blog | werkgroep caraïbische letteren
Posts tagged with: Barron Gerrit

Van welk boek houd je het meest?

door Els Moor

Op het Kinderboekenfestival lagen in de stand ‘Lees je wijs!’ bijna alle ooit verschenen Surinaamse kinder- en jeugdboeken. Netjes recht en in alfabetische volgorde van de namen der schrijvers of schrijversgroepen, zoals Wagina uit Wageningen. Niet volgens leeftijdsgroepen dus. In Suriname zijn boeken niet voor bepaalde leeftijdsgroepen, maar ze worden gelezen naar leesniveau. Het boek dat je aan kunt op grond van het niveau waarop je de schooltaal kunt lezen, dat kies je om te lezen of door te bladeren.
Vanaf de beginjaren van Gerrit Barrons schrijverschap (begin zeventiger jaren) tot de nieuwste uitgaven die op dit Kbf werden gepresenteerd, lagen de boeken op tafels in de stand.
’s Morgens kwamen er veel klassen, van de vierde tot en met de zesde, veel vierde en vijfde en slechts enkele zesde klassen. Leerlingen zo tussen de negen en veertien jaar. Na een inleiding met ’n grappig versje of een mop maakten de leerlingen kennis met een boek uit de Surinaamse kinderliteratuur waarin het thema ‘welzijn’ duidelijk aanwezig is. Middels dit verhaal gingen ze het thema begrijpen. Als je je welzijn door problemen verloren hebt, heb je hulp en adviezen nodig van iemand die met je meeleeft en goed nadenkt hoe je te kunnen helpen. Maar degene die geholpen wordt moet openstaan voor de bevrijding of redding en vooral durf hebben. Na deze activiteit met veel werkvormen die de thematiek zichtbaar maken, waren er nog zo’n zeven tot tien minuten over. Dan mochten de kinderen de uitgestalde boeken bekijken en als ze er een vonden dat ze het mooiste, spannendste of leukste vonden, mochten ze met een stift op een flap de titel schrijven. Kinderen met leeservaring kozen meestal een boek dat ze al gelezen hadden en erg goed vinden, anderen kozen boekjes die ze voor het eerst zagen en die  hen aanspraken. Zo kreeg bijvoorbeeld een boekje van Soecy Gummels dat op woensdagavond gepresenteerd was, op donderdag al stemmen!
In die vijf ochtenden, van maandag tot en met vrijdag, hebben driehonderdzestig kinderen de titel van hun favoriete boek opgeschreven. Als de flap vol was, werd die opgehangen in de stand, voor iedereen zichtbaar. Op alle flappen samen staan honderdvier verschillende titels. Sommige boeken zijn vaak gekozen, andere veel minder en veel maar één keer. Meer dan de helft van de uitgestalde boeken is helemaal niet gekozen. De nieuwste blijken de populairste en dat is een goede ontwikkeling.
De keuzes hebben we geordend naar enkele boeken en naar series, zoals de Amaisa-serie, uitgegeven door het PCOS zelf en de MoiBoi-serie van schrijversgroep Wagina uit Wageningen. De Amaisa-serie over het leven van een meisje in een dorp uit het binnenland heeft achtendertig stemmen gekregen. Voor de zoveelste keer is de Amaisa-serie de grote winnaar. De inhoud van de boekjes is zeer eenvoudig qua taal en beeldend qua inhoud. Dat laatste komt ook door de tekeningen van Rodney Vrede jr. Die tekeningen verbeelden wat er geschreven staat in grote letters op de pagina ernaast. Met deze leuke, eenvoudige boekjes leer je de moeilijke schooltaal als die niet je moedertaal is. En dat is kennelijk in Paramaribo en omstreken ook het geval