Op donderdag 27 mei 2021 ondertekenden Rita Rahman, voorzitter van de Werkgroep Caraïbische Letteren, en... Lees verder →
Posts tagged with: Bezaz Naima el
Naima El Bezaz bedreigd met ‘deportatie’
De Nederlands-Marokkaanse schrijfster Naima El Bezaz en haar kinderen hebben bedreigingen ontvangen via Twitter. Vanaf het account NLvoorNL-ers viel zondag het bericht te lezen: “Naima El Bezaz ongewenst. De deportatiepolitie komt u en uw kinderen morgen ophalen in de Vinexwijk. Wees voorbereid.”
[Lees hier verder]
Voor depressieve slaven
door Gijsbert Pols
Ruimtelijke ordeningen
Wat zijn dat eigenlijk, vinexwijken? Naima El Bezaz weet het antwoord al op de eerste pagina van haar boek Vinexvrouwen: ‘Het zijn woonplekken met fantasieloze, razendsnel gebouwde huizen die gemaakt lijken van karton. Als de buurman tien deuren verderop boort, is het net alsof de tandarts met mijn verstandskies bezig is.’
Naima El Bezaz blaast lezing af na bedreiging
De Marokkaans-Nederlandse schrijfster Naima El Bezaz heeft bedreigingen gekregen van een buurman. Daarom heeft ze een lezing in de bibliotheek van Nieuwegein afgezegd. De buurman had El Bezaz afgelopen weekend bedreigd na lezing van haar autobiografische roman Vinexvrouwen, waarin ze het leven in een zogenaamde Vinexwijk op luchtige wijze beschrijft.
[Lees hier verder]
Onrust in de Vinexwijken
door Thomas Vaessens
Bewoners van een Vinexwijk in Zaanstad zijn boos op hun buurtgenote Naima El Bezaz (NRC Handelsblad, 5 december, p.2). In haar roman Vinexvrouwen beschrijft El Bezaz onder andere het promiscue gedrag in de buurt, het grootscheepse gebruik van illegaal door een buurvrouw verhandelde pillen en de gewoonte van autochtone vrouwen om topless in hun achtertuin te zitten. Tsjonge. Het is maar waar je je als Vinexvrouw of -man druk om maakt.
Vanochtend hadden we het in het hoorcollege van de eerstejaars over Werner Sollors’ Beyond Ethnicity: Consent and Descent in American Culture (1987), en aan de hand daarvan over het gedicht ‘De schil waarop wij leven’ van Mustafa Stitou (2003). Ook dat gaat over Vinexwijken, en het is wel een paar graadjes heftiger dan de roman van El Bezaz. Geen seks met de buurvrouw of stiekeme pilletjes bij Stitou. Welnee. Deze Marokaanse Nederlander pakt net even steviger uit: de zelfbenoemde “pioniers” uit de Vinexwijken krijgen bij hem wel onaangenamere eigenschappen. “Schuilt er geen oneindig soort / Genoegzaamheid in deze oorden?”, zo vraagt het gedicht zich af: een (zelf-)genoegzaamheid van angsthazen, gebaseerd op orde en op het onderscheid tussen “wij” en “zij”:
en wie niet te categoriseren valt
in een aparte doos – woonkamers wemelen
van geruchten over een pedofiele buur
en asielkampen moeten het liefst
aan de horizon staan, zo scheidt men
het goede van het zwarte
Hier staat niet de truttige lelijkheid of de nauwverholen burgerlijkheid van de Vinexwijken ter discussie, zoals bij die arme El Bezaz, maar hier legt een dichter de vinger op xenofobie en racisme.
Voor zover ik weet heeft nooit één Vinexbewoner bij Stitou aan de deur geklopt. Waar El Bezaz volgens NRC van vanavond al boze buurmannen aan de deur heeft gehad, daar bleef Stitou’s gedicht in 2003 onopgemerkt, ook al las hij het voor in een prime time uitgezonden televisieprogramma (Het nieuwe Nederland, VPRO). Je kunt Vinexbewoners kennelijk beter boosmaken door ze te verwijten dat ze topless zonnen dan door ze racisme aan te wrijven.
Voor wie Stitou’s fenomenale bundel Varkensroze ansichten uit 2003 niet in huis heeft: het gedicht ‘De schil waarop wij leven’ is onder meer hier in zijn geheel te lezen.
[overgenomen van De Amsterdamse lezing]
Onderzoek: ‘Recensenten kijken niet langer naar afkomst schrijver’
door Hans Cottyn
Volgens een wetenschappelijk onderzoek is de etnische achtergrond van Marokkaans-Nederlandse auteurs de afgelopen jaren steeds minder belangrijk geworden. De auteurs van het wetenschappelijk artikel in Mens & Maatschappij hebben vastgesteld dat recensenten in de periode 1995-2009 steeds minder vaak de etniciteit van een auteur hebben vermeld.
