Bernardo Ashetu – Aeonen

Een tros druiven
werd sterrenhemel
in mijn lichaam
toen ik naar god moest. read on…

Bernardo Ashetu – Lux volans

Verbijsterd
om de mier
op de grond
en de vlag
die zo wit
wappert
tegen grijze luchten. read on…

Bernardo Ashetu – Tanina

Tanina

Alleen dat speldje groen
en dat vleugje rood in je haar. read on…

Bernardo Ashetu – Meren

Ay
zei hij

aan de ene
kant ben ik gras read on…

Bernardo Ashetu – Kopje koffie

Jullie
drinken iedere dag
uit hetzelfde kopje
koffie. read on…

De (zee)laarzen van Bernardo Ashetu

door Klaas de Groot

“Mama, als men je eens zou vragen: ‘Was je zoon ooit gelukkig’. Zeg dan: ‘Hij trok soms laarzen aan die hem met één stap miljoenen mijlen vooruitbrachten. Daardoor bereikte hij soms Poëzieland en bevrijdde zich alzo van een heel vies rond dingetje dat als slaafje van de zon draait om hem heen. Mijn zoon moet zich in die ogenblikken wel zeer gelukkig hebben gevoeld’ ” . (1) Dit schrijft Henk van Ommeren aan zijn moeder in 1952, 23 is hij. Hij is inmiddels marconist geworden, na een opleiding op het vliegveld Zanderij, niet ver van zijn geboorteplaats Paramaribo. Zijn eerste zeereizen zijn achter de rug. read on…