voor veel kinderen. Amaisa werd in iedere klas wel een of meer keren gekozen. Ook kinderen die de schooltaal wel redelijk beheersen, maar nog geen of weinig leeservaring hebben, kiezen vaak voor Amaisa. Een mooi begin, toch. Als je daarna meer wilt lezen, ga je steeds moeilijker boeken kiezen. Dus meesters en juffen van scholen en bibliotheken, zeg er niets negatiefs over als kinderen in uw klas heel eenvoudige boeken kiezen om te lezen. Door steeds meer te lezen verhogen ze hun niveau en als ze er plezier in hebben, komen ze bij moeilijker boeken met veel tekst terecht!
Voor de MoiBoi-serie van schrijversgroep Wagina geldt ongeveer hetzelfde. In deze boekjes staat een jongen centraal en ieder deeltje geeft met eenvoudige tekst en duidelijke tekeningen van Trimo Kangen iets weer uit zijn leven. Ook de vele andere boekjes van Wagina hebben samen veel stemmen gekregen. De meeste, dertien, heeft Anja uit de serie over ‘special kids’, kinderen met een beperking of een probleem. Anja haar ouders zijn gescheiden en ze heeft een tweede vader, de vriend van haar moeder, die bij hen woont en die heel lief is. Maar hoe moet ze hem noemen? Haar eigen, echte vader ziet ze nog regelmatig. Hij blijft haar vader. Door in woordenboeken te zoeken vindt Anja een oplossing. Dat dit boekje zo vaak werd gekozen toont aan dat het kennelijk een herkenbaar probleem is.
Niet alleen makkelijke boekjes met weinig tekst en veel illustraties zijn gekozen. Ook moeilijker boeken vol tekst en met weinig illustraties, in klas zes maar ook in vier en vijf. Door de ‘echte’ lezers dus. Laat me niet alleen van Indra Hu, waar ook een film over is, kreeg vijftien stemmen. Het spannende en avontuurlijke boek Draken en Heksendrank van Marja Themen-Sliggers kreeg er twaalf en echt niet alleen van kinderen op scholen met veel goede lezers, zoals bijvoorbeeld de Nassy Brouwer School.
Veel stemmen kregen ook fictie- en non-fictieboeken over de Surinaamse natuur. Het Wereld Natuur Fonds heeft er samen met Surinaamse schrijvers en tekenaars enkele uitgegeven, zoals Mijn bizondere bossen en De Groene Familie gaat naar Boven Suriname. Het laatste boekje heeft zelfs veertien stemmen. Kinderen vinden het heel fijn om via boeken kennis te maken met ons binnenland! Ook zijn er boeken in het Engels en Nederlands over schildpadden en er was op het festival een stand, gewijd aan al deze ‘natuurboeken’. Ook het boek over Natuurclub Activiteiten is gewild, vooral door de creativiteit van de activiteiten. Zowel leerkrachten als leerlingen kunnen veel leren als ze met zo’n boekje bezig zijn.
Door zo’n eenvoudig onderzoekje kom je veel te weten over de voorkeur van kinderen met verschillende leesniveaus. Ze houden van herkenbare boeken, dat is weer duidelijk geworden. Als ze wat meer gevorderde lezers geworden zijn, willen ze graag lezen over hun land, vooral ook het binnenland en over de natuur. Ook maatschappelijke en huiselijke problemen in boeken spreken veel kinderen aan. Die zijn vaak herkenbaar en kunnen zelfs oplossingen suggereren binnen mooie verhalen! ‘Lees je wijs!’ De kinderen worden wijs door boeken te lezen, en de flappen leren ons dat leesbevordering in stapjes plaatsvindt, niet met grote stappen naar moeilijke boeken, maar met kleine stapjes naar dat wat je aankunt!

