten worden. Eigenlijk vooral geklaag over onduidelijkheid en miscommunicatie.
Het lijkt zo simpel. Je reserveert zalen, nodigt muziekgroepen, dansers, toneelgezelschappen en koks uit. Vermeldt alles in een programma, zorgt er voor dat dit programma bij het publiek terechtkomt en voor de rest weet iedereen waar en wanneer hij moet wezen. Het gaat vanzelf. Tenminste wanneer het een Duits festival is. Duitsers lukt het met hun Deutsche Gründlichkeit om iets dergelijks schijnbaar moeiteloos voor elkaar te krijgen. Voor de rest van de wereld is het organiseren van een meerdaags festival een stuk gecompliceerder en in ons deel van de wereld lijkt het soms helemaal een mission impossible.
That’s the Caribbean
Plotseling geconfronteerd met allerlei vragen en opmerkingen van journalisten en gasten tijdens het eerste Fête de la Cuisine in 2006 op Sint Maarten over koks die er nog niet waren, restaurants die van niks wisten en een programma dat volledig ontbrak, antwoordde Henri Hugo Brookson, voormalig plaatsvervangend gevolmachtigd minister van Antilliaanse zaken én hoofdorganisator van het festival, doodgemoedereerd: “Zo gaat het nu eenmaal hier, we zijn heel slecht in organiseren, maar ontzettend goed in improviseren. Dat is de charme van de Caribbean, u zult zien dat alles goed komt.” In oktober wordt het Fête de la Cuisine voor de zevende maal georganiseerd op Sint Maarten en ongetwijfeld zal er weer van alles misgaan, maar aan het einde hebben wel duizenden mensen ontzettend genoten van dit culinaire festival.
Carifesta
We zien min of meer hetzelfde gebeuren bij ‘ons’ Carifesta. Op de dag van de openingsceremonie stond de hele samenleving op haar kop over wat inmiddels rustig de kaartjes-dyugudyugu mag worden genoemd. Radioprogramma’s werden overspoeld met bellers, de pings en Whatsapps vlogen in het rond en het sarcasme stuiterde van Facebook af. Maar aan het eind van de avond overheersten de oh’s en ah’s over de lichtshow en het vuurwerk. Iedereen, of in elk geval de meeste mensen die er bij waren geweest, hadden een geweldige avond gehad.
Idem dito met Carifesta Jazz in Hotel Torarica. De nachtmerrie van elke organisator, bands die op het laatste moment afzeggen of uren te laat, dan wel helemaal niet, komen opdagen. Bezoekers die geïrriteerd raken door de wijzigingen en daardoor niet meer wisten of ze nu voor de Pier of voor de Baquet hall een kaartje moesten hebben, enzovoorts. Maar wederom aan het einde van de avond één en al enthousiasme en de volgende dag juichende recensies. Job well done!
Menselijk falen
Natuurlijk is het enorm vervelend wanneer je met je gezin ergens naartoe wilt en dan blijkt opeens dat het hele ding niet doorgaat. Of dat je opeens een uur te laat bent, omdat de tijd onduidelijk staat vermeld en het bewuste optreden al is afgelopen. Het is dan voor de hand liggend om de organisatie daar de schuld van te geven, maar toch is dat niet altijd even terecht. De organisatie is namelijk een abstract ding dat in wezen niks, en dus ook niks fout, kan doen. Het zijn de mensen binnen een organisatie, of de artiesten die het programma moeten verzorgen, waarbij het misgaat en vaak gaat het dan om gewone menselijke foutjes.
Als van een voetbalteam één speler zijn paspoort niet in orde heeft, dan is er niet zo veel aan de hand; zijn plaats kan worden ingenomen. Gebeurt hetzelfde met de hoofdact van een optreden we hebben het onlangs nog meegemaakt met jazzgitarist Stanley Jordan dan gaat het hele evenement niet door. In beide gevallen is er sprake van hetzelfde menselijke falen, maar in het ene geval zijn de consequenties nu eenmaal een stuk groter dan in het andere geval. De organisatie kun je in dat geval weinig verwijten. Iemand is iets vergeten, een normaal menselijk iets wat kan gebeuren.
Het punt bij Carifesta is dat er veel dingen tegelijk, of in een kort tijdsbestek, op verschillende plaatsen worden georganiseerd en dat er veel mensen bij betrokken zijn. Daardoor zijn er ook veel verschillende kleine menselijke foutjes die op een gegeven ogenblik een sneeuwbaleffect krijgen. Vervelend, maar je kan het de organisatie moeilijk verwijten, menselijk falen is van te voren nu eenmaal nooit uit te sluiten.
