blog | werkgroep caraïbische letteren
Posts tagged with: Ashetu Bernardo

Bernardo Ashetu en de magnetische pool

door Klaas de Groot

Kort na de Tweede Wereldoorlog maakt de jeugdige Hendrik George (Henk) van Ommeren zijn eerste scheepsreis op de Koningin Juliana langs de Surinaamse kust, vertelt Michiel van Kempen in een Bzzlletin artikel uit 1998. Van Ommeren is dan nog geen twintig, hij is van 1929. Na de ULO in zijn geboorteplaats Paramaribo, aan de Hendrikschool, afgerond te hebben, heeft hij een telegrafistencursus op het vliegveld Zanderij gevolgd. read on…

Bernardo Ashetu – Ademloos

Stom en ademloos
zijn wij de prooi die wordt verteerd.

De boa-constructor
lag sinds eeuwen reeds in ‘t nooit vermoede bos. read on…

Bernardo Ashetu – Elneiy

Zoals wanneer
ik tijger zeg dat ‘t lijkt
alsof ik je evenaarde.

Groot en massaal
overwon je mij maar je mist
de blik voor waar ‘t rooster ligt
waarop ik leerde sluipen. read on…

Bernardo Ashetu – Terug

Jaren
waren nodig
voor de vernietiging
van mijn speelgoedtrein. read on…

Bernardo Ashetu – Te laat

Awatira
ik was
te laat opgestaan
en wat haatte ik
de taaie sterren.
Het beest was reeds
over de rivier gegaan
dat ik neer zou schieten
met m’n pijlen.
Awatira
en wat haatte ik
de grote hemel.

 

[Ongepubliceerd; uit een titelloze bundel in de nalatenschap] read on…

Bernardo Ashetu – Brieffragment

Dus daarom heb ik deze brief geschreven, in de hoop dat je hem begrijpt. M’n horloge, m’n bed, m’n dekens, de twee stoelen, de tafel, al de dingen in m’n armoedige kamer en zelfs dit potlood waarmee ik, bij gebrek aan een pen, aan je schrijf, al deze dingen heb ik gedrenkt in ‘t vreemde water waardoor een heiden zich van christenen onderscheidt. read on…

Bernardo Ashetu – Verkleumd

Je had moeten weten
hoe zacht vandaag de bieten
zijn gekookt.
Bij een petroleumlamp aten
wij ze op terwijl buiten de
wind tekeer ging, gierend,
als met de dood.
Langdurig daarna viel bittere
regen en één voor één,
met verkleumde handen
sliepen wij hopeloos in.

 

[uit de ongepubliceerde bundel Tu-taf] read on…

Bernardo Ashetu – Sáhati

Ik alleen ik
Sáhati
heb bloemen zo liefgehad
die praalden in licht.
Ik alleen
was van hun kleuren bezeten.
Ik alleen
vond hun tere god.
Ik alleen
ben van hun kleuren doortrokken.
Ik alleen ik
Sáhati. read on…

Bernardo Ashetu – Eenzaam

Ik verweet je
niet de beste te zijn.

Ik verweet je
angels en webben.

Nooit – placht je
te zeggen als ‘t avond werd –
nooit was ik nog zo eenzaam.

Nooit was ik nog zó eenzaam.

 

[uit de ongepubliceerde bundel Kandij] read on…

Bernardo Ashetu – Diefstal

Vreemd
dat het niet goed is.

Ik stal
uit een saxofoon
heerlijke muziek. read on…

Bernardo Ashetu – Houri

Ahauter was je
hoersnaam
in kunstig blauw
naast verraderlijk wit. read on…

Bernardo Ashetu – Kernen

Het was de generaal.

Ikzelf
speelde met hem.

Hij speelde
ditmaal met z’n wensen.

Ge zijt
fonetisch – zei ik opeens.

En ‘t waren herfstbladeren
en ‘t waren de kernen van klanken.

 

[uit de ongepubliceerde bundel Falélis]

  • RSS
  • Facebook
  • Twitter