Op donderdag 27 mei 2021 ondertekenden Rita Rahman, voorzitter van de Werkgroep Caraïbische Letteren, en... Lees verder →
Posts tagged with: Beaujon Frederick
Frederick Beaujon – Atardi
Waak e corrá bunita di atardi muriendo
Riba e cunucunan coe maishi costoso
Un mano invisible ta pega, ay, hariendo
Coe un luz suave e strellanan tanto precioso!
Ya e lampinan sin cadena, ma cariñoso
Ta plama nan luz arriba tera y lamá
I silencio mi ta mira Hooiberg, majestuoso
Foi toer su otro compañeronan bandoná
Klok di misa ta canta e ultimo cantica
Dje atardi aki, den e otro nan difunto
Lamchinan ta boela di contento, nan barica
Yen di yerba, comí coe otro compañé junto.
Kriki nan ta coeminza koe nan cantica tristo
Bau di yerba coe a bira geel den tera duro
I bo ta tende “Pa awe tardi mi ta listo”
Foi boca d’un trahador c’a cab’i doena furo.
I awoor e ta boolbe cansá foi su cunucu
Pa pasa dos or’ contento coe su famia
E ta yena (na braza cologa) un macutu
Pa su yoeuwnan, concomber, pampuna y patía.
Mientras su señora contento gord’i balente
Na cas ta piki paloe deen di sabana
Su yoeuwnan sin nada di corda y impaciente
Ta waak cu alegría foi porta y ventana.
Gustoso e ta para mira e excena dja leeuw
I ta pidi “O Dios! Laga semper keda ‘sina!”
I lo a keda para si Cayan su Cachó bieeuw
No a corre contento, blaaf e den su camina.
Alfin e ta yega cas rondoná pa toer banda
Di su yoeunan y señora coe a sali contré
I ta gosa den su cas chiquito sin veranda
Mas koe masha’ hende ricoe cu no sa saludé.
Coe su ultimo riqueza ariba rudía
(For di e pan ganá cu su sodó bruin y dushi)
E ta come uní y feliz coe su famia
I ta tira pida carni moli pa su poeshi.
Despues di a gradici su Dios y bisé danki.
P’e parti c’a tok’e den e dia koe a pasa,
E ta cende su pipa y ta hala un banki
Pa scucha na cuminda coe ainda ta hasa.
Si e cminda koe p’e su señora balente
Coe goesto ta prepara pa e dia di mayan
Cual e ta smaak asina dushi y excelente
Ora e ta comé y partié coe su fiel Cayan.
Santa Cruz, Junio 1907
Atardi door Frederik Beaujon
Vertaling van Igma van Putte-de Windt
Avondschemer
Zie hoe mooi de avond valt in rode tinten
Over velden vol oogstrelende maïshalmen
Een onzichtbare hand ontsteekt, vrolijk lachend
Met een klein lichtje de wonderschone sterren.
Die vrolijke lampjes als aaneengeregen
Werpen hun schijnsel over de aarde en de zee
En zwijgend kijk ik naar de statige Hooiberg
Die zich eenzaam verheft, door vrienden verlaten.
De kerkklokken beieren het laatste lied
Van deze avond, die sterft gelijk de anderen
Lammetjes springen dartel rond, hun buikjes
Vol gras dat ze samen met hun vriendjes aten.
De krekels zetten hun droef klinkend lied in
Onder het dorre gras in de harde grond
En plots klinkt uit de mond van de keuterboer
Aan het einde van een zware dag: “ik kap ermee “.
Moe van het werk op het land gaat hij op huis aan
Om een paar uur met zijn gezin door te brengen
Hij pakt komkommers, pompoenen, watermeloen
In een hand om mee te nemen voor zijn kind’ren.
Terwijl zijn vrouw tevreden en welgedaan
Rond het huis hout sprokkelt in de savanne
Staan zijn kinderen vol ongeduld te wachten
Naar hem uitkijkend voor de deur en uit het raam.
Genietend kijkt hij uit de verte naar dit beeld
En vraagt: “O, God! Moge dit altijd zo blijven!”
En hij zou zo zijn blijven staan als Cayan
Zijn oude hond hem niet blij blaffend had begroet.
Dan is hij eindelijk thuis en wordt omringd
Door vrouw en kinderen die hem verwelkomen
En in zijn huisje zonder veranda geniet hij
Meer dan menig rijke man die hem nooit groet.
Met zijn jongste schat op zijn knie gezeten
Gelukkig met zij gezin, eet hij van het brood
Dat hij verdiende met zijn zoete, bruine zweet
En gooit een mals stukje vlees naar de kat.
Nadat hij God dank heeft betuigd voor dat beetje
Dat hem die dag was toebedeeld
Steekt hij zijn pijp aan, trekt een bankje bij
En luistert naar het pruttelen van het eten.
Het eten dat zijn mollige vrouw liefdevol
Voor hem bereidt voor de volgende dag
En dat hem zo goed en lekker zal smaken
Als hij hem opeet en deelt met zijn trouwe Cayan.
Sta. Cruz, juni 1907
RSS
Facebook
Twitter