Het vijfendertigste Kinderboekenfestival

door Els Moor

5 X 7 = 35! Zeven is ’n geluksgetal. Vijf maal zeven betekent dan veel geluk! En dat is zo: het vijfendertigste Kinderboekenfestival dat van 27 mei tot en met 1 juni gehouden werd in Paramaribo, bracht veel kinderen geluk, welzijn. En ‘welzijn’ is het thema van de afgelopen drie jaren dat nu afgesloten werd.

read on…

Carifesta XI moet kunst- en cultuurbranche versterken

door Hugo den Boer

Paramaribo – Carifesta XI wordt door president Bouterse gebruikt om de Surinaamse kunst en cultuurbranche naar ee hoger niveau te tillen, waardoor meer mensen er hun brood mee kunnen verdienen. De organisatie van het evenement wordt daarom gecoördineerd vanuit het Kabinet van de President.
Dat zei Humphrey Hasarat, secretaris van het Carifesta Hosting Comité, bij de installatie van de Carifesta subcommissie Marowijne. In de subcommissie Marowijne zitten de gerenommeerde kunstenaars Marcel Pinas en Gerrit Barron. Verder ook vertegenwoordigers van de Marron, Javaanse en Inheemse gemeenschap. Wat Carifesta eind augustus in Marowijne speciaal gaat maken, wil ondervoorzitter Pinas nog niet prijsgeven.

Hasrat benadrukte dat Carifesta niet slechts een toevallig cultureel feestje is, maar vooral het startpunt voor verdere ontwikkeling van de kunst en cultuur in Suriname. “Het thema luidt ‘Culture for development’. Carifesta XI moet iets tastbaars achterlaten, zoals organisatievermogen, samenwerkingsverbanden en gebouwen.” Voor duurzame capaciteitsopbouw in de cultuurbranche en de toerismesector worden er trainingen verzorgd.

[uit de Ware Tijd, 27/03/2013]

Drie generaties voorleesplezier

door Christine F. Samsom

Mijn vader kwam uit een gezin van dertien, één vader, één moeder. Zelf wilde hij een dozijn kinderen naar analogie van het boek Voordeliger per dozijn van Ernestine en Frank Gilbreth, dat naast de Bijbel één van zijn favoriete boeken was, maar het lukte niet omdat mijn moeder na de moeilijke geboorte van nummer tien geen kinderen meer mocht van de huisarts.

read on…

‘Surinaams Nationalisme wordt beïnvloed door literatuur’

Paramaribo – ‘Literatuur, nationalisme en politiek, oftewel de invloed van schrijvers op het maatschappelijk denken in Suriname vanaf de jaren dertig van de vorige eeuw tot heden.’ Een lange titel voor een lezing van de Schrijversgroep ’77. De inleider was voorzitter Ismene Krisnadath. Ze gaf in vogelvlucht een korte weergave van de geschiedenis van de Surinaamse literatuur. De panelleden waren schrijvers Robby ‘Rappa’ Parabirsingh, Cynthia Abrahams en Gerrit Barron.
Vastleggen
Gerrit Barron. Foto @ Nicolaas Porter

Krisnadath begon haar lezing door Cynthia Mc Leod, Gerrit Barron en Rappa voor te stellen als de schrijvers die tot de populairste zijn uitgeroepen in 2012 door VOS-studenten. Volgens de voorzitter komt de bekendheid doordat zij de Surinaamse identiteit bevestigen en daarom geliefd zijn. Zij schrijven soms ronduit nationalistisch zoals Barron en hebben een bijdrage willen leveren aan de eenheid en verbondenheid van het volk door hun werk. “Dus aan het proces van natievorming”, stelde de inleider.

Nationalistische beweging
“Schrijvers hebben vanaf het begin een duidelijke rol gehad in de nationalistische beweging. Al in 1933 presenteerde Anton de Kom een politiek programma waarin de staatkundige onafhankelijkheid was opgenomen. Vanaf 1959 toonde ook politiek activist/dichter Dobru zich een voorvechter van onafhankelijkheid. Hij was lid van de Partij Nationale Republiek (PNR). Deze politieke partij kwam voort uit de culturele vereniging Wie Eegie Sanie (Ons eigen ding), die algemeen beschouwd wordt als het thuisfront van de groep nationalisten van de zestiger jaren,” legde Krishnadath uit.
Surinaamse identiteit
Taal was een belangrijk element in het nationalistisch denken. Het Sranan was de taal die stond voor de strijd voor het eigene, omdat die taal vanaf 1876 na de invoering van verplicht onderwijs in het Nederlands systematisch was onderdrukt. De inleider roemde hoe de schrijvers toen met woorden de eigen Surinaamse identiteit trachtte te creëren. “Zoals Cynthia Mc Leod met Hoe duur is de suiker?. Zij nam hele dialogen in het Sranan op in het boek.”

