Op donderdag 27 mei 2021 ondertekenden Rita Rahman, voorzitter van de Werkgroep Caraïbische Letteren, en... Lees verder →
Posts tagged with: Bakboord Nellie
Vervolgboek Twintig jaar beeldende kunst gedoopt
Op vrijdag 10 november 2023 werd het boek Twintig jaar beeldende kunst in Suriname, 1975-1995; bronnen en context van Paul Faber en Chandra van Binnendijk gepresenteerd.
read on…Bijzondere verjaardagskalender
Ergens in 2022 beginnen wij, de mensen van Stichting Suriname Jaarkalender, vol enthousiasme met de start van een nieuw product. Maandag 5 juni 2023 werd dit nieuwe product, onze Bijzondere verjaardagskalender, geleverd.
read on…In memoriam Frank Consen
door Nellie Bakboord
Frank Consen. Altijd goed verzorgd. Picobello. En voor iedereen tijd voor een praatje. Een lang praatje. Toch heeft hij zich over zijn verleden nooit echt uitgelaten.
read on…In memoriam Frank Ronald Consen (1939-2023)
door Ellen de Vries
We spraken elkaar bij gelegenheid en belden af en toe. Ik merkte al snel: telefoneren vóór 13 uur was niet de bedoeling. Hij was geen ochtendmens. Belde je in de vroege avond, dan hoorde je bij het opnemen eerst klassieke muziek, waardoor je in eerste instantie dacht weer met een antwoordapparaat van doen te hebben, maar kort daarna klonk het helder en opgewekt: ‘Hallo, met Frank’.
read on…Vito, Vieni qui!
door Nellie Bakboord
Sinds een jaar wandel ik 1x per week met Francesco Mateo, Sofia Giulietta en hun prachtige Italiaanse herder Vito. We lopen dan rechtstreeks naar het spoor waarlangs een speciale hondenuitlaat is. Tijdens deze wandelingen worden mijn Italiaanse buren een woordje Nederlands rijker. Verder dan buongiorno, ciao, pizza Margherita en spaghetti kom ik nog niet. De typische temperamentvolle Italiaanse toon heb ik me wel eigen gemaakt. Onvervalst Italiaans. Soms verbaas ik me hoe snel dit is gegaan.
read on…De zwijgcultuur doorbroken
Recensie De geur van bruine bonen van Henna Goudzand Nahar
door Nellie Bakboord
Wat is mooier dan de 45-jarige onafhankelijkheid van Suriname op 25 november 2020 te vieren met de presentatie van De geur van bruine bonen. Een prachtig geschenk. Henna Goudzand Nahar, schrijfster van meerdere romans, had geen treffender moment kunnen kiezen.
read on…Boekpresentatie De geur van bruine bonen op YouTube
Op 25 november jl. werd 45 jaar onafhankelijkheid Suriname gevierd met de presentatie van de roman De geur van bruine bonen van Henna Goudzand Nahar. Aan de gesprekstafel van moderator Guilly Koster zijn behalve de auteur Nellie Bakboord, Boris Dittrich (senator Eerste Kamer) en Peter de Rijk van Uitgeverij In de Knipscheer aangeschoven.
read on…De geur van bruine bonen
UITNODIGING BOEKPRESENTATIE
De geur van bruine bonen is een nieuwe roman van Henna Goudzand Nahar in een bijzondere versie: opgezet als een tweeluik in feuilletonvorm. De presentatie ervan kan – met uiteraard de auteur, maar ook met Guilly Koster, Peter de Rijk, Nellie Bakboord, Boris Dittrich en Amber Nijman – iedereen in deze coronatijden online volgen.
read on…Toko Mi Lobi
door Nellie Bakboord
Het is Soerja en nog veel meer liefhebbers opgevallen dat mijn verhalenbundel Aaybaya in de etalage ligt bij Charles Tsai tussen haarproducten van Toko Mi Lobi in de Amsterdamse Ferdinand Bolstraat.
Wat je er aan diverse haarproducten kunt kopen is een lust voor het oog.
Lees verder over mijn mati Charles Tsai.
Aaybaya; de columns gebundeld
Op 3 december 2019 verscheen een nieuwe bundel columns. In Aaybaya is een aantal columns van Nellie Bakboord geselecteerd die in de periode januari 2005 tot en met 31 januari 2015 wekelijks verschenen in de krant De Ware Tijd in Suriname onder de titel ‘Aaybaya’. ‘Aaybaya’ is een uitroep die Surinamers graag gebruiken als zij hun afkeur kenbaar willen maken. De verhalen spelen zich grotendeels af in Suriname. In de korte verhaaltjes laat Nellie Bakboord de lezer graag wat proeven van gebeurtenissen zoals zij die in Suriname beleefde.
read on…Katholieke meisjesschool
door Nellie Bakboord
De meeste meisjes uit de buurt waar ik in Paramaribo woonde, bezochten de Elisabethschool. Een basisschool, in de Monseigneur Wulfinghstraat. Deze straat kun je als een verbindingsstraat zien tussen de Gravenstraat met de Prins Hendrikstraat, links als je de brug overgaat. Dagelijks liep ik deze straat uit op weg naar school. Ons huis stond halverwege in de straat, voorbij de Regentessestraat. Schuins tegenover wat nu Ons Erf heet. Vroeger stond dit terrein bekend als de wei. Onderweg naar school viel er weinig kattenkwaad uit te halen. Alle bewoners stonden op dat tijdstip op hun balkon of waren juist net bezig hun erf te harken. Misschien piepten sommigen ook. Onzichtbaar. Vanachter hun houten jaloezieën. Nee hoor. Katholieke meisjes haalden geen kattenkwaad uit. read on…
‘Het draait er om eten’
door Nellie Bakboord
Als ik in Paramaribo de Centrale Markt bezoek doe ik dat bij voorkeur lekker vroeg. Wanneer bijna heel Paramaribo nog op haar linkerzij ligt. Half vier uur in de ochtend. Een prachtig tijdstip voor een warm ontbijt. De lucht is koel, en de meeste mensen op straat zijn ook vroege vogels. Althans dat vermoed ik. Op een dag besluiten Jill, Lilian en ik ruim voor het krieken van de dag ons maag warm te verwennen bij één van de talrijke kleine restaurantjes. Een beetje verscholen aan de rivierzijde. De ernstige waarschuwingen ‘niet zomaar op de markt te eten’ verwijzen wij naar het rijk der fabelen. read on…
RSS
Facebook
Twitter