Schakels
Wat je de mensen binnen de organisatie wel kunt verwijten, is de manier waarop er over al die kleine foutjes, die leiden tot grote problemen, wordt gecommuniceerd. Daar zal na Carifesta ook vast nog het nodige over gezegd worden. Al weten we nu al dat dit vooral een wijzen naar elkaar wordt, dat de verwijten over en weer over tafel vliegen en dat we tot de slotsom komen dat we elkaar verkeerd begrepen hebben. Inderdaad miscommunicatie.
Wat we nu ook al kunnen concluderen, is dat er veel te veel mensen bij de organisatie betrokken zijn. Daar wringt een beetje de Surinaamse schoen. Er is een stevig budget beschikbaar en dus willen we ook iedereen een stukje van de taart gunnen.
Laten we als simpel voorbeeld het leveren van stoelen nemen. Daar is een organisatie mee belast die voor de uitvoering een commissie vormt. Vanuit de commissie wordt een vertegenwoordiger aangewezen die gaat praten met de tussenpersoon van de stoelenleverancier. De stoelenleverancier laat zich op zijn beurt weer vertegenwoordigen door een andere tussenpersoon, waardoor er al zes schakels zitten tussen de vrager en de aanbieder. Lastig, want hoe meer mensen er bij betrokken zijn des te meer kleine foutjes er worden gemaakt en hoe groter de kans op miscommunicatie en problemen. Toch zal dit niet snel veranderen, iedereen moet immers de kans krijgen om zijn nyan te maken met Carifesta. Inclusief ondergetekende met het schrijven van dit stukje.
Over de eindconclusie kunnen we het ook al vast eens zijn. Ja, het was een chaos en ja, er waren veel klachten, maar klagen zit nu eenmaal in de menselijke aard besloten en wat hebben we uiteindelijk toch vooral genoten met z’n allen. Al snel zal het besef optreden dat het veel makkelijker is om elkaar te complimenteren over de dingen die wel goed gegaan zijn en de schoonheidsfoutjes onder het tapijt te schuiven.
De slotsom zal dan ook zijn: Over tien jaar graag weer!
[uit de Ware Tijd, 24/08/2013]
Schrijversgroep ’77 & Carifesta
Op woensdag 28 augustus heeft Schrijversgroep ’77 haar reguliere maandelijkse Tori Oso avond. Dit keer, hoe kan het anders na de explosie van kunst en cultuur van de afgelopen dagen, gaat het over Carifesta XI.
Participanten aan Carifesta worden door Anne Huits geinterviewd over Carifesta. Wat heeft hen geroerd, boos, enthousiast gemaakt of geïnspireerd tijdens Carifesta? Wat was hun mooiste ervaring, wat vonden ze een dieptepunt en welke lessen nemen ze mee naar het leven after Carifesta XI.
Verder worden er ook beelden vertoond van de activiteiten van Carifesta Literary Arts. De fotograaf Raquel Yhap maakte in opdracht van S77 een rapportage van sprekende beelden van de book fair, de master classes, de business meetings, de vertellingen, de voordrachten en de kinderhoek.
De avond begint om 20.00u. Inloop om 19.30u. Plaats Tori Oso
Dobru Nights ook deel van Carifesta XI
Paramaribo – Ook de Dobru Nights op het achter terras van de SMS-pier laten tijdens Carifesta XI van zich spreken. Een ‘jamsession’, vrije tribune voor bezoekers en een open podium voor gevorderde en beginnende artiesten die de avond een sfeervol karakter geven. Dobru pseudoniem voor Robin Raveles was dichter en vervulde in zijn dagen een voorhoede rol in het nationalistische gebeuren, zegt zoon Rutu Raveles. Het is dan ook meer dan gepast dat de Dobru Stichting met dit evenement het gedachtegoed van de ‘revolutionair en nationalist’ Robin Raveles in stand houdt.
De Scheepvaart Maatschappij Suriname heeft speciaal met Carifesta haar faciliteiten beschikbaar gesteld voor de Stichting. De Dobru nights waar ook het leven en werk van Robin Raveles wordt uitgebeeld duurt tot en met zaterdag met een feestelijke afsluiting.
