Op donderdag 27 mei 2021 ondertekenden Rita Rahman, voorzitter van de Werkgroep Caraïbische Letteren, en... Lees verder →
Posts tagged with: Barbados
The 33rd Annual West Indian Literature Conference
Call for Papers
The 33rd Annual West Indian Literature Conference will take place on October 2-4, 2014, at the University of the West Indies-Cave Hill, Barbados. This year’s theme is “Literature, Culture and the Environment.” The deadline for submitting abstracts is May 17, 2014.
Description
“Living landscapes have their own pulse and arterial topography and sinew which differ from ours but are as real – however far-flung in variable form and content – as the human animal’s … the vibrancy or pathos in the veined tapestry of a broken leaf addresses arisen consciousness through linked eye and ear in a shared anatomy that has its roots in all creatures and all things” (Wilson Harris “Living Landscapes”)
The physical contours of the Caribbean have been so radically transformed by colonial conquest, plantation and state-sponsored “development” from the seventeenth to the present century that establishing a historically informed sense of place is inevitably fraught. Our interactions with the world around us are not only written on the environment, but in the textual and spatial expressions of our imagination. The relationships across landscape and language, location and representation are significant to a Caribbean cultural praxis that contemplates notions of displacement and territory, routes and rootedness, performance and personhood. In order to examine the social and cultural implications of the diverse interplay of environment and cultural/literary text, the 33rd Annual Conference of West Indian Literature invites papers and panel proposals on topics that are relevant to the conference theme.
Issues to be addressed might include: ecocriticism and environmental poetics; territorialising identities; geography and cultural iconography; literary cartography and Caribbean spaces; performing places, cultivated spaces; visual and scribal representations of the Caribbean; revisiting Sylvia Wynter’s “Plot and Plantation” paradigm; and inscribing the exotic on the “blank slate of the Caribbean archipelago” [Or Debunking the romanticization of Caribbean culture as a site of the exotic?].
Abstracts should not exceed 250 words in length, and should include (1) a title, (2) name, status and institutional affiliation of the presenter(s), (3) a contact email address, and (4) a mailing address. Please also let us know if you require any special equipment. Papers will be a maximum of twenty (20) minutes in length.
Abstracts or proposals for panels comprising three papers should be emailed by May 17, 2014 to kerry.lucas@cavehill.uwi.edu; nicola.hunte@cavehill.uwi.edu orandrew.armstrong@cavehill.uwi.edu.
Werelderfgoed en de Nederlandse cultuurpolitiek
door Benjamin S. Mitrasingh
Met alle sympathie voor de Stichting Gebouwd Erfgoed kan de directeur ervan, Stephen Fokké hemel en aarde bewegen om Unesco ervan te overtuigen dat het niet de schuld is van zijn stichting dat Suriname onvoldoende aandacht heeft besteed aan zijn twee (monumenten en de natuur) Werelderfgoed-projecten. Dat kon ook niet anders, want het cultuurbeleid van Suriname bevindt zich sinds mensenheugenis in de politieke lappenmand. Geen probleem voor veel ontwikkelde burgers van Suriname, omdat vooral deze hebben geleerd dat ’s lands belang andere prioriteiten kent. De twee en een halve ministers van Financiën hebben dat ook geweten. Dat waren drie Surinaamse academici die ook hart hadden en nog steeds hebben voor de Surinaamse zaak, maar dat stemde niet overeen met het belang van de politieke leiders.
read on…Lewd and proud: How Rihanna brought the moves and sexuality of the Caribbean dancehall to leafy Twickenham
by Donna McConnell
Appearing on stage to song Phresh Off The Runway just before 9pm, Rihanna didn’t keep the audience waiting too long – unlike the killer lines at the toilets in the stadium. Dressed in Riccardo Tisci’s baroque style ‘batty rider’ shorts with a matching cloak of invincibility it was soon very clear that Rihanna was not going to struggle to project her personality in that huge space. Rihanna announced after the first song: ‘What’s up London? Are you enjoying yourself? Well good, we are only getting f**king started.’ Racy! Rihanna didn’t hold back as she performed at London’s Twickenham Stadium on Saturday night, despite having her parents and brothers in the audience Hold on tight! Rihanna didn’t hold back as she performed at London’s Twickenham Stadium on Saturday night
read on…Apoplectic Inside out in première
door Audry Wajwakana
Paramaribo – De documentaire Apoplectic Inside out van Kevin Headley gaat donderdag 24 oktober in TBL Cinemas in première. Fans, familie, vrienden, maar ook sponsoren krijgen op het beeldscherm te zien wat de Surinaamse populaire rockband sinds hun vorig jaar gelanceerde album ‘Unleash’ bereikt heeft. De documentaire geeft volgens Headely een glimps achter de schermen van de vervaardiging van het album en hun optredens in Suriname, Nederland en België.
