blog | werkgroep caraïbische letteren
Posts tagged with: Bubberman Frans

Bouwen aan de Wilde Kust II

door Jerry Dewnarain

Op vrijdag 13 december 2019 is het boek Bouwen aan de Wilde Kust II in Hotel Torarica gepresenteerd. Ingenieur Marcel Meyer, de bedenker van het boek, hield een toespraak over de in wording van dit levenswerk. Hieronder leest u een verkorte, bewerkte, versie van zijn toespraak.

read on…

Bruynzeelwoningen in Suriname

Weten de millennials in Suriname wel wat een Bruynzeelwoning is? Wie van de naoorlogse generatie is kan deze houten woningen zó aanwijzen, omdat ze opvallen door bijvoorbeeld verticale schroten onder de glazen shutters, een glazen schuifdeur tussen woonkamer en balkon en een houtentrap. De huizen van Bruynzeel herken je ook in de districten, omdat ze gebouwd zijn rond bestuurscentra en scholen om gedetacheerde ambtenaren en onderwijzers te huisvesten. In Paramaribo vind je deze woningen in diverse wijken, bijvoorbeeld in het Flamingopark en in Benipark. Het bedrijf bouwde ook laagstaande volkswoningen, bijvoorbeeld in Beekhuizen.

read on…

Cordonpad: uniek historisch erfgoed

Paramaribo – De expositie Cordonpad in Fort Zeelandia is onderdeel van een groter geheel. Dat geheel bestaat uit een curriculum van de Surinaamse geschiedenis waaruit elke keer aspecten worden bellicht. Het Cordonpad werd als eerste tentoongesteld, omdat alle spullen daarvoor al klaarlagen.

Volgens Rob van Petten, één van de initiatiefnemers van de expositie, is het Cordonpad een uniek historisch goed van het Zuid-Amerikaanse continent dat zeker meer bekendheid moet genieten. Het pad is 94 km lang en 10 meter breed. Het begint achter Jodensavanne in het district Para en loopt bijna tot de Cotticarivier in het district Marowijne.

Ondanks het Cordonpad het langste pad van het Zuid-Amerikaanse continent is, komt het jammer genoeg niet voor op de Werelderfgoedlijst van de Unesco. Volgens Debby van Petten, directiemedewerker van het Surinaams Museum is het pad nooit onderhouden. “Er zijn alleen nog maar restanten te vinden, maar geen bebouwing.” Jodensavanne, dat vlak achter het pad ligt, staat wel op de Werelderfgoedlijst vanwege de ruïnes van de Joodse synagoge die er nog staan.

De expositie Cordonpad bestaat uit foto’s, schilderijen en archiefmateriaal van belangrijke aspecten die in de buurt van het pad zijn waargenomen. Zo heeft Frans Bubberman enkele foto’s van de waterputten te post Zeelandia, Frederikshoop en Gouvernementslust kunnen vastleggen. Verder zijn op sommige posten grafstenen gevonden en er zijn kaarten die het Cordonpad, de verschillende posten en piketten weergeven. In de expositiekasten staan onder meer de Appellijst van de patrouille naar het Cordonpad en een tekening van de befaamde militair Paul Johan Oelers die aan het hoofd stond van de patrouille die naar het Cordonpad voerde. En ook muurbeschilderingen van weggelopen slaven en Redi Musu’s.

Jammer genoeg heeft het Cordonpad volgens een bezoeker aan de expositie niet veel opgeleverd als verdedigingslijn. “Het was ’s avonds donker en de posten lagen heel ver uit elkaar,” wist deze te vertellen aan enkele toeristen.”Er is geen bewijs daarvoor”, zegt Rob. Hij zegt dat de meningen over het Cordonpad uiteenlopen. Volgens hem is het pad wel effectief geweest, maar dat is nu moeilijk te meten.Het boek Het Cordonpad van Suriname dat ter gelegenheid van deze expositie is uitgebracht is een uitgave van het Surinaams Museum en is ook te koop bij het Surinaams Museum. De expositie loopt nog enkele maanden door.


Het woord Cordon is afgeleid van het Franse woord ‘Cordon’ dat lijn of linie betekent en in militaire zin duidde op een linie van gewapende posten. In 1776 werd wettelijk vastgelegd dat het Cordonpad er moest komen. Het koloniale landsbestuur had in verband met de staatveiligheid een Cordon van bewakingsposten in te richten. Het gouvernement zag zich daarom genoodzaakt om de aanvallen op de verspreid liggende plantages het hoofd te bieden. In 1778 werd het pad voltooid.

[uit de Ware Tijd, 10/02/2012]

  • RSS
  • Facebook
  • Twitter