blog | werkgroep caraïbische letteren
Posts tagged with: autobiografie

Mijn moslima-phuwá gaf mij klappen

Een autobiografische vertelling

door Bris Mahabier

Het volgende dramatische incident dateert zeer waarschijnlijk van 1951. Toen was ik 10 jaar oud en zat in de vierde klas van de christelijke Saronschool. Mijn moeder, een 27-jarige weduwe, was na een heftig en maandenlang familieconflict over een verdwenen zilveren halssieraad van mijn overleden áji (oma van vaderszijde), verhuisd van de Magentaweg naar de aangrenzende Vierkinderenweg. Zij nam haar drie jonge kinderen mee en kreeg een donkergroen gelakte houten bewaarkist, enig keukengerei, beddengoed: ‘lakens’ van witte meel- en suikerzakken bruin van kleur en van jute, vier kussens gevuld met klein gesneden rijststro, een bijna volwassen zwarte koe en een aantal leghennen, een haan en enkele jonge kippetjes.

read on…

Milouska Meulens – Moederland


Wanneer op Hemelvaartsdag 2017 haar vader overlijdt, belandt Milouska Meulens in een depressie. De daaropvolgende jaren strandt haar tweede huwelijk en raakt ze haar baan kwijt. Als ook nog de pandemie toeslaat, besluit ze haar kinderen bij hun vader te laten en naar haar moeder te gaan. Ze kan niet meer.

read on…

Kind van de zon, een portret van filmmaker René van Nie

In het Louis Hartlooper Complex te Utrecht werd op vrijdagmiddag 17 mei Kind van de zon – Portret van een eigenzinnig filmmaker ten doop gehouden. Dit boek, een autobiografie van René van Nie, onder redactie en met een voorwoord van Lex Veerkamp, ‘leest als een jongensboek, vol herinneringen aan zijn enerverende leven in Nederland en op Aruba’.

read on…

Mijn oma was een slavin

50 boeken voor Suriname

door Bert Kalle

Tijdens het schrijven van het boek Mijn oma was een slavin werd ik mij er steeds meer van bewust dat dit boek een breder publiek zou moeten bereiken. Met name de Surinaamse bevolking zou hier ook kennis van moeten nemen. Daarmee ontstond bij mij de wens om de Surinaamse bibliotheken van mijn boek te voorzien zodat deze overal in Suriname beschikbaar zou zijn voor de Surinaamse bevolking.

read on…

De zoektocht van een Hindoestaan naar het cultuureigene (deel 11)

door Bris Mahabier

80. Hindoestáni’s, kantráki’s, kalkattyá’s of …koelies

Wie of wat was ik? Hoe wilde ik mezelf graag aanduiden? En wie was ik in de ogen van anderen in mijn culturele omgeving, zoals van mijn familie, buurtgenoten of collega’s? Enkele van de vele nieuwe en moeilijke vragen die mij in de jaren zestig somtijds bezighielden. Ik vroeg me af, of ik mezelf een Hindoestaan, Hindostaan, Hindoestáni of Bhárti zou willen noemen? Of gaf ik de voorkeur aan een Surinaamse Hindoestaan of een Hindoestaanse Surinamer? Zeker niet aan boitikoelie, zoals sommige Hindoestanen uit de stad Paramaribo ons noemden! Of misschien kortweg een Surinamer?

read on…

Opgeruimd de slavernij in

door Michiel van Kempen

Trots staat ze op de voorflap van haar eerste boek en ze is het ten voeten uit. Ze draagt een schitterende jurk, een sierlijke shawl en bijpassende schoentjes, ze is keurig opgemaakt en van haar glimlach gaat zelfs Mitchell Esajas lachen. Al sinds jaar en dag krijgt ze leerlingen van basisscholen en het voortgezet onderwijs moeiteloos zover dat ze ademloos aan haar lippen hangen. De frontvrouw van de stichting Stil Verleden die nu haar eigen geschiedenis te boek heeft gesteld onder de titel Stil verleden: Maria Karg.

read on…

Middag met Safikan Goelamhaider


Op zondag 27 maart organiseren het Sarnámihuis en de Stichting VAHON een middag met auteur Safikan Goelamhaider. Zij vestigt met de publicatie van haar boek “Ineens hadden ze een man voor mij…” de aandacht op het vraagstuk van uithuwelijking in de Hindostaanse gemeenschap.

read on…

De terugkeer van oma’s zilveren halsband

Fragment 14 uit mijn opa’s biografie

door Brispath Mahabier

14.1 Oma’s zoekgeraakte hansuli herkend

Niet lang, hoogstens een jaar, na onze tumultueuze verhuizing in het midden van 1948 van de Magentaweg naar onze enige mámá (moeders broer) aan de naburige Vierkinderenweg, hemelsbreed nog geen halve km van de eenvoudige woning van mijn grootvader, deed zich een nieuwe dramatische gebeurtenis in onze familie voor. Een gebeurtenis waarvan de gevolgen eigenlijk met de mantel der familieliefde door mijn opa toegedekt werden.

read on…

Mo Mohamed: een culturele arbeider rijst op uit de marihuana

door Michiel van Kempen

“Ik leef aan de zijkant van de samenleving, San Nicolas, Rancho, Utrecht, Amsterdam, Suriname, Curaçao, Brasil, noem maar op. Ik heb ziektenkostenverzekering hier van Aruba, AOW van Nederland. […] Ik ben een culturele arbeider, maar ze noemen mij een artiest en ze denken dat ik junkie ben, winti doe, rasta, reiki of Pai-de-santo, maar ik ben alleen maar Mo.”

read on…

Sarafina: ‘This is my life!’

Sarafina: ‘This is my life!’ is de titel van de  autobiografische debuutroman van Helga Fredison.

read on…

Mémoires van Shardhanand Harinandan Singh

door Shardhanand Harinandan Singh

Hoe wij hier ook samenkwamen, aan uw grond zijn wij verpand. Een zin uit het Surinaamse Volkslied die mij de aanleiding gaf tot een diepe bezinning.

read on…

Mijn tropenjaren

Ervaringen van een predikant op Curaçao 

Hoe is het om op Curaçao te wonen en te werken? Hoe is het tropische klimaat op het eiland? Maar ook: hoe is het godsdienstig en kerkelijk klimaat op het eiland? In Mijn tropenjaren – Ervaringen van een predikant op Curaçao neemt Hans Végh uit Amersfoort, die zelf elf jaar werkte en woonde op dit eiland, de lezer mee naar zijn belevenissen. Deze bijzondere biografie wordt sinds vrijdag 18 december uitgegeven door Uitgeverij Boekscout.

read on…
  • RSS
  • Facebook
  • Twitter