read on…Space in the Caribbean: Idee of ideologie?
door Karin Lachmising
‘Als we echt Caribisch zijn, moeten we onze eigen omgeving dan niet beter leren waarderen?’, vraagt Karin Lachmising zich af.
Billboards in Paramaribo en langs de verbindingsweg van het vliegveld Zanderij naar de hoofdstad kondigden het al weken van tevoren aan: Suriname is het gastland voor Carifesta XI. Deze maand zijn we beland in zichtbare Caribische sferen dankzij dit elfde festival of creative arts. Een evenement dat de verbondenheid van de regio door middel van kunst tentoonstelt, althans dat is een van de vele doelen. Zullen deze twee weken vol vibes ons bewustzijn vergroten over de hechte connecties tussen de Caribische landen, of worden we slechts meegesleept in een tijdelijk enthousiasme van ons ‘Caribisch’-zijn om daarna weer terug te keren naar de dingen van de dag die ons eerder dichter bij Nederland, Amerika en zelfs China brengen, dan bij een eiland enkele honderden kilometers voor onze kust?
Space in the Caribbean ‘Space’
Die vraag werd ook gesteld op de multidisciplinaire conferentie van de Associatie voor Caribische Studies in Grenada. Suriname kan zich, net als de wereld buiten onze regio, vaak moeilijk het imago van een Caribisch land aanmeten. Want wie denkt eraan Suriname als het over witte stranden, blauwwater en beach life gaat? Ook wij zelf lijken dit uiterlijke toeristische imago te verwarren met de onderliggende verbinding, die er wel degelijk is. Juist daarom kan een kunst- en cultuuruitwisseling misschien wel van betekenis zijn. Carifesta kan ruimte bieden aan artiesten die hun beleving van de samenleving uiten op podia, in kunsthallen, ballrooms en meer. Een samenzijn dat een gezonde dialoog over onze eigen ontwikkeling tot stand kan brengen. In de openingsspeech van Eudine Barriteau op de conferentie in Grenada werd dit samenzijn een ‘ruimte van creatieve coalities ’genoemd. De professor in Gender and Public Policy aan de University of the West Indies te Barbados gaf in een zeer wervelende toespraak weer, dat zij als uitgesproken gender-voorvechtster ervaren heeft dat ‘je case’ niet binnenskamers bij gelijkgezinden mag blijven. Haar zaak, een betere positie voor vrouwen, bereik je niet door mogelijke oplossingen in eigen groep te laten circuleren. Je moet die ruimte vergroten, jouw visie en jouw aanpak onder de aandacht brengen buiten jouw groep. Onze indigenous frameworks, de structuren van onze samenleving, moeten meegenomen worden in de internationale discussies over de ontwikkeling van ons gebied. We zijn hier niet alleen om te kijken en naar elkaar en te luisteren, niet alleen om ons gebied te bestuderen, maar om alles wat hier tot stand komt ook naar de tafels te brengen waar de besluiten worden genomen over onze regio, over onze gebieden en over ons eigen vorm van leven. Het woordje ‘space’ werd ongewild en onbedoeld de rode draad van de conferentie.