Jaren tachtig

Uiteraard kon de inleider er niet onderuit om te spreken over de jaren tachtig. De Decembermoorden en de pamfletten die diverse schrijvers uitgaven als protest tegen het gebeuren. Maar ook hoe Surinamers in het begin nog sympathie hadden voor de revolutie en dat enkele schrijvers zich aansloten bij de ideologie, zoals Dobru die minister werd. De inleider eindige met de stelling: kritiek van Nederlandse critici werkt versterkend op de populariteit van schrijvers en personen in Suriname’. Ze haalde als voorbeeld aan Hoe duur was de suiker? van Cynthia Mc Leod dat sterk bekritiseerd is door de Nederlandse Michiel van Kempen. “Ik denk dat de populariteit van Bouterse ook op die manier gestuwd wordt. Het is bekend dat hij niet gelust wordt door de Nederlandse regering. En wat zien we? Bouterse wordt gekozen tot president. Misschien heeft hij dit aangevoeld en gevoed met zijn slogan ‘Neks no fout’. In ieder geval zien we dat hij momenteel als president functioneert en zijn functioneren als zodanig vrij algemeen geaccepteerd is in ons land.”

[uit de Ware Tijd, 30/11/2012]Voor een reactie van Rolf van der Marck, klik hier

Lezing literatuur-nationalisme-politiek

Ismene Krishnadath

Op de laatste woensdag van november, de 28ste, verzorgt Ismene Krishnadath een lezing over de relatie tussen literatuur, nationalisme en politiek in Suriname. Dit thema sluit goed aan bij de onafhankelijkheidsdag. In de lezing bespreekt zij de huidige populaire schrijvers Mc Leod, Rappa en Barron en plaatst die in de literaire traditie van Suriname, die nauw verweven is met het nationalistisch denken. Zij gaat in op de mate waarin nationalistische producten van schrijvers als Trefossa en Dobru een plaats hebben gevonden in het collectieve denken van de hedendaagse Surinamer en hoe de relatie is met politiek beleid. Ook bespreekt zij de politiek-maatschappelijke positie van Schrijversgroep ’77. Na de lezing zijn er reacties van een panel, waarin o.a. Rappa en Gerrit Barron zitting hebben. De floor is daarna open voor discussie met het publiek.

Plaats Tori Oso, Paramaribo.
Tijd 20.00u. Toegang vrij.

Surinaamse wereldwonderen op posters

Kousenband. Foto © Michiel van Kempen

Uitgeverij Afaka van Gerrit Barron heeft een collectie posters uitgebracht van zeven Surinaamse wereldwonderen. Het gaat om landschapsfoto’s van Werepai, Duivelsei, Tafelberg, Wonotobosula, Kasi Kasima. Mamabobiberg en het Bigi Pangebied. Met dit project wil de uitgever de aandacht vestigen op uniek natuurschoon in ons land. De posters zijn fraai verpakt in een driehoekige doos en kosten 22,50 srd per stuk. Te verkrijgen in de boekhandels.

Gerrit Barron

Suriname werkzame fotograaf Nicolaas Porter. Nr. 122 in de reeks fotoportretten die Porter in opdracht van de Werkgroep Caraïbische Letteren maakt. Voor informatie kunt U mailen naar: nicolaasporter@hotmail.com. Wie de hele reeks wil zien kan hieronder klikken op het label Werkgroepportretten.