De wetenschappers analyseren in het sociaal-wetenschappelijk tijdschrift Mens & Maatschappij bijna 130 recensies van de boeken van negen Marokkaans-Nederlandse auteurs, onder wie Hafid Bouazza, Abdelkader Benali en Naima El Bezaz. “Het gebruik van etnische minderheidslabels in de recensies van Marokkaans-Nederlandse auteurs neemt tussen 1995 en 2009 significant af”, schrijven ze. Ter vergelijking hebben de onderzoekers ook gekeken hoe de literaire kritiek in de Verenigde Staten en Duitsland de afkomst van schrijvers in krantenstukken opnam. Voor de Amerikaanse recensent bleek de Mexicaanse afkomst van een auteur veel minder een vermeldenswaardig feit dan voor de Nederlandse of Duitse criticus die een Marokkaanse Nederlander of een Turkse Duitser moest beoordelen. Volgens het artikel is dit in de Nederlandse kritiek de laatste jaren dus minder een punt, terwijl in Duitsland ook nu nog vaak de Turkse afkomst van een auteur wordt aangehaald. Zie ook Nu.nl.
[Ontleend aan De Papieren Man]
Crossing Border 2010
Van 17 tot en met 20 november 2010 vindt in Den Haag het Crossing Border Festival 2010 plaats. Onder de gasten van dit unieke festival dat popmuziek combineert met literatuur, staan dit jaar o.m. vermeld I Am Oak, Bruce Bherman, Smoke Fairies, John Grant, Tom McRae, Ganglians, Willem van Toorn, Laurent Binet, Thijs de Boer, Spoon, Annuals, Naima El Bezaz en Edem Awumey
Muzikale bevestigingen
Bruce Bherman is één van de best bewaarde geheimen van de folkpop, maar verdient nu met de EP Untagged eindelijk een groter publiek.
John Grant heeft met Queen of Denmark een briljant solodebuut afgeleverd. Twaalf perfecte popliedjes met de heren van Midlake als backing band.
Tom McRae blijft een ware liedjesjuwelier en melancholie is nog steeds zijn favoriete edelmetaal. Óók op z’n nieuwe plaat The Alphabet of Hurricanes.
Ganglians brengen hun eigen mix van psychedelische lofi folk-punk. Monster Head Room is de perfecte soundtrack voor een lange, stonede surffilm, vol scènes van dronken jongelui die dansen op het strand tot ze out gaan.
Literaire bevestigingen
Willem van Toorn is een literaire alleskunner. Zijn meest recente publicatie is de mooie verhalenbundel De geur van gedroogde appels.
Thijs de Boer maakte dit jaar een spectaculaire literaire entree met Vogels die vlees eten, en is ook al zo’n mooie verhalenverteller.
Naima El Bezaz – een van de meest veelbesproken auteurs uit de afgelopen jaren is terug met een roman over een ogenschijnlijk oer-Hollands fenomeen: Vinexvrouwen.
Edem Awumeys Vuile voeten is een roman over een Afrikaanse vluchteling in Parijs. ‘Even poëtisch als snijdend treurig opgeschreven’, aldus NRC Handelsblad. Genomineerd voor de prestigieuze Prix Goncourt 2009.
Laurent Binet schreef het beste Franstalige debuut volgens de jury van de Prix Goncourt 2010: HhhH, oftewel ‘Himmlers hersens heten Heydrich’. Een bloedstollend verhaal over de aanslag op het leven van SS-er Heydrich, dat tegelijkertijd de vraag opwerpt hoe ver je als romancier mag gaan met de historische werkelijkheid.
Voor de website van Crossing Border klik hier
Karin Amatmoekrim wint BMW Literatuurprijs
Op de afsluitingsavond van het Black Magic Woman-festival – gisteravond in het Bijlmerparktheater in Amsterdam – is bekendgemaakt dat Karin Amatmoekrim met haar roman Titus de eerste winnaar is geworden van de Black Magic Woman Literatuuroprijs.
De andere genomineerden waren Tessa Leuwsha met Solo, een liefde en Naima el Bezaz met Het Gelukssyndroom. De jury van deze eerste BMW Literatuurprijs bestond uit Laetitia Griffith (Tweede Kamerlid voor de VVD), Christine Otten (schrijfster), Lucia Nankoe (letterkundige en specialiste in Caraibische vrouwenliteratuur), Michiel van Kempen (letterkundige en Surinamist) en Alfred Schaffer (schrijver en redacteur Bezige Bij).