Suriname Night ‘anders’ op Carifesta
door René Gompers
Het tot een reusachtig open theater opgebouwde Onafhankelijkheidsplein was woensdagavond tot de nok gevuld. Duizenden waren geweest om de ‘Suriname Night’ mee te maken. Het gastland heeft geprobeerd zijn beste culturele zijde te laten zien. Het publiek reageerde niet laaiend enthousiast. De meningen zijn gemengd over de mix die is gepresenteerd.
Vanaf de opening bij het presenteren van het volkslied was duidelijk dat de verschillende bevolkingsgroepen samen maar ‘anders’ zouden optreden. Het podium werd hierbij over de volle oppervlakte benut. De bevolkingsgroepen presenteerden zich met hun traditionele drummen, trommen en dansstijlen die op een gegeven moment in elkaar overgingen en etnische grenzen wegvielen. De ‘vertrouwde’ cultuuruitingen werden verheven tot één groot modern en abstract optreden van ‘eenheid in verscheidenheid’.
Op muzikaal en vocaal gebied liet Suriname aan de wereld merken meer in huis te hebben dan folklore. Goed geproduceerde arrangementen tilden het kaseko, kawina, aleke en folklore een niveautje hoger door het met jazz en blues te vermengen. Denise Yannah, Raj Mohan, Ronald Snijders en vrouwenband Naks Makeda, onder leiding van Liesbeth Peroti, zorgden voor nette cross-overs waarop men nog steeds flink kon mee dansen of schudden. Een deel van het publiek liet dat duidelijk merken.
Op enkele organisatorische mankementen na was het publiek redelijk tevreden over de ‘Suriname Night’. Voor enkele Surinamers was het niet genoeg en “moest er nog meer gebeuren.” De buitenlandse gasten bleken onder de indruk te zijn van de culturele rijkdom. “Your culture is very rich. It was nice.”
[van Starnieuws, 22 augustus 2013]
Surinam Night
Op het Onafhankelijkheidsplein werd vanavond als onderdeel van Carifesta de Suriname Night gehouden. Het Surinaamse contingent presenteerde een daverende show met stijlvolle optredens van alle culturen en culturele facetten van Suriname.
[uit Dagblad Suriname, 21 augustus 2013]
Oorstrelende Fusion Jazz op Carifesta
door Carlo Jadnanansing
In een totaal uitverkochte bankethal van Hotel Torarica vond op 18 augustus 2013 de jazzaftrap plaats van het Carifestafestijn onder regie van Ann Hermelijn. Ik beperk mij in deze bespreking tot de Surinaamse groepen.
Pablo Nahar, onze (contra) bassist van internationale allure, was in dit gebeuren de leidende figuur. Eerst trad hij op met zijn Pablo Nahar Trio, dat naast hem bestond uit Harvey Wirht, een drummer van Surinaamse afkomst, die in de USA woont en vele internationaal beroemde artiesten heeft begeleid, en Robin van Geerke die als toetsenist vooral in Nederland zijn sporen heeft verdiend.
Het trio werd aangevuld met twee kundige blazers uit Nederland, Efraim Trujillo en Michael Simon. Pablo is één van de grondleggers van een in Nederland ontwikkelde nieuwe stroming in de jazz, “de Paramaribop”. Dit laatste is een unieke combinatie van Afro-Surinaamse en Caribische ritmes en de meer abstracte en complexe harmonieën uit de Jazz & Bebop.
Vermeldenswaard is dat Pablo in New York in de leer is geweest bij Frank Foster voor het componeren en arrangeren van muziek. De naam ervan doet reeds de vermoeden dat deze stijl veel kaseko-elementen bevat. Maar behalve Paramaribop werd het geestdriftige publiek dat voor een belangrijk deel uit echte jazzliefhebbers leek te bestaan, tijdens het optreden van meer dan één uur ook getrakteerd op internationale nummers.
Voor mij was echter de grote verrassing van de avond het Afro Bhole Jazz Project. De naam geeft aan dat het gaat om een jazz fusion met Afrikaanse en Indiase invloeden. De samenstelling van het ensemble was Pablo Nahar (bass), Sonny Khoeblal (keyboards), Shailendra Madari (tabla), Wilgo Telting (saxofoon) en Harvey Wirht (drums). Vermeldenswaard is dat Harvey recentelijk als gastdocent drie maanden jazzlessen heeft verzorgd in India en daardoor ook kennis gemaakt heeft met de Indiase muziek. Het resultaat van de samenwerking van deze musici is ronduit verbluffend. De composities/arrangementen van Sonny in samenwerking met Pablo bevinden zich nog duidelijk in een experimentele fase, maar houden een grote belofte in voor de toekomst. Het publiek genoot zichtbaar van het vraag- en antwoordspel tussen keyboards en tabla, maar ook tussen de twee percussie-instrumenten tabla en drums.
