Op donderdag 27 mei 2021 ondertekenden Rita Rahman, voorzitter van de Werkgroep Caraïbische Letteren, en... Lees verder →
Posts tagged with: Brave Iwan
Meredith Helstone hoofdredacteur de Ware Tijd af
Meredith Helstone is vanaf 9 juli officieel geen hoofdredacteur meer van de Ware Tijd. Al geruime tijd was er informatie dat ze het veld moest ruimen voor Iwan Brave, lid van de raad van commissarissen bij het bedrijf. Helstone heeft ontslag genomen en is nu met verlof. read on…
Principieel levenslange zelfballingschap
door Iwan Brave
Wilfred Lionarons (89), pionier van de Surinaamse radiojournalistiek en het vrije woord, overleed 2 mei. Daarmee kwam een eind aan bijna 33 jaar zelfballingschap. Op 8 december 1982 verloor Lionarons vrienden, collega’s en zijn land. Hij ontsprong de macabere dans. Zaterdag was in Maastricht, Nederland het afscheid van een vlijmscherpe polemist. “Op alles had hij kritiek.” read on…
Historische kalender als ‘inspiratiebron’
Mediaduizendpoot Luciën Karg (59) heeft een kalender uitgebracht met ruim vijfhonderd historische feiten. “Wat we uit de boeken hebben geleerd, is vanuit een Nederlandse visie. Maar van wat Surinamers zelf gedaan hebben, kwam niet echt in de boeken voor.” Zijn historische kalender moet eyeopener en ‘inspiratiebron’ zijn. read on…
SIMUD over huiselijk geweld
SIMUD organiseert een voorlichtingsavond over huiselijk geweld.
Stichting SIMUD organiseert voor de buurtbewoners een interactieve voorlichtingsavond over huiselijk geweld, met bruikbare tips & advies! read on…
Brokstukken
door Iwan Brave
De ramp met vlucht MH17 heeft veel losgemaakt. Ook de discussie of een westers leven meer waard is. De Nederlandse Anti-Zwarte Pietactivist Quinsy Gario twitterde: ‘White lives matter more than brown ones… Premier Rutte is diep geschokt over vlucht #MH17’. Gario heeft het geweten.
De journalistieke bloedhond De Telegraaf beet ferm toe: ‘Quinsy Gario heeft geen respect voor slachtoffers’. read on…
Ambassadeur Kanhai mishandelt ex-partner
De Surinaamse ambassadeur gestationeerd in India, Aashna Kanhai, heeft zich op donderdag 23 januari schuldig gemaakt aan mishandeling in het openbaar. Het slachtoffer, tevens ex-vriend O.A., deed aangifte bij de politie ter zake mishandeling en belaging.
read on…Het ‘onvrolijke’ verhaal van Slory
door Iwan Brave
.
De documentaire-cd Aan de Waterkant met Michaël Slory, van Nederlandse radiomaakster Rogeria Burgers, opent met vrolijke dwarsfluitnoten van Ronald Snijders, uit ‘Ode aan Eddy Snijders’. Maar de ontboezemingen van Slory zijn verre van vrolijk. “Boos op de wereld, op het land en op al die vrouwen die maar niet met u willen zijn?”, vraagt de interviewster dan ook resumerend aan het einde van de dertig minuten. “Vooral in stamverband en groepsverband wordt er ontzettend gediscrimineerd door de Surinamers zelf”, zijn Slory’s openingswoorden. Daarmee is de toon gezet voor een verhaal over een leven vol afwijzingen en ondergewaardeerd voelen. read on…
Ons regenwoud, een Duitse droom
door Iwan Brave
Door hun droom te leven, zet een Duits liefdeskoppel Suriname positief op de wereldkaart. Met als tastbaar resultaat een bestseller van National Geographic met het Surinaamse regenwoud als hoofdbestanddeel. Hun droom werd hun missie. “Het regenwoud is onze levensverzekering.”
read on…From Routes to Crown: Een doordenker over het leven-vieren
door Iwan Brave
Choreograaf Gianni Grot is al anderhalve maand weer op Surinaamse bodem. Ter bekroning van de opofferingen van zijn slavenvoorouders werkt hij aan zijn tweede theatervoorstelling. From Routes to Crown gaat op 1 augustus in première in On Stage. “Ik maak gebruik van moderne tools om jongeren naar binnen te krijgen.”
