Op donderdag 27 mei 2021 ondertekenden Rita Rahman, voorzitter van de Werkgroep Caraïbische Letteren, en... Lees verder →
De zoektocht van een Hindoestaan naar het cultuureigene (deel 12)
door Bris Mahabier
86. Kiezen voor het Sarnámi, onze moedertaal, en het Nederlands
Als jonge onderwijzer zette ik vooral in de tweede helft van de jaren zestig mijn culturele zoektocht stroef voort. De verplichte literatuur voor de vakken Nederlandse taal en pedagogiek op de vierjarige avondkweekschool (officieel Avondopleiding genoemd) gaven extra prikkels voor mijn zoektocht.
read on…De zoektocht van een Hindoestaan naar het cultuureigene (deel 7)
door Bris Mahabier
45. Korte verantwoording
De delen 7 en 8 van deze autobiografische reeks bevatten een beschrijving van mijn religieuze ontwikkelingsgang. Ik beschouw de inhoud van deze twee delen als een late, openhartige poging tot verantwoording naar mijn familie, vrienden en kennissen toe. In mijn prepuberteit werd ik onder invloed van een oom een jonge sanátani hindoe (in wording), dat wil zeggen een beginnende vereerder van Mahávir(a) of Hanumán Swámi. In mijn adolescentieperiode werd ik een árya samáji hindoe. Na een aantal jaren van twijfel en zoeken werd ik als volwassene een atheïstische Hindoestaan! In Den Haag kan ik deze keuze openhartig verwoorden.
read on…Ter herinnering aan Jan Bongers (1935-2020)
Hij was een van de kleurrijkste vogels die in Paramaribo rondfietsten. Hij was leraar, boekhandelaar en redacteur en de schrijvers hebben meer aan hem te danken gehad dan ze zich vermoedelijk bewust zijn. Op dinsdag 15 december 2020 overleed Jan Bongers in Paramaribo. Michiel van Kempen herdenkt hem.
read on…Het vergeten land
door Jerry Dewnarain
Het Surinaams Museum werd in april 2017 zeventig jaar. In dit kader is het boek Het vergeten land uitgegeven dat behoort tot de serie Libri Musei Surinamensis. Dit boek is één van de drie romans die Wim Bos Verschuur (1904-1985) schreef. Hij was een van de oprichters van de Stichting Surinaams Museum. Op 29 april 1949 werd de stichting bij de notaris opgericht. Bos Verschuur werd commissaris van het eerste stichtingsbestuur. read on…
Postuum: Els Moor; literatuur en onderwijs bijeen
door Tascha Samuel
Paramaribo – Ze was een aparte verschijning. De stevige blanke vrouw die dwars door barrières heen ging met haar passie voor literatuur. Van 1992 tot aan haar overlijden, was zij de drijvende kracht achter de wekelijkse literaire pagina in de Ware Tijd. Voor collega-docent en medewerker van dit katern Hilde Neus, is het heengaan van Els Moor een groot verlies aan kennis. “Ze is echt mijn goeroe geweest.” Els Moor, Nederlands literatuurdocent, letterkundige en literatuurrecensent, overleed woensdag. read on…
Srefidensi! de kunst van het goede leven in Suriname
Wat is ‘Srefidensi’? Onafhankelijkheid, ja. Als men in een land naar echte onafhankelijk streeft, gebeurt dat via ‘natievorming’. In ons land, Suriname, dat al sinds 1975 formeel onafhankelijk is , speelt natievorming een rol in de politiek. Maar wat houdt het in? Wat moet het inhouden? Daarover schreef Wim Bakker (arts en politiek denker) het boek’Srefidensi! De kunst van het goede leven in Suriname’ (2013). Voorin het boek, op pagina 1, staat in grote zwarte letters wat ‘Srefidensi’volgens Bakker inhoudt:
read on…Vernieling en waardigheid
door Rajen Budhu Lall
Op een vrije dag lezend op de bank hoorde ik vanochtend geraas in de straat. Ik wilde gaan kijken welke makkers daar zo wild bezig waren en zag vanuit het raam dat het de Bezemwagen was die alle vuurwerkresten vakkundig wegpoetste, hoewel ik dacht dat het de Kolkzuiger was de NL prombere variant die de riolen onderhoudt. Ik was net verzonken in gedichten en het prachtig boek Sirito, het karaibsche woord voor ster,50 Surinaamse vertellingen samengesteld door de onvolprezen Prof. Michiel van Kempen & Jan Bongers, uitgegeven door de Kennedy Stichting in 1993, ISBN 99914 95452, en had de vorige avond met veel plezier urenlang naar meesterverteller Earl San A Jong geluisterd die ons drie uur had getrakteerd op mooie verhalen van buslijn K, de bus die de verbinding met het Mipro-project onderhield, de Mgr. Wulfinghschool en Takru, Het Randdistrictentournooi, de blauwe broek die ze bij gym aan hadden, de ring waarmee de meester hen timmerde, de tijd van schaarste in de jaren 80 met stroop en soft uit een plastiek zakje met een rietje en zoveel meer.In zijn verhaal herkende ik de vertelkunst zoals beschreven door Michiel terug” met inzet van mimiek, gestiek en stembuigingen”, “de menselijke psyche in al haar gedaantes” en “menselijke emotie”. In de supermarkt zag ik de voorpagina van het NRC waar ik uit opmaakte dat dezelfde menselijke psyche hetzelfde ” illegaal” vuurwerk, waaronder de onvolprezen Chinese pagara, in het ene land al dan niet onder invloed van drugs en alcohol had aangewend voor vernielingen en brandstichting die een vuurwerkverbod in het beschaafde Westen dichterbij brengt, en in het andere land, in ontwikkeling, op de schouders had gedragen, als een menselijk lint, in een onmogelijk drukke mensenmassa verantwoordelijk had afgestoken en het oudjaar waardig had uitgeluid en het nieuwjaar had verwelkomd en ik was trots op Sranang.
Liber Amicorum Els Moor
Liber Amicorum voor Els Moor
Ter gelegenheid van haar 75ste verjaardag heeft Els Moor een vriendenboek gekregen. Het werd haar officieel aangeboden op zondag 22 juli ten huize van Hilde Neus, die samen met Jan Bongers de redactie voerde van het boek. De titel is Uitlandig. In het nawoord zeggen de samenstellers: Ze is van hier, hoewel ze voor sommigen altijd een uitlandige blijft. Els Moor betekent veel voor de literatuur in Suriname. Het is dan ook een bundel over en met literatuur in 22 nieuwe bijdragen, allen zeer passend in de Surinaamse context. Els Moor was er erg blij mee.
Voor meer informatie over de artikelen en de bundel: Hilde Neus: heneus@sr.net
[Mededeling Schrijversgroep ’77]
Ma Kankantrie van F.H. Rikken integraal digitaal
‘Misgeene heeft de kamp tegen Falsi Lobi aanvaard’, ziedaar het grote nieuws, dat de bewoners van Paramaribo in januari 1800 in beweging bracht. Indien wij zeggen ‘de bewoners van Paramaribo’ dan is deze uitdrukking in zoverre juist, dat zij de slavenbevolking, immers verreweg het grootste gedeelte der stadsbewoners, betreft.
read on…