Op donderdag 27 mei 2021 ondertekenden Rita Rahman, voorzitter van de Werkgroep Caraïbische Letteren, en... Lees verder →
Posts tagged with: Berry-Haseth Lucille
Premio Cola Debrot 2021
voor Philip (Fifi) Rademaker
De Cola Debrot-prijs 2021 is toegekend aan Philip (Fifi) Rademaker (Curaçao, 1944) voor zijn prestaties op het literaire terrein, zo laat de Curaçaose overheid weten op haar website.
Dikshonario Splikativo Papiamentu
Un proyekto di Fundashon di Léksiko Papiamentu
Na novèmber di 2013 algun konosedó di papiamentu a bini huntu ku e proposishon pa traha un Dikshonario Splikativo Papiamentu (DSP). A aserká tambe e papiamentistanan di Aruba i Bonaire ku tabata masha entusiasmá ku e proyekto, pero pa nan lamentablemente no tabata un momento oportuno pa nan partisipá.
Het Papiaments en de ontwikkeling van Curaçao
door George Lichtveld
Als Curaçaoënaar ben ik uitermate trots op het Papiamentu niet alleen omdat het onze moedertaal is maar ook omdat het gewoon een erg mooie taal is die geweldig klinkt vanwege de mélange aan diverse taalinvloeden die het heeft ondergaan en die het uiteindelijk een taalmelodie heeft gegeven die enigszins Romaans aan doet maar dan op een bohemienachtige manier, eigenzinnig, apart, speels en uiterst bloemrijk.
Presentashon di e novela
E bida infinito di Doña Lisa i dos buki mas di Eric de Brabander
Landhuis Bloemhòf, 25 di yüni 2021
traduktor: Lucille Berry-Haseth
Apresiado amantenan di lesamentu i di literatura, …
Debuutroman Eric de Brabander vertaald naar Papiamentu
Het hiernamaals van Doña Lisa is de debuutroman uit 2009 van Eric de Brander. Lucille Berry-Haseth maakte er nu een vertaling van in het Papiamentu: E bida infinito di Doña Lisa.
read on…E bida infinito di Doña Lisa
Het hiernamaals van Doña Lisa is de eerste roman Van Eric de Brabander (Curaçao, 1953). Hij studeerde tandheelkunde in Nederland, werkte enige tijd aan een universiteit in New York en keerde daarna definitief terug naar Curaçao. Het hiernamaals van Doña Lisa verscheen in 2009. Daarna volgden in Hot Brazilian Wax of het Requiem van Arthur Booi in 2011, De supermarkt van Vieira in 2013, Het dilemma van Otto Warburg in 2016 en De vergankelijkheid der dingen in 2018.
read on…Sentenario Pierre Lauffer (1920-1981)
Kanta mi un kansion di ántes
Kanta mi un kansion di antes
pa mi floria mi behes.
Kontami un istoria tierno di promé ayá,
pa mi por sera wowo, rekorda.
Gañami ku ainda mi ta hoben,
pa, lantá, mi sinta soña.
Bisami, kara seku,
ku mi barba no ta blanku,
pa mi disfrutá dje ilushon
ku falta masha hopi mas
promé mi bai.
‘Poëzie is een steun in eenzaamheid’
De burgemeester van Rotterdam mocht ter gelegenheid van 50 jaar Poetry International vijftig wereldgedichten bundelen. Een gesprek over zijn liefde voor poëzie, die al in zijn kindertijd ontstond.
door Arjan Peters read on…
Kafé literario / Guest Lucille Berry-Haseth
Na Landhuis Bloemhof, Curaçao, 20 yüni, 2018 read on…
Elis Juliana: ‘Geluk kwispelt maar heel even zijn stompe staart’
door Aart G. Broek
Op 29 september 1998 tekende Elis Juliana een overeenkomst voor de uitgave van Awe t’awe: het is me ‘t dagje wel. Deze eerste en tot nu toe enige Papiamentstalige dagkalender was een overrompelend succes. Vijftienhonderd exemplaren werden er in enkele weken tijds verkocht. Vlak na Elis’ verjaardag, op 8 augustus, kreeg ik deze uitdaging als uitgever/redacteur in de schoot geworpen. read on…
Riba ala di palabra
Literaire avond met Lucille Berry-Haseth read on…
De flonkering van het Papiamentu
De rubriek Herlezen vraagt aandacht voor boeken die langer geleden zijn verschenen en de moeite van het herlezen waard zijn. Suggesties? Laat het ons weten via ons emailadres.Vandaag een stuk over De kleur van mijn eiland van Aart G. Broek, Sidney M. Joubert en Lucille Berry-Haseth uit 2006.
door Michiel van Kempen
‘Voor degenen die de echte tambú gekend hebben, moet het een trieste zaak zijn de hedendaagse tambú te zien opvoeren door de jonge folkloristische groepen. Een tambú waar de man nu constant met opgeheven armen achter de vrouw aandanst totdat hij haar zo dicht nadert, dat zij hem een kontstoot geeft.’ Dat schreef de Curaçaose dichter Elis Juliana in 1983. Hij had het over de bekendste traditionele dans van de Nederlandse Antillen, maar het citaat geeft de hele ontwikkelingsproblematiek van de Antillen in een notendop: van de taal (het Papiamentu), van de cultuur in brede zin, van de hele samenlevingsvorm van de drie Benedenwindse eilanden Aruba, Bonaire en Curaçao. Waar komen wij vandaan? wat kennen wij van die traditie?, wat is ervan overgebleven?, wat geven we op als we als minuscule samenlevingen meegaan in de vaart der grote volkeren? Hoe verhoudt zich de eilandelijke cultuur tot de Nederlandstalige van het Koninkrijk der Nederlanden en de machtige Spaanstalige van het nabijgelegen Zuid-Amerikaanse continent? Het zijn altijd kernvragen geweest van de Benedenwinders en nu, anno 2006, op de drempel van nieuwe belangrijke staatkundige hervormingen, zijn die vragen niet minder klemmend dan ooit ervoor. read on…
RSS
Facebook
Twitter