苏里南电视广播协会进一步提升抗议活动的力度

苏里南电视广播协会发言人Gerrit Barron

苏里南电视广播协会(VRTS)于1月13日进一步提升抗议活动的力度,提升后的抗议方式将会在日后向社会大众公布。原因是由于苏里南组织者协会(VSO)和国会在经过数小时的会议后还没有得出令人满意的解决方案,所以电视广播协会决定把抗议活动升级。
电视广播协会和组织者协会已经把会议的结果提供给多家媒体公司。在当天下午,电视广播协会发言人Gerrit Barron在会议结束后说,国会的议员们都对电视广播协会和组织者协会的意见表示同意。
Barron接着说:“我们在之前就曾经得到过政府和国会的支持,但是仍然在关于版权的事件上与版权基金会发生争执。”

发布时间:2012-01-14 04:36 作者:admin 来源:中华日报 点击68次 字号:

Kinderboekenfestival 2012: ‘Voor Suriname een feest als elk kind leest’

Groningen – De Nationale Stichting Kinderboekenfestival Suriname opende de deuren van het kinderboekenfestival in Groningen. Honderden schoolkinderen huppelden gisteren van de ene attractie naar de andere. Op het Kermisterrein in Groningen staan tientallen tentjes met verschillende attracties. Alle activiteiten hadden alle boeken en het leesplezier voor kinderen.

Op de eerste dag van het Kinderboekenfestival liepen kinderen van de lagere school en van de MULO plezierig door elkaar. Yvonne Caprino, de organisatrice van het festival, zette het evenement op met als hoofdthema ‘Voor Suriname een feest als elk kind leest’. “Kinderen moeten leesplezier ervaren. Alle attracties op het Kinderboekenfestival proberen de kinderen op hun manier een boek te laten beleven. Ze kunnen tekenen, muziek maken, spelletjes spelen en nog zoveel meer.” Er was veel te doen, op het midden van het terrein stonden grote borden die kinderen naar hartenlust te lijf kunnen gaan met verf en penseel. In een ander tentje konden de kinderen levend ganzenbord spelen. Nog wat verderop konden ze kijken naar de poppenkast of luisteren naar iemand die hen een boek voorlas. In elk tentje was er wel iets anders te doen.

Creatief met boeken

Veel blinkende oogjes en brede glimlachen waren er te zien op het Kermisterrein. “Een boek lezen moet niet iets saais zijn waar je later een bespreking in netjes Nederlands op school over moet geven. Het is iets leuks maar elk kind ervaart het op een andere manier. Op het Kinderboekenfestival kunnen ze alle manieren uitproberen. Ze zijn vrij in hun creativiteit”, aldus Caprino. En de kinderen zijn het daar helemaal mee eens.

Giarzino Deuzarain zit nog op de lagere school en vindt het festival bijzonder spannend. “Ik hou van lezen en vind alles heel erg leuk hier. In een tentje heb ik zelf al een boek gekocht.” De kinderen die een zakcentje van hun ouders meekregen kunnen in één van de twee boekhandels boeken kopen. Giarzino had het boek Avontuurlijke reis van Gerbrand Fenijn gekocht. De schrijvers zelf komen hier ook hun boeken voorstellen. Zo komt de Schrijversgroep ‘77 langs en komt schrijver Bravu even een kijkje nemen en een praatje maken met de kinderen. Het zijn alvast boeiende dagen voor kinderen op het Kermisterrein in Groningen. Het Kinderboekenfestival duurt nog tot en met woensdag 29 februari. Uiteindelijk zullen meer dan vierduizend kinderen uit verschillende scholen uit Saramacca, Coronie, Wanica en Nickerie deelgenomen hebben aan dit festival.

Drie presentaties

Tijdens het Kinderboekenfestival 2012 te Groningen Saramacca, vonden op de tweede avond drie presentaties plaats. Allereerst was er het bundeltje Ukuten (Hengeltijd) van Irene Welles-Burke. Het zijn gedichtjes voor de jeugd van ongeveer 10 tot 14 jaar. De gedichtjes zijn in het Sranan geschreven en voorzien van een Nederlandse vertaling. Maar dat niet alleen, het Sranan is zowel in schrijftaal als in spreektaal opgenomen. De schrijfster is van mening dat te weinig Surinamers hun eigen taal correct kunnen schrijven.

