blog | werkgroep caraïbische letteren
Posts tagged with: Badenhorst Annette

Groot festival rond Afrikaans

Van 17 tot en met 19 juni vindt er in het KIT, Amsterdam , een groot festival voor het Afrikaans plaats. De geschiedenis van het Afrikaans wordt neergezet aan de hand van literaire voordrachten door Breyten Breytenbach m.m.v. Etiënne van Heerden, Ronelda Kamfer, EKM Dido en Marita van den Vyver. Er is muziek van Denise Jannah met begeleiding: Wolf Martini (gitaar). Een lezing door Prof. Michael Le Cordeur: “Afrikaans in de bruine gemeenschap”. Muziek van Niël Rademan. ‘Festivalbende’ : Afrikaanse volksliedjes m.m.v. Chris Chameleon, David Kramer, Amanda Strydom, Gert Vlok Nel. Wijnproeverij (onder voorbehoud) en eten.

read on…

Wijnschrijfwedstrijd: waren de inzenders dronken?

Juryrapport Perswijn Wijnschrijfwedstrijd 2010

De winnaar van de eerste editie van de Perswijn Schrijfwedstrijd met als thema Zuid-Afrika is bekend. Om op een onbevooroordeelde manier tot de keuze van die winnaar te komen, dus zonder de namen van de auteurs te kennen, zijn alle inzendingen ‘blind’ beoordeeld, d.w.z. op nummer. Net zoals kandidaten bij een proefspel voor een orkest achter een gordijn zitten.

read on…

Michiel van Kempen – Warrelwind

[Gedichtendag vandaag, dus laat ik mijn poëziedebuut dan maar eens maken.]

Warrelwind

Achter het oranje gordijn is het lichter dan normaal
daar ligt een sneeuwpak dat ik van hieraf niet kan zien
ik prent het in mijn hoofd bij eenentwintig graden
en is het waar dan druk ik er mijn tenen in
dan tintelt vrieskou aan mijn huid en met tegenzin
word ik gewaar dat die wereld waar ik tegenin
wil gaan, mij links en rechts voorbijraast
en met bevroren tenen in mijn fantasie laat staan.
Zo ben ik ook met jou gegaan,
jouw haren al even zacht oranje als dit gordijn
lieten veel vermoeden in mijn hoofd.
En al kan je mond dan eindeloos herhalen
ik heb je niets beloofd dat verder lag
dan één tik van de secondenwijzer, ik drukte
toch jouw spoor, en heb daarmee mezelf beroofd
van tintelingen buiten, en weet dat radiatorijzer
hier binnen nooit die warmte meer bereikt.
Nu stap ik naakt uit bed en open het gordijn
en zie het land gespannen onder witte lakens
en vraag me af of ik veel bakens heb gemist,
en of er nog verdwijnen, en hoe ik hier vandaan kom,
en over welke wegen, en of er veel bij deze witheid valt te vegen.
Veeg ik jouw haargordijn opzij, dan zie ik
een landschap gewelddadig mooi, leeg en rauw,
met doornen die draden trekken uit kostuums,
nu eens lieflijk glooiend, dan weer ruw en rotsig,
een land dat nauwelijks menselijkheid verdraagt
maar wel de wereld waarmee jij igama je verstaat.
Ik zie een labyrint dat achterwaarts beweegt
en waar jij met lange tenen sporen trekt,
een draad uitrolt, aan duizend stukken knipt
en daarmee droeve snipperregens wekt.
Ik krijg geen toegang tot dat land van kraaienpoten
en scheer me weg, de duikvlucht van een meeuw
ik druk mijn tenen werktuiglijk in de sneeuw
en gooi met grote halen witte vlokken in de lucht.
Maar de wind die hen doet dalen is van jou
en warrelt in mijn oor: waar dwaal je nou?

Foto © Annette Badenhorst

.

Bernardo Ashetu – Azaneij

Moge de hemel
je beschermen aan
‘t einde van je
lange tocht bij ‘t
dichtgemetselde vage
station dat gevuld is
met schomm’lende rozen.

Foto: Station Mechelen, 27 september 2009; @ Annette Badenhorst

  • RSS
  • Facebook
  • Twitter