read on…Pim de la Parra naar Cuba voor ‘hommage’
door Iwan Brave
Paramaribo – Pim de la Parra vertrekt donderdag naar Cuba voor het bijwonen van de Nederlandse filmweek in Havana. Op het festival is er een ‘hommage’ aan De la Parra. Zowel de gerestaureerde en gedigitaliseerde versie van Wan Pipel (Un Pueblo) als de documentaire Parradox wordt vertoond.
read on…Vaarwel van een koning
door Iwan Brave
De op 1 december 2011 overleden granman Gazon Matodja, grootopperhoofd der Aukaners, werd op 10 april naar zijn laatste rustplaats gevaren in Puketi, nabij Drietabiki in Oost-Suriname. De maandenlange ceremoniële voorbereidingen waren overeenkomstig zijn status. De 91-jarige Gazon, die vanaf 1966 ‘gaanman’ was, werd eind augustus gekroond tot ‘Koning der Aukaners’. Hij was drager van het Grootlint in de Ere-Orde van de Gele Ster en Ridder in de Orde van Oranje Nassau. Zijn kroon en staf van massief goud behoorden tot de relikwieën die bij de kist met het gebalsemde lichaam waren opgesteld. Andere granmans, dorpshoofden, politici en zijn vrouwen, alsook duizenden andere belangstellenden staken zich in hun beste kledij om Gazon hun laatste eer te bewijzen.
[uit Parbode, 1 juni 2012]
Succes met de boekverbranding en daarmee met een historische realiteit…
[reactie op het voornemen van Roy Groenberg om Het Negerboek van Lawrence Hill te verbranden; zie hier]
door Iwan Brave
Ik heb een interview met de schrijver [Lawrence Hill] gelezen. Slaven gingen in Canada destijds in het Book of Negroes met allerlei beschrijvingen over hun (lichaams)kenmerken. Dus alsof het vee betrof. De titel Het Negerboek is wat dit confronterende en pijnlijke historische feit juist en integer gekozen door de schrijver. Ik vind het als “Afro-Surinamer” of als “zwarte” persoon belangrijk om te weten hoe onze voorouders werden bejegend en bestempeld. Daar kunnen we allen (de mensheid) lering uit trekken. We hebben niets aan politiek-correcte titels die pijnlijke historisch feiten verhullen. En boekverbranding riekt naar barbaarse onverdraagzaamheid, haatzaaiing maar vooral het tekort schieten beargumentering.
Dit gezegd hebbende, vond ik de woordvoerster van de uitgeverij overigens klinken als iemand die niet van deze tijd is, en zogenaamd niet kon bevroeden dat de titel zoveel commotie teweeg zou brengen. Nederlandse hypocrisie: deze titel is natuurlijk commercieel beter voor het gemiddelde blanke lezerspubliek bij wie het woord “neger” nog altijd tot de superieure verbeelding spreekt. “Neger” niet als gelijkwaardig mens maar nog altijd als een “exotisch ding”, zoals in de trant van: “Een neger in de sneeuw”, “Een neger in mijn tuin” of “De neger op de hoek”.
Hier volgt een passage uit het interview (door Mirjam Bosgraaf) met schrijver Hill:
Kreeg u het idee voor deze roman door Aminata?
‘Nee, door een boek uit de boekenkast van mijn ouders. Een zeer academisch werk over de geschiedenis van de Black Loyalists of Canada in de Amerikaanse onafhankelijkheidsoorlog. Daar stond in dat alle slaven die konden aantonen dat ze voor de Britten hadden gewerkt, een vermelding kregen in het Book of Negroes. Geregistreerde slaven mochten mee op een schip naar Nova Scotia, waar ze zich vrij konden vestigen. Ik denk dat niet meer dan tien Canadezen en een paar hoogleraren iets van deze geschiedenis afwisten voor ik erover schreef.’
Hoe heeft u het ervaren om dat historische Book of Negroes, waar 3.000 slaven in staan vermeld, voor het eerst in te zien?
‘Vooral de manier waarop de slaven zijn beschreven, greep me aan. Dat gebeurde aan de hand van hun fysieke of economische waarde. Dan staat er: fellow past his labor, of lusty wench: ‘lustige deerne’. ‘John Cartwright, uitgeput en één oog troebel’. ‘Sarah Johnson, 22, gedrongen deerne, voorheen slaaf van gedeputeerde Smith’. Al die mensen vormen een verhaal.’
Succes met de boekverbranding en daarmee met een historische realiteit…
[van RNW, 20 juni 2011]
RSS
Facebook
Twitter