Invloed
Ruimte bleek in verschillende presentaties overal voor nodig. Er zijn magazines nodig die ‘space’, dus ruimte creëren voor uitwisseling van creatieve ideeën. Zoals het Caribisch kunsttijdschrift ARC. Er zijn pleinen nodig waar de massa bijeen kan komen, terwijl die bijvoorbeeld in Puerto Rico in beslag worden genomen door gebouwen, waardoor letterlijk ruimte ontbreekt. Tijdens de presentaties bleek ruimte een oplossing voor uiteenlopende maatschappelijke vraagstukken .In de vele jaren dat we als Caribische gemeenschap zowel in de kunst als op andereo ntwikkelingsgebieden bij elkaar komen, werd de regio vooral gebruikt als onderzoeksmateriaal, podium, tentoonstellingsruimte of tijdelijk verblijf. Op de conferentie leek het echter alsof een ieder tijdens de voorbereiding van zijn presentatie stil was blijven staan bij het toekennen van waarde aan het léven in de Caribbean. De aandacht was verschoven van de gedachte ‘wij hebben oplossingen nodig’ naar een andere invulling van de ‘idee’ ontwikkeling. Filmmaker Miguel Coyala geeft in zijn film Memorias de desarello (Herinneringen aan onderontwikkeling) een indringend en confronterend beeld van hoe ‘ideeën’ en concepten verward raken wanneer deze ‘geplakt’ worden in een andere omgeving. Zijn film vertelt het verhaal van een intellectueel die na de Cubaanse revolutie denkt in de Verenigde Staten een nieuw leven, ver van onderontwikkeling, op te bouwen. De collageachtige manier van filmen versterkt de boodschap van de vervreemding die je voelt wanneer jouw wereldbeeld niet meer klopt met de omgeving waarin je leeft. In mijn eigen presentatie bracht ik de connectie van mens en omgeving naar voren, de invloed daarvan op onze kennis en ervaring en welke plek deze kennis inneemt binnen het denken over ontwikkeling en het aandragen van oplossingen.
Ditzelfde onderwerp werd aangesneden in een paneldiscussie over ontwikkeling in het Caribisch gebied met de uit Puerto Rico afkomstige José Buscaglia Salgado en de zeer gepassioneerde spreker Tyehimba Salandy uit Trinidad. Ze stelden: ‘We moeten kritisch zijn wanneer we praten over ontwikkeling en de begrippen die we daarbij klakkeloos overnemen, want te vaak merken we dat de realiteit genegeerd wordt.’ In onze regio zitten we in een gecompliceerde ruimte, zou je kunnen zeggen. De ruimte wordt bepaald door dominante ontwikkelingsvisies die geen rekeninghouden met onze realiteit: met onze jongeren die in Europa of de Verenigde Staten studeren, onze omgevingservaring en traditionele kennis. Het Caribisch gebied kent een andere benadering van duurzame ontwikkeling dan het Westen. Daar is de discussie over duurzame ontwikkeling ontstaan vanuit rampen die hebben plaatsgevonden. In het Westen is het een ideologie die voorschrijft hoe de wereld eruit zou moeten zien, in plaats van een idee, een set mogelijke stappen die vanuit de werkelijkheid genomen kunnen worden. Als wij ontwikkeling als een idee benaderen, vraagt het van ons vooral een kritische houding ten opzichte van strategieën die de kennis en ervaring vanuit de regio negeren.
In een discussie na de presentatie over dit onderwerp werd de kritische vraag gesteld in hoeverre wij daartoe in staat zijn, als wij ons richten op het vieren en tentoonstellen wat we hebben, zonder een podium te creëren voor kritisch gedachtegoed dat zal leiden tot een model van aanpak voor ‘life in the Caribbean’.
Kritische massa
We hebben meer media in het Caribisch gebied nodig die een visie uitdragen, een podium biede nvoor de verhalen en ervaringen van eigen bodem, onze kennis vergroten over onszelf, wat bij ons speelt, door ons gemaakt wordt, onze aanpak, onze ideeën. Publicaties die een kritische massa kweken en ruimte bieden voor het uitwisselen van kennis. Omdat nagenoeg alle Caribische landen in dezelfde fase van ontwikkeling zijn en daarbij verreweg dezelfde uitdagingen een rol spelen ,kan het Caribisch platform een inspiratiebronzijn voor een succesvolle ontwikkeling van ons gebied. Onderwerpen als natievorming, identiteit, klimaatverandering, gemeenschapsontwikkeling, duurzame ontwikkeling, kunst, cultuur, literatuur en ga zo maar door, kunnen daar heel anders benaderd worden. We bewegen ons dan in een ruimte van gelijkwaardige discussies en vergelijkbare oplossingen in plaats van de exotische ruimte die ons te vaak toebedeeld wordt. Misschien moeten we leren waarderen wat onze omgeving ons biedt, kijken naar onszelf in plaats van buiten onszelf, leren oog te hebben voor wat nodig is in de omgeving waarin wijzelf leven.