Irene Welles heeft de leerlingen van de Nieuwe Christelijke School te Paramaribo gevraagd tekeningen bij de gedichten te maken. Het is een bijzonder leuk geheel geworden en zeker aan te bevelen voor ouders en leerkrachten die hun kinderen op een leuke manier kennis willen laten maken met poëzie.

Creatief en leerzaam
Ook nieuw is Caribo, een spel ontworpen en ontwikkeld door Gerrit Barron. Het is een spannend gezelschapsspel (met duidelijke spelregels in vier talen) dat een beroep doet op de creativiteit en de intelligentie van de spelers. Het heeft te maken met vier Caricom-vliegvelden en vier Caribische luchtvaartmaatschappijen. En nu maar proberen om je vliegtuigen veilig aan de grond te krijgen!

Zeer leerzaam en boeiend was ook de inleiding van Els Moor en Jerry Dewnarain over Klassiekers in de literatuur. Boeken als Pippi Langkous, Alleen op de Wereld en Pinokkio en nog veel meer titels kwamen aan de orde. De klassiekers hebben als belangrijk kenmerk dat ze universeel zijn. Ze spreken iedereen aan en dan maakt het niet uit waar het verhaal zich afspeelt en wie de hoofdpersoon is.

Op zoek naar geluk
Klassiekers hebben ook een gemeenschappelijk thema: de reis van de mens op zoek naar het geluk. Samen met de bezoekers van workshop werden verschillende titels besproken en werd gezocht naar de universele kenmerken.

Els Moor benadrukte dat, hoewel Surinaamse boeken heel erg belangrijk zijn voor Surinaamse kinderen, er ook ruimte moet zijn voor de bredere horizon. Van de inhoud van de workshop is een boekje gemaakt na het lezen waarvan men een goede indruk heeft van wat klassiekers zijn.

[naar een bericht van Julie Bervoets in de Ware Tijd, 28/02/2012, en een bericht in Starnieuws van 29/02/2012]

Grote belangstelling filmportret Elfriede Baarn-Dijksteel

Clifton Braam, PR-coördinator van NAKS was zeer ingenomen met de launch van de DVD op 1 februari jongstleden, omdat een belofte die gedaan is aan Mw. Elfriede Baarn-Dijksteel is waar gemaakt. “Met het uitbrengen van deze DVD hebben wij op hoog niveau een deel van onze kulturu gearchiveerd voor het nageslacht. De reacties zijn geweldig!. Iedereen is onder de indruk van een kort, maar krachtig gepresenteerd portret van Elfriede-Baarn Dijksteel”. De kundigheid waarop dit portret in elkaar is gezet door filmmaker Dave Edhard is ongekend en vernieuwend.

Een reactie van Mw. Ismene Krisnadath van de schrijversgroep 77 na de launch: ‘Dat wij in staat zijn dit te doen met onze gedichten, ik word er emotioneel van, dit is top, dit moet men zien, dat wij dit kunnen doen met onze kunst.’ Enkele clips uit de DVD zijn gedeeld met lokale televisie stations om te vertonen. “Bij documentatie anno 2011 hoort ook het gebruik
van nieuwe media via het internet, zoals facebook en youtube. Dit stelt ons niet alleen in staat om meer jongeren te bereiken, maar ook om de Surinaamse cultuur te promoten aan een internationaal publiek”, aldus Jennifer Baarn.