Hieronder het integrale juryrapport.
Titus van Karin Amatmoekrim
De jury is er unaniem over eens dat het hier een geboren schrijfster betreft die het vak beheerst en een duidelijke ambitie aan de dag legt om het eigen schrijverschap serieus op de kaart te zetten. Dat eigen schrijverschap stoort zich niet aan grenzen: voor de nieuwe generatie vallen grenzen alleen samen met de hele globe. Amatmoekrim is een schrijfster die trefzeker beschrijvingen neerzet, overtuigende dialogen schrijft, die het verhaal zorgvuldig opbouwt en er niettemin flink de vaart in houdt. Zij bedient zich van een eigenzinnige manier van schrijven die overtuigt, en die het existentialisme van de jaren ’50 een geheel nieuwe dimensie geeft als eigentijds kosmopolitisch verhaal.
De thematiek in dit boek is intrigerend: ieder einde is een nieuw begin. Vervreemding en ontworteling zijn zeer goed uitgewerkt. Het is een schrijversprestatie om zo de andere kant van verdriet te laten zien.
Het Gelukssyndroom van Naima El Bezaz
De jury is vol lof over de Het Gelukssyndroom. Deze, ogenschijnlijk eenvoudig geschreven en gecomponeerde roman, heeft vele lagen. Het verhaal gaat over vriendschap, ziekte, dood, de gevolgen van migratie, cultuurverschillen, over schrijven en, niet in de laatste plaats, over een diepe depressie. De schrijfster toont moed in het literair uitwerken van persoonlijke dilemma’s (depressie) ; ze stelt zich kwetsbaar op zonder larmoyant te worden. Haar taal lijkt eenvoudig, maar de beelden van zowel Marokko als Nederland die El Bezaz oproept, verraden een scherp literair gevoel. Haar stijl is oorspronkelijk en consistent. Het verhaal is meeslepend en beeldend geschreven. De schrijfster weet wat ze teweeg brengt. De roman bevat van begin tot het einde komische passages, en is zeer beeldend geschreven.
Bij de passages die zich in Marokko afspelen waant de lezer zich in Marokko en roept de auteur een wereld op die niet bekend is bij de gemiddelde Nederlandse lezer.
De meerdere lagen in Het Gelukssyndroom zijn ingenieus; door te schrijven over het schrijven zelf, krijgt het verhaal nog een duidelijke extra betekenis en diepgang. De urgentie dampt van iedere pagina, dit boek is geschreven op het scherpst van de snede.
Solo, een liefde van Tessa Leeuwsha
Het verhaal Solo van de Surinaamse Tessa Leeuwsha doet een beroep op alle zintuigen en op een subtiele manier waant de lezer zich in Suriname.
De jury is zeer onder de indruk van deze gave van de schrijfster, de sferische beelden, de geuren en kleuren, ze overtuigen.
De schrijfster weet ook op natuurlijke en herkenbare manier de Surinaamse cultuur en geschiedenis in het verhaal te verweven.
Het thema, het niet kunnen ontstijgen van je eigen milieu , is zowel actueel als universeel.
De omgekeerde Orpheus-mythe verwerkt in het boek is een mooie vondst. De schrijfster slaagt er verder in de levens van de personages en de omgeving op herkenbare en ontroerende wijze neer te zetten.
Nominaties Black Magic Woman Literatuurprijs
Van 12 t/m 15 november pakt Het Black Magic Woman Festival uit in het spiksplinternieuwe Bijlmer Parktheater met het thema New Beginnings.
Er wordt ook een nieuw begin gemaakt met de Black Magic Woman Literatuurprijs voor zwarte-, migranten- of vluchtelingenschrijfster voor een gepubliceerd verhaal/boek in het Nederlands of algemeen beschikbaar in een Nederlandse vertaling.
De genomineerden zijn Tessa Leuwsha met Solo, een liefde, Naima el Bezaz met Het Gelukssyndroom en Karin Amatmoekrim met Titus. De drie geselecteerde boektitels worden gejureerd op zeggingskracht, originaliteit en actualiteit van schrijfsters in de diaspora.
De jury van deze eerste Literatuurprijs bestaat uit Laetitia Griffith (Tweede Kamerlid voor de VVD), Christine Otten (schrijfster), Lucia Nankoe (letterkundige en specialiste in Caraibische vrouwenliteratuur), Michiel van Kempen (letterkundige en Surinamist) en Alfred Schaffer (schrijver en redacteur Bezige Bij).
RSS
Facebook
Twitter