De publicatie Ster in de stad, behorende bij de gelijknamige tentoonstelling over Bombay van het kindermuseum Villa Zapakara, is een goed voorbeeld van het respecteren en waarderen van je omgeving. Geen boekje over hoe zielig de inwoners van Bombay zijn, zoals je zou denken bij een tentoonstelling over een miljoenenstad met meer dan honderd sloppenwijken, maar een boek over de verhalen, ervaringen en capaciteiten van mensen binnen de context van hun eigen omgeving. Het definiëren van onze capaciteiten betekent het plaatsen van de voor anderen vaak onbekende ervaringen in het grote rgeheel. Een plek waar je geen vreemde bent en je land niet constant vraagtekens oproept.
Tijdens de conferentie was mijn Amazoneregenwoud net zo gewoon als het witte strand met palmbomen. Dat kan ik niet kan zeggen wanneer ik met studenten in dialoog ga op de campus van de Universiteit van Amsterdam of op andere Europese podia. Op de campus van St. George’s University te Grenada vervalt het vreemde van het zogenaamd exotische. Voor de regio is het alleen daarom al belangrijk om in deze space aanwezig te zijn. Het valt op dat onze diaspora in vergelijking met die van andere Caribische landen nog weinig bijdraagt aan de discussies over ontwikkeling in samenhang met de plek waar wij werken, wonen en leven. En gezien het grote aantal goed opgeleide Surinamers in diaspora, zou het helpen om wat meer de vruchten te proeven van deze intellectual cruising, het reizende Surinaams intellect. Carifesta zal misschien in staat zijn om voor even de aandacht te vestigen op de samenhang tussen Suriname en het Caribisch gebied, hopelijk los van een exotisch karakter en met meer aandacht voor de inzichten die achter de creaties van dit festival liggen. Of we vervolgens die Caribische ruimte ook daadwerkelijk kunnen bereiken om de creatieve coalities aan te gaan, zal afhangen van de vruchten van deze ‘creatieve en intellectuele Caribbean cruising’.
Schrijver en publicist Karin Lachmising opereert in het maatschappelijk middenveld als ‘communicatiestrateeg met een filosofische inslag’.
[uit Parbode, 1 augustus 2013]
Carifesta Nieuws
De pre-Carifesta show op het Onafhankelijkheidsplein heeft aardig wat mensen op de been gebracht. Nu is het wachten op de echte opening. Intussen wordt er steeds meer informatie vrijgegeven aan de pers. Zo is de preprogrammering al uit. De meeste activiteiten van Literary Arts vinden plaats op de Grand Market op het KKF-terrein. Het publiek kan daar van 17 tot en met 24 augustus van 10.00u ’s morgens tot 23.00u ’s avonds terecht, o.a. voor het kopen en bezichtigen van boeken. Book Business Meetings en Master Classes vinden in de middaguren plaats. Ook deze zijn open voor het publiek. Elke dag zijn er voordrachten van schrijvers, dichters, rappers etc, die ook via de radio zullen worden uitgezonden. Naast de activiteiten op de Grand Cultural Market is er ook een apart storytellersprogramma. De landen die meedoen aan de literaire onderdelen op de Grand market zijn Guyana, Belize, Trinidad and Tobago, Barbados, St. Kitts and Nevis, Cuba, St Lucia en Suriname. Op de website van S’77 is aangegeven hoe schrijvers en anderen die bij het literaire veld betrokken zijn, kunnen deelnemen aan het Carifestaprogramma.
[Mededeling Schrijversgroep ’77]
Caribisch talentontwikkelingsplan vergeet literatuur
Het Caricom-secretariaat is begonnen met het ontwikkelen van een professioneel strategisch, artistiek ontwikkelingsplan voor de regio. Dit plan moet uiteindelijk leiden tot een culturele industrie binnen de Caricombestaande uit: muziek, toneel, mode, film en visuele producties, dans, drama en beeldende kunst. Helaas is literatuur niet genoemd in het plan. Het secretariaat heeft voor dit plan de cultuurdeskundige Paloma Mohamed aangetrokken. Zij zal maandag consultaties hebben in Suriname, in het gebouw van het Nationaal Jeugdinstituut op het terrein van het Cultureel Centrum Suriname (CCS). Hiervoor is S’77 ook uitgenodigd. Uit de gesprekken moet komen vast te staan wat er in de landen aanwezig is onder jongeren tussen de 15 en 29 jaar. De Caricom zal zorgen dat strategieën worden ontwikkeld om de talenten verder te ontwikkelen en zorgen voor de deskundigheid hiervoor.
