Op donderdag 27 mei 2021 ondertekenden Rita Rahman, voorzitter van de Werkgroep Caraïbische Letteren, en... Lees verder →
Trefossa (Henri de Ziel) – gronmama/ grondmoeder
mi a no mi
solanga mi brudu
fu yu a n’ e trubu
na ini den dusun titei fu mi skin.
Michaël Slory – Wi nengre
Wi nengre
Wai, nengre!
Te wi luku baka,
fu si san ben pasa,
w’ e krenpi gwe
na ini a: `Frigiti’.
Ma di mi drai,
mi si a se
e masi kon tapu a parwa,
na ini weti skuma,
wan langa watra‑ai,
mi geme na misrefi:
Wai, nengre!
Fa wi musu luku
na ini a spikri
fu istorya, di blaka, blaka?
Het Album van de Caraïbische poëzie: dwars en geketend
Onrust tekent het Album van de Caraïbische poëzie, een bloemlezing met vier eeuwen verzen uit de voormalige Nederlandse West: Suriname en zes eilanden in de Caraïben. De ontwrichtende invloed van de slavernij is alom voelbaar in deze diverse bundel, van de gedichten van Shrinivási en Radna Fabias tot de rapnummers van Typhoon, en van de volkse liedjes tot de reclameteksten.
read on…Michael Slory: Doen woorden er nog toe?
Woord bij de herdenking van Michael Slory, Vereniging Ons Suriname, zondag 17 maart 2019
door Michiel van Kempen
Bij deze herdenking van Michael Slory zien we de film van zijn leven voorbijkomen. Maar de beelden van die film confronteren ons ook met onszelf: waar waren wij in dit leven, hoe hebben wij het gedaan? In 35 jaar heb ik de eer gehad om met Michael Slory om te gaan, mee te werken aan een film over hem, zijn boeken te recenseren, zijn poëzie te vertalen en vijf bundels uit zijn werk samen te stellen. In die jaren heeft zich steeds sterker de overtuiging in mij vastgezet dat we hier niet alleen te maken hebben met een van de allergrootsten uit de Surinaamse literatuur, maar ook uit de Caraïbische literatuur en daarbovenuit nog in de literatuur in het Sranantongo, het Nederlands en het Spaans. Maar deze plaatsbepaling is nog gemakkelijk. Hebben we hem ten diepste wel begrepen? read on…
Trefossa – Wan tru puwema
wan tru puwema na wan skreki‑sani.
Trefossa – Bro/Rust
bro
no pori mi prakseri noyaso,
no kari mi fu luku no wan pe,
tide mi ati trusu mi fu go
te na wan tiri kriki, farawe.
no tak’ na lon mi wani lon gowe
fu di mi frede strei èn krei nomo,
ma kondre b’bari lontu mi so te,
san mi mu du? mi brudu wani bro.
na kriki sei dren kondre mi sa si,
pe ala sani moro swit’ lek’ dya
èn skreki tori no sa trobi mi.
te m’ drai kon baka sonten mi sa tron
wan p’kinso moro betre libisma,
di sabi lafu, sabi tya fonfon.
rust
stoor niet mijn denken op dit ogenblik,
roep mij nu niet om waar dan ook te kijken,
vandaag drijft mij m’n hart te gaan
tot aan een stille beek, ver weg.
zeg niet dat ik wegvluchten wil
uit vrees voor strijd slechts en geween,
maar rondom mij zovéél rumoer,
wat moet ik doen? mijn bloed wil rust.
daar bij de kreek zal ik ‘t droom land zien,
waar alles zoeter is dan hier
en waar geen schrikverhaal mij hind’ren zal.
als ik teruggekeerd zal zijn, misschien ben ‘k dan
een beetje beter, ander mens geworden,
die lachen kan, en slaag kan dragen.
[Vertaling: Michel Berchem]