Wellicht de grootste verrassing van de avond was het niet aangekondigde optreden van de meester-fluitspeler Ronald Snijders. Hij bracht zijn gehoor in vervoering met zijn eigen compositie Tabla, waarbij hij op magistrale wijze het geluid van de tabla op de fluit liet horen. Maar toen hij zijn kort optreden eindigde met Saramacca, eveneens een eigen compositie, stond het publiek op en danste mee op de aanstekelijke kasekotonen. Gran Tangi Maestro!
De slotsurprise van de geslaagde jazzmanifestatie was het optreden van de Assemble of the Green Conservatory of Suriname. Helaas begon dit optreden pas om kwart over elf in de avond waardoor een belangrijk deel van het publiek de zaal reeds verlaten had. De overgeblevenen hebben echter kunnen genieten van een sprankelende show. Het is bijna niet te geloven dat het studenten waren die op het podium stonden. Een niet-ingewijde fluisterde mij zachtjes toe: “Ik hoor geen verschil tussen deze studenten en de professionals hiervoor”. Vooral de blaassectie bestaande uit vier blazers kwam sterk naar voren. Het nadeel was dat supertalent Jason Eduards (basgitaar) iets minder goed hoorbaar was.
De geluidsweergave was excellent. Begrijpelijk, want niemand minder dan onze befaamde toetsenist/componist Etienne Stadwijk had hierover de leiding. Overigens vond ik dat de rol van Etienne bij de openingsceremonie onvoldoende is belicht. Behalve music-director tevens toetsenist heeft hij ook vrijwel alle composities die op de indrukwekkende openingsceremonie van 16 augustus 2013 te horen waren, zelf geschreven en wel in een recordtijd! Het unieke duel tussen tabla en gamalan is bijvoorbeeld zijn creatie.
M.C. Alida Neslo overdreef niet toen ze opmerkte dat je voor goede jazz niet speciaal naar Noth Sea Jazz hoeft te gaan.
Carifesta XI kan ook!
[uit Dagblad Suriname, 21-08-2013]
Poppe misdraagt zich op Carifesta-Podium
Paramaribo – De Surinaamse reggaeartiest, Simonia ‘Poppe’ Darson, heeft zondagavond het Carifesta-podium in Latour gebruikt om een vete die zij kennelijk met een ‘zusje’ zou hebben, te beslechten.
Nadat zij enkele hits had laten horen en het publiek met zich mee had, gleed de topartiest af naar een laag niveau. Poppe besprak de seksuele behoefte van haar vijandin, die volgens haar onvoldoende werd bevredigd. Zij adviseerde ‘zusje’ vervolgens liever seks te hebben met een paard.
Vanuit het publiek waren er afkeurende reacties, terwijl anderen dit gedrag stimuleerden. De verantwoordelijken, die aanwezig waren, hebben de artiest haar gang laten gaan en zij heeft haar optreden normaal afgerond. “Den kill tak mi kan du mi sani.Ma feti un no mus fu feti”, gaf zij trots aan.
De organisatie zegt het gebeurde te betreuren. Publiciteitsman van Carifesta Latour Giovanny van Kust geeft aan dat de organisatie de artiest alsnog zal aanspreken over dit gedrag.
In Latour vonden zondag op twee plekken Carifesta-activiteiten plaats; op het voetbalveld aan de Latourweg en in het buurtcentrum Stibula. De activiteit op het veld trok veel jongeren. Naast Poppe hebben daar ondermeer Kolonel, Koyeba en Damaru opgetreden.
[uit de Ware Tijd, 20/08/2013]
Uitzonderlijke dansact uit Indonesië tijdens Carifesta
door Tascha Samuel
Paramaribo – Aan Carifesta doen dit jaar niet alleen personen uit het Caraïbisch gebied mee. Uit Indonesië komt de danser bekend als Mr. Didi Nini Thowok. Deze internationaal gerenommeerde uitvoerder van de klassieke Javaanse dans geniet enorme populariteit in Azië. Didi Hadiprayitno, zoals hij echt heet, voert de exclusieve Tari Dwimukja Jepindo dans uit.