[Mededeling van Schrijversgroep ’77]
Giving a Voice to 18th Century Women in the Caribbean
A Barbadian artist who has spent much of her career giving voice to people who historically had no voice — 18th Century women in the Caribbean, will be in Bermuda to speak about her work at the Bermuda National Gallery (BNG), as Jessie Mniz reports in this article for Bermuda’s Royal Gazette.
Joscelyn Gardner will give a lecture on Thursday called “ … and others, of the Female Sex …”: Addressing Silences in the Colonial Archive. She is known for her printmaking and multimedia installation artwork, and provocative images that explore the female identity in the context of Colonial plantations. Her work is meant to open conversation about history, race, relationships and power. One series of her work that explores the lives of female slaves uses a combination of African hair styles, iron collars used in slavery and plants that can cause abortion. Another series looks at the more privileged lives of white Creole women in the Caribbean.
“The history of these women has rarely ever been told because history is basically written by the white male,” she said. “We all know that.”
Her own background is white Creole. Her ancestors were among Barbados’ earliest white settlers, and came from England and France.
“There have been many voices that have been overlooked,” she said. “Part of this is about looking back at my own history in Barbados, the history of my family and trying to understand how things have come to be the way they have.”
Many of her works contain the names of real woman who were enslaved in the 18th century Caribbean.
“The naming is important,” she said. “I want to give these women a voice.” She found many of the names in the diary of Thomas Thistlewood, a British slave owner who owned the Egypt Plantation in Jamaica in the mid 1700s. He regularly jotted down his rape of his female slaves and also brutal punishments he meted out, as side notes to information about crops and plantation business.
“I first came across the diaries through Douglas Hall’s book on Thistlewood: In Miserable Slavery. The diaries have recently been made available for viewing at the Beinecke Library (rare books) at Yale University and I was recently able to view them there. Before that, they were in a private collection in the United Kingdom. On first reading excerpts from the diary, I was certainly shocked, appalled, horrified.”
A typical entry in the diary: Friday, 2nd July, 1768. “In the evening I rode over to Egypt. Coming home, Cum Mirtilla mea, sup. terr. in the old Boiling house piece, by the morass side, over Cabritto Bridge. Gave a bitt.”
“The words in italics are Latin,” said Ms Gardner. “Basically, he raped a slave named Mirtilla on his way home and gave her some money when he was finished. Often the entries also include details of the sexual position he took and punishments meted out.”
While the diary notes may have been written out of some sick need to remember sexual exploits, they also inadvertently shed light on what life was really like for Caribbean slaves in that era.
The reason she includes plants with abortive properties in some of her work, such as Coffee arabica or Bromeliad penguin is that these plants were often the only control that women in the Caribbean and South America had over whether they had children.
“Many slaves did not want to bring a child into such a brutal world,” said Ms Gardner.
Unfortunately, if they were caught they would be placed in torturous iron collars as punishment. Slave masters viewed slave children as new stock and labour.
Ms Gardner’s work started to receive a lot of attention in 2004 when she had a show at the Barbados Museum. At first the museum was a little unsure about how the general public would react to such a sensitive topic, but it turned out that the general public showed great interest in her efforts.
“If you bring the subject up in a sensitive manner that allows voices from the past to come out, and do it in a way that is not confrontational, it allows people to access that history, think about it and hopefully understand some of the hurts that have gone on along the way,” she said. “There is a feeling that you can release it if you confront it. If you confront it in the right way then it is a healing process and not something destructive.”
She is currently teaching art history at Fanshawe College in London, Ontario. She lives between the Caribbean and Canada. Her work has been shown in solo exhibitions in the USA, Canada, Spain, and the Caribbean, and she has been the recipient of several awards including the Biennial Grand Prize at the 7th International Contemporary Printmaking Biennial in Trois-Rivières, Quebec in 2011.
She will give a PartnerRe Lecture on Thursday (May 2) from 5.30pm to 7pm at the BNG. Tickets are $10 for members and $20 for non-members. There will also be a free luncheon reception on Friday from 12 to 1.30pm at the BNG and former senior curator of the Nassau County Museum of Art in New York, Franklin Hill Perrell. For more information e-mailadmin@bng.bm or telephone 295-9428.
