Op 31 januari j.l. nam Michiel van Kempen afscheid als bijzonder hoogleraar Nederlands-Caraïbische Letteren aan de Universiteit van Amsterdam. Zijn afscheidsrede (tevens de tiende Cola Debrotlezing) droeg als titel: ‘Zwarte pracht: Caraïbische cultuur in tijden van transitie’; onder dezelfde titel Zwarte pracht verschijnt dit najaar een boek bij uitgeverij Van Oorschot en op 7 december opent een exposite in het Slot Zeist. Zijn aanwezigheid in en voor Suriname zal hiermee niet eindigen, hopen wij. Een terugblik op Van Kempens activiteiten.
Twee weekenden geleden was ik in Haarlem voor de presentaties van de nieuwe boeken van de Curaçaose schrijver Eric de Brabander en de journalistieke globetrotter Kees Broere. Diens laatste kunstje was de rol van correspondent voor De Volkskrant op Curaçao. Het was een aangenaam weerzien met de twee schrijvers, maar ook met tal van vrienden en kennissen in het publiek. Niet geheel verwonderlijk kwamen mijn artikelen in het Antilliaans Dagblad en NRC over de wolk van Curaçaose illusies ter sprake. Boeiende discussies, maar met telkens dezelfde slotvraag: waarom, Jan, steek je zoveel energie in dat eiland, waarom bemoei je je nog steeds met Curaçao?
Kees Broere werkte als correspondent voor media als Trouw, het NOS-Journaal, Nieuwsuur en de Volkskrant, door hem de eredivisie van de Nederlandse journalistiek genoemd. Maar hijzelf was geen vedette of uitblinkende spits, schrijft hij, maar meer een vrije middenvelder, een ‘nuttige idioot’ die door de coach overal kon worden ingezet. Het is een sympathieke manier om langs een omweg toch jezelf een veer in je kont te steken, want zeg nou eerlijk: zelfs de uitblinkende spits van Spoordonkse Boys wordt niet gerecruteerd voor Manchester United. Kees speelde dus in de eredivisie, punt. En Kees Broere kàn wat, dat heeft hij uit en te na bewezen. Wat is het residu van veertig jaar reizen door maar liefst 80 (!) landen, en het maken van reportages in gebieden waar zich de bloederigste conflicten afspeelden, genocide, oorlog, epidemieën, kortom, de gruwelen van de wereldgeschiedenis die via radio, televisie en de voorpagina’s van de kranten de huiskamer binnenkomen?
Uitgeverij In de Knipscheer organiseert op zaterdag 3 februari de presentatie van de roman Urbina van Eric de Brabander en het boek met journalistieke herinneringen Kloppen voor de lift van Kees Broere.
Het eind van het volle jaar 2023 zit er op. Caraïbisch Uitzicht vroeg alle mensen die betrokken zijn bij de site van de Werkgroep Caraïbische Letteren om hun top-vijf van culturele evenementen die zij het afgelopen jaar hebben bijgewoond of de beste boeken die zij lazen. Vandaag de dertiende aflevering door schrijver en tandarts Eric de Brabander.
Op zondag 20 november 2022 vindt in Podium Mozaïek, Amsterdam, voor de 10de keer de inmiddels befaamde Caraïbische boekpresentatie plaats van Uitgeverij In de Knipscheer. Na twee jaar coronapauze zijn we er weer! In een afwisselend programma komt de oogst aan Caraïbische boektitels langs uit of over Suriname en de Antilliaanse (ei)landen Aruba en Bonaire en Curaçao vanaf 2020.
Over Irma; een mikado van boze goden van Kees Broere
door Michiel van Kempen
Het lag moeilijk: literatuur in de jaren ’70 en ’80. Die moest echt opnieuw uitgevonden worden als wapen in de klassenstrijd. Dat was zowat het eerste wat ik hoorde toen ik in het vuurrode Nijmegen ging studeren – datzelfde Nijmegen waarin mijn onwetende vader nog zijn laatste hoop stelde vanwege de katholieke universiteit, hij heeft het geweten.
De roman Irma. Een mikado van boze goden van Kees Broere is een merkwaardig, intrigerend, veel-lagig boek; een boek dat zich ontvouwt als een huis dat aan de binnenkant veel groter blijkt dan het van buitenaf leek: langere gangen, meer kamers, geheime doorgangen en corridors, wegschuifbare kasten met lades en verborgen compartimenten, spiegels die van de andere zijde vensters zijn, eindeloze wenteltrappen die zich omhoogwinden, aan het oog onttrokken luiken waaronder ladders. Toen je om het huis heen liep, had je niet de indruk dat het al die ruimtes en verdiepingen, doorgangen en lagen, kón bevatten. Dat maakt het onwerkelijk – surrealistisch, misschien wel magisch-realistisch.
Op 7 oktober wordt Irma. Een mikado van boze goden, de nieuwe roman van Kees Broere, via livestream *] gepresenteerd in Pletterij Haarlem. Het boek is de eerste ‘Caribische’ roman van Kees Broere, sinds 2017 correspondent Caribische regio van de Volkskrant met als standplaats Curaçao.
Astridh Roemer: Mijn zogenoemde VISIE op de politiek in Suriname is voor NORALY BEYER reden om af te melden bij de PNLprijsuitreiking * [* Prijs der Nederlandse Letteren, uit te reiken in Brussel door de Belgische koning op 12 oktober 2021]
Deze website beoogt geen enkel winstoogmerk. Door middel van de website wil de Werkgroep het publiek kennis laten maken met nieuws uit en over de Caraïbische regio. De Werkgroep neemt daartoe onder meer berichten over van andere sites, zonder dat het ons altijd mogelijk is rechthebbenden vooraf te attenderen op de overname. Mocht iemand bezwaar hebben tegen overname van tekst- of beeldmateriaal, laat ons dit weten, dan verwijderen wij het materiaal.
Reacties op berichten worden alleen geplaatst indien voorzien van voor- en achternaam. Opinies op deze website komen voor rekening van de auteur(s) en zijn niet altijd de opinies van de Werkgroep.
RSS
Facebook
Twitter