Tari Dwimukja Jepindo is een soort transgenderdans, waarbij hij zich opmaakt en hult in een kostuum van een man en vrouw. Hij danst en zingt dan een ‘duet’ tussen deze ‘twee’ mensen. Deze kunstvorm is zeer moeilijk onder de knie te krijgen. Mr. Didi Nini Thowok zal ook de traditionele volksdans Lengger Banyumas presenteren, welke uitgevoerd wordt op Calung gamelanmuziek. Ook deze dans is transgender, meestal uitgevoerd door mannen verkleed als vrouwen.
Didi begon in 1966, op twaalfjarige leeftijd, al met danslessen. Het waren vooral de gracieuze vrouwelijke bewegingen die hem fascineerden. Hij studeerde af aan The Indonesian Academy of Arts in Yogyakarta in 1974. Inmiddels is hij een gevierd danser en choreograaf. Hij heeft twee boeken geschreven over dans en theatermake-up.
[uit de Ware Tijd, 15/08/2013]
Carifesta Literaire activiteiten
De activiteiten van Literary Arts vinden plaats op de Cultural Grand Market op het KKF-terrein. Het publiek kan daar van 17 tot en met 24 augustus van 10.00u ’s morgens tot 22.00u ’s avonds terecht, o.a. voor het kopen en bezichtigen van boeken. De overige activiteiten zijn:
· Kindervoorleesuur in het Nederlands: za 10.00 tot 11.00 uur
· Children’s hour in English: Sat. 10.00 to 11.00 hrs.
· Daily Readings: Mon to Sat 10.30 to 12.00 and 18.30 to 19.30 hrs.
· Master Classes: Mon, Wed and Fri 13.00 to 15.00 hrs.
· Book Business Meetings: Mon, Tue. 15.00 – 19.00u
De landen die meedoen aan de literaire onderdelen op de Cultural Grand Market zijn Guyana, Belize, Trinidad and Tobago, Barbados, St. Kitts and Nevis, Cuba, St. Lucia en Suriname. Op de website van S’77 en op Facebook is aangegeven hoe schrijvers en anderen die bij het literaire veld betrokken zijn, kunnen deelnemen aan het Carifestaprogramma.
Boekverkoop voor individuele schrijvers
Het Surinaams Carifesta Contingent, afdeling Bookfair geeft individuele schrijvers en self-publishers een unieke kans om hun boeken te laten verkopen op de Grand Cultural Market. De Grand Cultural Market is bij alle Carifesta’s een grote trekpleister geweest. Ook bij deze Carifesta worden tienduizenden bezoekers verwacht. Schrijvers die hun boeken willen laten verkopen kunnen contact opnemen met Alphons Levens. Het gaat om boeken van Surinaamse schrijvers. De boeken moeten worden aangeleverd op de lokatie van de Bookfair. De exacte tijd wordt nog bekendgemaakt. De boeken moeten worden ingeleverd met een lijst waarop de titels van de boeken zijn vermeld, het aantal exemplaren per titel en de prijs waarvoor het boek moet worden verkocht. Per titel mogen in eerste instantie maximaal 5 exemplaren worden aangeleverd. Op de verkochte boeken wordt een kleine commissie ingehouden, om schade van eventuele diefstal en andere onvoorziene kosten te kunnen dekken.
Carifesta Book Business
Book Business is een nieuw element van de literaire scène van Carifesta XI. Er zijn twee Book Business Meetings gepland waarin actoren in het literair bedrijf een presentatie over hun producten en services geven, of hun visie op het boekenbedrijf in hun land. Er zullen twee presentaties van Guyana zijn, twee van Barbados, één van Belize, één van St. Kitts en elf presentaties van Suriname. De buitenlandse presentatoren schijnen hun licht op het boekenbedrijf in hun landen. De uitdaging van kleinschaligheid en zwakke boekindustrieën komen aan de orde. De Surinaamse presentaties zijn erg divers. Het varieert van individuele auteurs en illustratoren tot opleidingsinstituten voor grafische werkers en drukkerijen. De Meetings zijn op maandag 19 en dinsdag 20 augustus van 15.00 – 19.00 u. De presentaties zijn bestemd voor alle stakeholders in het boekenbedrijf. Tijdens de presentaties is er gelegenheid tot vragen stellen en na de presentaties kan er informeel verder genetwerkt worden onder het genot van een hapje en drankje. De BBM’s vallen onder de netwerkmeetings, die het nieuwe Carifestaconcept dat een sterkere band tussen cultuur en economische ontwikkeling beoogt, helpen uitdragen.
[van Schrijversgroep ’77]
RSS
Facebook
Twitter