For the original report go to http://www.royalgazette.com/article/20130430/ISLAND01/704309992
[from Repeating Islands]
Verdraagzaamheid, een programma voor vrijheid (14)
door Willem van Lit
In deel 14 wordt het programma voor de ontwikkeling van het vermogen tot verdraagzaamheid in één aflevering voorgesteld.
read on…Bouw jouw schrijfconditie op
Zoals elke sporter moet trainen om zijn conditie op peil te houden, moeten ook schrijvers voldoende meters maken om in vorm te blijven. Maar hoe doe je dat? Je schrijfconditie opbouwen?
Voldoende meters maken als schrijver
Door veel te schrijven, bouw je conditie op. Hoe meer je traint, des te makkelijker komen de woorden. Als je veel schrijft, blijft je inkt warm.
Om je conditie op te bouwen, hoef je geen meesterwerken te maken. Het gaat, heel simpel, om het laten bewegen van de pen.
.
[Lees hier verder op boekschrijven.nl]
Historisch Barbados op Unesco-werelderfgoedlijst
De Garrison, een wijk in de hoofdstad van Barbados, Bridgetown, is officieel erkend op de Werelderfgoedlijst van Unesco. Dit is bekend gemaakt op de Unesco-bijeenkomst in Parijs. De autoriteiten van Barbados, met name de minister van Cultuur, Stephen Lashley, maken zich al jaren sterk voor het behouden van historische delen van het eiland.
in de wijk De Garrison staan onder meer historische gebouwen en kazernes van het leger van Barbados. De Unesco bestempelt de Garrison als een opvallend voorbeeld van architectuur uit de tijd dat Barbados een kolonie was van Engeland. Deze architectuur vertelt het verhaal van het Britse koloniale verleden.
Behalve Barbados hebben ook andere Caribische eilanden een plekje op deze indrukwekkende lijst weten te bemachtigen. De Cubaanse steden Havana, Camaguey en Cienfuegos, en de Curacaose stad Wilemstad staan er bijvoorbeeld op, en het koraalrif voor Belize, verschillende steden en delen van Brazilie, maar ook Machu Pichu, de legendarisch Incastad. Wel is het weer een reden om het prachtige Barbados eens van dichtbij te gaan ondergaan. Meer informatie is te vinden op www.unesco.org
[van Caribe Magazine, 7 juli 2011]
Barbados: Crop Over Festival
Het meest kleurrijke en populaire festival op Barbados is het Crop Over Festival. Het is vooral een feest met een historische achtergrond. Het festival dateert van 1780. In die tijd was Barbados een van de grootste producenten van rietsuiker ter wereld. Aan het eind van elk suikerseizoen werd er een groot feest gehouden om te vieren dat het seizoen was afgelopen. Zo is het Crop Over Festival ontstaan.
De aanloop tot het festival begint tegenwoordig al in mei maar de officiële opening is 2 juli. Dan komen oude tradities weer even tot leven en worden de koning en koningin van het festival gekroond. Dit jaar zijn er meer dan 30 evenementen gedurende het festival, allemaal even afwisselend. Zo is er de Bridgetown markt waar lokale lekkernijen genuttigd kunnen worden en lokale kunst wordt verkocht terwijl er vrolijke calypsomuziek wordt gedraaid. Voor kinderen is het zogeheten ŒCohobblopot‚ op 31 juli het hoogtepunt van het festival. Dit is een soort enorm carnaval, waarbij kinderen kunnen meedoen aan de kleurrijke parade. Leden van de nationale Kadoomentband showen hun fantasierijke kostuums. Tegelijkertijd treden lokale bandjes op.
De grote finale heet de ŒGrand Kadooment!‚ en valt op 1 augustus. Het is een van de grootste carnavalsoptochten ter wereld. De bands die meelopen in de optocht zijn allemaal zorgvuldig gekleed naar verschillende thema’s. Designers strijden daarbij om de prijs ŒDesigner of the Year. De stoet zet zich voort naar Spring Garden waar het feest doorgaat met meer muziek, eten en drinken en voor sommigen een verfrissende duik in de Caribische zee.
Meer informatie over het festival is te vinden door hier te klikken
[tekst naar Caribe Magazine]
RSS
Facebook
Twitter