Op 9 februari gingen de youtube video channel Memre Elfriede en de gelijknamige facebook pagina “live”. Op deze pagina’s zijn enkele fragmenten uit de dvd te zien namelijk, son ten na mi (Gerrit Barron) en de clip van Naks Makeda. De pagina’s zijn goed gedocumenteerd
en bevatten tevens Engelstalige beschrijvingen. De populariteit is na twee weken enorm. De NAKS Makeda clip is al 1,500 keer bekeken, de facebook pagina heeft reeds 615 fans. De meeste bezoekers zijn vooralsnog afkomstig uit Suriname en het Caraibische gebied, maar ongetwijfeld wordt dit ook populair onder Surinamers in de Verenigde Staten en Europa. Een lokaal Amerikaans TV station heeft reeds toestemming om de fragmenten te vertonen op de televisie. Maritha Kitaman en Jennifer Baarn beheren de pagina’s nu namens NAKS.

Op youtube kan je de clips vinden door te zoeken onder “Elfriede Baarn”. Op facebook kan je de pagina vinden door te zoeken onder “Memre Elfriede”. De dvd is op het NAKS
secretariaat in Paramaribo te koop voor 50 SRD.

[overgenomen uit Naks Tori nr. 2, februari 2011]

Veel interactie bij presentatie verteltassenproject

door Claudine Saaki

Paramaribo – Twaalf eersteklasleerlingen van de Christelijke school mochten gisteren een demonstratie geven van zes verteltassen. In iedere tas vonden zij niet alleen een boek, maar ook knuffels en spelletjes waarmee ze het voorgelezen verhaal konden herbeleven. In de bovenzaal van het Cultureel Centrum Suriname (CCS) lieten ze daarmee aan leerlingen en overige aanwezigen zien hoeveel ze kunnen leren door de verteltassen te gebruiken.

Het verteltassenproject is een initiatief van de Stichting Lezen in samenwerking met het CCS en heeft als doel verhalen tot leven te brengen en kinderen spelenderwijs te helpen om mondelinge, organisatorische en sociale vaardigheden te ontwikkelen. Als onderdeel van het project werd in oktober 2010 een ‘train de trainers’-cursus verzorgd door de instructeurs van de Stichting Lezen, aan de vier bibliotheekmedewerkers van het CCS.

 
In afwachting van de presentatie van de gezamenlijke verteltas op de Nationale voorlees- en verteldag, 4 maart, lieten de CCS’ers lieten gisteren alvast hun eigen creaties zien. Bij de presentatie hebben de vier medewerkers de leerlingen begeleid en hen de gelegenheid gegeven zelf wat te vertellen over het boek Een korjaal vol dieren, van schrijver Gerrit Barron.
“Ondanks dat het boek uit negen bladzijden bestaat, hebben wij het op creatieve wijze weergeven”, vertelt Audrey Kromopawiro, een medewerker van de bibliotheek. “Voor deze verteltassen hebben we spelletjes ontwikkeld, knuffelbeestjes gemaakt van de dieren die voorkomen in het verhaal, memoriespelletjes en ook liedjes en versjes die betrekking hebben op de verhalen van het boek. Je bent dan ook heel interactief bezig met de kinderen.” Middels dit project probeert de stichting een andere dimensie te geven aan lezen en de kinderen te stimuleren om te lezen.

“Kinderen moeten gaan houden van lezen, maar eerst moeten deze speciale leestechnieken hen bijgebracht worden”, vertelt Kromopawiro aan de Ware Tijd. Om die liefde zo vroeg mogelijk aan te wakkeren, hebben de twee partners hebben bewust gekozen voor de doelgroep kinderen van 0 tot en met zes jaar. CCS wil structureel verder werken aan de opzet van het project, vooral zodat het landelijk bekendheid krijgt. “Het is geen commercieel project, maar we willen een enorme leesbevordering teweegbrengen onder onze Surinaamse kinderen. Het wordt een ‘ongoing project’”, benadrukt de bibliotheekmedewerkster. Wel volgt er nog een evaluatie, om te weten te komen wat de leerlingen hebben opgestoken van de presentatie.

[uit de Ware Tijd, 23/02/2011]

  • RSS
  • Facebook
  • Twitter